Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-541/13/AW
z 24 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2013 r. (data wpływu 21 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 września 2013 r. (data wpływu 5 września 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego przekazania odpadu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego przekazania odpadu.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 września 2013 r. (data wpływu 5 września 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 28 sierpnia 2013 r. nr IBPB II/1/415-651/13/ASz, IBPB II/1/415-744/13/ASz, IBPP1/443-541/13/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest producentem m.in. ceramicznych filtrów cząstek stałych (tzw. DPF) do silników diesel mających za zadanie usuwać cząsteczki sadzy i inne składniki z gazów spalinowych.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Przy produkcji wyrobów wytworzonych w swoim zakładzie produkcyjnym Spółka korzysta z odliczenia podatku naliczonego od dokonanych zakupów. Spółka odlicza także podatek VAT zawarty w fakturach dotyczących wytworzenia lub nabycia środków trwałych, jako, że są one wykorzystywane do działalności opodatkowanej VAT.

W 2012 r. Spółka rozpoczęła budowę nowego zakładu produkcyjnego na terenie nieruchomości. Spółka jest właścicielem nieruchomości. Wskutek prowadzonych prac budowlanych związanych z budową nowego zakładu produkcyjnego, w szczególności wykopów ziemnych, na terenie nieruchomości nagromadzone zostały znaczne ilości gleby i ziemi. Zgodnie z przepisami ustawy o odpadach z dnia 14 grudnia 2012 r. (Dz.U.2013.21) oraz wydanymi na jej podstawie przepisami rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz.U.2001.112.1206) ustalono, że gleba i ziemia stanowią odpad o kodzie 17 05 04 tj. gleba i ziemia w tym kamienie, inne niż wymienione w 17 05 03.

Odpad jest obecnie magazynowany na terenie nieruchomości Spółki i jest dla Spółki całkowicie zbędny i bezwartościowy. Ze względu na znaczną jego ilość 40.000 m3 stanowi on dla Spółki istotny problem utrudniający dojazd i poruszanie się po terenie nieruchomości oraz uniemożliwia on zapewnienie pełnej funkcjonalności nowego zakładu produkcyjnego. Nagromadzona gleba i ziemia dodatkowo szpecą okoliczny krajobraz. Spółka nie posiada możliwości zagospodarowania odpadu. Odpad ten nie może zostać w jakikolwiek sposób wykorzystany przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej.

Spółka rozważała możliwość wywozu odpadu przez wyspecjalizowane przedsiębiorstwa trudniące się transportem i utylizacją odpadów. Ofertę na wywóz odpadów złożyły dwa przedsiębiorstwa. Jedno z przedsiębiorstw złożyło Spółce ofertę z dnia 15 maja 2013 r. na wywóz odpadu na kwotę 19,50 PLN za 1 Mg odpadu powiększoną podatek VAT w obowiązującej wysokości. Drugie z przedsiębiorstw złożyło Spółce ofertę z dnia 15 maja 2013 r. na wywóz odpadu za kwotę 17,50 PLN za 1 Mg.

Ze względu na bardzo duży koszt wywozu odpadu Spółka zaniechała realizacji tego przedsięwzięcia. Z uwagi na brak jakiejkolwiek wartości przedmiotowego odpadu, nie jest też możliwa jego sprzedaż. Do Spółki nie zgłosił się żaden podmiot zainteresowany jego nabyciem.

Wobec bardzo wysokich kosztów wywozu odpadu, Spółka zamierza skorzystać z możliwości przewidzianej przez art. 27 ust. 9 ustawy o odpadach, na podstawie której posiadacz odpadów może przekazywać osobie fizycznej lub jednostce organizacyjnej niebędącym przedsiębiorcami określone rodzaje odpadów, do wykorzystania na potrzeby własne za pomocą dopuszczalnych metod odzysku.

Zgodnie z Załącznikiem Nr 1 do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 19 grudnia 2008 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie listy rodzajów odpadów, które posiadacz odpadów może przekazywać osobom fizycznym lub jednostkom organizacyjnym niebędącym przedsiębiorcami oraz dopuszczalnych metod ich odzysku (pkt 52) odpad o kodzie 17 05 04 stanowi jeden z odpadów, które posiadacz odpadów może przekazać osobom fizycznym lub jednostkom organizacyjnym niebędącym przedsiębiorcami.

Spółka zdołała zgromadzić grupę osób zainteresowanych nieodpłatnym przekazaniem odpadu i wykorzystaniem go na potrzeby własne – m.in. na utwardzanie dróg i placów. Wśród zainteresowanych odbiorem odpadu są pracownicy Spółki oraz inne osoby fizyczne niebędące przedsiębiorcami. Każda z osób odbierających odpad zawrze ze Spółką umowę o przekazanie odpadu, w której złoży oświadczenie, że nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz zobowiąże się do wykorzystania odpadu wyłącznie na potrzeby własne. Przekazanie odpadu nastąpić ma nieodpłatnie. Transport odpadów zapewni we własnym zakresie i na własny koszt każdy z odbiorców odpadu, a Spółka nie będzie partycypowała w tych kosztach.

Przekazanie odpadu osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej stanowi dla Spółki najdogodniejsze z możliwych rozwiązań. W zamian za bezpłatne przekazanie odpadu, odbiorcy we własnym zakresie i na własny koszt zorganizują jego transport i wywóz z terenu nieruchomości Spółki. Przekazanie odpadu osobom fizycznym stanowi dla Spółki oszczędność kwoty około 1 mln złotych, którą Spółka musiałaby wydać na wywóz odpadów wyspecjalizowanym przedsiębiorstwom.

Należy podkreślić, że omawiany odpad nie posiada wartości dla jego przyszłych odbiorców, nie mogą oni go zbyć czy też spieniężyć. Zostanie on wykorzystany przede wszystkim do zasypania i utwardzania dróg i placów, które to czynności również nie przyczynią się do przysporzenia majątkowego po stronie odbiorców odpadów.

Spółka prowadzi ewidencję odpadów oraz składa każdego roku do Marszałka Województwa tzw. roczne zbiorcze zestawienie o rodzajach i ilości odpadów, w którym ujęto odpad o kodzie 17 05 04. Na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 2 ustawy o odpadach osoby fizyczne i jednostki organizacyjne niebędące przedsiębiorcami, wykorzystujące odpady na potrzeby własne, zwolnione są z obowiązku uzyskania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów.

Ponadto w piśmie z dnia 4 września 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że przysługiwało mu w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości gruntowej, na której prowadzone były prace budowlane związane z budową nowego zakładu produkcyjnego.

Jednakże zdaniem Wnioskodawcy okoliczność ta nie ma znaczenia dla omawianej sprawy. Obniżenie kwoty podatku należnego o kwotą podatku naliczonego związane było z zakupem przez Wnioskodawcę nieruchomości, a nie odpadów w postaci gleby i ziemi, które to w ujęciu prawa cywilnego stanowią rzeczy ruchome, a nie nieruchomość.

Odpad zalegający na terenie nieruchomości Wnioskodawcy nie został nabyty przez Wnioskodawcę jako cel nabycia sam w sobie. Odpad ten powstał jako efekt uboczny i niepożądany prowadzonych prac budowlanych, których wyłącznym celem było wybudowanie nowego zakładu produkcyjnego a nie wytworzenie odpadów.

Tym samym Wnioskodawca podniósł, że nie nabył przedmiotowych odpadów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sprecyzowane w piśmie z dnia 4 września 2013 r.):

1. Czy nieodpłatne przekazanie osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej odpadu z wykorzystaniem wyłącznie na potrzeby własne będzie podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Jeżeli z jakichkolwiek przyczyn, stanowisko spółki w kwestii ww. pytania zostanie uznane za nieprawidłowe, spółka wnosi o wyjaśnienie:

Czy nieodpłatne przekazanie osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej odpadu z wykorzystaniem wyłącznie na potrzeby własne będzie podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy o podatku od towarów przy uwzględnieniu faktu, że podstawa opodatkowania przekazania odpadów w rozumieniu art. 29 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług wynosi 0 (słownie: zero)?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sprecyzowane w piśmie z dnia 4 września 2013 r.):

Stanowisko do pytania 1:

Zdaniem Spółki nieodpłatne przekazanie odpadów nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT. Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT za odpłatną dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Dla uznania nieodpłatnej dostawy za odpłatną dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione łącznie dwie przesłanki:

• podatnik przekazuje lub zużywa nieodpłatnie towary należące do jego przedsiębiorstwa (niezależnie od celu przekazania)

oraz

• podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
  
  

Jak Spółka wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Przy produkcji wyrobów wytworzonych w swoim zakładzie produkcyjnym korzysta z odliczenia podatku naliczonego od dokonanych zakupów. Spółka odlicza także podatek VAT zawarty w fakturach dotyczących wytworzenia lub nabycia środków trwałych, jako że są one wykorzystywane do działalności opodatkowanej VAT.

W związku z budową nowego zakładu produkcyjnego, jako jej efekt uboczny, powstały na terenie nieruchomości należącej do spółki odpady w postaci gleby i ziemi, które dla Spółki są całkowicie bezwartościowe. Zdaniem Spółki, nieodpłatne przekazanie tego towaru osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej zainteresowanym odbiorem odpadów nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT z uwagi na następujące czynniki:

1. przy wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało Spółce prawo do odliczenia podatku VAT;
2. przekazywane odpady są bezwartościowe, a zatem nie jest możliwe ustalenie podstawy opodatkowania innej niż zero.
   
   

W szczególności, za związane z wytworzeniem odpadów nie można uznać wydatków na usługi budowlane, w ramach których powstały przedmiotowe odpady. Celem tych prac nie było bowiem wytworzenie gleby i ziemi, ale wybudowanie zakładu produkcyjnego, który będzie wykorzystywany do dokonywania czynności opodatkowanych VAT (produkcji wyrobów oferowanych na sprzedaż przez Spółkę). Wydatki na prace budowlane są zatem wyłącznie związane z budową zakładu produkcyjnego, który będzie służył wytwarzaniu towarów (działalności opodatkowanej). Nie mogą być one zatem jednocześnie uznane jako związane z wytworzeniem odpadów. Wytworzenie odpadów nie jest bowiem celem zakupu tych usług. Za związane z wytworzeniem odpadów nie można także uznać wydatków na nabycie nieruchomości gruntowej, na której wznoszony jest zakład (w tym podatku VAT zawartego w fakturze zakupu). Zakup nieruchomości był bowiem związany z planem wzniesienia na jej terenie zakładu, który będzie służył produkcji wyrobów sprzedawanych przez Spółkę. Zakup gruntu nie może być zatem jednocześnie uznany jako wydatek związany z wytworzeniem odpadów. Należy także zwrócić uwagę, że Spółka nie przekazuje nieruchomości gruntowej, lecz rzeczy ruchome tj. glebę i ziemię zmieszaną z kamieniami powstałą z wykopów wykonanych w obrębie tej nieruchomości.

W świetle powyższego należy przyjąć, że z wytworzeniem odpadów nie były związane nabycia towarów czy usług w ścisłym tego słowa znaczeniu, przy których przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku VAT. W związku z tym, nie jest spełniony jeden z koniecznych warunków, aby dane przekazanie nieodpłatne podlegało opodatkowaniu VAT na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Jednakże należy zauważyć, że nagromadzona gleba i ziemia powstały w wyniku prowadzonych prac budowlanych, od których Spółka odliczyła VAT zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Gleba i ziemia stanowi jednak tylko efekt uboczny tych prac i jej powstanie nie było w żaden sposób celem prowadzonych prac budowlanych. Co więcej cel prowadzonych prac został w pełni zrealizowany.

Dodatkowo, ze względu na fakt, że odpad nie przedstawia żadnej wartości dla Spółki oraz, że jego nieodpłatne przekazanie osobom fizycznym nie będzie przez Spółkę dokumentowane fakturą VAT (wyłącznym celem Spółki jest pozbycie się zalegającego odpadu) Spółka stoi na stanowisku, że nieodpłatne przekazanie nie będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Spółka wnosi o uznanie takiego stanowiska za prawidłowe.

Stanowisko do pytania 2:

Spółka zwraca uwagę na fakt, że odpady będące przedmiotem wniosku są dla Spółki całkowicie bezwartościowe, a tym samym ich wartość wynosi 0 (słownie: zero). Gdyby Spółka zdecydowałaby się na zaakceptowanie jednej z ofert wywozu odpadów, nie dość, że nie uzyskałaby żadnego przychodu, to jeszcze musiałaby znacznie dopłacić za wykonanie takiej usługi. Fakt ten jednoznacznie potwierdza, że wartość przekazanych towarów jest równa 0, a tym samym nie ma podstawy opodatkowania, od której można by policzyć podatek.

Zgodnie z art. 29 ust. 10 ustawy o VAT w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określony w momencie dostawy tych towarów. W omawianym przypadku, koszt wytworzenia przedmiotowych odpadów wynosi zero. Odpady te powstały jako niepożądany efekt uboczny prowadzonych prac budowlanych. Wszelkie koszty związane z budową nowego zakładu (w tym koszty prac ziemnych) wchodzą do wartości początkowej środków trwałych w Spółce. Do przedmiotowych odpadów nie można zatem przypisać jakichkolwiek kosztów wytworzenia. Żaden koszt nie może być bowiem rozliczony podwójnie. Skoro bez wątpienia powinien on być zaliczony do wartości początkowej środka trwałego jakim jest zakład, nie może on jednocześnie stanowić kosztu wytworzenia przekazywanych odpadów. To także potwierdza, iż przedmiotowa dostawa nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT, gdyż nie ma podstawy opodatkowania, od której można by liczyć podatek.

Spółka wnosi o uznanie takiego stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie tematyki zawartej we wniosku, tut. Organ udzielił odpowiedzi na zadane przez Wnioskodawcę pytania dotyczące podatku VAT w jednej interpretacji.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 powołanej ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 tej ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Według art. 7 ust. 2 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

–jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na mocy art. 7 ust. 3 przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatna czynność z nią zrównana po spełnieniu warunków zawartych w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, tj. jeżeli:

• dokonującym nieodpłatnego przekazania jest podatnik podatku od towarów i usług,
• przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,
• przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu jego nabycia, importu lub wytworzenia.
  
  

Oznacza to, że cel takiego przekazania pozostaje bez znaczenia, podobnie jak i podmiot, na rzecz którego jest ono dokonywane (przepis wskazuje jedynie przykładowe sytuacje, które mogą zostać uznane za odpłatną dostawę towarów).

Uznać należy, że istotą przekazania jest wyzbycie się władztwa nad towarem, przeniesienie prawa do rozporządzania daną rzeczą (towarem) jak właściciel na inną osobę.

Warunkiem opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów jest to, aby podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu. Wytwarzać zaś znaczy produkować, przetwarzać, robić, sporządzać, czyli de facto robić m.in. towar z nabytych towarów. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN 1996) wytwarzać/wytworzyć znaczy zrobić, wyprodukować coś, tworząc wydawać z siebie, wywołać coś, natomiast wytwórca to ten, który cos wytwarza, produkuje.

W świetle powyższego, w ocenie tut. organu, Wnioskodawca prowadząc prace budowlane, w szczególności wykopy ziemne, w celu wybudowania nowego zakładu produkcyjnego staje się wytwórcą odpadów.

Konstrukcja prawna opodatkowania nieodpłatnego przekazania wskazuje na zasadność opodatkowania takiego przypadku. Z punktu widzenia zasady neutralności i zasady opodatkowania konsumpcji, opodatkowanie powinno mieć miejsce zawsze wtedy, gdy podatnik przekazuje towar, w którego posiadanie wszedł, mając prawo do odliczenia. Nie ma znaczenia, czy to wejście w posiadanie miało miejsce wskutek nabycia pochodnego, czy też w drodze wytworzenia towaru. Nie ma również znaczenia, czy podatnik z tego prawa skorzystał, czy też nie. Istotne jest tylko, czy podatnikowi prawo to przysługiwało.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego zarówno przy nabyciu gruntu jak i przy nabyciu usług budowlanych związanych z budową nowego zakładu produkcyjnego.

Jednocześnie oczywistym jest, że żaden podmiot (z wyjątkiem podmiotów zajmujących się profesjonalnie odpadami) nie dokonuje zakupu samego odpadu jako takiego, lecz odpady zawsze powstają (są wytwarzane) przy jakiejś podstawowej działalności.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2013 r. poz. 21) przez odpad rozumie się każdą substancję lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do których pozbycia się jest obowiązany.

Z kolei posiadaczem odpadów, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy o odpadach, jest wytwórca odpadów lub osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej będące w posiadaniu odpadów; domniemywa się, że władający powierzchnią ziemi jest posiadaczem odpadów znajdujących się na nieruchomości.

Jednocześnie zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz.U. Nr 112, poz. 1206) odpady z budowy, remontów i demontażu obiektów budowlanych oraz infrastruktury drogowej (włączając glebę i ziemię z terenów zanieczyszczonych) zaliczone są do grupy 17 (§ 2 pkt 17).

Jak podaje Wnioskodawca posiadana przez niego gleba i ziemia stanowią odpad o kodzie 17 05 04 Gleba i ziemia, w tym kamienie, inne niż wymienione w 17 05 03.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o odpadach wytwórca odpadów jest obowiązany do gospodarowania wytworzonymi przez siebie odpadami.

Posiadacz odpadów, w myśl art. 33 ust. 1 ustawy o odpadach, jest obowiązany do postępowania z odpadami w sposób zgodny z zasadami gospodarki odpadami, o których mowa w art. 16-31, w tym do prowadzenia procesów przetwarzania odpadów w taki sposób, aby procesy te oraz powstające w ich wyniku odpady nie stwarzały zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska, a także w sposób zgodny z przepisami o ochronie środowiska i planami gospodarki odpadami.

W myśl natomiast art. 27 ust. 9 ustawy o odpadach posiadacz odpadów może przekazywać osobie fizycznej lub jednostce organizacyjnej niebędącym przedsiębiorcami określone rodzaje odpadów, do wykorzystania na potrzeby własne za pomocą dopuszczalnych metod odzysku, zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 10.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie czynność polegająca na przekazaniu odpadów pracownikom lub innym osobom fizycznym niebędącym przedsiębiorcami stanowi w istocie dostawę towarów zdefiniowaną w art. 7 ust. 1 ustawy. Gleba i ziemia, będące odpadem w rozumieniu przepisów ustawy o odpadach spełniają definicję towaru, a czynności ich przekazania - darowizna, jako że prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, stanowi dostawę towarów, o której mowa w ww. przepisie.

Przekazanie towarów w przedmiotowej sprawie następuje bez wynagrodzenia (darowizna) na indywidualne potrzeby pracowników i innych osób fizycznych, a zatem jest to w istocie nieodpłatna dostawa towarów uregulowana w art. 7 ust. 2 ustawy. Jest to zatem czynność, która dla celów opodatkowania została zrównana z dostawą odpłatną. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 ustawy, opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki.

W analizowanej sprawie, jak wynika z charakteru prowadzonej działalności i treści wniosku, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od towarów i usług nabytych do budowy nowego zakładu produkcyjnego, a tym samym związanego z wytworzeniem przekazywanego towaru (gleby i ziemi). W konsekwencji w analizowanej sprawie spełnione są przesłanki wymienione w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT i przekazanie nieodpłatnie wytworzonej przez Spółkę, w związku z prowadzoną działalnością, gleby i ziemi pracownikom i innym osobom fizycznym niebędącym przedsiębiorcami stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że nieodpłatne przekazanie odpadów nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT – uznano za nieprawidłowe.

W kwestii natomiast podstawy opodatkowania należy wskazać, że zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku natomiast dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów, o czym stanowi art. 29 ust. 10 ustawy o VAT.

Zatem w przypadku gdy ma miejsce nieodpłatna dostawa towarów zrównana z dostawą odpłatną, a zatem podlegająca opodatkowaniu, podstawą opodatkowania jest cena nabycia lub koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów, tj. w momencie ich przekazania. Oznacza to, że podstawą opodatkowania jest wprawdzie cena nabycia lub koszt wytworzenia towaru, lecz skorygowane na dzień, w którym dochodzi do nieodpłatnego przekazania przedmiotowych towarów.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sytuacji podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług dla dokonania czynności darowizny gleby i ziemi będzie, zgodnie z art. 29 ust. 10 ustawy o VAT koszt wytworzenia, określony w momencie dostawy tych towarów. Odpady nie zostały nabyte lecz wytworzone przez Wnioskodawcę, zatem brak jest ceny nabycia odpadów, a tym samym podstawą opodatkowania powinien być koszt ich wytworzenia.

Tak więc nawet jeśli Wnioskodawca stwierdza, że dla niego wartość nieodpłatnie przekazanych odpadów wynosi zero, to w sytuacji uznania takiej dostawy za dostawę podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, Wnioskodawca jest zobowiązany do ustalenia podstawy opodatkowania na poziomie kosztu ich wytworzenia na moment dostawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że nie ma podstawy opodatkowania, od której można by policzyć podatek – uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, bądź zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.