NTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2012r. (data wpływu 18 kwietnia 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 czerwca 2012r. (data wpływu 3 lipca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku usług przewozu dzieci niepełnosprawnych do szkół – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku usług przewozu dzieci niepełnosprawnych do szkół.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 czerwca 2012r. (data wpływu 3 lipca 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 25 czerwca 2012r. znak: IBPP3/443-386/12/ASz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Celem Fundacji jest działalność charytatywno-opiekuńcza, promocja zdrowia, działalność edukacyjna w zakresie promocji zdrowia, kształtowanie osobowości młodzieży w duchu wiary chrześcijańskiej i miłości bliźniego, budzenie w społeczeństwie postaw wrażliwości na ludzką, niedolę, wspieranie dobroczynności i działań humanitarnych, ratownictwo medyczne i pomoc ofiarom wypadków i katastrof, zwłaszcza komunikacyjnych, wspieranie działalności Związku. Fundacja realizuje swoje cele poprzez: zabezpieczenie medyczne zgromadzeń, organizowanie służby medycznej i kursów pierwszej pomocy przedmedycznej, otaczanie opieką ludzi potrzebujących, chorych i niepełnosprawnych, działalność wychowawczą wśród młodzieży w szczególności poprzez ..., powoływanie ośrodków szkoleniowych, doradczych i placówek opieki i ratownictwa, inicjowanie oraz opiniowanie rozwiązań formalno-prawnych mających na celu pomoc potrzebującym, udzielanie pomocy ofiarom wypadków i katastrof, w tym komunikacyjnych, prowadzenie działalności wydawniczej informacyjno-promocyjnej i edukacyjno-szkoleniowej, wspieranie organizacji pozarządowych w procesie integracji europejskiej oraz ich współpracy międzynarodowej, opracowanie i wydawanie materiałów informacyjno-prawnych dla osób indywidualnych, organizowanie koloni letnich i innych form wypoczynku dla dzieci i młodzieży, wpływanie na zmiany o charakterze systemowym na rzecz celów społecznie użytecznych, wypowiadanie się w sprawach publicznych, związanych z celami Fundacji, współpracę z władzami samorządowymi, państwowymi, sektorem gospodarczym, środkami masowego przekazu, udzielanie wsparcia inicjatywom i organizacjom pozarządowym, troskę o rozwój wiedzy ogólnej, specjalistycznej i kwalifikacji związanych z działalnością medyczną.

Zakres działalności gospodarczej Fundacji obejmuje usługi w zakresie ochrony zdrowia, pogotowia ratunkowego, ratownictwa medycznego i opieki nad niepełnosprawnymi, wypożyczanie sprzętu medycznego i rehabilitacyjnego, transport medyczny, sanitarny i osób niepełnosprawnych, promocję ochrony zdrowia i pierwszej pomocy, szkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy, kwalifikowanej pierwszej pomocy, ochrony zdrowia, pomocy niepełnosprawnym i rehabilitacji, wydawnictw o tematyce ochrony zdrowia, udzielania pierwszej pomocy, pomocy niepełnosprawnym i rehabilitacji, organizowanie wypoczynku dzieci i młodzieży.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności świadczy odpłatnie usługi transportowe samochodami, przystosowanymi do przewozu osób niepełnosprawnych, na rzecz osób niepełnosprawnych na wózkach inwalidzkich. Transport świadczony jest na rzecz gmin i szkół. Fundacja jest wpisana jako podmiot leczniczy do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą prowadzonego przez Wojewodę … – numer księgi rejestrowej ….

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę wykonywane są przez osoby posiadające kwalifikacje medyczne (lekarze, pielęgniarki).

Wnioskodawca wykonuje czynności odpłatnie oraz na zasadzie wolontariatu.

W piśmie z dnia 29 czerwca 2012r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Dowóz dzieci niepełnosprawnych wykonywany jest na rzecz jednostek samorządu terytorialnego (gmin). Umowa na dowóz zawierana jest z jednostką samorządu terytorialnego (gminą). Jednostka samorządu terytorialnego (gmina) pokrywa koszty transportu i na jej rzecz wystawiana jest faktura z tego tytułu.
2. Dowóz osób niepełnosprawnych do szkól wykonywany jest na zlecenie jednostek samorządu terytorialnego (gmin).
3. Dzieci dowożone są do szkół.
4. Wykonywany transport nie jest transportem o którym mowa w art. 5 pkt 33a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowany ze środków publicznych.
5. Transport wykonywany jest samochodami specjalnie ku temu przystosowanymi, które nie spełniają cech technicznych i ilościowych określonych w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane (art. 161b ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej).
6. Usługa dowozu dzieci niepełnosprawnych wykonywana jest na mocy ustawy z dnia 7 września o systemie oświaty w szczególności art. 14a ust. 4 oraz art. 17 ust. 3.
7. Symbol PKWiU dla usług wskazanych we wniosku PKWIU 49.39 Pozostały lądowy transport pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wykonywany przez Fundację transport sanitarny przystosowanymi do tego pojazdami polegający na dowozie dzieci niepełnosprawnych świadczony na rzecz gmin i szkół podlega zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 20 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi transportu sanitarnego.

Regulacja art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT stanowi implementację prawa unijnego. W świetle art. 132 ust. 1 lit. p) Dyrektywy2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006r. (Dz. Urz. UE.L. Nr 347), zwolnione jest świadczenie usług transportu dla chorych lub rannych osób pojazdami do tego celu przeznaczonymi, przez odpowiednio upoważnione podmioty.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 Dyrektywy 2006/112/WE, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, iż usługi transportu dla chorych lub rannych na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli.

W żadnym przepisie Dyrektywy nie została zamieszczona definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Brak legalnej definicji oznacza działalność z zakresu „interesu publicznego” mogą prowadzić zarówno komercyjne przedsiębiorstwa, jaki i niekomercyjne organizacje.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz akty wykonawcze wydane na podstawie ustawy o VAT nie definiują pojęcia „transportu sanitarnego”, w związku z czym odnieść należy się do ustawy z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej (tj. Dz. U. z 2007r. Nr 14, poz. 89 ze zm.). Dział V ustawy o zakładach opieki zdrowotnej reguluje kwestie transportu sanitarnego.

Zgodnie z art. 70a ust. 1 ww. ustawy, transport sanitarny jest to przewóz osób albo materiałów biologicznych i materiałów wykorzystywanych do udzielania świadczeń zdrowotnych, wymagających specjalnych warunków transportu. W myśl ust 2 powołanego artykułu, transport sanitarny wykonywany jest specjalistycznymi środkami transportu lądowego, wodnego i lotniczego. Środki transportu sanitarnego, o których mowa w ust. 2, muszą spełniać cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane (art. 70a ust. 3 ustawy). Stosownie do dyspozycji art. 70d ust 2 ww. ustawy, Narodowy Fundusz Zdrowia i zakład opieki zdrowotnej prowadzony w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, jednostki budżetowej albo instytucji gospodarki budżetowej zawierają umowy o wykonywanie usług transportu sanitarnego z podmiotami spełniającymi wymagania, o których mowa w art. 70a.

Z treści wniosku wynika, iż Fundacja w ramach prowadzonej działalności świadczy odpłatnie usługi transportowe samochodami, przystosowanymi do przewozu osób niepełnosprawnych, na rzecz różnych osób, a w szczególności osób niepełnosprawnych na wózkach inwalidzkich. Transport świadczony jest na rzecz gmin i szkół. Analizując okoliczności sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Dyrektywy 2006/112/WE Rady, ustawy o zakładach opieki zdrowotnej uznać należy, że usługom przewozu osób niepełnosprawnych samochodami przystosowanymi do przewozu osób niepełnosprawnych można przypisać przymiotu transportu sanitarnego uprawniającego do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust 1 pkt 20 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług dla dostawy towarów i świadczenia usług zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Od 1 stycznia 2011r. podstawowa stawka podatku o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 23%, z wyłączeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi transportu sanitarnego.

Ponieważ ustawodawca na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie zdefiniował pojęcia transportu sanitarnego – zasadne jest odwołanie się do legalnej definicji tego pojęcia sformułowanej w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008r. Nr 164, poz. 1027, ze zm.) oraz pomocniczo do regulacji zawartych w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006r. (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 s.1) i wypracowanej przez doktrynę prawa unijnego linii orzeczniczej w kwestii zwolnień od podatku VAT.

Zaznaczenia wymaga, iż definicja transportu sanitarnego oraz pozostałe uregulowania dotyczące transportu sanitarnego zawarte w ww. ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, są wynikiem zmian wprowadzonych art. 172 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U Nr 112, poz. 654), która weszła w życie z dniem 1 lipca 2011r.

Stosownie do art. 5 pkt 33a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, transport sanitarny oznacza przewóz osób albo materiałów biologicznych i materiałów wykorzystywanych do udzielania świadczeń zdrowotnych, wymagających specjalnych warunków transportu.

Natomiast w myśl art. 161b zawartego w Dziale VIa, transport sanitarny wykonywany jest specjalistycznymi środkami transportu lądowego, wodnego i lotniczego. Środki transportu sanitarnego, o których mowa w ust. 1, muszą spełniać cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane.

Zgodnie z art. 5 pkt 38 ustawy ww. ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych usługi transportu sanitarnego zostały zaliczone do świadczeń towarzyszących.

Ponadto stosownie do art. 161c. ust. 1 i 2 ww. ustawy Fundusz oraz podmiot leczniczy zawierają umowy o wykonywanie usług transportu sanitarnego z podmiotami dysponującymi środkami transportu. Do umów, o których mowa w ust. 1 zawieranych przez Fundusz stosuje się odpowiednio przepisy działu VI.

Zgodnie zaś z art. 41 ust. 1, 2 i 3 ww. ustawy świadczeniobiorcy, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego, przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego, w tym lotniczego, do najbliższego zakładu opieki zdrowotnej udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, i z powrotem, w przypadkach:

• konieczności podjęcia natychmiastowego leczenia w podmiocie leczniczym;
• wynikających z potrzeby zachowania ciągłości leczenia.
  
  

Świadczeniobiorcy, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego, przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego – w przypadku dysfunkcji narządu ruchu uniemożliwiającej korzystanie ze środków transportu publicznego, w celu odbycia leczenia – do najbliższego podmiotu leczniczego udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, i z powrotem.

W przypadkach niewymienionych w ust. 1 i 2 na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego świadczeniobiorcy przysługuje przejazd środkami transportu sanitarnego odpłatnie lub za częściową odpłatnością.

Poziom finansowania przejazdu środkami transportu sanitarnego w przypadkach niewymienionych w art. 41 ust. 1 i 2 ww. określony został w rozporządzeniu Ministra Zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego z dnia 29 sierpnia 2009r. (Dz. U. Nr 140, poz. 1143).

W § 6 ww. rozporządzenia zostały enumeratywnie wskazane przypadki w których przejazd środkami transportu sanitarnego jest finansowany w 40% ze środków publicznych, gdy ze zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego wynika, że świadczeniobiorca jest zdolny do samodzielnego poruszania się bez stałej pomocy innej osoby, ale wymaga przy korzystaniu ze środków transportu publicznego pomocy innej osoby lub środka transportu publicznego dostosowanego do potrzeb osób niepełnosprawnych.

Powołane przepisy obligują NFZ i podmioty lecznicze do zawierania umów o wykonywanie usług transportu sanitarnego, usługi te są bowiem elementem świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych – na zasadach określonych w dziale VI ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Przepisy te określają stopień finansowania ze środków publicznych tych usług, jednakże dofinansowanie to nie stanowi o istocie usług transportu sanitarnego.

Należy również zauważyć, iż świetle art. 132 ust. 1 lit. p) Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006r. (Dz. Urz. UE.L. Nr 347), zwolnione jest świadczenie usług transportu dla chorych lub rannych osób pojazdami do tego celu przeznaczonymi, przez odpowiednio upoważnione podmioty.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, iż usługi transportu dla chorych lub rannych na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa, jaki i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu „interesu publicznego”.

W tym kontekście wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika„ (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

W zakresie transportu osób celowa jest także analiza przepisów ustawy z dnia 8 września 2006r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410 ze zm.).

Zgodnie z art. 36 ust. 1 ww. ustawy, zespoły ratownictwa medycznego dzielą się na:

• zespoły specjalistyczne, w skład których wchodzą co najmniej trzy osoby uprawnione do wykonywania medycznych czynności ratunkowych, w tym lekarz systemu oraz pielęgniarka systemu lub ratownik medyczny;
• zespoły podstawowe, w skład których wchodzą co najmniej dwie osoby uprawnione do wykonywania medycznych czynności ratunkowych, w tym pielęgniarka systemu lub ratownik medyczny.
  
  

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, zespół ratownictwa medycznego jest wyposażony w specjalistyczny środek transportu sanitarnego, spełniający cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane.

Stosownie do dyspozycji art. 44 ust. 1 ustawy, zespół ratownictwa medycznego transportuje osobę w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego do najbliższego, pod względem czasu dotarcia, szpitalnego oddziału ratunkowego lub do szpitala wskazanego przez dyspozytora medycznego lub lekarza koordynatora ratownictwa medycznego.

W przypadku gdy u osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego zostanie stwierdzony stan, który zgodnie ze standardami postępowania, o których mowa w art. 43, wymaga transportu z miejsca zdarzenia bezpośrednio do szpitala, w którym znajduje się centrum urazowe albo do jednostki organizacyjnej szpitala wyspecjalizowanej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego lub, gdy tak zadecyduje lekarz systemu obecny na miejscu zdarzenia, osobę taką transportuje się bezpośrednio do wskazanego szpitala, w którym znajduje się centrum urazowe albo wskazanej jednostki organizacyjnej szpitala wyspecjalizowanej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego. W przypadku transportu poza rejon operacyjny transport koordynuje lekarz koordynator ratownictwa medycznego (art. 45 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 3 pkt 8 ww. ustawy, przez stan nagłego zagrożenia zdrowotnego rozumieć należy stan polegający na nagłym lub przewidywanym w krótkim czasie pojawieniu się objawów pogarszania zdrowia, którego bezpośrednim następstwem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu lub uszkodzenie ciała lub utrata życia, wymagający podjęcia natychmiastowych medycznych czynności ratunkowych i leczenia.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności świadczy odpłatnie usługi transportowe samochodami, przystosowanymi do przewozu osób niepełnosprawnych, na rzecz osób niepełnosprawnych na wózkach inwalidzkich. Dowóz dzieci niepełnosprawnych wykonywany jest na rzecz jednostek samorządu terytorialnego (gmin). Umowa na dowóz zawierana jest z jednostką samorządu terytorialnego (gminą). Jednostka samorządu terytorialnego (gmina) pokrywa koszty transportu i na jej rzecz wystawiana jest faktura z tego tytułu. Dowóz osób niepełnosprawnych do szkól wykonywany jest na zlecenie jednostek samorządu terytorialnego (gmin). Dzieci dowożone są do szkół. Wykonywany transport nie jest transportem o którym mowa w art. 5 pkt 33a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowany ze środków publicznych. Transport wykonywany jest samochodami specjalnie ku temu przystosowanymi, które nie spełniają cech technicznych i ilościowych określonych w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane (art. 161b ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej). Usługa dowozu dzieci niepełnosprawnych wykonywana jest na mocy ustawy z dnia 7 września o systemie oświaty w szczególności art. 14a ust. 4 oraz art. 17 ust. 3. Symbol PKWiU dla usług wskazanych we wniosku PKWIU 49.39 Pozostały lądowy transport pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy usługa taka jest zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust.1 pkt 20 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analizując okoliczności sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Dyrektywy 2006/112/WE Rady, ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz o Państwowym Ratownictwie Medycznym stwierdzić należy, iż ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT korzystają usługi przewozu osób chorych lub rannych, pojazdami do tego celu przeznaczonymi, przez odpowiednio upoważnione podmioty. Przy czym transport ten wykonywany jest specjalistycznymi środkami transportu lądowego, wodnego i lotniczego, które muszą spełniać cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane. Najczęściej są to ambulanse obsługiwane przez specjalnie wyszkolone zespoły ratownicze, stanowiące część systemu udzielania pomocy w nagłych wypadkach. Powyższe oznacza, iż istotne jest czy są to faktycznie usługi transportu sanitarnego tj. transportu chorych lub rannych osób specjalistycznymi środkami transportu, wykonywane przez odpowiednio upoważnione podmioty.

Analizując zakres usług świadczonych przez Wnioskodawcę w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zakładach opieki zdrowotnej oraz o Państwowym Ratownictwie Medycznym stwierdzić należy, że świadczonym przez Wnioskodawcę usługom dowozu dzieci niepełnosprawnych do szkół realizowanym na podstawie umów zawartych z gminami w związku z obowiązkami gmin wynikającymi z art. 14a ust. 4 oraz art. 17 ust. 3 ustawy o systemie oświaty nie można przypisać przymiotu transportu sanitarnego uprawniającego do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie ww. transportu dzieci niepełnosprawnych do szkół przystosowanymi do tego pojazdami nie podlegają zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym usługom przewozu osób niepełnosprawnych samochodami przystosowanymi do przewozu osób niepełnosprawnych można przypisać przymiotu transportu sanitarnego uprawniającego do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust 1 pkt 20 ustawy o podatku od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.