2012.03.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-34/12/BM
z 27 marca 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 19 października 2011r. sygn. akt I SA/Op 282/11 (data wpływu prawomocnego orzeczenia do tut. organu 28 grudnia 2011r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2010r. (data wpływu 7 grudnia 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 lutego 2011r. (data wpływu 24 lutego 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy lokali mieszkalnych wraz z prawem do korzystania z miejsca postojowego oraz komórki gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy lokali mieszkalnych wraz z prawem do korzystania z miejsca postojowego oraz komórki gospodarczej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 lutego 2011r. (data wpływu 24 lutego 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 lutego 2011r. znak: IBPP1/443-1172/10/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca sprzedaje mieszkania w budynku wielorodzinnym wraz z prawem do korzystania z balkonu, miejsca postojowego wewnętrznego zlokalizowanego w wielostanowiskowym garażu podziemnym, miejsca postojowego zewnętrznego jak również komórki gospodarczej zlokalizowanej w wielostanowiskowym garażu podziemnym. Komórki gospodarcze, balkony i miejsca parkingowe w garażu podziemnym i zewnętrzne stanowią więc tzw. części wspólne nieruchomości.

W akcie notarialnym Wnioskodawca opisuje to następująco:

1.Strony zgodnie ustalają, że sposób korzystania z nieruchomości wspólnej będzie polegał na tym, że każdoczasowemu właścicielowi lokalu mieszkalnego przysługiwać będzie bezterminowo i na zasadach wyłączności prawo korzystania z:

balkonu o powierzchni......
miejsca postojowego nr... zlokalizowanego w wielostanowiskowym garażu podziemnym o powierzchni....
komórki gospodarczej nr... zlokalizowanej w wielostanowiskowym garażu podziemnym o powierzchni.....

Korzystanie z rzeczy wspólnej oznacza dla uprawnionego prawo do jej wyłącznego posiadania, używania i pobierania pożytków.

2.Nabywca wyraża zgodę, aby pozostałym właścicielom lokali mieszkalnych znajdującym się w budynku opisanym w § 1 niniejszej umowy, w zakresie opisanym w umowach ustanowienia odrębnej własności i sprzedaży zawieranych przez Wnioskodawcę przysługiwało prawo do wyłącznego korzystania z przylegających do lokali tarasów, balkonów, ogrodów zimowych oraz miejsc postojowych i komórek gospodarczych, jakie związane są z udziałami w nieruchomości wspólnej przynależnymi do tych lokali mieszkalnych, a także we współwłasności działek gruntu na którym posadowiony jest budynek.

Zapis ten oznacza, iż prawa te zostają zapisane w III dziale księgi wieczystej jako ograniczenia. Zakup lokalu mieszkalnego z takimi prawami stanowi jedną całość, co oznacza iż nie można następnie sprzedawać ich jako części np. komuś mieszkanie a innej osobie miejsce czy komórkę gospodarczą. Takiej możliwości nie ma i nie będzie. Stanowi to już całkowitą i nierozerwalną całość służącą danemu właścicielowi mieszkania.

W chwili obecnej mieszkania oraz piwnice (Wnioskodawca nadmienia, iż ściany w tych piwnicach są trwałe (murowane), w aktach notarialnych Wnioskodawca nazywa je pomieszczeniami przynależnymi zgodnie z Ustawą o własności lokali) Wnioskodawca sprzedaje z 7% stawką podatku VAT, natomiast komórki gospodarcze, miejsca postojowe wewnętrzne jak i zewnętrzne ze stawka 22% podatku VAT.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

W ramach umowy notarialnej ustanowienia odrębnej własności i jego sprzedaży Spółka sprzedaje klientowi lokal mieszkalny wraz z przynależnościami, bezterminowym i na zasadach wyłączności prawem do korzystania z części nieruchomości wspólnej w zakresie miejsca postojowego i komórki gospodarczej oraz udziałem w nieruchomości wspólnej za cenę łączną sprzedaży w kwocie......brutto. Zatem całkowita cena sprzedaży lokalu mieszkalnego obejmuje łącznie oprócz ceny za sam lokal, udział w nieruchomości wspólnej również prawo do korzystania z komórki gospodarczej i miejsca postojowego lub samego miejsca postojowego.

Miejsca postojowe zewnętrzne tj. zlokalizowane na terenie nieruchomości nie posiadają wydzielenia w postaci trwałych ścian. Są to jedynie części terenu zewnętrznego utwardzonego kostką brukową wydzielone kolorystycznie (poprzez zastosowanie innego koloru kostki brukowej - oznaczenie poziome) i za pomocą znaków drogowych oznaczających parking. Garaż podziemny stanowi 2 pomieszczenia o powierzchni około 1.500 m² każde. W ramach garażu podziemnego za pomocą linii poziomych malowanych farbą wyznaczono poszczególne miejsca parkingowe. Żadne z miejsc nie posiada trwałych przegród w postaci ścian murowanych oddzielających z każdej strony dane miejsce od miejsca sąsiedniego. Natomiast komórki gospodarcze to części powierzchni garażu wydzielone ogrodzeniem wykonanym z konstrukcji metalowej o wypełnieniu ścian za pomocą siatki. Elementy te nie stanowią trwałych ścian murowanych. Reasumując miejsca parkingowe zewnętrzne, wewnętrzne i komórki gospodarcze nie stanowią odrębnych, samodzielnych pomieszczeń wydzielonych od pozostałych za pomocą trwałych ścian i stanowiących odrębne pomieszczenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jeżeli przedmiotem sprzedaży obok własności mieszkania jest również prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego czy komórki gospodarczej o konkretnej powierzchni i prawo to jest integralnie związane z prawem własności lokalu to czy podlega jednej stawce VAT właściwej dla lokalu mieszkalnego tzn. 7%, czy stawce 7% VAT dla lokalu mieszkalnego, a na miejsce postojowe i komórki gospodarcze stawce 22% VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż mieszkania wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych zewnętrznych i wewnętrznych oraz komórek gospodarczych o określonej powierzchni znajdujących się w danym budynku powinna podlegać jednej stawce podatku VAT właściwej dla lokalu mieszkalnego tzn. 7%, ponieważ przedmiotem sprzedaży obok własności mieszkania nie jest komórka gospodarcza, garaż czy samo miejsce postojowe ale prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego czy komórki gospodarczej o konkretnej powierzchni i prawo to jest integralnie związane z prawem własności lokalu. Nie można bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki, skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży.

W dniu 17 marca 2011r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał dla ... Spółka z o.o. indywidualną interpretację znak IBPP1/443-1172/10/BM uznając że stanowisko Skarżącej jest nieprawidłowe.

... Spółka z o.o. na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 17 marca 2011r. znak IBPP1/443-1172/10/BM złożyła skargę z dnia 26 maja 2011r., w której wniosła o uchylenie zaskarżonej interpretacji.

Tut. organ w odpowiedzi na ww. skargę stwierdził, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych zewnętrznych znajdujących się poza bryłą budynku, podlega opodatkowaniu dwoma odrębnymi stawkami podatku VAT, tj. dla dostawy:

lokalu mieszkalnego stosuje się stawkę obniżoną w wysokości 7%,
miejsca postojowego na zewnątrz budynku stawkę podstawową 22%.

Zatem tut. organ podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 17 marca 2011r. znak: IBPP1/443-1172/10/BM w części dotyczącej opodatkowania 22% stawką podatku sprzedaży prawa do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych zewnętrznych znajdujących się poza bryłą budynku, a zarzuty przedstawione w skardze w tym zakresie uznano za bezzasadne.

Wyrokiem z dnia 19 października 2011r. sygn. akt I SA/Op 282/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, iż, kwestia opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności polegających na sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych była już przedmiotem rozpoznania przez Naczelny Sąd Administracyjny (patrz wyroki: z dnia 28 sierpnia 2010r. sygn. akt I FSK 1548/09, z dnia 15 października 2010r. sygn. akt I FSK 1689/09, z dnia 17 czerwca 2010r. sygn. akt I FSK 1068/09, z dnia 17 czerwca 2010r. sygn. akt I FSK 966/09, sygn. akt 967/09, z dnia 24 sierpnia 2010r. sygn. akt I FSK 1390/09, z dnia 24 sierpnia 2010r. sygn. akt 1637/09, z dnia 24 sierpnia 2010r. sygn. akt I FSK 1519/09, z dnia 19 października 2010r. sygn. akt I FSK 1813/09, z dnia 3 listopada 2010r. sygn. akt 1931/09, z dnia 17 czerwca 2010r. sygn. akt 1068/09, z dnia 21 grudnia 2010r. sygn. akt I FSK 75/10, z dnia 3 marca 2011r. sygn. akt I FSK 315/10; dostępne https: orzeczenia.nsa.gov.pl).

W wyrokach tych Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych, czy garaży znajdujących się w danym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego, podkreślając, że przedmiotem sprzedaży obok własności lokalu mieszkalnego jest nie garaż, czy samo miejsce postojowe, ale prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego dla samochodu osobowego o konkretnej powierzchni, znajdującego się w części podziemnej budynku, które jest integralnie związane z prawem własności do lokalu mieszkalnego. W tym przypadku nie ma możliwości nabycia (a więc i zbycia) lokalu mieszkalnego bez prawa do korzystania z miejsca postojowego. Oznacza to z punktu widzenia przepisów podatkowych, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z garaży, znajdujących się w danym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego. Nie można bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych (możliwość zastosowania różnych stawek podatku).

Sąd w niniejszej sprawie w pełni podziela stanowisko wyrażone w powyższych wyrokach.

Przedmiotem niniejszej sprawy jest jedna transakcja polegająca na sprzedaży samodzielnego lokalu mieszkalnego wraz z przynależnościami oraz bezterminowym i na zasadach wyłączności prawem do korzystania z części nieruchomości wspólnej w zakresie miejsca postojowego wewnętrznego zlokalizowanego w garażu podziemnym oraz miejsca postojowego zewnętrznego i komórki gospodarczej oraz udziałem w nieruchomości wspólnej.

Skoro jest to jedna transakcja to niedopuszczalne jest dzielenie przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki wyłącznie w celu zróżnicowania stawek podatkowych, jeśli na gruncie prawa cywilnego jest to jeden przedmiot sprzedaży. Jeżeli zatem miejsca postojowe zewnętrzne jak i wewnętrzne, komórka gospodarcza jest integralnie związana z prawem własności do lokalu mieszkalnego, nie mogą być przedmiotem obrotu, nie mogą być traktowane jako odrębny towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Nie są to bowiem samodzielne lokale o innym przeznaczeniu niż mieszkalne. Nie ma przy tym znaczenia czy są to miejsca postojowe usytuowane wewnątrz czy na zewnątrz budynku. Podobnie w tej kwestii wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 stycznia 2011r., I FSK 295/10 stwierdzając, że pomieszczenia garażowe, czy miejsca postojowe na powierzchni działki, pomimo że nie pełnią funkcji mieszkaniowych są jednak integralną częścią samodzielnego lokalu mieszkalnego. Przedmiotem sprzedaży obok własności lokalu mieszkalnego jest nie garaż, czy samo miejsce postojowe, ale prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego o konkretnej powierzchni, znajdującego się w części podziemnej budynku lub na powierzchni działki dla samochodu osobowego, które jest integralnie związane z prawem własności do lokalu mieszkalnego. Wyodrębnione miejsca postojowe tak wewnątrz budynku, jak i na jego zewnątrz nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych, ze względu na fakt, że nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie budynku, które mogłyby podlegać odrębnej dostawie. Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela stanowisko wyrażone w powyższym wyroku.

W konsekwencji Sąd stwierdził, że stanowisko Ministra Finansów nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach, a dokonana wykładnia art. 41 ust. 12 i 12a ustawy o VAT jest nieprawidłowa.

Tym samym sprawa wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 19 października 2011r. sygn. akt I SA/Op 282/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010r., gdyż we wniosku z dnia 30 listopada 2010r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, a niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozpatrzenie tej samej sprawy w związku z orzeczeniem WSA.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast pod pojęciem towarów rozumieć należy, stosownie do art. 2 pkt 6 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r., rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 41 ust. 1 ustawy o VAT określa, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 tej ustawy, stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl tego zastrzeżenia, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Stosownie do art. 41 ust. 12c ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Ponadto, zgodnie z § 37, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010r. do dnia 31 grudnia 2010r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), w okresie do dnia 31 grudnia 2010r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

-w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Według norm zawartych w przytoczonych przepisach 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie formułują definicji lokalu użytkowego ani lokalu mieszkalnego.

Definicję lokalu mieszkalnego zawiera art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Natomiast w myśl ust. 4 ww. przepisu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej w ustawie „pomieszczeniami przynależnymi”.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca sprzedaje mieszkania w budynku wielorodzinnym wraz z prawem do korzystania z balkonu, miejsca postojowego wewnętrznego zlokalizowanego w wielostanowiskowym garażu podziemnym, miejsca postojowego zewnętrznego jak również komórki gospodarczej zlokalizowanej w wielostanowiskowym garażu podziemnym. Komórki gospodarcze, balkony i miejsca parkingowe w garażu podziemnym i zewnętrzne stanowią więc tzw. części wspólne nieruchomości. W akcie notarialnym Strony zgodnie ustalają, że sposób korzystania z nieruchomości wspólnej będzie polegał na tym, że każdemu właścicielowi lokalu mieszkalnego przysługiwać będzie bezterminowo i na zasadach wyłączności prawo korzystania z balkonu, miejsca postojowego nr... zlokalizowanego w wielostanowiskowym garażu podziemnym, komórki gospodarczej nr... zlokalizowanej w wielostanowiskowym garażu podziemnym. Korzystanie z rzeczy wspólnej oznacza dla uprawnionego prawo do jej wyłącznego posiadania, używania i pobierania pożytków.

Nabywca wyraża zgodę, aby pozostałym właścicielom lokali mieszkalnych znajdującym się w budynku, w zakresie opisanym w umowach ustanowienia odrębnej własności i sprzedaży zawieranych przez Wnioskodawcę przysługiwało prawo do wyłącznego korzystania z przylegających do lokali tarasów, balkonów, ogrodów zimowych oraz miejsc postojowych i komórek gospodarczych, jakie związane są z udziałami w nieruchomości wspólnej przynależnymi do tych lokali mieszkalnych, a także we współwłasności działek gruntu na którym posadowiony jest budynek.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, treść powołanych przepisów oraz ocenę prawną wyrażoną w wyroku WSA w Opolu, należy stwierdzić, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z przynależnej komórki gospodarczej (piwnicy) oraz prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych zewnętrznych i wewnętrznych znajdujących się w podziemnej kondygnacji budynku garaży, jako jednolite świadczenie (jedna transakcja) na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy o VAT oraz § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu 7% stawką podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż mieszkania wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych zewnętrznych i wewnętrznych oraz komórek gospodarczych powinna podlegać jednej stawce podatku VAT właściwej dla lokalu mieszkalnego tzn. 7%, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub stanu prawnego.

Równocześnie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Zatem dokumenty te nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin