Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-542/13-2/TR
z 29 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2013 r. (data wpływu: 29 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest:

• nieprawidłowe – odnośnie deklarowania kwoty dochodu zwolnionego od podatku,
• prawidłowe – odnośnie pozostałej części.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 2010 Zainteresowana kupiła mieszkanie za cenę 25 500 zł (mieszkanie A), które sprzedała w marcu 2012 roku za cenę 245 000 zł. Następnie, w kwietniu 2012 roku Wnioskodawczyni kupiła mieszkanie za cenę 247 000 zł (mieszkanie B). To mieszkanie (B) również sprzedała, za cenę 224 000 zł; miało to miejsce w lipcu 2012 roku. W związku ze sprzedażą nieruchomości, Zainteresowana złożyła w ustawowym terminie PIT-39 z 2012 rok, w którym wykazała sumę przychodów ze sprzedaży mieszkania A i mieszkania B, oraz sumę kosztów zakupu tych mieszkań – mieszkania A zakupionego w 2010 roku i mieszkania B, zakupionego w 2012 roku, po sprzedaży mieszkania A (ze środków uzyskanych ze sprzedaży A). Wnioskodawczyni zadeklarowała kwotę dochodu zwolnionego w pełnej wysokości dochodu uzyskanego w 2012 roku, będącego wynikiem sprzedaży obu mieszkań. Zamierza przeznaczyć przychód ze sprzedaży na własne cele mieszkaniowe, budując dom na działce, która jest własnością Zainteresowanej i Jej męża. Sprzedaż mieszkań miała miejsce w 2012 roku przed zawarciem małżeństwa. Mąż kupił działkę na budowę domu będąc stanu wolnego, ale po ślubie, aktem notarialnym zawartym w styczniu 2013 roku została zawarta umowa majątkowa małżeńska rozszerzająca wspólność majątkową na nieruchomość gruntową, czyli działkę, na której będzie budowany dom. Tym samym, Zainteresowana jest obecnie współwłaścicielką (wraz z mężem) działki, na której zamierza wybudować dom ze środków uzyskanych z wcześniejszej sprzedaży Jej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Jaką kwotę przychodu należy wydatkować na budowę domu, aby zachować ulgę podatkową wynikającą z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? W 2012 roku Wnioskodawczyni uzyskała przychód ze sprzedaży mieszkania A i mieszkania B, razem 469 000 zł. Czy warunkiem zwolnienia z podatku dochodowego ze sprzedaży nieruchomości w 2012 roku jest przeznaczenie przychodu będącego sumą przychodów z obu mieszkań (469 000 zł), czy przychodu ze sprzedaży drugiego z mieszkań (B), skoro mieszkanie B zostało zakupione ze środków uzyskanych z wcześniejszej sprzedaży mieszkania A?
2. Czy przeznaczenie środków ze sprzedaży nieruchomości Zainteresowanej (sprzedaż mieszkań miała miejsce przed zawarciem małżeństwa) w budowę wspólnego domu na działce będącej własnością Wnioskodawczyni i Jej męża, spełnia warunki do zwolnienia dochodu ze sprzedaży Jej nieruchomości, zakładając, że wydatkowanie tych środków nastąpi w ustawowym okresie 2 lat? Czy faktury na budowę domu mogą być wystawiane na Zainteresowaną lub na Jej męża, bądź na małżonków razem?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, warunkiem do zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych z art. 21 ust 1 pkt 131 jest przeznaczenie przychodów ze sprzedaży obu mieszkań w 2012 roku, ale z uwzględnieniem wydatku na nabycie drugiego mieszkania. Ponieważ pierwsze z mieszkań (A) zostało sprzedane za 245 000 zł i cała kwota została wydatkowana na zakup mieszkania B (mieszkanie B kosztowało 247 000 zł), to zostaje do wydatkowania w ciągu najbliższych dwóch lat przychód ze sprzedaży mieszkania B, czyli kwota 224 000 zł. Dochód ze sprzedaży mieszkania A korzysta całkowicie ze zwolnienia, ponieważ sprzedaż nastąpiła w marcu 2012 roku i cały przychód 245 000 zł został wydatkowany na zakup mieszkania B (za cenę 247 000 zł) w kwietniu 2012 roku. Niemożliwością byłoby deklarowanie i wydanie kwoty stanowiącej sumę przychodów (469 000 zł), jaka wynika z deklaracji PIT-39 za 2012 rok, ponieważ część tego przychodu już została wydana na zakup mieszkania B.

Prawo do ulgi podatkowej, polegającej na zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych dochodu uzyskanego przez Zainteresowaną w 2012 roku z tytułu sprzedaży nieruchomości zostanie zachowane, jeśli przychód ze sprzedaży zostanie wydany na budowę wspólnego (Wnioskodawczyni i Jej męża) domu mieszkalnego na działce, będącej wspólną własnością małżonków, ponieważ mają z mężem od grudnia 2012 roku (od daty zawarcia związku małżeńskiego) ustawową wspólność majątkową i od stycznia 2013 roku Zainteresowana jest wraz z mężem współwłaścicielką działki przeznaczonej na budowę domu. W związku z tym, wydatki na budowę domu mogą być dokumentowane fakturami wystawianymi zarówno na Zainteresowaną, jak i na Jej męża, bądź na małżonków łącznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłowe – odnośnie deklarowania kwoty dochodu zwolnionego od podatku,
• prawidłowe – odnośnie pozostałej części.
  
  

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, iż przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzeń przyszłych wynika, że w roku 2010 Zainteresowana kupiła mieszkanie za cenę 25 500 zł (mieszkanie A), które sprzedała w marcu 2012 roku za cenę 245 000 zł. Następnie, w kwietniu 2012 roku Wnioskodawczyni kupiła mieszkanie za cenę 247 000 zł (mieszkanie B). To mieszkanie (B) również sprzedała, za cenę 224 000 zł; miało to miejsce w lipcu 2012 roku. Zainteresowana zamierza przeznaczyć przychód ze sprzedaży na własne cele mieszkaniowe, budując dom na działce, która jest własnością Zainteresowanej i Jej męża. Sprzedaż mieszkań miała miejsce w 2012 roku przed zawarciem małżeństwa. Mąż kupił działkę na budowę domu będąc stanu wolnego, ale po ślubie, aktem notarialnym zawartym w styczniu 2013 roku została zawarta umowa majątkowa małżeńska rozszerzająca wspólność majątkową na nieruchomość gruntową, czyli działkę, na której będzie budowany dom. Tym samym, Zainteresowana jest obecnie współwłaścicielką (wraz z mężem) działki, na której zamierza wybudować dom ze środków uzyskanych z wcześniejszej sprzedaży Jej nieruchomości.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Na mocy art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Do kosztów odpłatnego zbycia, pomniejszających wartość nieruchomości wyrażoną w cenie określonej w umowie, zaliczyć można wydatki, które są niezbędne, aby transakcja zbycia doszła do skutku.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, uważa się udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe. Udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zauważyć należy, iż zgodnie z art. 21 ust. 25 ust. 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 26 ww. ustawy, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Zgodnie zaś z art. 21 ust. 27 ww. ustawy, w przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe.

Ponadto, zgodnie z art. 21 ust. 28 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

– przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Należy również wskazać, iż przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30). Powyższy zapis ma na celu zapobieżenie sytuacji, kiedy podatnik dwukrotnie korzystałby ze zwolnienia z opodatkowania w zakresie tych samych wydatków – raz np. na nabycie lokalu mieszkalnego a drugi raz na spłatę kredytu, który to nabycie finansował.

Jednocześnie jednak, kwestia wydatkowania środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości powinna być dla celów podatkowych udokumentowana rzetelnymi i wiarygodnymi dowodami. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania poniesionego wydatku.

W przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub udziału w nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Dochód zwolniony oblicza się według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P – przychód ze sprzedaży

W przedmiotowej sprawie przychód ze sprzedaży mieszkania B nabytego i zbytego przez Wnioskodawczynię przed zawarciem związku małżeńskiego stanowi Jej majątek odrębny. Celem ustalenia, czy Wnioskodawczyni dochód ze sprzedaży mieszkania B – pomimo tego, że dochód ten stanowi wyłącznie Jej majątek osobisty – może wydatkować na budowę domu wspólnie z mężem na działce stanowiącej współwłasność małżeńską i w wyniku tego skorzystać ze zwolnienia w odniesieniu do tej kwoty, jak również odnośnie sposobu dokumentowania owych wydatków, należy odnieść się do regulacji ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, zawartej w przepisach Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 2 ww. ustawy). Ponadto ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzenia udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. Istotne jest przy tym ustalenie, czy włączenie działki stanowiącej majątek osobisty małżonka do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową stanowiło jej nabycie przez drugiego małżonka. Zgodnie z art. 47 § 1 zd. 1 ww. ustawy, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa), przy czym do ustanowionej umową wspólności majątkowej stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności ustawowej, z zachowaniem przepisów art. 49-511 (art. 48 ww. ustawy). Zgodnie z komentarzem doktryny do art. 47 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego: „Małżeńska umowa majątkowa w zasadzie reguluje stosunki majątkowe między małżonkami na przyszłość, tj. umowa zawarta przed zawarciem małżeństwa - na czas od chwili zawarcia małżeństwa, a umowa zawarta w trakcie trwania małżeństwa - na czas od jej zawarcia. Strony jednak mogą określić inny, przyszły termin, z którego nadejściem umowa wejdzie w życie (art. 116 k.c.). Rozszerzając lub ograniczając wspólność ustawową, strony mogą także nadać umowie skutek wsteczny w tym sensie, że w pierwszym wypadku mogą włączyć do majątku wspólnego przedmioty należące przed zawarciem umowy do ich majątków osobistych, a w drugim wypadku mogą wyłączyć z majątku wspólnego przedmioty należące przed zawarciem umowy do tego majątku.” (Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz; pod red. Kazimierza Piaseckiego, LexisNexis, Wydanie 5, s. 313). Wynika z tego, iż na podstawie umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową małżonkowie mogą włączyć do majątku wspólnego nieruchomość, która została wcześniej (w przeszłości) nabyta do majątku osobistego jednego z małżonków – jak miało to miejsce w niniejszej sprawie. W konsekwencji drugi z małżonków – w tym przypadku Zainteresowana – nabyła prawo własności do tej nieruchomości w momencie zawarcia takiej umowy. Na tym polega bowiem skutek wsteczny umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową małżonków.

Reasumując, należy stwierdzić, że na gruncie analizowanej sprawy w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2012 – PIT-39 Zainteresowana winna zsumować przychody i koszty dotyczące obu sprzedanych mieszkań, ale ulgę, o której mowa w cyt. art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, winna uwzględnić dla każdego z mieszkań odrębnie.

W konsekwencji, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia mieszkania A został w całości przeznaczony na cel mieszkaniowy, którym był zakup mieszkania B, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód w całości korzysta z ww. zwolnienia od podatku dochodowego.

Analogicznie, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia mieszkania B zostanie w całości przeznaczony na cel mieszkaniowy, którym będzie budowa wspólnego budynku mieszkalnego Zainteresowanej i Jej męża, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód w całości będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Zaznaczyć należy jednak wyraźnie, że dla poprawności wyniku rozliczenia w ww. zeznaniu PIT-39 Zainteresowana winna wykazać sumę kwot dochodów zwolnionych od podatku, a dotyczących obu zbytych mieszkań, a nie – jak to wynika z Jej stanowiska – jedynie mieszkania B. Tym samym, w tej części (tj. deklarowania kwoty zwolnionej od podatku) stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Wskazać przy tym należy, że cel mieszkaniowy o którym mowa powyżej zostanie spełniony w odniesieniu do całej kwoty wydatkowanej na budowę domu mieszkalnego, bowiem w tym przypadku bez znaczenia pozostanie fakt, że środki pochodzące ze sprzedaży majątku odrębnego Wnioskodawczyni zostały wydatkowane na budowę domu mieszkalnego objętego współwłasnością małżeńską; ważne jest jednak, aby rzeczone środki w istocie były środkami pochodzącymi ze zbycia mieszkania B. W takim przypadku, bez znaczenia pozostanie także fakt, że przedmiotowe wydatki będą udokumentowane fakturami wystawionymi na rzecz Wnioskodawczyni, Jej męża, jak również na oboje małżonków.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie ma możliwości potwierdzenia prawidłowości wyliczeń przedstawionych w przedmiotowym wniosku z uwagi na fakt, iż przepis art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z uwagi na powyższe, nie podlegają urzędowej interpretacji zasady rachunkowego określania (wyliczenia) podstawy opodatkowania na podatek przy rozliczeniu kwoty uzyskanej z analizowanych sprzedaży, gdyż wykraczałoby to poza zakres interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać, nie należą do kompetencji tut. Organu. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu – zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez właściwy rzeczowo organ podatkowy, względnie organ kontroli skarbowej, w toku postępowania kontrolnego, postępowania podatkowego, czy czynności sprawdzających.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.