Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-504/13-4/AJ
z 26 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2013 r. (data wpływu 16 maja 2013 r.) uzupełnionym wnioskiem z dnia 3 sierpnia 2013 r. (data wpływu 6 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania świadczenia z funduszu emerytalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania świadczenia z funduszu emerytalnego

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 26 lipca 2013 r., nr ILPB2/415-504/13-2/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 26 lipca 2013 r., skutecznie doręczono w dniu 29 lipca 2013 r., natomiast w dniu 6 sierpnia 2013 r. (data nadania 5 sierpnia 2013 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2012 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni, obywatel USA, mieszkający i pracujący w USA. Mąż odkładał na przyszłą emeryturę (pracowniczy program emerytalny), natomiast Zainteresowana była wskazana jako beneficjent owego funduszu. Po śmierci męża, Wnioskodawczyni wycofała pieniądze z funduszu, płacąc w USA podatek w wysokości 20%. Pieniądze zostały przelane na konto w Polsce, gdzie również pobrano podatek dochodowy. Wnioskodawczyni jest rezydentem polskim, nie ma obywatelstwa USA.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że wypłacone środki, były zgromadzone w pracowniczym programie emerytalnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w Polsce Wnioskodawczyni musiała zapłacić podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna płacić podatku dochodowego w Polsce, gdyż Wnioskodawczyni zapłaciła już podatek w USA i według Niej jest to podwójnie opodatkowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a cyt. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Powołane wyżej przepisy – w myśl art. 4a ww. ustawy - stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta w dniu 8 października 1974 r. pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki (dalej: Umowa) nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania świadczeń emerytalnych oraz świadczeń otrzymywanych po śmierci osób uprawnionych do świadczeń emerytalnych lub innych podobnych świadczeń (z wyjątkiem emerytur i rent otrzymywanych z funduszów publicznych z tytułu pełnionych poprzednio funkcji rządowych - jednak tego rodzaju emerytury, jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawczyni nie otrzymuje). W konsekwencji, wypłaty z Funduszu otrzymywane przez Wnioskodawczynię podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, tj. zgodnie z przedstawionymi poniżej postanowieniami art. 5 Umowy („Ogólne zasady opodatkowania”).

Z art. 5 ust. 1 Umowy wynika, że osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce może być opodatkowana także w USA z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł położonych w USA i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi graniczeniami zawartymi w Umowie. Z kolei art. 5 ust. 2 Umowy stanowi, że postanowienia Umowy nie będą w żaden sposób ograniczały możliwości stosowania wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

1. prawo jednego z Umawiających się Państw przy określeniu podatków pobieranych przez to Umawiające się Państwo, lub
2. przez każdą inną umowę zawartą pomiędzy Umawiającymi się Państwami.
   
   

Stosownie natomiast do art. 5 ust. 3 Umowy, bez względu na postanowienia Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Polska może, co do zasady, opodatkować obywatela polskiego lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, tak jakby Umowa nie weszła w życie.

W związku z powyższym, świadczenia zagraniczne, które nie zostały na podstawie jakiegokolwiek artykułu Umowy wprost wyłączone z możliwości opodatkowania w Polsce, mogą być w opodatkowane polskim podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bez względu na ewentualne opodatkowanie tych świadczeń w USA. W konsekwencji, Polska jako państwo, w którym Wnioskodawczyni posiada rezydencję podatkową (tj. miejsce zamieszkania dla celów podatkowych), również ma prawo opodatkować (lub zwolnić z opodatkowania) uzyskiwane przez nią przychody pochodzące ze źródeł położonych w USA.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest rezydentem polskim i jako beneficjent otrzymała po zmarłym mężu środki gromadzone w pracowniczym programie emerytalnym.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika, z zastrzeżeniem ust. 33.

W myśl art. 21 ust. 33 cyt. ustawy przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy uznać, że otrzymane przez Wnioskodawczynię świadczenie z pracowniczego programu emerytalnego z USA – które nie są członkiem Unii Europejskiej – nie podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.