Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-633/13-2/IM
z 30 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2013 r. (wg daty wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zgodnie z art. 195a ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79 poz. 523 ze zm.) funkcjonariuszowi, który mieszka poza miejscem pełnienia służby przysługuje ryczałt za dojazd do miejsca pełnienia służby. Wysokość ryczałtu określa Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 kwietnia 2012 r. w sprawie ryczałtu za dojazd do miejsca pełnienia służby funkcjonariusza Służby Więziennej (Dz. U. 2012, poz. 413). Ryczałt przysługuje od dnia 1 stycznia 2012 r. Ryczałt uzależniony jest od odległości między miejscem zamieszkania a miejscem pełnienia służby. Wypłaty ryczałtu dokonuje się na pisemny wniosek funkcjonariusza, który wskazuje odległość od miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby. Ryczałt wynosi: 20 zł miesięcznie dla funkcjonariusza, którego miejsce zamieszkania znajduje się w odległości nie przekraczającej 15 km od miejsca pełnienia służby; 35 zł miesięcznie dla funkcjonariusza, którego miejsce zamieszkania znajduje się w odległości powyżej 15 km do 30 km od miejsca pełnienia służby; 50 zł miesięcznie dla funkcjonariusza, którego miejsce zamieszkania znajduje się w odległości powyżej 30 km do 45 km od miejsca pełnienia służby; 70 zł miesięcznie dla funkcjonariusza, którego miejsce zamieszkania znajduje się w odległości przekraczającej 45 km od miejsca pełnienia służby. Od stycznia do marca 2013 roku wypłacano funkcjonariuszom Aresztu Śledczego ryczałt za dojazd opodatkowany stosując jednocześnie zróżnicowane koszty uzyskania przychodu, natomiast od miesiąca kwietnia br. funkcjonariuszom wypłaca się wskazany ryczałt korzystając z zapisu art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym zastosowano zwolnienie od podatku, a tym samo nie naliczono i nie pobrano zaliczki na podatek dochodowy. Jednocześnie umniejszono dochód podlegający opodatkowaniu w kartach wynagrodzeń. W Areszcie Śledczym zatrudnionych jest obecnie 368 funkcjonariuszy, z których 243 funkcjonariuszy dojeżdża do pracy, ponieważ ich miejsce stałego lub czasowego zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy. Pozostali funkcjonariusze mieszkają w miejscowości pełnienia służby. Pracownicy nie uzyskują dodatku za rozłąkę w związku z powyższym wszystkim pracownikom zastosowano do miesiąca marca koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Areszt Śledczy wszystkim pracownikom nalicza od początku roku koszty uzyskania przychodu podwyższone bądź podstawowe w zależności od potrzeb funkcjonariuszy, korzystając z zapisu art. 22 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 Nr 80 poz. 350).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie zwolnień przedmiotowych.

Czy ryczałt za dojazd do miejsca pełnienia służby funkcjonariuszy Służby Więziennej wypłacany na podstawie art. 195a ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 kwietnia 2012 roku w sprawie ryczałtu za dojazd do miejsca pełnienia służby funkcjonariusza Służby Więziennej jest wolny od podatku dochodowego w myśl art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ryczałt za dojazd do miejsca pełnienia służby funkcjonariuszy Służby Więziennej wypłacany na podstawie art. 195a ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 kwietnia 2012 roku w sprawie ryczałtu za dojazd do miejsca pełnienia służby funkcjonariusza Służby Więziennej powinien być wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na mocy art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychodu ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 ww. ustawy za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Natomiast przepis art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw.

Zgodnie z art. 195a ust. 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2010 r. Nr 79, poz. 523 ze zm.) funkcjonariuszowi, który mieszka poza miejscowością pełnienia służby, przysługuje ryczałt za dojazd do miejsca pełnienia służby.

Z kolei w myśl art. 195a ust. 6 ustawy o Służbie Więziennej Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wysokość ryczałtu, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając odległość miejsca zamieszkania od miejsca pełnienia służby, konieczność zachowania rocznego i maksymalnego limitu wydatków, o których mowa w art. 272a ust. 1, oraz liczbę funkcjonariuszy uprawnionych do ryczałtu.

Stosownie do powyższego w myśl § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 kwietnia 2012 r. w sprawie ryczałtu za dojazd do miejsca pełnienia służby funkcjonariusza Służby Więziennej (Dz. U. z 2012 r., poz. 413) rozporządzenie określa wysokość ryczałtu za dojazd do miejsca pełnienia służby funkcjonariusza Służby Więziennej, zwanego dalej „funkcjonariuszem", który mieszka poza miejscowością pełnienia służby.

W myśl § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia ryczałt, o którym mowa w § 1, wynosi:

1. 20 zł miesięcznie dla funkcjonariusza, którego miejsce zamieszkania znajduje się w odległości nieprzekraczającej 15 km od miejsca pełnienia służby;
2. 35 zł miesięcznie dla funkcjonariusza, którego miejsce zamieszkania znajduje się w odległości powyżej 15 km do 30 km od miejsca pełnienia służby;
3. 50 zł miesięcznie dla funkcjonariusza, którego miejsce zamieszkania znajduje się w odległości powyżej 30 km do 45 km od miejsca pełnienia służby;
4. 70 zł miesięcznie dla funkcjonariusza, którego miejsce zamieszkania znajduje się w odległości przekraczającej 45 km od miejsca pełnienia służby.
   
   

Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do ryczałtu przysługującego funkcjonariuszowi od dnia 1 stycznia 2012 r. (§ 3 ww. rozporządzenia).

Zatem w przypadku funkcjonariuszy Służby Więziennej obowiązek, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika z przepisów rangi ustawy. Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie ryczałtu za dojazd do miejsca pełnienia służby funkcjonariuszowi Służby Więziennej, określa natomiast wysokość dokonywanych wypłat.

Reasumując, ryczałt za dojazd do miejsca pełnienia służby funkcjonariuszy Służby Więziennej wypłacany na podstawie art. 195a ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 kwietnia 2012 roku w sprawie ryczałtu za dojazd do miejsca pełnienia służby funkcjonariusza Służby Więziennej jest wolny od podatku dochodowego w myśl art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tutejszy organ wskazuje, że wniosek w zakresie kosztów uzyskania przychodów został rozstrzygnięty w dniu 30 sierpnia 2013 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-633/13-3/IM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.