Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-656/13/HK
z 2 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura – 24 czerwca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 13 września 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodu pracownika kwot sfinansowanych przez pracodawcę:

• w części dotyczącej składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne - jest prawidłowe,
• w części dotyczącej zaliczek na podatek dochodowy - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie zaliczenia do przychodu pracownika sfinansowanych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaliczek na podatek dochodowy.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 04 września 2013 r. znak: IBPB II/1/415-655/13/HK, IBPB II/1/415-656/13/HK wezwano o jego uzupełnienie. W dniu 13 września 2013 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek poprzez uiszczenie brakującej opłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 26 marca 2013 r. został wydany wyrok Sądu Pracy (dalej: Sąd) z powództwa Wnioskodawcy przeciwko Pani Z. (dalej: pracownica, pozwana) o ustalenie stosunku pracy.

Pracownica była zatrudniona w okresie od 15 września 2011 r. do 31 marca 2012 r. na podstawie umowy zlecenie. Wyrokiem Sądu został zmieniony stosunek pracy z umowy zlecenie na umowę o pracę.

Pracodawca (tj. Wnioskodawca) w dniu 31 maja 2013 r. dokonał korekty wypłaconego wynagrodzenia utrzymując wynagrodzenie brutto i dokonując zmiany kwoty kosztów uzyskania przychodów.

Pracownicy wyliczono memoriałowo nowe wynagrodzenie w wysokości składek ubezpieczeniowych pracownika i różnicy podatku.

Wszystkie naliczone składki na ubezpieczenie społecznie i zdrowotne oraz korekty podatku wraz z odsetkami zostały sfinansowane przez pracodawcę. Składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne zostały uregulowane 31 maja 2013 r.

Pomimo iż uzyskany wyrok dotyczył pozwanej, Wnioskodawca miał w tym okresie zawarte umowy oparte na tych samych podstawach faktycznych i prawnych z innymi osobami.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy pracodawca winien dokonać korekt PIT-4R w zakresie kwoty zaliczki i korekt PIT-11 w zakresie źródła przychodów, kosztów uzyskania przychodu i zaliczek za lata 2011-2012?
2. Czy zapłacone za pracownika składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaliczka na podatek – sfinansowane przez pracodawcę – stanowią przychód pracownika w dacie ich sfinansowania?
   
   

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, należy dokonać korekty PIT-4R w zakresie kwoty zaliczki i PIT-11 w zakresie źródła przychodu, kosztów uzyskania przychodu i zaliczki na podatek dochodowy za lata 2011-2012, regulując powstałe różnice w podatku dochodowym z własnych środków (wraz z odsetkami - od terminu powstania należności do dnia zapłaty).

Ad. 2

Wnioskodawca uważa, że składki na ubezpieczenie społeczne i zaliczka na podatek stanowią przychód pracownika.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia do przychodu pracownika sfinansowanych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaliczek na podatek dochodowy. W pozostałym zakresie wniosku – dotyczącym sporządzenia korekt informacji PIT-11 i deklaracji PIT-4R za lata 2011 i 2012 - została wydana interpretacja indywidualna znak: IBPB II/1/415-655/13/HK.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zaliczki te ww. płatnicy pobierają na zasadach określonych w art. 32 ustawy od dochodu, za który uważa się – zgodnie z ust. 2 zdanie pierwsze tegoż przepisu - uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a.

Z treści art. 39 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wskazuje się również dochody zwolnione od podatku dochodowego na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Mając na uwadze powołany wyżej przepis art. 31 i następne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, trzeba zaznaczyć, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania urzędowi skarbowemu oraz podatnikowi w ustawowym terminie deklaracji (informacji) według ustalonego wzoru.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż 26 marca 2013 r. został wydany wyrok Sądu z powództwa Wnioskodawcy przeciwko pracownicy o ustalenie stosunku pracy.

Pracownica była zatrudniona w okresie od 15 września 2011 r. do 31 marca 2012 r. na podstawie umowy zlecenie. Wyrokiem Sądu został zmieniony stosunek pracy z umowy zlecenie na umowę o pracę.

Wnioskodawca 31 maja 2013 r. dokonał korekty wypłaconego wynagrodzenia utrzymując wynagrodzenie brutto i dokonując zmiany kwoty kosztów uzyskania przychodów.

Pracownicy wyliczono memoriałowo nowe wynagrodzenie w wysokości składek ubezpieczeniowych i różnicy podatku.

Wszystkie naliczone składki na ubezpieczenie społecznie i zdrowotne oraz korekty podatku wraz z odsetkami zostały sfinansowane przez pracodawcę. Składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne zostały uregulowane 31 maja 2013 r.

Wnioskodawca miał w tym okresie zawarte umowy oparte na tych samych podstawach faktycznych i prawnych z innymi osobami.

Wskazać należy, iż ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez – wskazane w cyt. art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - pojęcie „nieodpłatny”. Przepisy ustawy o podatku dochodowym określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń.

Na gruncie języka polskiego „nieodpłatny” znaczy tyle co: „nie wymagający opłaty; taki, za który się nie płaci; bezpłatny” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003 r.).

W świetle powyższego, uznać należy, iż dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

W związku z powyższym pojęcie „nieodpłatne świadczenie” w prawie podatkowym ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

W świetle powyższego zapłacenie w danym roku podatkowym przez Wnioskodawcę – za pracownika, który uzyskał przychody, które ostatecznie zakwalifikowano jako przychody z tytułu umowy o pracę – składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne za lata 2011-2012 w tej części, która winna być pokryta z przychodu tego pracownika stanowi nieodpłatne świadczenie generujące przychód. Pracownik ten uzyskał bowiem wymierną korzyść majątkową, gdyż inny podmiot (tutaj Wnioskodawca) poniósł kosztem swojego majątku wydatek, który winien być sfinansowany jego (pracownika) majątkiem (dochodami). Przy czym przychód ten należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy za 2013 r., ponieważ zapłacone przez Wnioskodawcę w 2013 r. składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne mają swe źródło w łączącym pracownika z Wnioskodawcą stosunku pracy. Ponadto ww. świadczenie zostało postawione do dyspozycji podatnika (pracownika) w roku kalendarzowym - 2013 r. Zatem stanowi przychód ze stosunku pracy za 2013 r. (tym samym nie jest przychodem za lata 2011-2012).

To oznacza, że w części dotyczącej składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednakże nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy dotyczącym kwestii zaliczenia do przychodu pracownika a zarazem opodatkowania wpłaconej w 2013 r. różnicy jaka wynikła z niewłaściwie pobranej w latach 2011-2012 zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zaliczka ta, jak wynika z wniosku, nie została nieprawidłowo pobrana z winy podatnika tylko z winy samego płatnika.

Wskazać należy, że – zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej - płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Stosownie natomiast do treści art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej płatnik odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany, a niewpłacony.

Powołane powyżej przepisy stanowią zatem, iż to sam płatnik odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W konsekwencji powyższego, Wnioskodawca nie może zaliczyć do przychodu pracownika wpłaconej w 2013 r. do urzędu skarbowego kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy zaliczkami pobranymi a należnymi na podatek dochodowy od osób fizycznych. Dokonując takiej wpłaty Wnioskodawca realizuje nałożony na niego ciężar odpowiedzialności za niedobraną i niewpłaconą do urzędu skarbowego zaliczkę na podatek. W takiej sytuacji nie można więc mówić o przychodzie podatkowym występującym po stronie pracowników.

W związku z powyższym w części dotyczącej zaliczek na podatek dochodowy stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.