Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-311/13/EK
z 24 września 2013 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2013r. (data wpływu 8 lipca 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania części firmy za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i wyłączenie spod opodatkowania czynności jej zbycia - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 8 lipca 2013r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania części firmy za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i wyłączenie spod opodatkowania czynności jej zbycia .
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca jest zakładem produkcyjnym, którego podstawowym profilem działalności jest produkcja komponentów silników lotniczych, budowa kompletnych jednostek napędowych, projektowanie nowych elementów silników lotniczych, świadczenie specjalistycznych usług obróbki metali. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: ustawa o VAT). Poza podstawowym, produkcyjnym profilem działalności, za pośrednictwem stanowiącego własność Spółki Sanatorium Uzdrowiskowego „X”, Spółka prowadzi również uzupełniającą działalność sanatoryjno-uzdrowiskową. Ośrodek znajduje się w miejscowości Y nad jeziorem … km od siedziby Spółki znajdującej się w A.
Pod względem formalnym, Ośrodek wyodrębniony został w prowadzonej ewidencji księgowej Spółki jako obiekt socjalny, będący w dyspozycji zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i Pracowniczych. Celem i podstawowym działaniem Ośrodka jest udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, przede wszystkim usług w zakresie leczenia oraz rehabilitacji osób chorych i niepełnosprawnych; organizacyjnie, Sanatorium posiada własne zaplecze gastronomiczne, sportowo-rekreacyjne, bazę leczniczo-zabiegową z wykwalifikowaną kadrą medyczną, świadcząc na rzecz pensjonariuszy całodobową opiekę lekarsko -pielęgniarską. Oprócz turnusów leczniczo - rehabilitacyjnych Ośrodek organizuje również wczasy zdrowotne, pobyty weekendowe i świąteczne, zjazdy okolicznościowe i uroczystości rodzinne, szkolenia i konferencje, spotkania integracyjne, przyjęcia, bankiety, imprezy kulturalne i rekreacyjno-wypoczynkowe. Działalność Sanatorium prowadzona jest w kompleksie zlokalizowanym w P., w skład którego wchodzą budynek domu wypoczynkowego (130 miejsc noclegowych) oraz obiekty zaplecza technicznego: budynek agregatorowni, budowle infrastruktury technicznej, stołówka, sale lecznicze i zabiegowe, komora kriogeniczna itp.
Oferta lecznicza Sanatorium koncentruje się na usługach w zakresie leczenia i rehabilitacji schorzeń w dziedzinach medycznych: ortopedia i traumatologia narządu ruchu pochodzenia, reumatologia, kardiologia i nadciśnienie, endokrynologia, otorynolaryngologia, diabetologia, choroby płuc, balneologia i medycyna fizykalna, rehabilitacja medyczna; przedmiotowe usługi medyczne świadczone są przez ośrodek za pośrednictwem zatrudnianych pracowników oraz lekarzy współpracujących. Za funkcjonowanie Ośrodka odpowiedzialny jest kierownik Sanatorium, na bieżąco organizujący pracę jednostki, sprawujący całościowy zarząd nad personelem Ośrodka. Zatrudniani w Sanatorium pracownicy (w tym kierownik jednostki), wykonują pracę jedynie na rzecz Ośrodka w P., tj. nie angażują się w jakikolwiek sposób w bieżącą, produkcyjną działalność Spółki prowadzoną w R. (produkcja lotnicza). Uzdrowisko posiada własną, odrębną od Spółki domenę internetową, samodzielnie kontraktuje usługi medyczne, organizuje obsługę turnusów rehabilitacyjnych i wypoczynkowych. Bieżącą działalność Ośrodka regulują odpowiednie regulaminy i procedury działania. Dla celów ewidencji księgowej i podatkowej, Spółka wykorzystuje system jednolity system księgowo - rachunkowy (system SAP), wspólny dla całego przedsiębiorstwa; równocześnie jednak, księgowość rozliczeń finansowanych ze środków Zakładowego Funduszu świadczeń Socjalnych (w tym działalność Ośrodka), prowadzona jest na zasadzie outsourcingu przez zewnętrzną firmę, poza głównym system ewidencji księgowej SAP. Prowadzona ewidencja umożliwia przyporządkowanie do Sanatorium jego przychodów i kosztów (przy wykorzystaniu zapisów na kontach), jak również bieżącą obsługę należności i zobowiązań (przy wykorzystaniu narzędzi kontrolingowych).
W związku z koncentracją na podstawowej, lotniczej produkcji Spółki i reorganizacji obszarów działalności pobocznej, WSK planuje w najbliższym czasie zbycie Sanatorium w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa zewnętrznemu nabywcy, zainteresowanemu kontynuacją dotychczasowej działalności leczniczo - uzdrowiskowej przez jednostkę. Przedmiotem planowanej transakcji będą całościowe składniki majątku znajdujące się w posiadaniu Sanatorium, w postaci kompletnego, samodzielnego zaplecza technicznego i administracyjnego niezbędnego do samodzielnej realizacji zadań w zakresie świadczonych usług: prawo własności gruntu (prawo wieczystego użytkowania gruntu), budynki i budowle Ośrodka, maszyny, urządzenia, wyposażenie, wartości niematerialne i prawne (oprogramowanie komputerowe, materiały i towary handlowe zw. z prowadzoną działalnością. Cena Transakcji obejmie także tzw. goodwill - wartość firmy wynikającą z nazwy przedsiębiorstwa, jego marki, pozycji rynkowej, lokalizacji, renomy, reputacji, zdolności do generowania zysków - rozumiany jako suma wartości elementów poza majątkowych, poza materialnych wypracowanych przez ośrodek w dotychczasowej działalności. Ponadto, w wyniku zbycia Sanatorium, na nabywcę przejdzie ogół praw i obowiązków wynikających z zawartych umów o pracę z pracownikami, dla których miejscem wykonywania pracy jest Ośrodek (na mocy art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 Kodeksu pracy - zgodnie z zasadą przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę zostaną oni przejęci przez Nabywcę), zawartych umów dotyczących dostaw energii elektrycznej, usług telekomunikacyjnych, usług radiowo - telewizyjnych, usług pocztowych, najmu i dzierżawy, współpracy handlowej z dostawcami i odbiorcami, usług utrzymania czystości, usług monitoringu i ochrony, dostaw wody, odprowadzania ścieków, usługi z zakresu konserwacji i serwisów, usług internetowych, innych związanych z działalnością Ośrodka. Wraz z Ośrodkiem, przekazane zostaną również na nowego nabywcę możliwe do przeniesienia zgodnie z obowiązującymi przepisami decyzje administracyjne wydane przez właściwe organy w zakresie funkcjonowania Ośrodka. Nabywcy, zostanie również przekazana baza informacji o kontaktach handlowych z dostawcami i odbiorcami Sanatorium.
Jednocześnie z transakcji zbycia wyłączone będą: środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym i w kasie Ośrodka, wierzytelności handlowe (należności) powstałe przed dniem zbycia, oraz zobowiązania handlowe i publicznoprawne (zobowiązania) powstałe przed dniem zbycia - przedmiotowe aktywa i pasywa, stanowiące w ocenie Spółki własność Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, powinny zostać bowiem wyłączone z analizowanej transakcji z uwagi na regulacje prawne dotyczące działalności socjalnej przedsiębiorców.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy opisaną transakcję zbycia Sanatorium Uzdrowiskowego „X””, traktować należy jako transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie podlegającą w oparciu o przepis art. 6 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Zdaniem Spółki, zbywany Ośrodek winien być traktowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, a zatem transakcja jego zbycia nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (art. 6 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, rozumianej w oparciu o przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT jako „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”. Powołana przepisami ustawy o VAT regulacja, stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, ze zm.; dalej: Dyrektywa 112) stanowiącego, iż w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.
Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, definicja taka zawarta została jednak w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.; dalej: KC). Zgodnie z powołanym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:
- oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
- własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
- prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
- wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
- koncesje, licencje i zezwolenia;
- patenty i inne prawa własności przemysłowej;
- majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
- tajemnice przedsiębiorstwa;
- księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. W dokonywanej ocenie, istotne znaczenie ma przy tym regulacja art. 552 KC stanowiąca zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.
Reasumując powyższe, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, stanowiące wyodrębniony organizacyjnie i funkcjonalnie podmiot funkcjonujący w obrocie gospodarczym. Składniki majątkowe wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą stanowić zorganizowany zespół, zapewniając ich nabywcy możliwość prowadzenia (kontynuacji) działalności w ramach istniejącego przedsiębiorstwa; kluczowym elementem definicji jest zespół składników materialnych i niematerialnych, wyodrębniony pod względem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym.
W praktyce przyjmuje się, że wyodrębnienie organizacyjne ma miejsce wówczas, gdy zespół przedmiotowych składników w istniejącym przedsiębiorstwie ma swoją formę organizacyjną w strukturze organizacyjnej podatnika. Powtarzając za Dyrektorem Izby Skarbowej w Łodzi (interpretacja indywidualna z dnia 18 maja 2011 r. IPTPP2/443-30/1-3/BM): „o wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział, itp. Takie organizacyjne wydzielenie powinno być dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze. Ocena ta musi być dokonywana według kryterium tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość); przy czym „wyodrębnienie organizacyjne nie musi mieć sformalizowanego charakteru, ani też nie może być uznawane za decydujące dla bytu zorganizowanej części przedsiębiorstw” (zob. wyrok WSA z dnia 21 czerwca 2012 r. III SA/Wa 2836/11).
Wyodrębnienie finansowe z kolei, interpretowane jest w praktyce organów podatkowych jako sytuacja, w której poprzez stosowaną ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (zob. pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 kwietnia 2011 r. IBPP3/4441-23/11/IK); nie jest przy tym konieczne rzeczywiste, systemowe wydzielenie finansowe analizowanej jednostki w postaci odrębnego systemu finansowego lub księgowego. Tożsamy pogląd w tym zakresie wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny, w wyroku z dnia 21 czerwca 2012 r. III SA/Wa 2836/11, wskazując, iż „wyodrębnienie finansowe, o którym mowa w art. 2 ust. 27e u.p.t.u. nie musi koniecznie oznaczać, że zorganizowana część przedsiębiorstwa jest zobowiązana do samodzielnego sporządzania bilansu. Wystarczające jest wyodrębnienie danej części przedsiębiorstwa dla celów np. rachunkowości zarządczej, polegające w szczególności na odrębnym ewidencjonowaniu przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem danej części przedsiębiorstwa”. Warunki wyodrębnienia funkcjonalnego z kolei scharakteryzowane zostały m. in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 marca 2011 r. ILPP2/443-2032/10-2/AD wskazującego, iż „odnośnie wyodrębnienia funkcjonalnego, to kryterium to sprowadza się do ustalenia, czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. Nie budzi bowiem wątpliwości to, iż aby wydzielona część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa”.
Z powyższego wyłania się konkluzja, że to więzi organizacyjne między składnikami zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które umożliwiają jej prowadzenie działalności gospodarczej, są czynnikiem decydującym o istnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa dla celów prawa podatkowego. Pogląd ten podziela również doktryna: "W celu ustalenia zatem, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, zbadać należy, czy nabyty zespół składników majątkowych stanowić mógłby samodzielnie działające przedsiębiorstwo." (A. Bartosiewicz, Komentarz do art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, opublikowano w LEX). Najważniejszym zatem czynnikiem przesądzającym o istnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest przy tym zdolność do prowadzenia działalności gospodarczej. Powtarzając za Dyrektorem Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 22 lutego 2013 r. IPTPP2/443-1002/12-2/AW: „(...) zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego”.
Na kluczową rolę tego czynnika wskazuje także orzecznictwo sądów administracyjnych - przykładowo orzeczenie NSA z dnia 27 września 2011r. I FSK 1383/10 zgodnie z którym: „aby dany zespół składników materialnych i niematerialnych był zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w rozumieniu u.p.t.u., wystarczy samodzielne wykonywanie jego zadań gospodarczych”.
Odnosząc powyższą wykładnię obowiązujących przepisów nie ulega w ocenie Spółki wątpliwości, iż planowane do zbycia Sanatorium stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa; przedmiotem transakcji będzie funkcjonujący zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, stanowiący odpowiednio powiązaną całość, mogący samodzielnie realizować wyznaczone zadania. Dla przedmiotowej oceny bez wpływu pozostawać będzie wyłączenie z transakcji niektórych elementów (środków pieniężnych, wierzytelności handlowych, zobowiązań handlowych i publicznoprawnych), wymuszony odrębnymi przepisami dotyczącymi działalności socjalnej. Przedmiotowe wyłączenie pozostaje przy tym bez wpływu na możliwość uznania, iż przedmiotem transakcji będą bowiem składniki materialne i niematerialne, pozostające ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, że można o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. W zbywanej części przedsiębiorstwa zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie dotychczasowej działalności gospodarczej, których całokształt, nawet w przypadku braku któregoś z tych elementów, zapewniać będzie funkcjonalne powiązanie sankcjonujące zorganizowaną część przedsiębiorstwa (podobnie wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2011 r., III SA/Wa 1767/10). Włączenie zobowiązań pieniężnych do transakcji miałoby przy tym wpływ jedynie na cenę sprzedawanego Sanatorium (sztucznie prowadząc do obniżenia ceny), pozostając bez wpływu na funkcjonowanie przedmiotu transakcji jako przedsiębiorstwa u nabywcy oraz możliwość kontynuowania jego dotychczasowej działalności. W orzecznictwie przyjmuje się, że nie ma podstaw do przyjęcia, iż przeniesienie zobowiązań (długów, wierzytelności) jest tą okolicznością, która decyduje bądź wyłącza możliwość uznania zbywanych aktywów i pasywów z definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa (podobnie NSA z dnia 20 marca 2012 r.(I FSK 815/11, NSA z dnia 10 marca 2011r., I FSK 1062/10). Jak wskazane zostało w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2011r. III SA/Wa 1766/10: „Przejęcie aktywów, z których wyłączone są zobowiązania, może być uznane za przejęcie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części”.
Podobnie, w wyroku z dnia 21 czerwca 2012 r. I FSK1586/11 czytamy: „Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą”. Analogicznie, powtarzając za interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 lipca 2012r. IPPP1/443-353/12-2/AS „(...) fakt wyłączenia niektórych składników z przedmiotu transakcji, mianowicie należności i zobowiązań pieniężnych powstałych do dnia podpisania umów, pozostaje bez wpływu na kwalifikację nabywanych składników jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa”.
Spółka podkreśla, iż dokonana wykładnia znajduje dodatkowe potwierdzenie w definicji pojęcia „zorganizowanej części przedsiębiorstwa”, dokonywanej w oparciu o orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w zakresie powołanej normy art. 19 Dyrektywy 112. Przykładowo, w orzeczeniu z 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita - Modes (C-497/01) Trybunał stwierdził, że „pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Podobnie, Trybunał wypowiedział się w wyroku z 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, wskazując, iż regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazał Trybunał, stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.
Reasumując, także w kontekście uregulowań wspólnotowych i orzecznictwa ETS, nie ma podstaw do przyjęcia, że przeniesienie należności i ogółu zobowiązań pieniężnych jest okolicznością decydującą o braku uznania danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, jeśli przedmiotowy zespół składników będzie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. W ocenie Spółki, planowany do zbycia zespół składników materialnych i niematerialnych w postaci Sanatorium, bez wątpienia stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, bowiem spełnia ustawowe przesłanki określone w definicji powołanej przepisami ustawy o VAT, interpretowanych w oparciu o krajowe i europejskie orzecznictwo sądowe. Zespół wskazanych składników majątku funkcjonuje obecnie jako odrębna struktura organizacyjna, funkcjonalna i finansowa w ramach majątku Spółki, a prowadzona ewidencja księgowa Spółki pozwala precyzyjnie ustalić przychody i koszty oraz należności i zobowiązania Sanatorium. Po zbyciu, Ośrodek obiektywnie będzie mógł funkcjonować samodzielnie, kontynuując dotychczasową działalność leczniczą i uzdrowiskową. W efekcie transakcji Nabywca przejmie wszelkie zobowiązania wynikające z zawartych dotychczas umów o pracę oraz umów dotyczących bieżącego funkcjonowania jednostki; nabywca stanie się również stroną decyzji administracyjnych wydanych przez właściwe organy. Tym samym, w wyniku transakcji, nabywający będzie posiadał bezpośrednią możliwość kontynuacji dotychczasowej działalności Sanatorium w oparciu o nabywane aktywa i pasywa. Fakt wyłączenia niektórych składników, wymuszany odrębnymi przepisami z zakresu działalności socjalnej, pozostawać będzie bez wpływu na możliwość uznania zbywanego zespołu składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, bowiem wyłączone składniki nie będą miały istotnego związku z planowaną do zbycia działalnością. W efekcie, zbywany Ośrodek stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, którego zbycie, na podstawie art. 6 pkt 1 powołanej ustawy, podlegać będzie wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Poza powołanym powyżej orzecznictwem sądowym i piśmiennictwem, prawidłowość dokonanej wykładni przepisów prawa podatkowego potwierdzają również interpretacje Ministra Finansów w analogicznych sprawach, m. in.-pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 grudnia 2012r. IPPP1/443-932/12-2/JL, pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 13 grudnia 2012r. IPTPP4/443-676/12-2/ALN, pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 listopada 2012r. IPPP1/443-821/12-2/AW.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.