Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-404/13/LSz
z 2 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2013r. (data wpływu 6 maja 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2013r. (data wpływu 17 lipca 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek dokonanej w latach 2009-2012 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2013r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek dokonanej w latach 2009-2012.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 lipca 2013r. (data wpływu 17 lipca 2013r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-404/13/LSz z dnia 4 lipca 2013r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest właścicielem gruntów które w 1995 roku otrzymał w darowiźnie: od babci i brata ojca otrzymał jedną działkę, od swoich rodziców jedną oraz zakupił w tym samych czasie jedną celem prowadzenia dużego gospodarstwa rolnego. Grunty te w tym czasie zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego były położone na terenie sadów i były niezabudowane. Przez prawie 14 lat Wnioskodawca prowadził na nich gospodarstwo rolne jako rolnik. W tym czasie Wnioskodawca starał się o pozwolenie na budowę celem rozwinięcia swojego gospodarstwa o hodowlę zwierząt. Jednakże do dnia dzisiejszego takiego pozwolenia nie otrzymał. W 2005 roku uchwalono w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy, że grunty Wnioskodawcy nie są już położone na terenie sadów tylko położone na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i zagrodowej. W związku z tym grunty utraciły przydatność do prowadzenia gospodarstwa rolnego.

W związku z powyższym Wnioskodawca wystąpił o podział gruntu, a następnie w 2009 roku uzyskał zgodę na wydzielenie 8 działek. Celem Wnioskodawcy jest podarowanie ich swojemu synowi i wnukom oraz innym członkom rodziny. Jednakże część działek Wnioskodawca sprzedał. Jedną sprzedał w 2009 roku, jedną w 2010r., jedną 2011r. i jedną 2012r. W przeszłości Wnioskodawca nie nabywał i nie zbywał innych gruntów i w związku z tym nie dokonywał rozliczenia podatku od towarów i usług.

W związku z tym Wnioskodawca zadaje pytanie czy na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT z tytułu sprzedaży tych działek Wnioskodawca stał się płatnikiem podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i nie składa z tego tytułu deklaracji VAT-7.

Większość działek Wnioskodawca otrzymał w formie darowizn o czym pisał w głównym wniosku, natomiast zakup gruntu w 1995r. z oszczędności, które miał z pracy własnych rąk.

Grunty, które były własnością Wnioskodawcy służyły mu tylko i wyłącznie do upraw rolnych na własne potrzeby. Wnioskodawca nie dokonywał z tej nieruchomości sprzedaży produktów rolnych.

W związku z tym, iż Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych nie odprowadzał także podatku VAT i Wnioskodawca nie był rolnikiem ryczałtowym.

Wnioskodawca nie dostał pozwolenia na budowę celem rozwinięcia gospodarstwa o hodowlę zwierząt, ponieważ plan zagospodarowania przestrzennego na te działki przewidywał tereny ogrodów, a Wnioskodawca chciał ją przeznaczyć na dom mieszkalny z budynkiem inwentarsko-składowym - ... (hodowla zwierząt), na co Wnioskodawca zakupił plan i ma go do dnia dzisiejszego.

Po raz pierwszy Wnioskodawca wystąpił o dokonanie geodezyjnego wyodrębnienia i podziału działek z gospodarstwa rolnego około 2008 roku, ponieważ sąsiad zaproponował aby na granicy działek zrobić wspólną drogę. Każdy z nich oddał na ten cel po 3 metry a sąsiad tą drogę utwardził. Wówczas też jedną działkę Wnioskodawca zamienił na inny grunt rolny. Następne działki Wnioskodawca wydzielił w 2009 roku (8 działek).

Decyzje o sprzedaży części działek Wnioskodawca podjął dlatego, że chciał zakupić nowy ciągnik i dokończyć budowę domu, która trwa już 15 lat oraz dokupić do tego domu kawałek działki leżącej przy tym domu.

Środki uzyskane ze sprzedaży działek zostały przeznaczone na zakup nowego ciągnika, ponieważ stary Wnioskodawca posiadał już 40 lat, dokończenia budowy domu i zakup samochodu, poprzedni miał już 20 lat.

Grunty, które Wnioskodawca sprzedawał w latach 2009-2012 nie były zabudowane. Wnioskodawca wystąpił tylko do gminy o wyznaczenie działki siedliskowej.

Wnioskodawca nie dokonywał żadnego uatrakcyjnienia działek, jedynie wyznaczył drogi bo bez nich nie ma działki.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek.

Nabywcami działek głównie byli znajomi, którzy poszukiwali działek na budowę domów dla swoich dzieci. Wnioskodawca nie dawał ogłoszeń o sprzedaży działek. Sprzedane działki nie były przedmiotem najmu i dzierżawy i żadnych pożytków z tego tytułu Wnioskodawca nie czerpie. Wszystkie grunty, które Wnioskodawca posiada wymienił we wniosku i innych nie posiada.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek niezabudowanych wydzielonych z gruntu użytkowanego przez prawie 14 lat jako grunty rolne przez osobę fizyczną, która nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem VAT, nie podlega podatkowi VAT? Czy z tego tytułu Wnioskodawca powinien zapłacić podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Grunty nabyte w 1995 roku były gruntami rolnymi nabytymi do majątku osobistego niezwiązanego z działalnością gospodarczą. W ustawie o podatku od towarów i usług oraz przepisach prawa wspólnotowego, sprzedaż majątku osobistego niezwiązanego z działalnością gospodarczą, nie podlega opodatkowaniu.

Wnioskodawca osobiście uważa, że w przypadku „prywatnego” obrotu nieruchomościami do opodatkowania dochodzi jedynie wówczas, gdy sprzedaż nieruchomości była jedynym celem uprzedniego ich nabycia (podobne stanowisko ma Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 maja 1997r., akt SA/Rz 81/96, POP 1998, nr 5, poz. 194). W konsekwencji sprzedaż nawet znacznej ilości nieruchomości nie podlega opodatkowaniu VAT, jeśli nieruchomości te nie zostały nabyte w celu odsprzedaży (najlepszym przykładem jest sprzedaż nieruchomości nabytych w drodze spadku czy darowizny). Sam fakt częstotliwego zbywania fragmentów majątku własnego nie wystarcza w ocenie Wnioskodawcy do uznania, że dochodzi do opodatkowania VAT.

Podobne stanowisko reprezentuje większość sądów administracyjnych. Tytułem przykładu przytoczyć można wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 stycznia 2006r. III SA/Wa 3885/06, Monitor Podatkowy 2007, nr 2, s. 36, w którym czytamy, że „sprzedaży kilku lub więcej działek budowlanych, jeżeli działki te stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie można, zdaniem sądu, uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 zd. 2 VI Dyrektywy VAT (obecnie art. 9 Dyrektywy), zgodnie z którym za działalność taką uznaje się także wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych i prawnych w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu. Jak bowiem zauważyły obie strony w niniejszej sprawie, choć sprzedaż kliku lub kilkunastu działek może stanowić czynności sporadyczne, to z natury rzeczy nie wiąże się jednak z uzyskiwaniem dochodu”.

Na podstawie ww. wyroków Wnioskodawca stwierdza, iż w jego przypadku sprzedaż nastąpiła z majątku prywatnego, który nabył na własne potrzeby (prowadził gospodarstwo rolne), a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług. Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony musi być już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.
  
  

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jak i art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle powyżej przytoczonych przepisów dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzonej działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Kwestia sprzedaży gruntów była również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości UE. Z treści orzeczeń w sprawach … wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Analizując przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego w kontekście powyższych orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że Wnioskodawca w zakresie odnoszącym się do wskazanych we wniosku nieruchomości, nie podejmował działań porównywalnych z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nie nabył terenów przeznaczonych pod zabudowę celem dalszej ich odsprzedaży.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca został właścicielem gruntów w 1995r. - jedną działkę otrzymał w darowiźnie: od babci i brata ojca, jedną od swoich rodziców oraz w tym samych czasie zakupił jedną z oszczędności celem prowadzenia gospodarstwa rolnego. Grunty te zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego były położone na terenie sadów i były niezabudowane. Przez prawie 14 lat Wnioskodawca prowadził na nich gospodarstwo rolne jako rolnik, jednak grunty służyły Wnioskodawcy tylko i wyłącznie do upraw rolnych na własne potrzeby. Wnioskodawca nie był rolnikiem ryczałtowym i nie dokonywał z tej nieruchomości sprzedaży produktów rolnych oraz nie odprowadzał podatku VAT.

W 2005r. uchwalono w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy, że grunty Wnioskodawcy nie są już położone na terenie sadów tylko położone na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i zagrodowej.

W roku 2008 Wnioskodawca wystąpił po raz pierwszy o dokonanie geodezyjnego wyodrębnienia i podziału działek z gospodarstwa rolnego w celu wytyczenia wspólnej z sąsiadem drogi. Wówczas też jedną działkę Wnioskodawca zamienił na inny grunt rolny. Natomiast w 2009r. Wnioskodawca wystąpił o podział gruntu i uzyskał zgodę na wydzielenie 8 działek. Celem Wnioskodawcy jest podarowanie ich swojemu synowi i wnukom oraz innym członkom rodziny. Jednakże Wnioskodawca sprzedał po jednej działce niezabudowanej w 2009r., w 2010r., w 2011r. i w 2012r. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek. Nabywcami działek głównie byli znajomi, którzy poszukiwali działek na budowę domów dla swoich dzieci. Wnioskodawca nie dawał ogłoszeń o sprzedaży działek. Sprzedane działki nie były przedmiotem najmu i dzierżawy i żadnych pożytków z tego tytułu Wnioskodawca nie czerpie. Wnioskodawca nie dokonywał żadnego uatrakcyjnienia działek, jedynie wyznaczył drogi bo bez nich nie ma działki. Wnioskodawca nie nabywał i nie zbywał innych gruntów i w związku z tym nie dokonywał rozliczenia podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie w celu sprzedaży latach 2009-2012 czterech działek wydzielonych z gospodarstwa rolnego, Wnioskodawca nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku nieruchomości porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wprawdzie jak wynika z wniosku Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży 4 działek musiał dokonać geodezyjnego wyodrębnienia i podziału nieruchomości zakupionej i otrzymanych w darowiźnie w 1995r. jako gospodarstwo rolne, na 8 mniejszych działek, z których 4 Wnioskodawca sprzedał w latach 2009-2012 oraz dla których Wnioskodawca wystąpił o wyznaczenie drogi jednakże powyższe zdarzenia stanowią pojedyncze z okoliczności przykładowo wskazanych w orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10 i nie można ich uznać za środek zbliżony do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami lecz za zwykły zarząd prywatną nieruchomością.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie w celu dokonania sprzedaży działek, Wnioskodawca nie zaangażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku nieruchomości porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Tym bardziej, że z opisu sprawy wynika, że powodem podjęcia decyzji o sprzedaży ww. działek była potrzeba dokończenia budowy domu, która trwa już 15 lat oraz zakup nowego samochodu i ciągnika a także możliwość dokupienia do domu działki leżącej przy tym domu.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że Wnioskodawca sprzedając działki w latach 2009 – 2012 nie działał w charakterze podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zatem sprzedaż opisanych we wniosku działek nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie na podstawie danych zawartych w opisie stanu faktycznego przedstawionym we wniosku, a zatem traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.