Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-653/13-2/RR
z 19 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2013 r. (data wpływu 1 lipca 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem lokalu użytkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem lokalu użytkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: „Podatnik”) prowadzi działalność opodatkowaną VAT, m.in. polegającą na odpłatnym wynajmie lokalu użytkowego. Na dzień złożenia wniosku działalność wynajmu lokali użytkowych podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23%.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Podatnik nabył własność lokalu użytkowego przed zawarciem małżeństwa i zarejestrował się jako podatnik VAT. W dniu 9 maja 2013 roku będąc w związku małżeńskim Podatnik nabył drugi lokal użytkowy, tym razem wraz z małżonką na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. W związku z faktem, że Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim (wspólnota majątkowa), zakup został udokumentowany aktem notarialnym, wskazującym że nabywcami lokalu są małżonkowie Wiesław Z. i Anna Z.

W związku z zakupem ww. lokalu użytkowego Wnioskodawca otrzymał od sprzedawcy fakturę VAT na kwotę netto 731 707,32 PLN, VAT 168 292,68 PLN. Faktura została wystawiona na rzecz Wiesława Z.. Żona nie prowadzi działalności gospodarczej.

Nabyty lokal użytkowy zostanie w całości wykorzystany na cele działalności opodatkowanej VAT prowadzonej przez Wnioskodawcę (wynajmu lokali użytkowych objętych stawką podstawową VAT). Lokal nie zostanie przeznaczony na inne cele, w tym w szczególności na cele mieszkaniowe.

Wątpliwości podatnika dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT, prawa do zwrotu podatku naliczonego wynikającego z zakupu lokalu oraz możliwości przeniesienia kwot podatku naliczonego na następne okresy rozliczeniowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości wynikającej z faktury VAT dokumentującej nabycie własności lokalu użytkowego w kwocie 168 292,68 PLN?
2. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, czy podatnikowi przysługuje prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego na rachunek bankowy?
3. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, czy podatnikowi przysługuje prawo do przeniesienia kwoty podatku naliczonego na następne okresy rozliczeniowe?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającej z nabycia lokalu użytkowego udokumentowanego fakturą na kwotę VAT. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt iż lokal użytkowy został nabyty przez oboje małżonków, nie stanowi przeszkody w możliwości odliczenia pełnej kwoty podatku VAT przez Podatnika (działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali użytkowych prowadzi wyłącznie Podatnik). Lokal zostanie w całości przeznaczony na cele działalności opodatkowanej, co również potwierdza możliwość odliczenia pełnej kwoty podatku VAT.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje czynny podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

Dodatkowo należy wskazać, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 ww. Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 tego Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 powołanego Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna, m.in., do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Na mocy art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa (jak wynika z treści wniosku w przedmiotowej sprawie między małżonkami istnieje wspólność majątkowa). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w powołanym art. 43 § 1 Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy jednak zaznaczyć, iż autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Podstawową zasadą obowiązującą w podatku od towarów i usług, określoną w powołanym art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jest prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zasada ta ma na celu zapewnienie neutralności podatku od towarów i usług dla czynnych podatników podatku od towarów i usług. Pozbawienie podatnika prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z niej wynikającego, naruszałoby fundamentalną zasadę obowiązującą w podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż lokal będzie wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej (będzie przeznaczony do odpłatnego wynajmu lokalu użytkowego) prowadzonej przez Podatnika-podatnika od towarów i usług. Żona nie prowadzi działalności gospodarczej. Faktura VAT dokumentująca zakup została wystawiona na Podatnika to jest Wiesław A. Z. Przedmiotowy lokal został nabyty od podatnika od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, iż skoro lokal użytkowy (pomimo, że stanowi majątek wspólny małżonków) został nabyty z wyłącznym przeznaczeniem dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, z tytułu której Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług i będzie on związany ze sprzedażą opodatkowaną, będzie przysługiwać Podatnikowi prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej jej nabycie

Przepisy prawa obowiązujące w zakresie wystawiania faktur i elementów, jakie winny one zawierać, nie regulują w sposób szczegółowy sytuacji, gdy towary i usługi nabywają małżonkowie, pozostający we wspólnocie majątkowej.

W przypadku zatem, gdy małżonkowie pozostają we współwłasności małżeńskiej i nabywają określony towar czy usługę, który jest używany w sposób wyłączny do celów zawodowych przez jednego z małżonków będących współwłaścicielami, to współmałżonek ten, prowadzący działalność gospodarczą, korzysta z prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od nabytego towaru i usługi, pod warunkiem, że występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca świadcząc usługę najmu będzie podatnikiem podatku VAT wówczas, gdy najem ten będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeżeli przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie ten małżonek, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej). Prawnopodatkowa podmiotowość określona ww. przepisem, jak również prawa i obowiązki określone przepisami o podatku VAT (w tym również obowiązek rozliczenia tegoż podatku) w takiej sytuacji dotyczą tylko jednego z małżonków.

W kwestii tej należy wskazać, iż każdy składnik majątku małżonków objęty jest wspólnością ustawową pomiędzy małżonkami. Jednak zarząd majątkiem wspólnym każde z małżonków może wykonywać samodzielnie. W sytuacji, gdy przedmiotem umowy najmu są lokale mieszczące się w nieruchomości stanowiącej współwłasność i są one wynajmowane na cele inne niż mieszkaniowe, podatnikami podatku od towarów i usług z racji świadczonej usługi jest każdy ze współmałżonków, który podpisał umowę najmu.

Nadmienić należy przy tym, iż wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT przez jednego małżonka pozostającego we wspólności majątkowej małżeńskiej nie rodzi obowiązku podatkowego w tym podatku u drugiego małżonka.

Jeżeli zatem, przedmiotem najmu jest rzecz (lokal użytkowy) stanowiąca majątek wspólny małżonków, to zgodnie z art. 15 ustawy, podatnikiem jest ten małżonek, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej), a więc - w przedmiotowej sytuacji - Wnioskodawca.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy małżonkowie pozostają we współwłasności małżeńskiej i nabywają dobro inwestycyjne, które jest używane w sposób wyłączny do celów zawodowych przez jednego z małżonków będących współwłaścicielami, to Wnioskodawca korzysta z prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od towarów i usług, pod warunkiem, że występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

W kwestii zwrotu podatku na rachunek bankowy, jak stanowi art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku objętym wnioskiem Podatnik jest uprawniony do bezpośredniego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego (w tym wynikającego z nabycia lokalu użytkowego) na rachunek bankowy lub do bieżącego pomniejszania kwot podatku należnego w kolejnych okresach rozliczeniowych.

Co do zasady zwrot różnicy podatku, o którym mowa powyżej, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terenie Polski.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy - w omawianym przypadku Podatnikowi będzie przysługiwało w zależności od decyzji biznesowej albo zwrot podatku na rachunek bankowy albo prawo do przeniesienia nadwyżki kwoty podatku naliczonego na następne okresy rozliczeniowe. Przepisy ustawy o VAT nie wprowadzają w tym przypadku dodatkowych warunków. Powyższe rozliczenie jest uwarunkowane wyłącznie wyborem biznesowym Podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W świetle art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Tym samym każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Według art. 36 § 1 oraz § 2 cyt. ustawy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Natomiast zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Przepisy ustawy przewidują również sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnione są generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Ograniczenia te zawarte są w art. 88 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność opodatkowaną VAT, m.in. polegającą na odpłatnym wynajmie lokalu użytkowego, który podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23%. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Podatnik nabył własność lokalu użytkowego przed zawarciem małżeństwa i zarejestrował się jako podatnik VAT. W dniu 9 maja 2013 roku będąc w związku małżeńskim Podatnik nabył drugi lokal użytkowy, tym razem wraz z małżonką na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. W związku z tym zakup nieruchomości został udokumentowany aktem notarialnym wskazującym że nabywcami lokalu są małżonkowie. Wnioskodawca otrzymał od sprzedawcy fakturę VAT, która została wystawiona na rzecz Wnioskodawcy, z numerem NIP Wnioskodawcy. Żona nie prowadzi działalności gospodarczej. Nabyty lokal użytkowy będzie całości wykorzystany na cele działalności opodatkowanej VAT prowadzonej przez Wnioskodawcę. Lokal nie zostanie przeznaczony na inne cele, w tym w szczególności na cele mieszkaniowe.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz ww. przepisy ustawy o VAT, przede wszystkim treść art. 86 ust. 1, stwierdzić należy, że z uwagi na to, że przedmiotowy lokal użytkowy będzie w całości wykorzystany na cele działalności opodatkowanej VAT, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia całości podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. lokalu użytkowego nabytego wraz z małżonką na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej.

Tym samym uznać należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości wynikającej z faktury VAT dokumentującej nabycie własności lokalu użytkowego.

Stosownie do treści art. 86 ust. 10 pkt 1 cyt. ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Na podstawie art. 86 ust. 11 ww. ustawy jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Biorąc powyższe pod uwagę wskazać jednocześnie należy, że w analizowanej sprawie przyznane prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje Wnioskodawcy w rozliczeniu za okres, w którym Strona otrzymała fakturę, bądź za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jak wynika z art. 86 ust. 19 ustawy o VAT, jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywała czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego można przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

Natomiast zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Przepisy art. 87 ust. 2, ust. 5, ust. 5a i ust. 6 określają terminy, w jakich podatnik otrzymuje zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy.

W przedmiotowej sprawie, w sytuacji gdy u Wnioskodawcy w związku z rozliczeniem podatku naliczonego związanego z nabyciem lokalu użytkowego wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad podatkiem należnym, to Stronie będzie przysługiwał zwrot podatku zgodnie z ww. art. 87 ust. 1 ustawy. Do Wnioskodawcy należy decyzja - czy zwrot podatku ma nastąpić na rachunek bankowy, czy też wynikająca różnica ma być przeniesiona na następne okresy rozliczeniowe w celu obniżenia o tę różnice kwoty podatku należnego (w przyszłych okresach rozliczeniowych).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.