Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/436-39/13/ASz
z 15 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 01 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. Biura – 04 lutego 2013 r.), uzupełnionym w dniu 16 kwietnia 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych użyczenia rachunku bankowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 lutego 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych użyczenia rachunku bankowego.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 27 marca 2013 r. znak: IBPB II/1/436-39/13/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 12 kwietnia 2013 r. (wpłata 40 zł) oraz w dniu 16 kwietnia 2013 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 22 stycznia 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z matką i siostrą sprzedały mieszkanie własnościowe. Ojciec Wnioskodawczyni zmarł w 2004 r.

Kupujący mieli zapłacić za mieszkanie otrzymanym z banku kredytem hipotecznym „ ...”.

Pieniądze za udział Wnioskodawczyni, wynoszący 1/6 części ceny mieszkania, miano przelać na jej rachunek bankowy. Pieniądze dla siostry Wnioskodawczyni miały zostać przelane na jej rachunek bankowy. Natomiast matka Wnioskodawczyni nie pamiętała numeru swojego rachunku bankowego, na który wpływa jej emerytura.

Wnioskodawczyni ustaliła więc z matką u notariusza, że może jej „użyczyć” swoje konto bankowe.

Pieniądze za udział matki Wnioskodawczyni, wynoszący 4/6 części ceny mieszkania miały być przelane na rachunek bankowy Wnioskodawczyni.

To wszystko zostało zapisane w akcie notarialnym, włącznie z numerami rachunków bankowych.

Gdy pieniądze ze sprzedaży mieszkania znalazły się na koncie Wnioskodawczyni, Wnioskodawczyni przesłała część pieniędzy na konto bankowe matki.

Notariusz, po podpisaniu przez wszystkich aktu notarialnego sprzedaży mieszkania, poradziła Wnioskodawczyni, aby całą sprawę z rachunkiem bankowym zgłosiła i wyjaśniła w urzędzie skarbowym, by nie być posądzonym o otrzymanie darowizny od matki i co za tym idzie, nie zapłacenie podatku od darowizny.

Stosując się do rady notariusza Wnioskodawczyni udała się do urzędu skarbowego, gdzie jednak nie uzyskała potrzebnych informacji. W urzędzie skarbowym poradzono Wnioskodawczyni zwrócenie się do Krajowej Informacji Podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek od użyczenia rachunku bankowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna płacić żadnego podatku, gdyż nie dostała pieniędzy na własność ani nie uzyskała korzyści z powodu naliczenia odsetek. Wnioskodawczyni wskazała, że konto bankowe oprocentowane jest 0,1% a pieniądze leżały na jej koncie tylko kilka dni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego w tym zakresie odwołać się należy do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Natomiast z treści art. 890 § 1 ww. ustawy wynika, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują zatem szczególną formę dla umowy darowizny; umowa taka – pod rygorem nieważności powinna zostać sporządzona w formie aktu notarialnego. Niezachowanie tej formy nie powoduje nieważności umowy tylko wówczas, gdy darowizna została spełniona.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 22 stycznia 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z matką i siostrą sprzedały mieszkanie własnościowe.

Pieniądze za udział Wnioskodawczyni, wynoszący 1/6 części ceny mieszkania, miano przelać na jej rachunek bankowy. Pieniądze dla siostry Wnioskodawczyni miały zostać przelane na jej rachunek bankowy. Natomiast matka Wnioskodawczyni nie pamiętała numeru swojego rachunku bankowego, na który wpływa jej emerytura.

Wnioskodawczyni ustaliła więc z matką u notariusza, że może jej „użyczyć” swoje konto bankowe.

Pieniądze za udział matki Wnioskodawczyni, wynoszący 4/6 części ceny mieszkania miały być przelane na rachunek bankowy Wnioskodawczyni.

To wszystko zostało zapisane w akcie notarialnym, włącznie z numerami rachunków bankowych.

Gdy pieniądze ze sprzedaży mieszkania znalazły się na koncie Wnioskodawczyni, Wnioskodawczyni przesłała część pieniędzy na konto bankowe matki.

W świetle powołanych powyżej przepisów należy stwierdzić, że jedynie zawarcie umowy darowizny i/lub faktyczne przekazanie środków pieniężnych przez matkę na rzecz Wnioskodawczyni wiązałoby się z koniecznością dokonania – dla celów zachowania zwolnienia z opodatkowania – zgłoszenia otrzymania darowizny przekraczającej kwotę wolną od podatku, we właściwym miejscowo urzędzie skarbowym.

Wnioskodawczyni wskazała, że nie otrzymała środków pieniężnych na własność a jedynie użyczyła matce swoje konto bankowe, na które wpłynęły pieniądze ze sprzedaży mieszkania przeznaczone dla matki. Wnioskodawczyni po kilku dniach pieniądze te przelała na konto matki. W świetle powyższego, skoro miało miejsce jedynie użyczenie konta, a Wnioskodawczyni nie otrzymała od matki środków pieniężnych, brak jest podstaw do stwierdzenia, że poprzez powyższą czynność, matka Wnioskodawczyni dokonała darowizny na jej rzecz, a Wnioskodawczyni tę darowiznę przyjęła. Tym samym brak jest podstaw do zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Ponadto należy stwierdzić, że przedstawiona we wniosku czynność użyczenia rachunku bankowego nie została wymieniona w ustawowym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Skoro powyższej czynności nie można zakwalifikować do żadnej z czynności wymienionych w tym katalogu, to tym samym – z powyższych przyczyn – nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.