Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-581/13/BD
z 26 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2013 r. (data wpływu do tut. Biura – 28 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty diet pracownikom odbywającym zagraniczną podróżą służbową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty diet pracownikom odbywającym zagraniczną podróżą służbową.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba prawna na podstawie wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego (sektor pozabudżetowy). Działalność Spółki związana jest m.in. z wyjazdami służbowymi pracowników zarówno w kraju jak i za granicą.

W związku z tym niektórzy pracownicy zatrudnieni u Wnioskodawcy odbywają krajowe oraz zagraniczne podróże służbowe (głównie do Niemiec, Czech, Turcji, na Słowację oraz do Stanów Zjednoczonych).

Do zadań pracowników odbywających podróże służbowe należy m.in. podpisywanie umów z klientami, składanie ofert i zamówień, poszukiwanie nowych rynków zbytu, wykonywanie prac w celu realizacji projektów, a także wyjazdy do innych zagranicznych podmiotów grupy Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zamierza ustanowić wysokość wypłacanych diet w związku z odbywaniem zagranicznej podróży służbowej w wysokości równowartości 20 euro za dobę podróży (na wszystkie państwa docelowe) i wprowadzić zapis zmieniający do regulaminu wynagradzania pracowników Spółki.

W pojedynczych przypadkach Wnioskodawca zamierza wypłacać wyższą wysokość diety za dobę zagranicznej podróży służbowej niż określona w regulaminie wynagradzania (więcej niż równowartość 20 euro), jednak niższą niż określona w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, np. 30 euro za dobę zagranicznej podróży służbowej. Wyższa wysokość diety (30 euro) będzie uzależniona od indywidualnej decyzji Wnioskodawcy, uzasadnionej szczególnymi, indywidualnymi okolicznościami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość wypłaconej przez Wnioskodawcę diety za dobę zagranicznej podróży służbowej, przewyższająca kwotę określoną przez Wnioskodawcę w regulaminie wynagradzania, tj. przewyższającą równowartość 20 euro za dobę zagranicznej podróży służbowej jednak niższą niż określona w rozporządzeniu Ministra Prawy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej np. na poziomie 30 euro, będzie skutkowało u pracownika powstaniem przychodu ze stosunku pracy nie korzystającym ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy wartość diety przewyższająca kwotę określoną przez Wnioskodawcę w regulaminie wynagradzania, tj. przewyższającą równowartość 20 euro za dobę zagranicznej podróży służbowej, jednak na poziomie niższym niż dieta z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju określona w rozporządzeniu Ministra Prawy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w Państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, np. 30 euro za dobę zagranicznej podróży służbowej, nie będzie stanowiła dla pracownika przychodu ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu i będzie korzystała ze zwolnienia zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 12 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne należy zaznaczyć, że przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa „w szczególności” co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Oznacza to, że przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia nieodpłatne, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

W świetle przytoczonych przepisów, przysługujące pracownikowi z tytułu odbytej podróży służbowej, w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, należności takie jak diety, a także inne wydatki określone przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisanej we wniosku sytuacji wynika, że niektórzy pracownicy zatrudnieni u Wnioskodawcy odbywają krajowe oraz zagraniczne podróże służbowe (głównie do Niemiec, Czech, Turcji, na Słowację oraz do Stanów Zjednoczonych). Wnioskodawca zamierza ustanowić wysokość wypłacanych diet w związku z odbywaniem zagranicznej podróży służbowej w wysokości równowartości 20 euro za dobę podróży (na wszystkie państwa docelowe) i wprowadzić zapis zmieniający do regulaminu wynagradzania pracowników Spółki. W pojedynczych przypadkach Wnioskodawca zamierza wypłacać wyższą wysokość diety za dobę zagranicznej podróży służbowej niż określona w regulaminie wynagradzania (więcej niż równowartość 20 euro), jednak niższą niż określona w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, np. 30 euro za dobę zagranicznej podróży służbowej. Wyższa wysokość diety (30 euro) będzie uzależniona od indywidualnej decyzji Wnioskodawcy, uzasadnionej szczególnymi, indywidualnymi okolicznościami.

W myśl § 2 powołanego powyżej rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;

2. zwrot kosztów:

1. przejazdów,
2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
3. noclegów,
4. innych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

Zgodnie z § 13 ust. 1 Rozdziału 3 ww. rozporządzenia dotyczącego podróży zagranicznych, dieta w czasie podróży zagranicznej jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki.

Dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej. W przypadku podróży zagranicznej odbywanej do dwóch lub więcej państw pracodawca może ustalić więcej niż jedno państwo docelowe (§ 13 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Jak stanowi ust. 3 § 13 cyt. rozporządzenia, należność z tytułu diet oblicza się w następujący sposób:

1. za każdą dobę podróży zagranicznej przysługuje dieta w pełnej wysokości;

2. za niepełną dobę podróży zagranicznej:

1. do 8 godzin - przysługuje 1/3 diety,
2. ponad 8 do 12 godzin - przysługuje 50% diety,
3. ponad 12 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości.
   
   

Wysokość diety za dobę podróży zagranicznej w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do rozporządzenia (§ 13 ust. 4 ww. rozporządzenia).

W ww. załączniku dotyczącym m.in. wysokości diety za dobę podróży zagranicznej zostały ustalone diety dla poszczególnych państw, tj. kolejno dla Niemiec wynosi ona 49 euro, dla Czech 41 euro, dla Turcji 53 USD, dla Słowacji 43 euro oraz dla Stanów Zjednoczonych 59 USD.

Odnosząc się do powyższych uregulowań wskazać należy, iż w sytuacji wypłacenia pracownikowi diety z racji odbywanej przez niego zagranicznej podróży służbowej, do docelowego państwa, w wyższej wysokości niż przewidują to ustalenia regulaminu wynagrodzeń pracodawcy jednakże - jak wskazuje Wnioskodawca - nieprzekraczającej limitów diet określonych w załączniku do ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r., wartość diety przewyższająca kwotę określoną w regulaminie wynagradzania nie będzie stanowiła dla pracownika przychodu ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu i będzie korzystała ze zwolnienia zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.