Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-413/10/13-S/RS
z 28 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 15 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Ol 795/10 – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2010 r. (data wpływu 23 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 28 lipca 2004 r. zmarła babcia Wnioskodawcy, pozostawiając testament, w którym przekazała Jemu swoje mieszkanie (zapis testamentowy). Wykonawcą testamentu była córka babci. Do wykonania zapisu – przeniesienia własności mieszkania doszło na podstawie aktu notarialnego w dniu 2 lutego 2005 r. Wkrótce po śmierci babci Wnioskodawca zamieszkał w przedmiotowym mieszkaniu. W maju 2009 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży ww. mieszkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionej we wniosku sytuacji istnieje obowiązek odprowadzenia podatku dochodowego i jaka będzie jego wysokość?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w stanie prawnym obowiązującym w dniu otwarcia spadku, wolne od podatku są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości w przypadku, gdy nieruchomość ta lub prawo majątkowe zostało nabyte w drodze spadku lub darowizny.

W dniu 22 lipca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną Nr ITPB2/415-413/10/TJ stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2010 r. jest nieprawidłowe. Uznał, że nabycia na podstawie zapisu nie można utożsamiać z nabyciem w drodze spadku i z tego względu zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., nie znajdzie zastosowania.

W dniu 9 sierpnia 2010 r. złożone zostało wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w przedmiotowej interpretacji. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 1 września 2010 r. znak ITPB2/415W-76/10/MK. W skardze z dnia 12 października 2010 r. na ww. interpretację, wniesiono o jej uchylenie.

Wyrokiem z dnia 15 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Ol 795/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną, gdyż jak stwierdził, organ interpretujący dokonał błędnej wykładni normy ustanowionej w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d) ww. ustawy. Zdaniem Sądu niezasadne jest uznanie, że na fakt nabycia w drodze spadku może powoływać się wyłącznie osoba będąca spadkobiercą w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, gdyż wykładnia systemowa normy zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pozwala na tak wąskie rozumienie zwrotu „w drodze spadku”.

Wyrokiem z dnia 25 stycznia 2013 r. sygn. akt II FSK 1120/11 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w ww. wyroku – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 28 lipca 2004 r. zmarła babcia Wnioskodawcy, pozostawiając testament, w którym przekazała Jemu swoje mieszkanie (zapis testamentowy). Następnie w dniu 2 lutego 2005 r. w związku z realizacją przez wykonawcę testamentu zapisu testamentowego Wnioskodawca stał się właścicielem lokalu mieszkalnego. Przedmiotowy lokal sprzedał w maju 2009 r.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) do przychodu z odpłatnego zbycia określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieruchomości i praw majątkowych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do 31 grudnia 2006 r. stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Natomiast stosownie do art. 28 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł. Podatek od przychodu, o którym mowa w ust. 1, ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Jednakże stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d) ustawy wolne od podatku w całości są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, jeżeli ich nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny.

W wyroku z dnia 15 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Ol 795/10 WSA w Olsztynie wskazał, że z ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2006 r., a w szczególności art. 1 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, wynika, iż pod pojęciem nabycia „tytułem spadku” należy rozumieć nie tylko nabycie, które następuje z mocy prawa, a przynależne spadkobiercom (ustawowym bądź testamentowym), ale również nabycie pośrednie, na mocy rozporządzeń testamentowych spadkodawcy, w szczególności zapisu. Sąd zaznaczył także, że według art. 961 Kodeksu cywilnego „jeżeli spadkodawca przeznaczył określonej osobie w testamencie poszczególne przedmioty majątkowe, które wyczerpują prawie cały spadek, osobę tę poczytuje się w razie wątpliwości nie za zapisobiercę, lecz za spadkobiercę powołanego do całego spadku”.

Sąd stwierdził, że skoro na gruncie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn w pojęciu „nabycie tytułem spadku” mieści się nabycie na podstawie zapisu, a słowo „tytułem” można zastąpić zwrotem „w drodze” to brak jest podstaw do nadawania innego znaczenia sformułowaniu „w drodze spadku” użytemu w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodał też, że w przepisie tym mowa jest również o nabyciu w drodze darowizny.

Zdaniem Sądu zapis testamentowy, co do skutków prawnych, zasadniczo nie różni się od darowizny. Zapisobierca, tak samo jak obdarowany, otrzymuje z woli spadkodawcy (darczyńcy) bezpłatne przysporzenie majątkowe, z jego majątku. Gdyby, w stanie faktycznym sprawy, babcia skarżącego tuż przed śmiercią przeniosła na niego, w drodze darowizny, własność lokalu mieszkalnego, nie istniałyby jakiekolwiek wątpliwości, że sprzedaż, o której mowa w interpretacji, byłaby wolna od podatku. Zatem, według Sądu, do podobnego sposobu nabycia nieruchomości - na mocy zapisu - podlegającego takiemu samemu opodatkowaniu według przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, nie można stosować innych kryteriów, gdy chodzi o opodatkowanie przychodu ze sprzedaży tych nieruchomości.

Uwzględniając w przedmiotowej sprawie stanowisko Sądu stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego nabytego w drodze zapisu testamentowego korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.