Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-458/13/RS
z 6 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2013 r. (data wpływu 16 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 5 sierpnia 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 5 sierpnia 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług.

W złożonym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest instytucją kultury pozostającą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Statutowym celem jest propagowanie kultury, co realizuje poprzez organizację różnego rodzaju wydarzeń o charakterze kulturalnym, w tym koncertów muzycznych. Mając na uwadze organizację jednego z koncertów Wnioskodawca zawarł umowę z niemiecką agencją muzyczną. W ramach umowy agencja zobowiązała się do zapewnienia występu niemieckiego muzyka podczas koncertu organizowanego przez Wnioskodawcę. Umowa ta przewidywała, że wynagrodzenie za występ artysty zostanie wypłacone na podstawie rachunków wystawionych odpowiednio przez agencję muzyczną i artystę. Zgodnie z umową, przewidziano płatność wynagrodzenia w dwóch transzach - część w formie przelewu bankowego, a część w formie gotówkowej na rzecz artysty po zakończeniu występu. Mając na uwadze powyższe, w dniu 5 lutego 2013 r. agencja muzyczna z siedzibą w Niemczech, wystawiła na rzecz Wnioskodawcy fakturę, której przedmiot określiła jako „Booking Fee” (opłata rezerwacyjna). Na fakturze posłużono się niemieckim numerem VAT-UE, zastosowano 0% stawkę VAT oraz umieszczono adnotację, iż „rozliczenie VAT obciąża nabywcę”. Należność z przedmiotowej faktury została uiszczona przez Wnioskodawcę w formie przelewu dnia 26 lutego 2013 r. oraz gotówką w dniu 1 marca 2013 r. tuż po występie niemieckiego artysty na podstawie wystawionego przez niego rachunku. Zgodnie z informacjami uzyskanymi przez Wnioskodawcę, niemiecki artysta jest osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej. Na podstawie umowy zawartej z ww. agencją reprezentowaną przez Pana A.W. – jako jednoosobowa firma osoby fizycznej zobowiązała się do „zapewnienia wykonania autorskiego występu zespołu (…)”. Zgodnie ze stosowanym w praktyce agencji sposobem rozliczenia przyjęto, że organizator, czyli Wnioskodawca, zapłaci wynagrodzenie agencji i artyście za wykonanie usługi. Z jednej strony agencja występowała jako podmiot zapewniający występ artysty – wystawiono fakturę „Booking Fee (...)” (opłata rezerwacyjna), a z drugiej strony jako pełnomocnik artysty, w imieniu którego zawarła umowę z Wnioskodawcą. Dlatego też agencja wystawiła fakturę za usługę „Booking Fee (…)”, a artysta rachunek za „wykonanie autorskiego występu (…)”. W ten sposób umowa, którą zawarł Wnioskodawca z agencją spowodowała nawiązanie dwóch stosunków prawnych, tj. z agencją i z artystą, co potwierdziło wystawienie odpowiednio faktury i rachunku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• Czy w przedstawionej sytuacji podstawę opodatkowania stanowi jedynie kwota do zapłaty wynikająca z faktury VAT wystawionej przez niemiecką agencję muzyczną w dniu 5 lutego 2013 r., czy też prawidłową podstawą opodatkowania pozostaje łączna kwota wynagrodzenia wynikająca z umowy, tj. kwota jaką Wnioskodawca zobowiązany był zapłacić na podstawie faktury wystawionej przez niemiecką agencję muzyczną w dniu 5 lutego 2013 r. oraz rachunku przedstawionego przez artystę bezpośrednio po koncercie w dniu 1 marca 2013 r.?
• Kiedy w zaistniałej sytuacji, Wnioskodawca winien rozpoznać moment powstania obowiązku podatkowego dla celów podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego treść art. 29 ust. 17 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawę opodatkowania w zaistniałym stanie faktycznym stanowi jedynie kwota zapłaty wynikająca z faktury VAT wystawionej przez niemiecką agencję muzyczną w dniu 5 lutego 2013 r. Natomiast kwota wynikająca z rachunku przedstawionego przez artystę muzyka w dniu 1 marca 2013 r. będzie pozostawać poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Odnosząc się do przedstawionego zagadnienia Wnioskodawca zauważył, że zakres opodatkowania podatkiem określa art. 5 ust. 1 ustawy, którego treść przytoczył. Wskazał, że podkreślenia wymaga fakt, że ww. czynności podlegają opodatkowaniu jedynie w sytuacji, gdy wykonywane są przez podatników w rozumieniu art. 15 ustawy. Stąd mając na uwadze powyższe oraz zaistniały stan faktyczny, zauważył, że na mocy art. 106 ust. 1 ustawy, obowiązek wystawienia faktury dokumentującej wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu spoczywa na podatnikach podatku od towarów i usług, o których traktuje art. 15 ustawy. Odnosząc powyższe do zapytania i stanu faktycznego Wnioskodawca podkreślił powtórnie, że na łączną kwotę wynagrodzenia z tytułu umowy zawartej pomiędzy nim a agencją muzyczną składały się dwie kwoty, tj. kwota wynikająca z faktury wystawionej przez agencję muzyczną, uiszczona przelewem bankowym w dniu 26 lutego 2013 r. i kwota zapłacona gotówką na podstawie rachunku przedstawionego przez artystę muzyka tuż po jego występie na koncercie organizowanym przez Wnioskodawcę w dniu 1 marca 2013 r. W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że ww. artysta jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej, udokumentował wykonanie usługi za pomocą rachunku z dnia 1 marca 2013 r., kwota należności wskazana na przedmiotowym rachunku nie może być traktowana jako podlegająca opodatkowaniu. W Jego opinii, w związku z zaistniałym stanem faktycznym, obowiązek rozliczenia podatku związany jest jedynie z fakturą wystawioną przez agencję muzyczną w dniu 5 lutego 2013 r. Tym samym podstawę opodatkowania winna stanowić kwota wynikająca z przedmiotowej faktury. Wynika to z faktu, że w sytuacji zakupu usług od podatnika podatku od wartości dodanej z terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, nieposiadajacego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, rozliczenie w zakresie VAT przedmiotowej transakcji ciąży na nabywcy tej usługi. Stąd faktura wystawiona przez agencję muzyczną powinna zostać rozpoznana przez Wnioskodawcę jako dokumentująca import usług, o którym mowa w art. 2 ust. 9 ustawy. W konsekwencji, z uwagi na fakt, że w opinii Wnioskodawcy w zaistniałej sytuacji zastosowanie ma art. 2 ust 9 i 17 ust. 1 pkt 4 oraz ust. 2 i 3 ustawy (w ich brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 kwietnia 2013 r.), to właśnie On pozostaje podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z adnotacją przedstawioną na fakturze wystawionej przez agencję muzyczną.

Zdaniem Wnioskodawcy, odnoszącego się do pytania drugiego, właściwym wydaje się zastosowanie art. 19 ust. 19b ustawy o podatku od towarów i usług i określenie momentu powstania obowiązku podatkowego na dzień zapłaty kwoty wynikającej z faktury wystawionej przez agencję muzyczną, tj. 26 lutego 2013 r., dzień dokonania przelewu należności na rachunek niemieckiej agencji muzycznej. W świetle przedstawionego stanowiska, powołując się m. in. na regulacje ww. ustawy w ich brzmieniu obowiązującym do dnia 1 kwietnia 2013 r. zauważyć należy, że „(...) importem usług - stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy - świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 (...) a stosownie do art. 17 ust. 3 - przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97 - oznacza to, że import usług ma miejsce jedynie w przypadku gdy miejscem świadczenia (opodatkowania) usługi jest Polska i jest ona wykonywana na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, co następuje przede wszystkim przy określaniu miejsca opodatkowania w oparciu o art. 28b ustawy, a w takich przypadkach obowiązek podatkowy powstaje na podstawie art. 19 ust. 19a i ust. 19b ustawy" (Janusz Zubrzycki „Leksykon VAT" t. I, Wrocław 2010, s. 504). Wnioskodawca stwierdził, że na podstawie regulacji szczególnej w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w imporcie usług, tj. art. 19a ustawy, w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, niemniej zgodnie z art. 19b, do usług, o których mowa w ust. 19a, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio. Po powołaniu treści art. 19 ust. 11 ustawy Wskazał, że odnosząc powyższe do stanu faktycznego, podkreślić należy, że zgodnie z umową, agencja muzyczna zobligowała się do zapewnienia występu niemieckiego muzyka na koncercie organizowanym przez Wnioskodawcę. Sposób płatności z tytułu realizacji umowy został przewidziany tak, że:

1. na kwotę 95 euro fakturę wystawiła agencja, jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą,
2. na kwotę 625 rachunek wystawił wykonawca reprezentowany przez agencję, będący osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej.

Stąd, w ocenie Wnioskodawcy, właściwym wydaje się zastosowanie w tej sytuacji art. 19 ust. 19b ustawy i określenie momentu powstania obowiązku podatkowego na dzień zapłaty kwoty wynikającej z faktury wystawionej przez agencję muzyczną tj. 26 lutego 2013 r., dzień dokonania przelewu należności na rachunek niemieckiej agencji muzycznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług, ustawodawca odrębnie zdefiniował pojęcie podatnika. Z art. 28a ustawy wynika, iż na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej


2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W myśl ust. 3 ww. artykułu, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do świadczenia przez podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 usług, do których ma zastosowanie art. 28e (ust. 3a tegoż artykułu).

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem przypadku gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 2 lub wartość usługi - na podstawie odrębnych przepisów - zwiększa wartość celną importowanego towaru (ust. 17 ww. artykułu).

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl ust. 19 ww. artykułu, przepisy ust. 1, 4, 5, 11, ust. 13 pkt 1 lit. b i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług, z zastrzeżeniem ust. 19a i 19b.

Stosownie do ust. 19a ww. artykułu, w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

1. usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług;
2. usługi świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.

Do usług, o których mowa w ust. 19a, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 19b ustawy).

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie ust. 7 ww. artykułu, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest instytucją kultury - czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Statutowym celem jest propagowanie kultury poprzez organizację różnego rodzaju wydarzeń o charakterze kulturalnym, w tym koncertów muzycznych. Wnioskodawca zawarł umowę z niemiecką agencją muzyczną z siedzibą w Niemczech, która zobowiązała się do zapewnienia występu niemieckiego muzyka podczas koncertu organizowanego przez Wnioskodawcę. Umowa przewidywała, że wynagrodzenie za występ artysty zostanie wypłacone na podstawie rachunków wystawionych odpowiednio przez agencję muzyczną i artystę. Zgodnie z umową, przewidziano płatność wynagrodzenia w dwóch transzach - część w formie przelewu bankowego, a część w formie gotówkowej na rzecz artysty po zakończeniu występu. Mając na uwadze powyższe, w dniu 5 lutego 2013 r. agencja muzyczna, wystawiła na rzecz Wnioskodawcy fakturę, której przedmiot określiła jako „booking fee" (opłata rezerwacyjna). Na fakturze posłużono się niemieckim numerem VAT-UE, zastosowano 0% stawkę VAT oraz umieszczono adnotację, iż „rozliczenie VAT obciąża nabywcę”. Należność została uiszczona przez Wnioskodawcę w formie przelewu dnia 26 lutego 2013 r. oraz gotówką w dniu 1 marca 2013 r. tuż po występie niemieckiego artysty na podstawie wystawionego przez niego rachunku. Niemiecki artysta jest osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej. Zgodnie ze stosowanym w praktyce agencji sposobem rozliczenia przyjęto, że organizator, czyli Wnioskodawca, zapłaci wynagrodzenie agencji i artyście za wykonanie usługi. Z jednej strony agencja występowała jako podmiot zapewniający występ artysty, a z drugiej strony jako pełnomocnik artysty, w imieniu którego zawarła umowę z Wnioskodawcą. Dlatego też wystawiła fakturę za usługę „Booking Fee (…)”, a artysta rachunek za „wykonanie autorskiego występu (…)”. W ten sposób umowa, którą zawarł Wnioskodawca z agencją spowodowała nawiązanie dwóch stosunków prawnych, tj. z agencją i z artystą, co potwierdziło wystawienie odpowiednio faktury i rachunku.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do stanu prawnego należy stwierdzić, że Wnioskodawca zawarł tylko jedną umowę z niemiecką agencją, w ramach której zagwarantowany miał występ niemieckiego artysty. Umowa ta określała również sposób uregulowania wynagrodzenia za czynności wykonane przez agencję i artystę. W związku z tym, że Wnioskodawca jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a powołanej ustawy, miejscem świadczenia i opodatkowania usług – na podstawie art. 28b ww. ustawy - było terytorium Polski, tj. miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę.

Z uwagi na fakt, że z treści wniosku nie wynika, aby usługodawcy posiadali siedziby lub stałe miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, Wnioskodawca jako nabywca usług zobowiązany był do rozpoznania importu tych usług.

Podstawą opodatkowania, zgodnie z zapisem zawartym w art. 29 ust. 1 ustawy, były kwoty jakie Wnioskodawca był obowiązany zapłacić w ramach przedmiotowej umowy.

Obowiązek podatkowy powstał – stosownie do treści art. 19 ust. 19a ustawy – z chwilą wykonania przedmiotowych usług – a nie jak błędnie wskazano w stanowisku – z chwilą zapłaty kwoty wynikającej z faktury.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.