UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Agencja X S.A. zawarła w dniu 26 kwietnia 2013 r. z firmą ubezpieczeniową umowę ubezpieczenia szkód powstałych w następstwie roszczeń z tytułu odpowiedzialności członków organów spółki kapitałowej (dalej: OC). Spółka jest ubezpieczającym. Zgodnie z art. 3.1 ogólnych warunków ubezpieczenia: „członkiem organów spółki jest dowolna osoba fizyczna, która pełniła, pełni lub będzie pełnić na wyraźny pisemny wniosek bądź za zgodą Spółki funkcję członka zarządu, członka rady nadzorczej, członka komisji rewizyjnej lub prokurenta bądź inną analogiczną funkcję we władzach innego podmiotu”. Jednocześnie art. 3.18 ogólnych warunków ubezpieczenia mówi, że: „osoba ubezpieczona to dowolna osoba fizyczna, która była, jest lub podczas okresu ubezpieczenia zostanie:

1. członkiem zarządu, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej lub prokurentem
2. pracownikiem pełniącym funkcję zarządczą lub nadzorczą w Spółce
3. osobą odpowiedzialną za księgi rachunkowe Spółki”.
   
   

Członkowie zarządu są pracownikami Spółki na podstawie zawartych umów o pracę, członkowie rady nadzorczej pełnią funkcję na podstawie powołania w drodze uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy, prokurent − główny księgowy (prokura udzielona na piśmie przez zarząd) na podstawie umowy o pracę.

Składka płatna jest jednorazowo, określona jest w formie ryczałtowej, nie jest zależna od ilości osób ubezpieczonych, a jej koszt kalkulowany jest w oparciu o kryterium działalności prowadzonej przez Spółkę i związanego z nim ryzyka. Polisa jest bezimienna, obejmuje otwarty krąg osób, tj. ubezpieczeniem będą objęte osoby, które zajmowały, zajmują lub będą zajmować określone stanowiska bez wskazywania ich nazwisk w polisie. Polisa zawierana jest na rok. Ubezpieczenie działa także w trakcie tzw. okresu dodatkowego, tj. 36 miesięcy bezpośrednio po wygaśnięciu okresu ubezpieczenia, w którym to okresie ubezpieczycielowi może zostać przedstawione pisemne zgłoszenie roszczenia. Podmiotem uprawnionym do otrzymania odszkodowania jest Spółka, w przypadku gdyby ubezpieczony np. członek zarządu wyrządził szkodę wchodzącą w zakres ubezpieczenia. Nie ma natomiast możliwości, aby uprawnionym do odszkodowania był ubezpieczony członek zarządu. Indywidualizacja ubezpieczonych może nastąpić jedynie w momencie skierowania przeciwko nim roszczeń objętych ochroną pod warunkiem zaistnienia zdarzenia ubezpieczeniowego i będzie dotyczyła tylko osób, wobec których skierowano roszczenie. Do zaistnienia tego zdarzenia osoby objęte ochroną ubezpieczeniową pozostają niezidentyfikowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym koszt zawarcia polisy ubezpieczeniowej dla członków zarządu, rady nadzorczej, prokurenta, głównego księgowego (zgodnie z definicją osoby ubezpieczonej) nie stanowi dla wskazanych osób przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, stosownie do artykułu 11, 12 i 13 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, zm.: Dz.U. z 2011 r. Nr 102, poz. 585; Dz.U. z 2012 r. poz. 362; poz. 596; poz. 769; poz. 1278; poz. 1540; ost. zm. Dz.U. z 2013 r., poz. 21)?

Zdaniem Wnioskodawcy, po stronie osób objętych ochroną ubezpieczeniową koszt opłacanej przez Spółkę składki z tytułu ubezpieczenia nie stanowi przychodu do opodatkowania podatkiem PIT.

Z uwagi na fakt, że umowa jest umową bezimienną tj. nie zawiera imiennego katalogu osób objętych ochroną ubezpieczeniową, nie jest możliwe zidentyfikowanie dokładnie na moment płatności składki osób pełniących funkcje, które kwalifikowałyby się do objęcia ubezpieczeniem, a co za tym idzie, nie jest również możliwe przypisanie poszczególnym osobom konkretnej dokładnie ustalonej kwoty składki, która byłaby ich przychodem w danym roku podatkowym.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. „przychodami (...) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”. Z kolei z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. wynika, że „za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze (...), a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych”.

Ustawodawca wprowadził kilka zasad wyceny takich świadczeń, tj.:

• wartość pieniężną świadczeń w naturze określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. W odniesieniu do tzw. przychodów pracowniczych trzeba uwzględnić art. 12 ust. 2 updof, który stanowi, że wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców — jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy;
  
• wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców — jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy;
  
• wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
  
  1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia — według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
     
  2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione — według cen zakupu;
     
  3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku — według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
     
  4. w pozostałych przypadkach — na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
  
  

Ustawodawca nie przewidział możliwości ustalania wartości ww. świadczeń w inny sposób niż określony w przepisach ustawy PIT, nie jest więc możliwe, zdaniem Wnioskodawcy, obliczenie wartości zakupionej usługi ubezpieczeniowej zgodnie z metodą określoną przepisami tej ustawy. Spółka jako potencjalny płatnik pdof nie jest w stanie przypisać dokładnej wartości przychodu podlegającego opodatkowaniu po stronie osób objętych ochroną ubezpieczeniową. W szczególności wskazać należy, że sposób podzielenia składki w równych częściach na każdą z osób, która na moment płatności składki objęta jest ochroną ubezpieczeniową, byłby uśredniony, a nie przypisany w sposób dokładny do funkcji osoby, czasu pełnienia przez nią danej funkcji. Powyżej wskazany sposób przeczyłby zasadzie opodatkowania przychodów otrzymanych lub postawionych do dyspozycji określonego podatnika.

Spółka zawarła umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej K.C.). Zgodnie z art. 808 K.C. w przypadku umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie. Ponadto, do płacenia składek zobowiązany jest wyłącznie ubezpieczający, natomiast ubezpieczonemu przysługuje prawo do żądania świadczenia ubezpieczeniowego wprost od ubezpieczyciela. Zatem, jeśli ubezpieczony nie jest zobowiązany do płacenia składek to tym samym nie stanowią one dla niego przychodu. Ponadto w art. 822 § 1 K.C. zawarta jest definicja ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zgodnie, z którą ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Taki charakter umowy ubezpieczenia wskazywałaby, jednocześnie na fakt, że umowa jest zawierana w interesie Spółki, która poszukuje ochrony ubezpieczeniowej dla osób działających w jej imieniu. Wobec powyższego, w takim przypadku trudno jest szukać jakiegokolwiek przysporzenia po stronie osób objętych ochroną ubezpieczeniową.

Zdaniem Wnioskodawcy opodatkowany może być bowiem jedynie przychód w konkretnie określonej dla danego podatnika (pracownika lub członka rady nadzorczej) wysokości, odpowiadający ściśle wartości uzyskanego przez niego nieodpłatnego świadczenia. Innymi słowy, muszą istnieć kryteria pozwalające na zindywidualizowanie i przypisanie konkretnym osobom wysokości osiągniętego przez nie przychodu. Jeżeli członkowie organów Spółki osiągnęliby faktycznie przychód w momencie uiszczenia przez Spółkę składki za ich ubezpieczenie, to również w tym momencie powinno być możliwe określenie wysokości tego przychodu dla każdej z tych osób. Spółka jako płatnik powinna pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od wartości świadczenia postawionego do dyspozycji podatnika. Zdaniem Spółki uiszczoną składkę nie można podzielić na poszczególnych pracowników i członków rady nadzorczej, którzy otrzymują świadczenie w momencie zapłaty składki, gdyż jak wskazano powyżej ubezpieczeniem objęty jest szeroki krąg osób określony przez odwołanie się do zajmowanych stanowisk w strukturze organizacyjnej Spółki, a nie przez imienne wskazanie tych osób. Jednocześnie zauważyć należy, że objęcie ochroną ubezpieczeniową osób pełniących w strukturze Spółki różne funkcje oznacza, że osoby te mają różny zakres obowiązków, uprawnień decyzyjnych i odpowiedzialności, co powoduje, że różne jest też prawdopodobieństwo, czy też możliwość spowodowania przez nie zdarzenia rodzącego obowiązek odszkodowawczy. Ponadto formuła zawartego ubezpieczenia sprawia, że krąg osób nim objętych w trakcie trwania okresu ubezpieczenia jest zmienny i nie da się go ściśle określić. Odniesienie kręgu ubezpieczonych osób nie poprzez wymienienie konkretnych osób, lecz poprzez wskazanie stanowisk sprawia, że w trakcie okresu ubezpieczenia możliwe są zmiany na tych stanowiskach, czy też w składzie organów Spółki. Zdaniem Wnioskodawcy nie jest więc możliwe w momencie zawierania umowy i uiszczania składki ubezpieczeniowej, określenie liczby osób objętych ubezpieczeniem i długości okresu, przez jaki korzystać będą z ochrony ubezpieczeniowej. Tym samym nie ma możliwości dokonania podziału składki uiszczanej przez Spółkę, przypadającej na każdego z osobna, konkretnego ubezpieczonego.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje poparcie w licznym orzecznictwie:

1. sądów administracyjnych m.in. wyrok z dnia 24 marca 2010 r. WSA we Wrocławiu (sygn. I SA/Wr 17/10), wyrok z dnia 9 lutego 2010 r. WSA w Łodzi (sygn. I SA/Łd 1129/09), z dnia 13 października 2009 r. WSA we Wrocławiu (sygn. I SA/Wr 1254/09), wyrok z dnia 26 lutego 2009 r. WSA w Warszawie (sygn. III SA/Wa 2019/08), wyrok NSA z 13 kwietnia 2012 r. (sygn. akt II FSK 1696/11 ),
2. dyrektorów izb skarbowych m.in. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 lipca 2010 r. (sygn. IBPBII/1/415-462/10/MCZ), w Poznaniu w interpretacji z dnia 21 sierpnia 2009 r. (sygn. ILPB1 /415-638/09-2/AMN), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 21 kwietnia 2010 r. (sygn. IBPBII/1/415-70/10/ASz), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 22 marca 2010 r. (sygn. ITPB2/415-1059/09/ENB), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 5 lutego 2010 r. (sygn. IPPB4/415-796/09-2/JS), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 25 stycznia 2010 r. (sygn. IPPB4/415-743/09-2/SP), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 2 listopada 2009 r. (sygn. IPPB4/415-542/09-4/MP), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 24 lutego 2009 r. (sygn. IPPB2/415-1583/08-4/AS), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 19 lutego 2010 r. (sygn. ITPB2/415-939/09/PS), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 8 stycznia 2010 r. (sygn. IBPBII/1/415-798/09/BD), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 30 kwietnia 2013 r. (sygn. IPTPB1/415-97/13-2/MAP), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 18 kwietnia 2013 r. (sygn. IBPBII/1/415-85/13/ASz), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 27 lutego 2013 r. (sygn. ITPB2/415-1090/12/RS), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 24 stycznia 2013 r. (sygn. ILPB1/415-1015/12-4/AMN).
3. Ministra Finansów; interpretacja DD3/033/60/ILG/12/PK-961 z 16 października 2012 r.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie konkretnej kwoty składki przyporządkowanej do danej osoby objętej ochroną ubezpieczeniową w związku z zawartą umową, to siłą rzeczy nie można uznać, że po stronie tej osoby powstało nieodpłatne świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne − to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu − przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 11 ust. 2a ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia − według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione − według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku − według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach − na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 13 pkt 7 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Na podstawie art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Stosownie do art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Jednocześnie zgodnie z § 2 ww. artykułu, roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu.

Celem umowy ubezpieczenia jest więc udzielenie ubezpieczonemu ochrony na wypadek określonego w umowie ryzyka, w zamian za zapłatę składki. Funkcja ochronna jest istotą każdej umowy ubezpieczenia. W konsekwencji opłacenie składki przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Świadczenie nieodpłatne stanowi bowiem w tym przypadku ochrona ubezpieczeniowa na wypadek zaistnienia zdarzenia określonego w umowie ubezpieczenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 26 kwietnia 2013 r. Spółka Akcyjna zawarła z firmą ubezpieczeniową umowę ubezpieczenia szkód powstałych w następstwie roszczeń z tytułu odpowiedzialności członków organów spółki kapitałowej (dalej: OC). Spółka jest ubezpieczającym. Zgodnie z art. 3.1 ogólnych warunków ubezpieczenia: „członkiem organów spółki jest dowolna osoba fizyczna, która pełniła, pełni lub będzie pełnić na wyraźny pisemny wniosek bądź za zgodą Spółki funkcję członka zarządu, członka rady nadzorczej, członka komisji rewizyjnej lub prokurenta bądź inną analogiczną funkcję we władzach innego podmiotu”. Jednocześnie art. 3.18 ogólnych warunków ubezpieczenia mówi, że: „osoba ubezpieczona to dowolna osoba fizyczna, która była, jest lub podczas okresu ubezpieczenia zostanie:

1. członkiem zarządu, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej lub prokurentem
2. pracownikiem pełniącym funkcję zarządczą lub nadzorczą w Spółce
3. osobą odpowiedzialną za księgi rachunkowe Spółki”.
   
   

Członkowie zarządu są pracownikami Spółki na podstawie zawartych umów o pracę, członkowie rady nadzorczej pełnią funkcję na podstawie powołania w drodze uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy, prokurent − główny księgowy (prokura udzielona na piśmie przez zarząd) na podstawie umowy o pracę. Składka płatna jest jednorazowo, określona jest w formie ryczałtowej, nie jest zależna od ilości osób ubezpieczonych, a jej koszt kalkulowany jest w oparciu o kryterium działalności prowadzonej przez Spółkę i związanego z nim ryzyka. Polisa jest bezimienna, obejmuje otwarty krąg osób, tj. ubezpieczeniem będą objęte osoby, które zajmowały, zajmują lub będą zajmować określone stanowiska bez wskazywania ich nazwisk w polisie. Polisa zawierana jest na rok. Ubezpieczenie działa także w trakcie tzw. okresu dodatkowego, tj. 36 miesięcy bezpośrednio po wygaśnięciu okresu ubezpieczenia, w którym to okresie ubezpieczycielowi może zostać przedstawione pisemne zgłoszenie roszczenia. Podmiotem uprawnionym do otrzymania odszkodowania jest Spółka, w przypadku gdyby ubezpieczony np. członek zarządu wyrządził szkodę wchodzącą w zakres ubezpieczenia. Nie ma natomiast możliwości, aby uprawnionym do odszkodowania był ubezpieczony członek zarządu. Indywidualizacja ubezpieczonych może nastąpić jedynie w momencie skierowania przeciwko nim roszczeń objętych ochroną pod warunkiem zaistnienia zdarzenia ubezpieczeniowego i będzie dotyczyła tylko osób, wobec których skierowano roszczenie. Do zaistnienia tego zdarzenia osoby objęte ochroną ubezpieczeniową pozostają niezidentyfikowane.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie krąg osób objętych ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej nie tworzy zbioru zamkniętego, jest nieograniczony. Tym samym, nie jest możliwym zidentyfikowanie na dzień zawarcia umowy i zapłacenia składki kręgu osób objętych tym ubezpieczeniem, co uniemożliwia przypisanie konkretnej osobie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, wydatki poniesione przez Spółkę, związane z wykupieniem polisy OC dla członków zarządu, rady nadzorczej, prokurenta, głównego księgowego (zgodnie z definicją osoby ubezpieczeniowej), nie stanowi dla osób ubezpieczonych przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać więc za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Tut. Organ informuje, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem tut. Organu, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.