Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-273/13/PK
z 17 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2013r. (data wpływu 12 czerwca 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 sierpnia 2013r. (data wpływu 16 sierpnia 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych przez podmiot niezarejestrowany jako podatnik VAT czynny w dniu ich wystawienia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, przedmiocie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych przez podmiot niezarejestrowany jako podatnik VAT czynny w dniu ich wystawienia. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 sierpnia 2013r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 1 sierpnia 2013r. znak IBPP4/443-273/13/PK

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca otrzymał od kontrahenta następujące faktury:

1.FV … z dnia 16.07.2012 - faktura za przerobienie katalogu na format pdf.

netto 160,00 PLN VAT 23% 36,30 brutto 196,30 PLN

Podatek VAT Wnioskodawca odliczył w deklaracji VAT 7 za miesiąc lipiec 2012.

2.FV-ZAL … z dnia 10.03.2012 – faktura zaliczkowa – zamówienie na wydruk katalogów

netto 3.000,00 PLM VAT 23% 690,00 brutto 3.690,00 PLN

Podatek VAT Wnioskodawca odliczył w deklaracji VAT 7 za miesiąc sierpień 2012.

3.FV-ZAL … z dnia 24.10.2012- faktura końcowa za wydruk katalogów

netto 4.500,00 PLN VAT 23% 1.035,00 brutta 5.535,00 PLN

Podatek VAT Wnioskodawca odliczył w deklaracji VAT 7 za miesiąc październik 2012.

4.FV … z dnia 20.11.2012 – faktura za tłumaczenie dostarczonego pliku PDF.

Netto 50,00 PIN VAT 23% 11,50 brutto 61,50 PLN

Podatek VAT Wnioskodawca odliczył w deklaracji VAT 7 za miesiąc listopad 2012.

W miesiącu maju 2013 roku Wnioskodawca uzyskał informację, że kontrahent nie dokonał rejestracji niezbędnej dla celów podatku VAT, a od kwietnia 2013r. nie prowadzi działalności.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług,
   
2. Otrzymane faktury zawierają wszystkie informacje zgodne z paragrafem 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, a w szczególności zawierają informacje niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła te faktury, oraz rodzaju wykonywanych usług,
   
3. Wszystkie usługi udokumentowane przedmiotowymi fakturami zostały wykonane,
   
4. Za wykonane usługi należność uregulowano,
   
5. Nabyte usługi miały związek ze sprzedażą opodatkowaną,
   
6. Wnioskodawca nie wystąpił z wnioskiem o potwierdzenie rejestracji VAT kontrahenta,
   
7. Wnioskodawca nie wie czy kontrahent, o którym mowa we wniosku mimo braku rejestracji złożył deklaracje VAT za dane okresy rozliczeniowe, w których powstał obowiązek podatkowy z tytułu wystawionych dla wnioskodawcy faktur. Wnioskodawca nie wie czy obowiązek złożenia deklaracji został przez kontrahenta dopełniony w późniejszym terminie,
   
8. Wnioskodawca nie wie czy w składanych przez kontrahenta deklaracjach VAT został wykazany podatek należny wynikający z przedmiotowych faktur wystawianych dla wnioskodawcy,
   
9. Wnioskodawca nie wie, dlaczego kontrahent wystawił wnioskodawcy faktury VAT nie będąc zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym,
   
10. Działania podejmowane przez wnioskodawcę nie miały na celu obejścia prawa. Wnioskodawca uzyskał kontakt do kontrahenta z polecenia, zamówienia wysyłał e-mailowo, z kontrahentem utrzymywał także kontakt telefoniczny. Obsługą zamówień i dostaw ze strony kontrahenta zajmowały się dwie osoby (kobieta i mężczyzna). Wnioskodawca odbierał katalogi pod adresem w J., natomiast ulotki zostały mu dowiezione do O. Obsługa była sprawna, usługi wykonane należycie i terminowo, nic nie wskazywało na nielegalność działania kontrahenta. Wnioskodawca nie wie czy działania podejmowane przez kontrahenta miały na celu obejście prawa.
    
    

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku VAT z ww. faktur od kontrahenta który wystawił faktury VAT za faktycznie świadczone usługi, wydruk katalogów, oraz za otrzymaną zaliczkę jeśli podatnik ten zachował się jak podatnik VAT czynny, prowadził działalność gospodarczą, numer faktury był poprzedzony zapisem – Faktura VAT, pomimo, iż nie dokonał rejestracji do celów podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy miał on prawo do odliczenia podatku VAT z faktur za faktycznie świadczone usługi, wydruk katalogów, oraz faktury dokumentującej wpłaconą zaliczkę, a wystawionych przez kontrahenta, gdyż jest podatnikiem VAT – czynnym, zakupy te związane były z czynnościami opodatkowanymi związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą. Natomiast brak rejestracji do celów VAT przez kontrahenta, który zachowywał się i działał jak podatnik VAT czynny, prowadził działalność gospodarczą, wystawiał faktury VAT, nie rzutuje na prawo do odliczenia podatku w nich zawartego. Takie stanowisko potwierdza wyrok ETS, sygn. C-438/09.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący w momencie zaistnienia zdarzenia, czyli w roku 2012.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług udokumentowane fakturami VAT będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl uregulowań art. 88 ust. 3a ww. ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
   
2. w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii;
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż;
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
   
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. zaświadczenie, o którym mowa w art. 86 ust. 5, zawiera informacje niezgodne ze stanem faktycznym;
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.
   
   

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Wskazując, w przywołanym powyżej art. 106 ust. 1 cyt. ustawy, podmioty obowiązane do wystawiania faktur VAT, ustawodawca posłużył się określeniem „podmioty, o których mowa w art. 15”.

Stosownie natomiast do cyt. wyżej art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle powyżej wskazanego art. 15 ust. 1, status danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług jest niezależny od dokonania rejestracji dla potrzeb tego podatku. Należy podkreślić, iż mocą art. 96 ust. 1 ww. ustawy, na podmioty, o których mowa w art. 15, nałożony został obowiązek złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia rejestracyjnego, przed dniem dokonania pierwszej czynności określonej w art. 5. Z obowiązku tego zostały wyłączone jedynie podmioty zwolnione od podatku, które mogą przedmiotowe zgłoszenie złożyć, ale nie mają takiego obowiązku. Jednocześnie w art. 96 ust. 4 ww. ustawy, został dokonany wyraźny podział podatników podatku od towarów i usług na „podatników VAT czynnych” oraz „podatników VAT zwolnionych”, co znajduje odzwierciedlenie w odmiennym kształtowaniu praw i obowiązków tych dwóch grup podatników.

W myśl art. 108 ustawy w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Tym samym w celu skutecznej realizacji prawa, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, podatnik wywodzący takie prawo winien je udokumentować fakturami VAT spełniającymi wymogi formalne określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Należy również zwrócić uwagę, że do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Z zasady neutralności podatku VAT wynikającej z art. 2 Pierwszej Dyrektywy Rady z dnia 11 kwietnia 1967r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych …) oraz z konstrukcji Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (…) należy wynosić, iż brak formalnej rejestracji sprzedawcy (dokumentującego fakturami dokonywane czynności opodatkowane, o których mowa w art. 5 ustawy o VAT), jako podatnika VAT czynnego nie uniemożliwia nabywcy skorzystania z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy bezspornie związane z prowadzeniem działalności.

Należy także zauważyć, że powołane wyżej Dyrektywy Pierwsza i Szósta zostały uchylone Dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L 347, s. 1, ze zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007r. W nowej Dyrektywie 2006/112/WE powtórzono zasadę neutralności podatku VAT, o której mowa powyżej. Prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1) kształtuje się w danym okresie rozliczeniowym. Zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego - co wprost wynika z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy - jest zazwyczaj otrzymanie faktury lub dokumentu celnego, a ewentualne późniejsze rozliczenie podatku jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego.

W świetle powyższego, prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT, dokonał zakupu usług służących sprzedaży opodatkowanej otrzymując, w ślad za dokonanymi transakcjami, faktury VAT z uwzględnionym 23%-owym podatkiem. W maju 2013r. Wnioskodawca uzyskał informację, że w chwili dokonywania transakcji i wystawienia ww. faktur usługodawca nie był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT zgodnie z przepisami art. 96 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie posiada informacji, czy i jakie dokumenty zostały złożone przez kontrahenta w Urzędzie Skarbowym, ani dlaczego Kontrahent Spółki wystawiał faktury VAT nie będąc zarejestrowanym podatnikiem VAT. Działania podejmowane przez wnioskodawcę nie miały na celu obejścia prawa. Wnioskodawca uzyskał kontakt do kontrahenta z polecenia, zamówienia wysyłał e-mailowo, z kontrahentem utrzymywał także kontakt telefoniczny. Obsługą zamówień i dostaw ze strony kontrahenta zajmowały się dwie osoby (kobieta i mężczyzna). Wnioskodawca odbierał katalogi pod adresem w J., natomiast ulotki zostały mu dowiezione do O. Obsługa była sprawna, usługi wykonane należycie i terminowo, nic nie wskazywało na nielegalność działania kontrahenta. Wnioskodawca nie wie czy działania podejmowane przez kontrahenta miały na celu obejście prawa.

W przedmiotowej sprawie zasadnym jest przywołanie orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-438/09 z dnia 22 grudnia 2010r. dotyczącego właśnie budzącego wątpliwości Wnioskodawcy art. 88 ust. 3a pkt 1 lit a ustawy o VAT. W powołanym orzeczeniu Trybunał stwierdził, że artykuł 18 ust. 1 lit. a) oraz art. 22 ust. 3 lit. b) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, w brzmieniu ustalonym na mocy dyrektywy Rady 2006/18/WE z dnia 14 lutego 2006r., należy interpretować w ten sposób, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego z tytułu nabycia usług wykonanych przez innego podatnika niezarejestrowanego jako podatnik podatku od wartości dodanej, w sytuacji gdy odnośne faktury zawierają wszystkie informacje wymagane przez wskazany art. 22 ust. 3 lit. b), a w szczególności zawierają informacje niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła te faktury, oraz rodzaju wykonanych usług oraz, że artykuł 17 ust. 6 szóstej dyrektywy 77/388 w brzmieniu ustalonym na mocy dyrektywy 2006/18 należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on przepisom krajowym, na mocy których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego innemu podatnikowi będącemu usługodawcą niezarejestrowanym dla celów tego podatku.

W uzasadnieniu ww. orzeczenia Trybunał stwierdził, że niezależnie od wagi zgłoszenia rejestracyjnego z punktu widzenia prawidłowego funkcjonowania systemu VAT uchybienie temu obowiązkowi przez jednego podatnika nie może podważać przysługującego innemu podatnikowi prawa do odliczenia wynikającego z art. 17 ust. 2 szóstej dyrektywy.

Zdaniem Trybunału z ogółu poczynionych w orzeczeniu rozważań wynika także, że art. 17 ust. 6 szóstej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on przepisom krajowym, na mocy których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT zapłaconego innemu podatnikowi będącemu usługodawcą niezarejestrowanym dla celów tego podatku.

Z kolei w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-255/02 z dnia 21 lutego 2006r. Trybunał stwierdził, że Szósta dyrektywa 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, zmieniona dyrektywą 95/7, powinna być interpretowana w ten sposób, iż sprzeciwia się ona prawu podatnika do odliczenia podatku od wartości dodanej, jeżeli transakcje, z których wynika to prawo, stanowią nadużycie. Dla stwierdzenia istnienia nadużycia wymagane jest po pierwsze, aby dane transakcje, pomimo iż spełniają formalne przesłanki przewidziane w odpowiednich przepisach szóstej dyrektywy i ustawodawstwa krajowego transponującego tę dyrektywę, skutkowały uzyskaniem korzyści podatkowej, której przyznanie byłoby sprzeczne z celem tych przepisów. Po drugie, z ogółu obiektywnych okoliczności powinno również wynikać, iż zasadniczym celem tych transakcji jest uzyskanie korzyści podatkowej.

Jeżeli stwierdzono istnienie nadużycia, to przeprowadzone transakcje powinny zostać przedefiniowane w taki sposób, aby odtworzyć sytuację, która istniałaby, gdyby nie dokonano transakcji stanowiących nadużycie.

W niniejszej sprawie należy również przytoczyć wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-439/04 z dnia 6 lipca 2006r., z którego wynika, że w przypadku gdy dostawa jest realizowana na rzecz podatnika, który nie wiedział i nie mógł wiedzieć o tym, że dana transakcja była wykorzystana do celów oszustwa, które zostało popełnione przez sprzedawcę, art. 17 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, zmienionej przez dyrektywę 95/7, należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego, zgodnie z którym stwierdzenie nieważności umowy sprzedaży na mocy przepisu prawa cywilnego, który powoduje bezwzględną nieważność umowy jako sprzecznej z zasadami porządku publicznego z powodu sprzecznej z prawem kauzy po stronie sprzedawcy, powodował utratę prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego przez tego podatnika. W tym przypadku bez znaczenia jest to, czy nieważność ta wynika z popełnienia oszustwa w podatku od wartości dodanej, czy też powstała ona na skutek innych oszustw.

Natomiast gdy na podstawie obiektywnych okoliczności zostanie ustalone, że dostawa została zrealizowana na rzecz podatnika, który wiedział lub powinien był wiedzieć, że nabywając towar, uczestniczył w transakcji wykorzystanej do popełnienia oszustwa w podatku od wartości dodanej, stwierdzenie niemożności skorzystania z prawa do odliczenia należy do sądu krajowego.

Przenosząc powyższe na grunt sprawy będącej przedmiotem wniosku o interpretację należy stwierdzić, że jeśli:

• faktury otrzymane przez Wnioskodawcę, jako podatnika VAT, dokumentują czynności faktycznie dokonane,
• czynności udokumentowane takimi fakturami są opodatkowane podatkiem VAT (tj. nie są to czynności zwolnione od podatku lub niepodlegające opodatkowaniu),
• faktury zawierają wszystkie dane wymagane § 5 rozporządzenia, w szczególności dane niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła te faktury oraz rodzaju wykonanych usług,
• nie wystąpiły okoliczności, w związku z którymi Wnioskodawca mógł podejrzewac, iż transakcje stanowią nadużycia podatkowe w celu uzyskania korzyści majątkowej,
• działania podejmowane przez Wnioskodawcę nie miały na celu obejścia przepisów prawa,
• Wnioskodawca nie wiedział i nie mógł wiedzieć o tym, że dana transakcja miała na celu obejście przepisów prawa,
• Wnioskodawca będzie nabyte towary czy usługi wykorzystywał do czynności opodatkowanych,

to sam brak rejestracji istniejącego kontrahenta nie stanowi przeszkody dla realizacji prawa do odliczenia podatku VAT zapłaconego z tytułu nabycia towarów i usług wykonanych przez innego podatnika niezarejestrowanego jako podatnik podatku VAT.

Tym samy stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.