Interpretacja Ministra Finansów
PT8/033/166/596/PSG/12/PK-900/RD101477
z 2 października 2013 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 31 stycznia 2011 r. nr IBPP3/443-844/10/AB, wydanej w imieniu Ministra Finansów, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, na wniosek z dnia 28 października 2010 r. (data wpływu 29 października 2010 r.), uzupełniony pismem z dnia 19 stycznia 2011 r. (data wpływu 26 stycznia 2011 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności przekształcenia prawa użytkowania wieczystego działki nr 312/9 w prawo własności ww. nieruchomości, zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 października 2010 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach wpłynął ww. wniosek z dnia 28 października 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności przekształcenia prawa użytkowania wieczystego działki nr 312/9 w prawo własności ww. nieruchomości. Wniosek ten został następnie uzupełniony pismem z dnia 19 stycznia 2011 r. (data wpływu 26 stycznia 2011 r.).
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Gmina jest właścicielem nieruchomości oznaczonej jako działka nr 312/9, o łącznej pow. 9080 m². Przedmiotowa nieruchomość powstała z podziału działki nr 312/5, utworzonej w wyniku zmiany konfiguracji, powierzchni i oznaczenia z działki nr 312/4. Działka 312/4 została oddana w użytkowanie wieczyste Spółdzielni Pracy, na podstawie umowy zawartej 20 grudnia 1994 r., na mocy której przeniesiono jednocześnie na użytkownika nieodpłatnie własność budynków i urządzeń zlokalizowanych na tej działce. Strony podały wartość gruntu na kwotę 261.110,00 zł (2.611.100.000 zł przed denominacją), zaś wartość budynków na kwotę 672.000,00 zł (6.720.000.000 zł przed denominacją) nieokreślając czy są to kwoty netto czy brutto. Powyższe wartości dotyczą stanu sprzed podziału działki nr 312/4. Obecny użytkownik wieczysty nabył prawo użytkowania wieczystego (oraz własność budynków) od Spółdzielni na mocy umowy sprzedaży z dnia 1 lutego 2002 r. Zbycia użytkowania wieczystego gruntu nie opodatkowano VAT, a budynki i budowle jako towar używany były zwolnione z podatku. Dla nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta przez Sąd Rejonowy. Wnioskodawca (obecny użytkownik wieczysty) zwrócił się o wykup od Gminy prawa własności gruntu objętego użytkowaniem wieczystym. Na nieruchomości znajdują się budynki hali magazynowej „B”, lakierni, przewiązki, budynku socjalnego, wiaty magazynowej. Nieruchomość nie jest wykorzystywana na cele mieszkaniowe, więc podlega sprzedaży na zasadzie art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Przedstawiona nieruchomość jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia własnej działalności gospodarczej, a w pozostałej części była i jest przedmiotem najmu. Na nieruchomości były przeprowadzane remonty, które nie przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości. Biegły wycenił wartość nieruchomości działki nr 312/9 na kwotę 2.814.730,00 zł. Biegły zaznaczył, że działka nr 312/9 przeznaczona jest pod usługi komercyjne.
W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem interpretacji indywidualnej w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.
W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie:
Czy sprzedaż przez Gminę prawa użytkowania wieczystego na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego (będącego już właścicielem budynków posadowionych na tym gruncie), który nabył prawo od poprzedniego użytkownika na mocy umowy sprzedaży stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu tym podatkiem?
Zdaniem Wnioskodawcy w wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. W świetle powołanego przepisu art. 7 ww. ustawy, odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów.
W świetle art. 233 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93, ze zm.) (K.c.), użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy K.c. (art. 234, 235, 237), kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 K.c.) również przemawiają za uznaniem, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. Spółdzielnia zbyła prawo użytkowania wieczystego na rzecz Wnioskodawcy. Z chwilą nabycia prawa użytkowania wieczystego stał się podmiotem praw i obowiązków wynikających z umowy o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego z 1994 r., a jego sytuacja prawna nie może być gorsza aniżeli sytuacja jego poprzednika. Traktowanie nabywcy użytkowania wieczystego odmiennie od zbywcy stanowiłoby naruszenie podstawowej zasady konstytucyjnej równości wobec prawa.
Dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy o VAT było w niniejszej sprawie ustanowienie w 1994 r. użytkowania wieczystego wymienionej nieruchomości gruntowej na rzecz użytkownika. Z tą bowiem chwilą użytkownik otrzymał już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością jak gdyby był jej właścicielem. Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Sprzedaż przez Gminę opisanej nieruchomości, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości, nie może być traktowana jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Sprzedaż nieruchomości w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi w istocie jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na „władztwo do rzeczy”, które użytkownicy wieczyści uzyskali już w dacie ustanowienia użytkowania wieczystego (1994 r.).
Zatem uwzględniając powyższe należy stwierdzić, iż planowana przez Gminę transakcja przekształcenia przysługującego użytkownikom wieczystym prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej w prawo własności nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i pozostaje poza zakresem tej ustawy.
W dniu 31 stycznia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając, na podstawie przepisów § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną, nr IBPP3/443-844/10/AB, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy: art. 2 pkt 6, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7, art. 41 ust. 1, art. 43 ust. 1 pkt 9 i art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) oraz odniósł ich treść do zdarzenia przyszłego, pytania i stanowiska, przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.
Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał następujące przepisy:
- art. 46 § 1, 235 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.);
- art. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.).
W uzasadnieniu przedmiotowej interpretacji organ podatkowy wskazał, iż dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy o VAT było ustanowienie użytkowania wieczystego na rzecz Spółdzielni Pracy, jak również nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntu przez Wnioskodawcę. Również sprzedaż gruntu przez Gminę na rzecz Wnioskodawcy, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako dostawa towaru. Organ podatkowy zauważył przy tym, iż sprzedaż nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego nie będzie traktowana jako dostawa towaru jedynie w sytuacji, gdy Gmina dokonuje tej sprzedaży na rzecz tego użytkownika, na rzecz którego wcześniej ustanowiła prawo użytkowania wieczystego. Nie może być bowiem traktowana jako ponowna dostawa tego samego towaru między tymi samymi stronami. Przypadek ten nie występuje jednakże w przedmiotowej sprawie.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał za nieprawidłowe.
Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:
Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.
W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 31 stycznia 2011 r. nr IBPP3/443-844/10/AB, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) – dalej: ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się m.in. przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste (pkt 6) oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6 (pkt 7).
Zgodnie z art. 232 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), grunty stanowiące własność Skarbu Państwa położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym.
Zgodnie z uchwałą NSA z dnia 8 stycznia 2007 r. sygn. akt I FPS 1/06: „W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem /towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy/ na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.
Właśnie z uwagi na uznanie użytkowania wieczystego za prawo rzeczowe o charakterze zbliżonym do prawa własności, a nie do praw rzeczowych ograniczonych, nie było konieczne odrębne wymienianie tego prawa w definicji dostawy zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT (...) Z pierwszej części definicji „dostawy towaru”, zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT /część zdania zakończona drugim przecinkiem/ wynika, że obejmuje ona w znaczeniu podatkowym ustanowienie prawa użytkowania wieczystego, które daje użytkownikowi wieczystemu prawo do rozporządzania gruntem jak właściciel, czyli w sposób podobny pod względem skutków ekonomicznych do właściciela.
Konsekwencją stanowiska, że oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów będzie stwierdzenie, że w przypadku gdy taka czynność nastąpiła w przed dniem 1 maja 2004 r. (...) nie podlega ona obecnie podatkowi od towarów i usług. W przypadku dostawy towarów zasadą jest bowiem, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru / art. 19 ust. 1 ustawy o VAT/. W momencie zaś ustanowienia użytkowania wieczystego ta czynność nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Tym samym opłaty dotyczące czynności niepodlegającej opodatkowaniu nie mogą być objęte podatkiem od towarów i usług po wejściu w życie nowej regulacji prawnej. (...)
Wobec powyższego należy uznać, że opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, ustanowionego przed dniem 1 maja 2004 r., gdy taka czynność nie podlegała podatkowi od towarów i usług, po wejściu w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 54 poz. 535 ze zm./ ani nie zawiera w sobie należnego podatku, ani też nie powinna być powiększona o taki podatek na podstawie przepisów tej ustawy.”.
Zgodnie z powyższym nabycie prawa własności nieruchomości przez dotychczasowego użytkownika, w przypadku gdy ustanowienie użytkowania wieczystego nastąpiło przed dniem 1 maja 2004 r., co do zasady jest zdarzeniem nie wywołującym skutków w zakresie podatku od towarów i usług. Nabycie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło bowiem już z chwilą zawarcia umowy o ustanowienie prawa wieczystego użytkowania, które to ustanowienie przed dniem 1 maja 2004 r. nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.
Skoro zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabył – na mocy umowy sprzedaży z dnia 1 lutego 2002 r. – prawo do rozporządzania nieruchomością jak właściciel w momencie zakupu prawa użytkowania wieczystego od poprzedniego użytkownika wieczystego, to czynność przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności jest czynnością neutralną pod względem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż zbycie nieruchomości gruntowej na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług należy uznać za prawidłowe.
W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 31 stycznia 2011 r. nr IBPP3/443-844/10/AB, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.
Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.