Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-454/13-3/MW
z 5 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11.06.2013 r. (data wpływu 17.06.2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29.07.2013 r. (data wpływu 01.08.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w przypadku utraty przez PGK statusu podatnika Spółka będzie zobowiązana do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń z tytułu nabycia nowych technologii, a w razie poniesienia straty – do jej zmniejszenia o tę kwotę – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.06.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w przypadku utraty przez PGK statusu podatnika Spółka będzie zobowiązana do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń z tytułu nabycia nowych technologii, a w razie poniesienia straty – do jej zmniejszenia o tę kwotę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej: „Spółka”) jest spółką dominującą w Podatkowej Grupie Kapitałowej (dalej: „PGK”). W skład PGK wchodzą ponadto spółki zależne: P. Sp. z o.o., O. Sp. z o.o. i T. Sp. z o.o. PGK została zawarta na okres 3 lat podatkowych począwszy od 1 stycznia 2013 roku do 31 grudnia 2015 roku.

PGK zamierza skorzystać z ulgi na nabycie nowych technologii na podstawie art. 18b ustawy o CIT. Spółka zakłada, że nie zajdą okoliczności opisane w art. 18b ust. 8 i żadna ze spółek wchodzących w skład PGK:

• nie udzieli w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii albo
• nie zostanie ogłoszona upadłość żadnej z tych spółek obejmująca likwidację majątku, lub żadna ze spółek nie zostanie postawiona w stan likwidacji, albo
• żadna ze spółek tworzących PGK nie otrzyma zwrotu wydatków na nową technologię w jakiejkolwiek formie.
  
  

Jednocześnie możliwe jest, że w jednym z lat podatkowych, na które została zawarta umowa podatkowej grupy kapitałowej, PGK nie osiągnie wskaźnika udziału dochodu w przychodach, o którym mowa w art. la ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), na skutek czego PGK utraci status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. Utrata statusu podatnika może też nastąpić z innych przyczyn na podstawie art. la ust. 10 ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku utraty przez PGK statusu podatnika Spółka będzie zobowiązana do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń z tytułu nabycia nowych technologii, a w razie poniesienia straty – do jej zmniejszenia o tę kwotę?

Zdaniem Wnioskodawcy utrata statusu podatkowej grupy kapitałowej, o ile nie występuje żaden z czynników opisanych w art. 18b ust. 8, nie powoduje konieczności zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń z tytułu nabycia nowych technologii, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę.

Zgodnie z art. 18b ust. 9 w razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 8, podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym składanym za rok, w którym wystąpiły te okoliczności, do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń, do których utracił prawo, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę.

Ustęp 8 stanowi, że podatnik traci prawo do odliczeń związanych z nabyciem nowej technologii, jeżeli przed upływem trzech lat podatkowych licząc od końca roku podatkowego, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:

1. udzieli w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii; nie dotyczy to przeniesienia prawa w wyniku przekształcenia formy prawnej oraz łączenia lub podziału dotychczasowych przedsiębiorców - dokonywanych na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych, albo
2. zostanie ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, lub zostanie postawiony w stan likwidacji, albo
3. otrzyma zwrot wydatków na tę technologię w jakiejkolwiek formie.
   
   

Artykuł 1a zawiera również ustęp 10, który stanowi, że przepisy ust. 9 stosuje się odpowiednio w razie utraty przez podatkową grupę kapitałową statusu podatnika. Obowiązek, o którym mowa w ust. 9, ciąży wówczas na spółce, która wprowadziła nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z powyższego wynika, że przesłanki powodujące konieczność zwrotu uzyskanej ulgi z tytułu nabycia nowych technologii zawarte są wyłącznie w ustępie 8. Natomiast ustęp 10 reguluje jedynie sposób zwrotu ulgi w sytuacji, w której nastąpiły przesłanki do jej zwrotu, opisane w ustępie 8, a podatkowa grupa kapitałowa utraciła swój status. Innymi słowy, sama utrata statusu podatkowej grupy kapitałowej nie jest przesłanką powodującą konieczność zwrotu ulgi na nowe technologie.

Ustęp 10 odsyła do odpowiedniego stosowania ustępu 9. Istotną częścią ustępu 9 jest fraza „w razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 8”, która stanowi hipotezę normy zawartej w tym przepisie. Nie jest zatem możliwe zastosowanie tego przepisu, nawet odpowiednie, z pominięciem tej frazy. Takie pominięcie pozbawiałoby bowiem ten przepis jego istotnej treści i sensu.

A zatem, ustęp 10 dotyczy wyłącznie sytuacji, w której wystąpiły przesłanki do utraty prawa do ulgi na nowe technologie, a podatkowa grupa kapitałowa utraciła swój status i podatek dochodowy jest rozliczany samodzielnie przez spółki wchodzące wcześniej w skład grupy.

Reasumując, w ocenie wnioskodawcy na Spółce będzie ciążył obowiązek zwrotu ulgi jedynie w sytuacji, kiedy równocześnie zostaną spełnione następujące przesłanki:

1. PGK skorzysta z ulgi na nabycie nowych technologii na podstawie art. 18b ustawy o CIT;
   
2. Przed upływem 3 lat podatkowych licząc od końca roku podatkowego, w którym Spółka wprowadziła nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:
   1. Spółka udzieli w jakiejkolwiek formie lub części prawa do nowej technologii innym podmiotom,
   2. zostanie ogłoszona upadłość Spółki obejmująca likwidację majątku, lub Spółka zostanie postawiona w stan likwidacji,
      
   3. Spółka otrzyma zwrot wydatków na nową technologię w jakiejkolwiek formie;
3. PGK utraci status podatkowej grupy kapitałowej.
   
   

Należy zauważyć, że odmienna interpretacja powołanych przepisów doprowadziłaby do zróżnicowania sytuacji podatkowych grup kapitałowych i pozostałych podatników, co nie znajduje żadnego racjonalnego uzasadnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „ustawa o CIT”), od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Stosownie do art. 18b ust. 2 ustawy o CIT, za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615).

Jak stanowi przepis art. 18b ust. 2a ustawy o CIT, przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw.

Prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (art. 18b ust. 3 ustawy o CIT).

W myśl art. 18b ust. 4 ustawy o CIT, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji (art. 18b ust. 5 ustawy o CIT).

Jak wynika z art. 18b ust. 6 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki, o których mowa w ust. 4 i 5. W sytuacji gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50% kwoty ustalonej zgodnie z ust. 4 i 5 (art. 18b ust. 7 ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 18b ust. 8 ustawy o CIT, podatnik traci prawo do odliczeń związanych z nabyciem nowej technologii, jeżeli przed upływem trzech lat podatkowych licząc od końca roku podatkowego, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:

1. udzieli w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii; nie dotyczy to przeniesienia prawa w wyniku przekształcenia formy prawnej oraz łączenia lub podziału dotychczasowych przedsiębiorców - dokonywanych na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych, albo
2. zostanie ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, lub zostanie postawiony w stan likwidacji, albo
3. otrzyma zwrot wydatków na tę technologię w jakiejkolwiek formie.
   
   

Stosownie do art. 18b ust. 9 ustawy o CIT, w razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 8, podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym składanym za rok, w którym wystąpiły te okoliczności, do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń, do których utracił prawo, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę. W przypadku, o którym mowa w ust. 8 pkt 3, kwotę odliczeń, do której podatnik utracił prawo, określa się proporcjonalnie do udziału zwróconych wydatków w wartości początkowej nowej technologii.

Zgodnie z art. 18b ust. 10, przepisy ust. 9 stosuje się odpowiednio w razie utraty przez podatkową grupę kapitałową statusu podatnika. Obowiązek, o którym mowa w ust. 9, ciąży wówczas na spółce, która wprowadziła nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że T. jest spółką dominującą w Podatkowej Grupie Kapitałowej (dalej: „PGK”). W skład PGK wchodzą ponadto spółki zależne: P. Sp. z o.o., O. Sp. z o.o. i T. Sp. z o.o.

PGK została zawarta na okres 3 lat podatkowych począwszy od 1 stycznia 2013 roku do 31 grudnia 2015 roku.

PGK zamierza skorzystać z ulgi na nabycie nowych technologii na podstawie art. 18b ustawy o CIT. Spółka zakłada, że nie zajdą okoliczności opisane w art. 18b ust. 8 i żadna ze spółek wchodzących w skład PGK:

• nie udzieli w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii albo
• nie zostanie ogłoszona upadłość żadnej z tych spółek obejmująca likwidację majątku, lub żadna ze spółek nie zostanie postawiona w stan likwidacji, albo
• żadna ze spółek tworzących PGK nie otrzyma zwrotu wydatków na nową technologię w jakiejkolwiek formie.
  
  

Jednocześnie możliwe jest, że w jednym z lat podatkowych, na które została zawarta umowa podatkowej grupy kapitałowej, PGK nie osiągnie wskaźnika udziału dochodu w przychodach, o którym mowa w art. la ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na skutek czego PGK utraci status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. Utrata statusu podatnika może też nastąpić z innych przyczyn na podstawie art. la ust. 10 ustawy o CIT.

W świetle cytowanych powyżej przepisów, nowe technologie to wiedza technologiczna w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów i usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż 5 lat. Okres ten, czyli swoisty wyznacznik nowości, a także przydatność „produkcyjną” technologii potwierdzać ma opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej. Natomiast, przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej w drodze umowy o ich przeniesienie oraz korzystanie z tych praw.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż w cytowanym powyżej art. 18b ust. 8 ustawy o CIT, ustawodawca wymienił sytuacje, które powodują definitywną utratę prawa do skorzystania z ulgi. W razie wystąpienia tych okoliczności podatnik będzie obowiązany w zeznaniu podatkowym składanym za rok, w którym wystąpiły te okoliczności, do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń, do których utracił prawo, a w razie poniesienia straty – do jej zmniejszenia o tę kwotę. W przypadku gdy podatnik otrzyma zwrot wydatków na nową technologię w jakiejkolwiek formie, kwotę odliczeń, do której podatnik utracił prawo, określa się proporcjonalnie do udziału zwróconych wydatków w wartości początkowej nowej technologii.

Powyższe zasady postępowania stosuje się odpowiednio w sytuacji utraty przez podatkową grupę kapitałową statusu podatnika, co wskazuje art. 18b ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Obowiązek podatkowy wykazania konsekwencji podatkowych z tytułu utraty prawa do ulgi ciąży wówczas na spółce, która wprowadziła nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, iż podatnik jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń z tytułu nabycia nowych technologii, a w razie poniesienia straty – do jej zmniejszenia o tę kwotę, również w sytuacji utraty przez podatkową grupę kapitałową statusu podatnika, niezależnie od wystąpienia sytuacji, o których mowa w art. 18b ust. 8 ustawy.

Zatem, Spółka w sytuacji, o której mowa w art. 18b ust. 10 ustawy, tj. utraty przez PGK statusu podatnika, będzie zobowiązana do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń z tytułu nabycia nowych technologii, a w razie poniesienia straty – do jej zmniejszenia.

Zatem stanowisko Spółki, iż utrata statusu podatkowej grupy kapitałowej, o ile nie występuje żaden z czynników opisanych w art. 18b ust. 8, nie powoduje konieczności zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń z tytułu nabycia nowych technologii, a w razie poniesienia straty – do jej zmniejszenia o tę kwotę, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.