INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20.06.2013r. (data wpływu 24.06.2013r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z udostępnieniem składników majątkowych świadczeniodawcy (pyt. nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.06.2013r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe

Spółka (dalej również Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem dochodowym. Spółka zamierza podpisać umowę o świadczenie usług z osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, mającą siedzibę w Polsce (dalej Świadczeniodawca). Na podstawie tej umowy:

1. Spółka (Świadczeniobiorca) będzie zobowiązana udostępnić nieodpłatnie Świadczeniodawcy na czas nieoznaczony (nie dłużej niż na czas obowiązywania umowy) następujące składniki majątkowe stanowiące własność Spółki, ewentualnie, (w przypadku samochodu osobowego) będące przedmiotem leasingu: samochód osobowy, laptop wraz z oprogramowaniem, telefon komórkowy, mobilny modem internetowy.
2. Świadczeniodawca będzie zobowiązany do wykorzystania otrzymanych składników majątkowych wyłącznie w celu wykonania uzgodnionej w umowie usługi.
   
   

W wyniku zawarcia przedmiotowej umowy nie dojdzie do przeniesienia własności składników majątkowych na rzecz Świadczeniodawcy, nie będzie on również uprawniony do swobodnego dysponowania udostępnionym mieniem. Wnioskodawca umownie zagwarantuje sobie również możliwość bieżące kontrolowania sposobu wykorzystywania udostępnionego mienia. Wydatki związane z przekazanymi składnikami majątkowymi, w szczególności koszty paliwa, rozmów telefonicznych, niezbędnych napraw, będzie ponosił Wnioskodawca. Usługi nabywane przez Wnioskodawcę od świadczeniodawcy będą służyły przychodom Wnioskodawcy (również potencjalnym), które są opodatkowane podatkiem dochodowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy nieodpłatne udostępnienie kontrahentowi (Świadczeniodawcy) składników majątkowych Wnioskodawcy na czas wykonania umowy o świadczenie usług, jak również ponoszenie przez Wnioskodawcę kosztów związanych z używaniem tych składników majątkowych przez Świadczeniodawcę, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
2. Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych ze składnikami majątkowymi udostępnianymi Świadczeniodawcy...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji są przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie nr 2); w zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Spółki Wnioskodawca ma możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z udostępnianymi składnikami majątkowymi.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na okoliczność, czy nieodpłatne udostępnianie Świadczeniodawcy składników majątkowych Świadczeniobiorcy, które będę wykorzystywane przez tego pierwszego wyłącznie na potrzeby wskazanej umowy o świadczenie usług, może być traktowane jako odrębne/samodzielne świadczenie. Przekazanie mienia w takim przypadku jest jednym z elementów współpracy stron i ma charakter jedynie pomocniczy. Służy przede wszystkim należytemu wykonaniu zobowiązania umownego. Świadczeniobiorca nie wykonuje żadnego świadczenia na rzecz Świadczeniodawcy, a jedynie udostępnia środki w celu ułatwienia wykonania usługi realizowanej na potrzeby jego działalności gospodarczej. Świadczeniodawca nie ma możliwości swobodnego dysponowania powierzonym mieniem, może je używać jedynie w ściśle określonym celu związanym z umową. Mimo fizycznego posiadania mienia, Świadczeniodawca nie uzyskuje faktycznego władztwa nad nim.

Mając na uwadze powyższe, jak również fakt, iż usługi nabywane od świadczeniodawcy będą służyły przychodom Wnioskodawcy, należy uznać, iż wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę i związane z mieniem udostępnianym świadczeniodawcy mogą być zaliczane do kosztów podatkowych. Bezspornie należy uznać bowiem, iż udostępnienie mienia przez Wnioskodawcę służy prowadzonej przez niego działalności, a tym samym wydatki związane z tym mieniem ponoszone są w celu osiągnięcia przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – dalej pdop (t.j. Dz. U z 2011r. nr 74, poz. 397 ze zm.), zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W oparciu o powyższą definicję, decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

W przedstawionej we wniosku sytuacji, gdy Wnioskodawca udostępnia składniki majątkowe, wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, udostępnienie tego mienia związane jest z wypełnieniem zapisów określonych w zawartej ze Świadczeniodawcą umowie o świadczenie usług, a usługi te będą służyły przychodom Spółki, należy uznać, że poniesione wydatki związane z udostępnianymi składnikami Spółki stanowić będą koszty uzyskania przychodów Spółki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym/w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock