Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-458/13-6/MK
z 11 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2013 r. (data wpływu 2 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismami z dnia 30 sierpnia 2013 r. (data wpływu 3 września 2013 r.) oraz z dnia 1 października 2013 r. (data wpływ 2 października 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT w związku wynajmem leasingowanego samochodu osobowego na okres nie krótszy niż 6 miesięcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT w związku z wynajmem leasingowanego samochodu osobowego na okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Ww. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 30 sierpnia 2013r. oraz z dnia 1 października 2013 r. w zakresie uzupełnienia własnego stanowiska Wnioskodawcy oraz uzupełnienia opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe. (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca zamierza rozpocząć jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której będzie podatnikiem VAT czynnym. We wniosku o wpis do CEIDG przedmiotem działalności firmy Wnioskodawcy będzie m.in. wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (kod PKWiU 77.11.Z). W ramach owej działalności Zainteresowany zamierza zawrzeć do końca 2013 roku umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego.

Pojazd zostanie wyleasingowany z przeznaczeniem na wynajem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na czas nie krótszy niż 6 m-cy. W okresie przeznaczenia na wynajem samochód nie będzie wykorzystywany w inny sposób. Nie ma jednak pewności kiedy zgłoszą się klienci w celu zawarcia umowy najmu (tzn. czy będzie to np. kilka czy kilkanaście dni od czasu zawarcia przeze Wnioskodawcę umowy leasingu operacyjnego). Istnieje także prawdopodobieństwo, że jeden klient nie będzie zainteresowany zawarciem umowy najmu na nieprzerwany okres następujących po sobie min. 6 m-cy (ze specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej wynika, że często klienci potrzebują samochodu na krótszy okres, np. na czas naprawy pojazdu, który jest ich własnością). Pojazd w czasie oczekiwania na klienta oraz pomiędzy poszczególnymi zawieranymi z kontrahentami umowami, gdyby były one zawierane na okresy krótsze niż 6 m-cy nie podlegałby jednak, jak zostało już wskazane, wykorzystaniu w żaden inny sposób.

Na samym początku działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie dysponował jednym samochodem na wynajem.

Oddanie w najem samochodu będzie u Wnioskodawcy czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy prawo do pełnego odliczenia podatku VAT w związku z umową najmu wyleasingowanego przez Wnioskodawcę pojazdu przeznaczonego wyłącznie na oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, zawartą na nieprzerwany okres sześciu miesięcy (nawet, gdyby do jej zawarcia doszło w pewnym odstępie czasowym od dnia zawarcia umowy leasingu) przysługuje Wnioskodawcy od dnia wyleasingowania pojazdu czy od dnia zawarcia umowy najmu?
2. Czy prawo do pełnego odliczenia podatku VAT, w sytuacji, gdy wyleasingowany pojazd przeznaczony wyłącznie na oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze będzie wynajmowany na krótsze okresy, pomiędzy którymi zaistnieją przerwy (w czasie których pojazd nie będzie wykorzystywany do innych celów, będzie oczekiwał na klientów) przysługuje Wnioskodawcy od dnia wyleasingowania pojazdu?
3. Czy prawo do pełnego odliczenia podatku VAT będzie przysługiwało w sytuacji, gdy Wnioskodawca na początku działalności gospodarczej będzie dysponował tylko jednym samochodem na wynajem, a także gdy będzie prowadził działalność gospodarczą także w innych dziedzinach? W tym wynajem samochodów nie byłby rodzajem przeważającej działalności gospodarczej wg. PKD i nadanego numeru identyfikacyjnego REGON.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku):

Ad.1) Prawo do pełnego odliczenia podatku VAT w związku z umową najmu wyleasingowanego przez Wnioskodawcę pojazdu przeznaczonego wyłącznie na oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, zawartą na nieprzerwany okres sześciu miesięcy (nawet, gdyby do jej zawarcia doszło w pewnym odstępie czasowym od dnia zawarcia umowy leasingu) przysługuje Wnioskodawcy od dnia wyleasingowania pojazdu.

Ad.2) Prawo do pełnego odliczenia podatku VAT, w sytuacji, gdy wyleasingowany pojazd przeznaczony wyłącznie na oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze będzie wynajmowany na krótsze okresy, pomiędzy którymi zaistnieją przerwy (w czasie których pojazd nie będzie wykorzystywany do innych celów, będzie oczekiwał na klientów) przysługuje Wnioskodawcy od dnia wyleasingowania pojazdu.

Ad.3) Art. 3 ust. 1 ustawy z 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym nie uzależnia prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdu, o którym w nim mowa, od ilości posiadanych przez podatnika samochodów. Z treści przepisu nie wynika także by prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego przysługiwało podatnikowi tylko w sytuacji, gdy działalność polegająca na odsprzedaż nabytych pojazdów (samochodów) lub oddaniu ich w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze wyczerpywałaby całość jego aktywności gospodarczej. Należy zatem przyjąć, że fakt prowadzenia przez podatnika działalności gospodarczej także w innych obszarach nie pozbawia go prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdu, gdy spełnione są w odniesieniu do owego pojazdu przesłanki przewidziane we wskazanym wyżej art. 3 ustawy zmieniającej.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że w opisanym stanie faktycznym będzie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego, także w sytuacji, gdy będzie dysponował tylko jednym samochodem na wynajem oraz prowadził działalność gospodarczą także w innych dziedzinach.

Do dnia 31 grudnia 2010 roku zasady odliczania podatku VAT od nabycia samochodów regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług.

Ustawą z 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. z 2010 r. Nr 247, poz. 1652) uchylono przepisy art. 86 ust. 3-7a. Dodano natomiast przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ww. ustawy nowelizującej z 16 grudnia 2010 r., dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2014 r.

Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem, najmem, dzierżawą i leasingiem samochodów reguluje odpowiednio zmieniony przepis art. 3 ww. ustawy nowelizującej.

Wskazany wyżej art. 3 ust 1 ustawy z 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym stanowi, że: „W okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust 2.”

W ustępie 2 pkt 7 stanowi się zaś, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
      
      

W związku z faktem, że pojazd zostanie nabyty w roku 2013, zastosowanie, w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego, znajdą postanowienia art. 3 ust. 1 i ust 2 pkt 7 ustawy zmieniającej.

Jak zostało podniesione w opisie stanu faktycznego, w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zamierza przeznaczyć wyleasingowany przez siebie pojazd w czasie nie krótszym niż sześć miesięcy na oddanie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze. W tym okresie samochód nie będzie wykorzystywany w inny sposób.

W związku z treścią przytoczonego przepisu pierwszej kolejności należy stwierdzić, że zarówno w piśmiennictwie jak i interpretacjach podatkowych wyrażany jest pogląd, iż prawo do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług na gruncie wskazanego wyżej przepisu dotyczy także samochodu nabytego w drodze leasingu.

Jak wskazano w Biuletynie Informacyjnym dla Służb Ekonomiczno - Finansowych: „(...)Powyższe zasady dotyczą wprawdzie zakupu samochodu, lecz poprzez analogię można byłoby przyjąć, że mają zastosowanie również do samochodu wykorzystywanego przez podatnika na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, itp., jeżeli samochody te są podnajmowane (poddzierżawiane) innym podmiotom.”

Stanowisko takie znajduje także potwierdzenie w treści indywidualnej interpretacji podatkowej wydanej w dniu 2 listopada 2011 roku przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach o sygnaturze IBPP2/443-876/11 /ICz: „Jak wspomniano nie ma żadnego przepisu który nakładałby ponowne ograniczenie odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia, czy użytkowania samochodu osobowego na podstawie leasingu, po przekazaniu na cel inny niż wynajem.”

Podobnie orzekł w tej kwestii także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 27 maja 2011 roku, o sygnaturze ILPP1/443-33/11-4/KG: „(...) w sytuacji, gdy spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przez okres nie krótszy niż 6 m-cy będzie wykorzystywała samochody osobowe (zakupione w formie leasingu operacyjnego) wyłącznie w ten sposób, że odda je w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, wówczas zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia całości podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących raty leasingowe(...).”

Słuszność powołanego poglądu potwierdza także fakt, iż ekonomiczny skutek zawarcia umowy leasingu jest dla przedsiębiorcy tożsamy ze skutkiem, jaki osiąga on nabywając pojazd na własność. W obu przypadkach przedsiębiorca sprawuje faktyczne władztwo nad rzeczą oraz wykorzystuje pojazd do prowadzonej działalności i pobiera płynące z tego faktu korzyści.

Należy odwołać się także do treści art. 3 ust 2 pkt 7 o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym. Powołany przepis ustanawia przesłanki warunkujące możliwość pełnego odliczenia VAT od wyleasingowanego pojazdu.

Odnosząc się do przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego nie ma wątpliwości co do zaistnienia okoliczności tworzących pierwszą przesłankę wynikającą z art. 3 ust. 2 pkt 7 wskazanej wyżej ustawy, umożliwiającą pełne odliczenie podatku VAT.

Zgodnie z treścią wpisu w CEIDG przedmiotem działalności firmy Wnioskodawcy będzie bowiem m.in. wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (kod PKWiU 77.11.Z).

Nie ulega także wątpliwości, że dla skorzystania z pełnego odliczenia VAT konieczne jest faktyczne oddanie pojazdu w odpłatne używanie na podstawie umów wskazanych w omawianym przepisie.

W odniesieniu zaś do konieczności przeznaczenia samochodów do korzystania na określone w ustawie cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy należy stwierdzić, że wskazany w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym czasokres odnosi się właśnie do faktu „przeznaczenia pojazdów wyłącznie na ten cel”, a nie faktycznego czasu trwania umów najmu, dzierżawy oraz innych umów przewidzianych w przepisie. Tym bardziej zaś nie wprowadza wymogu zawarcia jednej umowy najmu (lub innej wskazanej w przepisie) trwającej minimum sześć miesięcy.

Zgodnie z treścią przepisu samochód powinien być „przeznaczony na te cele” przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Gdyby zamiarem ustawodawcy było uzależnienie powstania prawa do pełnego odliczenia od czasu na jaki zostanie zawarta umowa najmu, to postanowiłby tak expressis verbis. Ustawodawca słusznie jednak posłużył się terminem „przeznaczenia" pojazdu na określone cele.

Przez przeznaczenie pojazdów wyłącznie na oddawanie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innych umów rozumie się fakt, że pojazd nie jest wykorzystywany do innych celów i oczekuje na klienta. Z gospodarczego punktu widzenia jest bowiem bardzo prawdopodobne, że umowa najmu z kontrahentem nie zostanie zawarta dokładnie w tym dniu, w którym przedsiębiorca rozpocznie leasingowanie samochodu. Po przejęciu władztwa nad samochodem przedsiębiorca oferuje swoje usługi i poszukuje klientów, z którymi mógłby zawrzeć umowę najmu, dzierżawy, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze. Nie ma gwarancji, że znajdzie od razu. W związku z powyższym bezpodstawne na gruncie obowiązującej regulacji byłoby wprowadzanie obostrzenia w postaci wymogu by samochód był oddany faktycznie w najem na trwający nieprzerwanie, wynikający z jednej umowy okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Warunek taki miałby w istocie charakter przesłanki pozaustawowej.

Przepis wymaga bowiem by pojazd został oddany do odpłatnego używania na podstawie wskazanych w przepisie umów i przeznaczony na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Powyższe oznacza, że we wskazanym stanie faktycznym dokonywanie pełnego odliczenia stanie się możliwe po wyleasingowaniu pojazdu i przeznaczeniu na określony w przepisie cel przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, bez względu na to czy umowa najmu zostanie zawarta od początku trwania leasingu i jakie będą okresy najmu wynikające z poszczególnych umów, jeżeli po upływie okresu najmu wynikającego z każdej umowy pojazd nadal nie będzie wykorzystywany do innych celów i będzie oczekiwać na kolejnego klienta.

To że samochód stałby niewykorzystywany w ramach działalności (niedokonywanie czynności opodatkowanych np. z uwagi na czasowy brak zainteresowania klientów takimi usługami) nie pozbawia prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego, o ile nie dojdzie do zmiany przeznaczenia pojazdu, tj. nadal będzie przeznaczony wyłącznie do oddania w używanie na podstawie wskazanych w przepisie umów.

Różnicowanie sytuacji podatników z uwagi na fakt czasu trwania umowy najmu powodowałoby dywersyfikację sytuacji podatników w zależności od okoliczności, na którą nie mają wpływu. Podatnicy, których przedmiotem działalności jest wynajem samochodów dokonują bowiem nabycia pojazdów z przeznaczeniem na wynajem i faktycznie oddają pojazdy w odpłatne używanie swoim klientom. Nie mają jednak wpływu na to czy klient chce korzystać z oferowanej przez nich usługi najmu samochodu osobowego przez kilka dni, tygodni czy miesięcy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że prawo do pełnego odliczenia przysługuje podatnikowi, który przeznaczył pojazd na wynajem w okresie co najmniej sześciu miesięcy, bez względu czy w tym okresie zawarł jedną umowę najmu trwającą np. rok, czy trzy umowy trwające jedna tydzień, druga miesiąc, a trzecia dwa dni. Ustawa nie wymaga bowiem by umowa najmu (lub inna umowa) trwała nieprzerwanie przez sześć miesięcy, ani by suma okresów trwania umów najmu zawartych w przedziale czasowym nie krótszym niż sześć miesięcy, kiedy to samochód jest przeznaczony wyłącznie na te cele, wynosiła minimum 6 m-cy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, bądź ich użytkowaniem na podstawie umowy leasingu regulują przepisy art. 3 do art. 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, z uwzględnieniem zmian tej ustawy wprowadzonych ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. poz. 1456).

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Przepis art. 3 ust. 2 powyższej ustawy stanowi, iż ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
      
      

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Na podstawie art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Z powyższego wynika, że - co do zasady - w przypadku użytkowania m.in. na podstawie umowy leasingu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Ograniczenia wynikające z art. 3 ust. 1 i 6 ustawy nowelizującej nie dotyczą podatników pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, tj.:

• gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, oraz
  

• samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te ww. cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
  
  

Zauważyć należy, iż samo prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wynajmu, dzierżawy, leasingu, itp. samochodów nie determinuje automatycznie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego przy leasingu samochodów na potrzeby działalności. Użyte bowiem w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej sformułowanie „przedmiotem działalności podatnika” w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu „jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze (…)” nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym (formalnym), lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z oddaniem konkretnych samochodów w odpłatne używanie poprzez użycie wyrazu „tych”. Tym samym, sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu samochodów nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu leasingu samochodów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne oddanie danego, konkretnego samochodu do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub podobnych na okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Z literalnego brzmienia przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej wynika bowiem, iż koniecznym warunkiem jego zastosowania jest przeznaczenie samochodu do działalności polegającej m.in. na jego wynajmie przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego u usługobiorców użytkujących samochody, na podstawie umowy leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, odnosi się do samochodów i pojazdów samochodowych wskazanych w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej. Tym samym, ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikające z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej nie będzie miało zastosowania u podatnika użytkującego samochód osobowy, na podstawie umowy leasingu, wykorzystującego go w ramach prowadzonej w zakresie wynajmu działalności gospodarczej, przez okres co najmniej 6 miesięcy, wyłącznie w tym celu.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza rozpocząć jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przedmiotem działalności Zainteresowanego będzie m.in. wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek. W ramach tej działalności Wnioskodawca zamierza zawrzeć do końca roku 2013 umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego.

Pojazd zostanie wyleasingowany z przeznaczeniem na wynajem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na czas nie krótszy niż 6 miesięcy. W okresie przeznaczenia na wynajem samochód nie będzie wykorzystywany w inny sposób.

Oddanie w najem samochodu będzie u Wnioskodawcy czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotowy samochód osobowy przeznaczony będzie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu na okres nie krótszy niż sześć miesięcy, Wnioskodawcy będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% wynikającego z faktury dokumentującej raty leasingowe, na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej. Przy czym prawo do odliczenia nie zostało uwarunkowane okresem jaki upłynął od zawarcia umowy leasingu do dnia zawarcia umowy najmu przedmiotowego samochodu. Prawo do pełnego odliczenia VAT nie jest również uwarunkowane długością poszczególnych umów najmu zawieranych w czasie przeznaczenia przedmiotowego samochodu do wynajmowania na okres nie krótszy niż sześć miesięcy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W rozpatrywanym przypadku w kontekście prawa do odliczenia podatku VAT nie ma również znaczenia fakt, że Wnioskodawca będzie dysponował jednym samochodem przeznaczonym na wynajem w ramach działalności gospodarczej oraz fakt, że wynajem samochodów nie będzie przeważającym rodzajem działalności Wnioskodawcy. Należy przy tym zauważyć, że sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu samochodów osobowych, nie jest wystarczającą przesłanką pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku VAT od zakupu samochodu osobowego. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest przeznaczenie tych samochodów na wynajem przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy przy czym konieczne jest również ich wykorzystywanie, tj. fizyczne używanie przez podmiot trzeci.

Reasumując, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od dnia zawarcia umowy leasingu samochodu osobowego w przypadku oddania samochodu w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na nieprzerwany okres sześciu miesięcy.

Wnioskodawca będzie miał również prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego w przypadku oddania samochodu do odpłatnego używania na krótkie okresy czasu, przy założeniu, że będzie on przeznaczony wyłącznie do tego celu przez okres co najmniej sześciu miesięcy. Prawo do odliczenia nie jest uzależnione od ilości posiadanych samochodów oraz od tego czy najem samochodów będzie przeważającym rodzajem działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano opis zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i stanowisko Wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. Organ nie jest nimi związany.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo tut. Organ zauważa, że zgodnie z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Natomiast zgodnie z art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej, w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych, pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca opłacił wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług, w kwocie 80 zł, w dniu 2 lipca 2013 r. Natomiast wniosek załatwiony niniejszą interpretacją dotyczył jednego zdarzenia przyszłego, zatem różnica w kwocie 40 zł zostanie zwrócona zgodnie z art. 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa na adres wskazany w części B.3.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.