Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-389/13/IL
z 2 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zmianami ) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2013 r. (data wpływu 5 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów ze stosunku pracy wartości dojazdów samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do miejsca pracy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów ze stosunku pracy wartości dojazdów samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do miejsca pracy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jednostka budżetowa samorządu terytorialnego Z.Z.M. wykonuje zadania własne Gminy, m.in. prowadzi gospodarkę leśną w oparciu o ustawę o lasach i przepisy wykonawcze do tej ustawy, które regulują między innymi szczegółowe zasady zabezpieczania przeciwpożarowego lasów. W celu właściwego wykonania tego zadania Wnioskodawca corocznie organizuje w okresie od miesiąca kwietnia do miesiąca października dyżury przeciwpożarowe zawierając umowy cywilnoprawne z własnymi pracownikami, opodatkowane i oskładkowane składkami ZUS. Oprócz tego Wnioskodawca zawiera umowę z kierownikiem działu leśnictwa, w której oddaje do używania samochód służbowy, którym kierownik dojeżdża z pracy do miejsca zamieszkania i z powrotem, co umożliwia szybkie reagowanie i natychmiastowy dojazd do miejsca ewentualnego zdarzenia (pożaru). Do obowiązków nałożonych przedmiotową umową należy m.in. używanie samochodu w sposób odpowiadający jego przeznaczeniu i właściwościom, używanie samochodu tylko w celach służbowych, z wyłączeniem możliwości użytkowania do celów prywatnych, należyte zabezpieczenie samochodu przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem, zwrot pojazdu w stanie niepogorszonym po rozwiązaniu umowy. Zgodnie także z umową pracownik może garażować samochód w miejscu zamieszkania.

Zawarcie takiej umowy ma ścisły związek z prowadzoną działalnością przez Wnioskodawcę, ponieważ umożliwia kierownikowi natychmiastowe przemieszczanie się na miejsce zdarzenia w przypadku, gdy z jakichkolwiek przyczyn dojdzie do pożaru lasu - nie są to prywatne cele pracownika. Wszelkie koszty związane z utrzymaniem samochodu są pokrywane ze środków jednostki, która jest zwolniona z podatku dochodowego od osób prawnych i jest podatnikiem podatku VAT.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy fakt korzystania przez pracownika z samochodu służbowego w celu przejazdu z domu do pracy i z powrotem będzie obciążał pracownika koniecznością zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, jeśli działanie takie ma ścisły związek z prowadzoną działalnością przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy korzystanie przez pracownika kadry zarządzającej z samochodu służbowego do przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z powrotem w celu umożliwienia szybkiego reagowania w przypadkach powstania ognisk pożarowych nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ ma ścisły związek z prowadzoną działalnością przez Z.Z.M.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż jednostka budżetowa samorządu terytorialnego Z.Z.M. wykonuje zadania własne Gminy, m.in. prowadzi gospodarkę leśną w oparciu o ustawę o lasach i przepisy wykonawcze do tej ustawy, które regulują między innymi szczegółowe zasady zabezpieczania przeciwpożarowego lasów. W celu właściwego wykonania tego zadania Wnioskodawca corocznie organizuje w okresie od miesiąca kwietnia do miesiąca października dyżury przeciwpożarowe zawierając umowy cywilnoprawne z własnymi pracownikami, opodatkowane i oskładkowane składkami ZUS. Oprócz tego Wnioskodawca zawiera umowę z kierownikiem działu leśnictwa, w której oddaje do używania samochód służbowy, którym kierownik dojeżdża z pracy do miejsca zamieszkania i z powrotem, co umożliwia szybkie reagowanie i natychmiastowy dojazd do miejsca ewentualnego zdarzenia (pożaru). Do obowiązków nałożonych przedmiotową umową należy m.in. używanie samochodu w sposób odpowiadający jego przeznaczeniu i właściwościom, używanie samochodu tylko w celach służbowych, z wyłączeniem możliwości użytkowania do celów prywatnych, należyte zabezpieczenie samochodu przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem, zwrot pojazdu w stanie niepogorszonym po rozwiązaniu umowy. Zgodnie także z umową pracownik może garażować samochód w miejscu zamieszkania.

Zawarcie takiej umowy ma ścisły związek z prowadzoną działalnością przez Wnioskodawcę, ponieważ umożliwia kierownikowi natychmiastowe przemieszczanie się na miejsce zdarzenia w przypadku, gdy z jakichkolwiek przyczyn dojdzie do pożaru lasu - nie są to prywatne cele pracownika. Wszelkie koszty związane z utrzymaniem samochodu są pokrywane ze środków jednostki, która jest zwolniona z podatku dochodowego od osób prawnych i jest podatnikiem podatku VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż przydzielenie samochodu służbowego i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu zamieszkania, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie skutkuje powstaniem przychodu pracownika ze stosunku pracy, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z powrotem, co umożliwia szybkie reagowanie w przypadkach powstania ognisk pożarowych nie generują również przychodu ze stosunku pracy. Przychód ze stosunku pracy nie powstaje bowiem w sytuacji gdy przejazdy z oraz do miejsca zamieszkania, a także garażowanie stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Wnioskodawcy.

Reasumując, należy stwierdzić, iż przejazdy pracownika (kierownika Działu Leśnictwa) samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z powrotem - o ile nie służą jego osobistym celom lecz wykonywane są w ramach realizacji zadań służbowych – nie stanowią nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uznawać za przychód pracownika ze stosunku pracy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.