INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2013 r. (data wpływu 23 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym w dniach 18 lipca 2013 r. i 22 lipca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 9 lipca 2013 r., znak ILPB1/415-493/13-3/AA, ILPP1/443-357/13-3/AW na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 11 lipca 2013 r., a w dniach 18 lipca 2013 r. (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 17 lipca 2013 r.) i 22 lipca 2013 r. (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 18 lipca 2013 r.) wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rencistą, osobą fizyczną, nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca posiada pasję i zamiłowania: hobby, którym jest m.in. historia ziem polskich. Z tej przyczyny posiada szeroką wiedzę, własne teorie i przemyślenia, którymi chciałby podzielić się z innymi ludźmi (rozpropagować, spopularyzować), poprzez własne, bezprzychodowe i bezdochodowe ich publikowanie w formie czasopisma niskonakładowego (początkowo ok. 200 egz., ok. 12 stron A5, tj. 3 kartki o formacie A4, zgięte w pół i razem złożone), czasopisma ukazującego się nieregularnie, w sposób ciągły, nie rzadziej niż raz w roku i nie częściej niż raz w tygodniu.

Czasopismo byłoby wydawane, redagowane i przygotowane do druku, całkowicie i tylko przez Wnioskodawcę lub ksero, w związku z tym, ani Wnioskodawca, ani nikt inny nie byłby zatrudniany, opłacany i nikt inny z tego tytułu (oprócz Wnioskodawcy), nie ponosiłby jakichkolwiek kosztów. Także dystrybucją czasopisma zajmowałby się Wnioskodawca osobiście.

W czasopiśmie ukazywałyby się artykuły Wnioskodawcy o charakterze społeczno-kulturalno-polityczno-naukowym, a w przyszłości i ewentualnie na forum czasopisma drukowane byłyby inne, niezlecone, niezamówione artykuły innych autorów, przesyłane do redakcji bezpłatnie, za które ich autorzy (za ich zadeklarowaną zgodą) nie otrzymywaliby jakiegokolwiek honorarium.

W czasopiśmie, w celach poznawczo-edukacyjnych, drukowane byłyby też różne przedruki, np. wiersze itp., z zachowaniem praw autorskich itp. W czasopiśmie nie będą drukowane jakiekolwiek płatne reklamy, ogłoszenia, w tym reklamy przynoszące Wnioskodawcy przychód i dochód. Wszystko co jest związane z przygotowaniem i wykonaniem czasopisma realizowane byłoby na terenie nieruchomości Wnioskodawcy. Powyższe czynności nie byłyby prowadzone w celach zarobkowych, nie byłyby prowadzone w celach osiągnięcia przychodu/dochodu.

Powyższe czynności niezarobkowe, realizujące hobby Wnioskodawcy i jego zainteresowania, samorealizujące Wnioskodawcę, spowodowane są chęcią podzielenia się z ludźmi, swoją wiedzą, wnioskami i spostrzeżeniami.

Niestety, polskie prawo prasowe nakazuje, że tego typu czynność publikacji wymaga rejestracji czasopisma w sądzie. Nie można czynności tej, wykonywanej w sposób ciągły, realizować w formie ulotki, biuletynu itp. Musi być zarejestrowane czasopismo. Gdyby nie było takiego wymogu, Wnioskodawca rozprowadzałby bezpłatnie napisane przez siebie teksty, ulotki, biuletyny itp.

W związku z tym, Wnioskodawca złożył w Sądzie w Poznaniu wniosek o rejestrację czasopisma, a we wniosku zaznaczył, iż wnosi o rejestrację bezpłatnego, bezdochodowego czasopisma niskonakładowego, niebędącego działalnością gospodarczą i niebędącego jakąkolwiek inną formą uzyskiwania przychodów/dochodów przez Wnioskodawcę, jako wydawcy (redaktora naczelnego, redakcji w jednej osobie – zał. 1). Sąd swoim postanowieniem, przychylił się do wniosku Zainteresowanego i zarejestrował czasopismo – zał. 2.

Niestety, polskie prawo prasowe nakazuje, że tego typu czynność publikacji wymaga nadania nr ISSN dla czasopisma. W związku z tym, Wnioskodawca złożył wniosek o nadanie nr ISSN, który to nr ISSN otrzymał – zał. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, w jego przypadku, realizacja tego typu czynności propagatorsko-publicystycznych, realizujących pisemnie, w formie czasopisma, jego hobby, pasje, zamiłowania, w ten sposób się samorealizującego, realizującego jego prawo do wolności słowa, swobodnego i nieskrępowanego wypowiadania się na forum publicznym itp., publikujące wiedzę, różne teorie, przemyślenia itd., niebędące formą zarobkowania, nie są działalnością gospodarczą, bo z góry Wnioskodawca je ukierunkował na nieprzynoszenie przychodów/dochodów. Wyłącznym celem Wnioskodawcy jest samorealizowanie się w takiej, a nie innej formie, podzielenie się z innymi ludźmi/czytelnikami swoimi i różnymi innymi opiniami, pasjami oraz wiedzą, poprzez ich własną publikację. Tak jak nie jest przychodem/dochodem ustne rozpowiadanie o tym, co wyżej lub prowadzenie strony internetowej, takiej samej jak czasopismo (bezdochodowej, bezprzychodowej) itp.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż z faktu otrzymania interpretacji chciałby wywieść skutki, że „czynności polegające na wydawaniu i redagowaniu przeze mnie czasopisma, nieregularnie, co najmniej raz w roku (… - szczegóły opisujące sprawę, zawarte są w wniosku), niebędące jakąkolwiek formą zarobkowania i osiągania przychodów/dochodów, nie są działalnością gospodarczą i że nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym (…).”

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż czynności polegające na wydawaniu czasopisma, o których mowa we wniosku nie są i nie będą przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631 ze zm.).

Natomiast w kolejnym piśmie, które do tut. Organu wpłynęło w dniu 18 lipca 2013 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że w czasopiśmie prezentowane będą przede wszystkim jego artykuły i utwory (np. wiersze, opowieści, itd.), które nie mocą Wnioskodawcy, ale z mocy prawa ustawy z dnia 4 lutego 1994 r., o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631 ze zmianami), na którą nie ma wpływu, mogą być przedmiotem prawa autorskiego, itp., tj. mogą lub nie muszą odpowiadać warunkom zapisanym w ustawie. Z tego tytułu, że zamieszczone zostaną w wydawanym/redagowanym przez niego czasopiśmie nie będzie otrzymywał żadnego wynagrodzenia. Natomiast obce, nie jego artykuły, utwory, itp. umieszczane na łamach jego czasopisma, nie będą przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r., o prawie autorskim, i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631, ze zmianami), a artykuły, utwory, itp. autorów, które takie prawa autorskie posiadają, będą w czasopiśmie publikowane, pod warunkiem, że opublikowane zostaną bezpłatnie i wyrażona zostanie na to zgoda autorów i że autor posiadający prawa, zrzeknie się praw do wynagrodzenia, oraz zrzeknie się innych korzyści wynikających z mocy ustaw, itp. lub zrzeknie się praw autorskich.”.

W odniesieniu do swojego czasopisma, Wnioskodawca podkreśla, że artykuły jego i utwory, mieć będą przede wszystkim charakter nauczający/edukacyjny i informacyjno-naukowy. Druk i skład będzie własny, drukarką komputerową, albo wykonane zostaną odbitki ksero w dowolnym „punkcie ksero”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynności polegające na wydawaniu i redagowaniu przez Wnioskodawcę (rencistę) bezpłatnego, niereklamowego czasopisma, nieregularnie, co najmniej raz w roku, niebędące jakąkolwiek formą zarobkowania i osiągania przychodów, dochodów nie są lub czy są działalnością gospodarczą, i że nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym...

Pytanie wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym przypadku, tego typu czynności publicystyczne, realizujące pasje Wnioskodawcy i wolność słowa, za pośrednictwem własnego czasopisma, niebędącego jakąkolwiek formą zarobkowania, niebędącego działalnością gospodarczą, nieprzynoszącego przychodów/dochodów, lecz realizującego wyłącznie jego hobby, zainteresowania, zamiłowania i będące dążeniem do podzielenia się tym z innymi, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym (…) oraz nie są działalnością gospodarczą. Wnioskodawca wskazał bowiem, nie są one formą zarobkowania, osiągania przychodów/dochodów.

Powyższe zapytanie Wnioskodawca skierował, by mieć 100% pewność w tym względzie.

Ponadto w odniesieniu do pytania zadanego w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca uważa, iż czynności polegające na wydawaniu i redagowaniu przez Niego (rencistę) bezpłatnego, niereklamowego czasopisma, nieregularnie, co najmniej raz w roku (… szczegóły opisujące sprawę, zawarte są we wniosku), niebędące jakąkolwiek formą zarobkowania i osiągania przychodów, dochodów nie są działalnością gospodarczą i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wnioskodawca jest rencistą i jego zamierzeniem jest wydawanie i redagowanie bezpłatnego, niereklamowego czasopisma, nieregularnie co najmniej raz w roku niebędącego źródłem jakiegokolwiek zarobkowania oraz osiągania przychodów/dochodów. Nie zamierza prowadzić prasowej działalności gospodarczej, a wydawane/redagowane przez Niego czasopismo nie będzie służyć zarobkowaniu oraz osiąganiu przychodów/dochodów. Nie będzie też służyć zarobkowaniu i osiąganiu przychodów/dochodów, przez kogokolwiek innego.

Wydawane/redagowane przez Wnioskodawcę czasopismo nie będzie źródłem jakiegokolwiek zarobkowania, osiągania przychodów/dochodów, lecz będzie tylko i wyłącznie miejscem publikacji, i wymiany wolnej myśli, poglądów, polemik, będzie pisemnym narzędziem międzyludzkiego porozumiewania się, realizacją Konstytucyjnego prawa do wolności słowa (w mowie i piśmie).

Każdy człowiek ma prawo do wolności słowa i wyrażania swoich opinii w formie ustnej lub pisanej i w każdej innej formie, pod warunkiem, że nie szkodzi to innym osobom.

Jeśli to naturalne, ludzkie prawo do mowy, pisania i czytania, nie służy (tak jak w przypadku Wnioskodawcy) zarobkowaniu i osiąganiu dodatkowych dochodów/przychodów, czyli nie jest działalnością gospodarczą, itp., ale służy wyłącznie celom wskazanym jak wyżej, oraz służy porozumiewaniu się ludzi między sobą, to nie tylko zdaniem Wnioskodawcy, nie może i nie ma prawa podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz podlegać innym opłatom (bo nie można zabronić ludziom mówić, pisać i czytać). Sam fakt zgłoszenia i wydawania/redagowania czasopisma, nie oznacza zgłoszenia i prowadzenia działalności gospodarczej, jeśli zamierzonym celem jest wykonywanie czynności jak wyżej, i jeśli nie służy zarobkowaniu, osiąganiu przychodów/dochodów, itp. Obywatele polscy, mają natomiast z góry nałożony obowiązek ustawowy, sądowej rejestracji każdego czasopisma (nawet czasopism niebędących działalnością gospodarczych, i niebędących źródłem zarobkowania, przychodów/dochodów). Nadmienić należy też, że nie we wszystkich krajach obowiązkom takowym, obywatele podlegają. Będąc z góry, i stuprocentowo przekonany oraz poinformowany, że czynności powyższe nie są działalnością gospodarczą i że nie podlegają opodatkowaniu, Zainteresowany zdecydował się jednak wystąpić z zapytaniem do Izby Skarbowej (działającej w imieniu Ministra Finansów), ze względu na fakt, że prawo podatkowe i inne prawa w Polsce, są niekiedy skomplikowane, zagmatwane, a czasami różnie interpretowane.

Powtórnie reasumując, Wnioskodawca uważa, że wydawanie/redagowanie przez niego czasopisma, niebędącego źródłem jakiegokolwiek zarobkowania i osiągania przychodów/dochodów, lecz będącego tylko i wyłącznie miejscem publikacji, wymiany wolnej myśli, poglądów, polemik, czasopisma będącego pisemnym narzędziem porozumiewania się, realizacją Konstytucyjnego prawa do wolności słowa (w mowie i piśmie), nie może i nie powinno być źródłem jakiegokolwiek opodatkowania, bo nie służy to (jak w przypadku Wnioskodawcy) zarobkowaniu i osiąganiu dodatkowych dochodów/przychodów, bo nie jest działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyszczególniono odrębne źródło przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
  
  

Literalna wykładnia tego przepisu wskazuje, że jest to działalność zarobkowa, czyli służąca osiąganiu zysków, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, co oznacza, że jest to działalność przygotowana i uporządkowana oraz ma charakter powtarzalny.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, iż działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, przy zaliczaniu danych czynności do pozarolniczej działalności gospodarczej, aby wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Tak więc, w celu zakwalifikowania działań podjętych przez Zainteresowanego do działalności gospodarczej należy ocenić zamiar, okoliczności i cel opisanych we wniosku czynności. Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zamierza wykonywać czynności polegające na wydawaniu i redagowaniu bezpłatnego, niereklamowego czasopisma, nieregularnie co najmniej raz w roku. Czynności te nie będą jakąkolwiek formą zarobkowania i osiągania przychodów/dochodów.

Wobec powyższego, należy wyjaśnić, że z uwagi na fakt, iż działania Wnioskodawcy będą prowadzone w sposób incydentalny, sporadyczny i nieodpłatny, to stwierdzić należy, że całokształt okoliczności przedstawionych we wniosku jednoznacznie nie wskazuje na zamiar prowadzenia wskazanych czynności w sposób powtarzalny i ze sobą powiązany, prowadzący do wielokrotnego osiągnięcia zysku.

Czynność polegająca na wydawaniu i redagowaniu bezpłatnego, niereklamowego czasopisma, nieregularnie, co najmniej raz w roku nie będzie zatem odbywać się w warunkach wskazujących na jej zarobkowy charakter. W świetle powyższego należy wskazać, że działanie takie nie jest rodzajem aktywności zarobkowej, podejmowanej w sposób zorganizowany i ciągły, co w kontekście powołanych wyżej definicji wskazuje na to, że takich czynności nie należy kwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej.

Jednocześnie w odniesieniu do stwierdzenia Wnioskodawcy, iż „W czasopiśmie prezentowane będą przede wszystkim moje artykuły i utwory (np. wiersze, opowieści, itd., które nie mocą moją, ale z mocy prawa ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631 ze zm.), na którą ja nie mam wpływu, mogą być przedmiotem prawa autorskiego, itp., tj. mogą lub nie muszą odpowiadać warunkom zapisanym w ustawie.(…)”, tut. Organ zauważa co następuje.

Z definicji działalności gospodarczej wynika, iż jeżeli ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu ma związek z działalnością wykonywaną przez przedsiębiorcę (podmiot gospodarczy). Wyłączenie powyższe obejmuje więc m.in. przychody uzyskane z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 cytowanej powyżej ustawy, zgodnie z którym odrębnym źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Zgodnie natomiast z treścią art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Wyliczenie zawarte w ww. przepisie nie ma charakteru zamkniętego, na co wskazuje użycie wyrażenia „w szczególności”, jednakże wprost zalicza do przychodów z praw majątkowych przychody uzyskiwane z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, a także z odpłatnego zbycia tych praw. W konsekwencji, przychodem z praw majątkowych są nie tylko przychody z odpłatnego zbycia praw autorskich i praw pokrewnych, lecz także z korzystania z tych praw, a zatem z czynności i zdarzeń, których podstawą są posiadane przez podatnika prawa autorskie i prawa pokrewne.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w cyt. art. 18 ww. ustawy, są natomiast regulacje zawarte w ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Z kolei w świetle art. 1 ust. 2 ww. ustawy w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Stosownie do treści art. 69 powołanej ustawy współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno-muzycznych oraz twórca scenariusza.

Zatem, jak wynika z powołanego art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami z odrębnego źródła przychodów jakim są prawa majątkowe są wszelkiego rodzaju korzyści, których podstawą uzyskania są posiadane przez podatnika prawa majątkowe, w tym prawa autorskie do utworów.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki:

• po pierwsze konieczne jest wystąpienie przedmiotu z praw majątkowych w postaci utworu,
• po drugie zaś osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich albo rozporządzaniem nimi.
  
  

Mając na względzie ww. przepisy w odniesieniu do przedstawionych we wniosku informacji stwierdzić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem wniosku zostały spełnione obie z ww. przesłanek warunkujących zaliczenie określonych działań, jako związanych z korzystaniem przez twórcę z praw autorskich. Konsekwencją powyższego jest to, iż ewentualne przychody uzyskane z ww. tytułu zaliczane są do źródła przychodów, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są bowiem przychodem z praw autorskich. Oznacza to, iż na mocy wyłączenia, o którym mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągane przychody te nie stanowią przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W konsekwencji, w sytuacji w której przedmiotem umowy jest możliwość świadczenia objętych prawami autorskimi usług, to przychody uzyskane z tego tytułu (rozporządzania tymi prawami) zaliczane są do przychodów z praw majątkowych niezależnie od faktu, czy rozporządzania tymi prawami dokonuje osoba fizyczna prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, czy też działalności takiej nie prowadząca. Tym samym jeżeli czynności polegające na wydawaniu czasopisma, o których mowa we wniosku będą przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a Wnioskodawca uzyska z tego tytułu przychód, to czynności te należy zaliczyć do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozliczyć według zasad właściwych dla tego źródła przychodów.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie, z uwagi na fakt, iż opisane przez Wnioskodawcę czynności nie będą spełniać znamion ciągłości ich prowadzenia jak również ich zarobkowego charakteru, pozwalających na nieuznanie ich za pozarolniczą działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy wskazać, iż wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.