INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2012 r. (data wpływu 9 stycznia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 28 marca 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług szkoleniowych finansowanych wkładem prywatnym w postaci gotówki – jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2012 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 28 marca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług szkoleniowych finansowanych wkładem prywatnym w postaci gotówki.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest podatnikiem VAT czynnym. Główną działalnością Spółki jest doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania Obok głównej działalności realizuje projekty szkoleniowe dofinansowane w ramach UE, obejmujące szkolenia dla sektora prywatnych firm, administracji publicznej, instytucji pozarządowych, itp. Spółka nie ma statusu organizacji pożytku publicznego, ani nie jest wpisana do ewidencji szkół i placówek niepublicznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425 ze zm.).

Jest Partnerem w projekcie, w którym będzie odpowiedzialna za zorganizowanie kursu szkoleniowego (realizacja szkoleń zostanie zlecona podwykonawcy), skierowanego do pracowników zatrudnionych w różnych rodzajach podmiotów, np. w spółkach prywatnych, w administracji publicznej, czy organizacjach pozarządowych. Kurs ten będzie dofinansowany w wysokości 94,62% całkowitych wydatków kwalifikowalnych ze środków Unii Europejskiej, w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, działania 8.1. Rozwój pracowników i przedsiębiorstw w regionie, poddziałania 8.1.1 Wspieranie rozwoju kwalifikacji zawodowych i doradztwo dla przedsiębiorstw.

Uczestnicy będą musieli wnieść wkład prywatny w postaci gotówki, w wysokości 10% wartości kosztów szkolenia, na które składa się: realizacja kursów z grafiki komputerowej, wydruk i skompletowanie materiałów szkoleniowych oraz koszt wynajmu sali szkoleniowej.

Powyższe dofinansowanie nie jest formą pomocy publicznej, ani pomocy de minimis. Udział uczestników kursu jest dobrowolny, co oznacza, że pracodawca nie kieruje pracownika na szkolenie, tylko osoba pracująca zgłasza swój akces w szkoleniu z własnej inicjatywy.

Całość dofinansowania będzie przekazywana przez instytucję pośredniczącą na konto lidera, a następnie lider, zgodnie z zapisami umowy partnerskiej, przekaże Partnerowi, na konto otworzone dla celów projektowych, środki wykazane we wniosku o dofinansowanie jako koszty Partnera. Zgodnie z umową o dofinansowanie i umową partnerską lider i Partner są współrealizującymi projekt. Otrzymane dofinansowanie nie ma wpływu na cenę przeprowadzonych szkoleń. Dotacje są przeznaczone na pokrycie rzeczywiście poniesionych kosztów związanych z realizacją projektu – nie są dotacją do ceny. Spółka zakłada, że będzie wystawiała faktury za wnoszony przez uczestników kursu wkład prywatny w postaci gotówki. Zorganizowany przez Spółkę kurs pt.: „...”, będzie trwał 96 godzin. Zajęcia będą podzielone na:

• Adobe Flash - 32 godziny - uczestnik szkolenia nauczy się tworzenia animacji i prezentacji multimedialnych wykorzystywanych do przygotowania stron i reklam internetowych;
• Adobe Photoshop - 32 godziny - uczestnik zapozna się z podstawowymi metodami grafiki komputerowej i budową obrazu komputerowego, a także nabędzie wiedzę i umiejętności z zakresu obróbki zdjęć, fotografii i obrazów;
• Adobe Dreamweaver - 32 godziny - uczestnik szkolenia pozna zasady tworzenia grafiki internetowej, nauczy się tworzyć witryny i zarządzać nimi. Nabędzie wiedzę, jak budować interaktywne formularze i wzbogacać strony www o filmy, animacje, pliki muzyczne.

Kurs będzie organizowany poza godzinami pracy. Skierowany jest do osób, które z własnej inicjatywy są zainteresowane nabyciem nowych, uzupełnieniem lub podwyższeniem kwalifikacji i umiejętności, a w szczególności do osób o niskich lub zdezaktualizowanych kwalifikacjach. Szkolenia skierowane będą do osób zainteresowanych grafiką komputerową, a także zajmujących się tworzeniem wizerunku, do pracowników biurowych, działów marketingu i reklamy a także do każdego, kto planuje swój rozwój w kierunku grafiki komputerowej.

Dla przedmiotowych szkoleń Spółka nie posiada akredytacji. Natomiast podwykonawca zostanie wyłoniony w konkursie ofert i Spółka będzie dążyła do zlecenia usługi szkoleniowej firmie posiadającej akredytację dla przedmiotowych szkoleń. Formy i zasady prowadzenia tych szkoleń nie zostały określone w odrębnych przepisach.

W trakcie realizacji projektu Spółka będzie nabywała towary i usługi, które będą służyły bezpośrednio realizacji projektu, tj. prowadzeniu szkoleń dla uczestników. Uczestnik szkolenia w ramach umowy ma zapewnione wszystkie usługi, które składają się na koszt szkolenia, m.in. przeprowadzenie szkolenia przez trenera, wyżywienie podczas szkolenia oraz wynajem sali, tym samym Spółka świadczy tylko usługę podstawową, jaką jest usługa szkoleniowa – nie świadczy żadnych usług pomocniczych. Projekt ten jest non profit, tzn. że realizacja projektu nie spowoduje dochodu w firmie.

W związku z powyższym, w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytanie.

Czy kurs organizowany przez Spółkę należy traktować jako przekwalifikowanie lub kształcenie zawodowe, w związku z czym wkłady wnoszone w postaci gotówki przez uczestników kursu za udział w szkoleniach korzystają ze zwolnienia od podatku, czy Spółka powinna zastosować stawkę podstawową – 23%...

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, nie jest instytucją działającą w interesie publicznym, a realizowane usługi nie mieszczą się w kategorii pojęć kształcenia ani przekwalifikowania zawodowego, zatem winien je opodatkować 23% stawką podatku.

Spółka wskazała, iż kształcenie zawodowe obejmuje nauczanie w systemie szkolnym, w zasadniczych szkołach zawodowych, technikach, technikach uzupełniających oraz szkołach policealnych. Zawody, w których mogą kształcić szkoły zawodowe określone są w klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego. Podniosła, iż aktualnie obowiązująca klasyfikacja zawodów szkolnictwa zawodowego ogłoszona jest w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 26 czerwca 2007 r. w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego (Dz. U. Nr 124, poz. 860).

Zdaniem Spółki tematyka, sposób i czas realizacji szkoleń nie wskazuje także, aby celem tych szkoleń było przekwalifikowanie zawodowe, którego istotą jest zmiana dotychczas wykonywanego zawodu. Uczestnik kursu nie będzie w stanie podjąć zatrudnienia na stanowisku grafika komputerowego po udziale w 96 godzinnym szkoleniu, które nie kończy się egzaminem zawodowym ani żadnym innym rodzajem zaliczenia pozwalającym stwierdzić, że uczestnik ma prawo posługiwać się tytułem grafika komputerowego. Ponadto w ramach kursu nie przeprowadza się praktyki zawodowej, ani nie obliguje się uczestnika szkolenia do jej odbycia celem zakończenia udziału w kursie.

Spółka wskazała, iż Dyrektywa 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz Rozporządzenie Wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r., mają charakter generalny (ogólny), wiążą w całości i są bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. W związku z tym do ich uregulowań stosują się zarówno podatnicy, jak i organy podatkowe.

Po powołaniu treści art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy oraz art. 44 ww. rozporządzenia, Spółka stwierdziła, że państwo polskie implementowało te przepisy do polskiego systemu podatkowego, co znalazło odzwierciedlenie w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wskazała, iż z ww. przepisu Dyrektywy wynika, że zwolnieniem zostały objęte usługi edukacyjne świadczone przez podmioty niepubliczne, które muszą realizować cele związane z interesem publicznym. Według Spółki, Polska w tym zakresie dokonała nieprawidłowej implementacji, nie biorąc pod uwagę charakteru podmiotu realizującego usługi, ani celu w jakim są one realizowane. Ograniczenie zawarte w tym przepisie ma charakter podmiotowo-przedmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu podlegają podmioty prawa publicznego lub inne instytucje, pod warunkiem, że zajmują się kształceniem dzieci lub młodzieży, kształceniem powszechnym lub wyższym, zawodowym lub przekwalifikowaniem. Podkreśliła, że ww. przepis umiejscowiony jest w rozdziale 2 zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, że czynności świadczone przez podmioty wymienione w tych artykułach muszą realizować cele publiczne. Spółka zwróciła uwagę, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w swoich orzeczeniach podkreśla, iż pojęcia używane do określenia zwolnienia od podatku, należy interpretować w sposób ścisły (wyroki: z dnia 7 marca 2002 r. C-169/00, z dnia 18 stycznia 2001 r. C-150/99). Podniosła, że w świetle orzeczeń Trybunału, jeżeli zwolnienie od podatku konkretnej transakcji nie jest przewidziane przez przepisy dyrektywy, stanowi ono odstępstwo od ogólnej zasady czynności podlegających opodatkowaniu. Wobec tego ustawodawstwo krajowe, wprowadzające zwolnienie, które nie jest objęte zwolnieniem przewidzianym w Dyrektywie, ani potwierdzone, zgodnie z wyjątkiem w niej przewidzianym, stanowi naruszenie przepisów unijnych. Podkreśliła, że Dyrektywa zawiera zamknięty katalog czynności zwolnionych od podatku (w tytule IX), a skoro ustawodawca krajowy, przez rozszerzenie katalogu podmiotów podlegających zwolnieniu od opodatkowania, dokonał błędnej transpozycji jej postanowień do krajowego porządku prawnego, to podatnik ma prawo skutecznie powoływać się przed sądami krajowymi na przepisy Dyrektywy, pod warunkiem, że są one wystarczająco jednoznaczne, precyzyjne i bezwarunkowe. Ponownie wskazała, że z omawianego przepisu Dyrektywy (art. 132 ust. 1 lit. i), a także art. 133 wprost wynika, iż sprzeciwia się on możliwości zwolnienia od opodatkowania podmiotów nieprowadzących w interesie publicznym działalności polegającej na świadczeniu usług w zakresie edukacji.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego Spółka zauważyła, iż mimo, że otrzymuje dofinansowanie do szkoleń na poziomie 94,62%, nie jest podmiotem prawa publicznego lub inną instytucją działającą w tej dziedzinie. Rozstrzygający dla uznania, czy Spółka działa w interesie publicznym, jest charakter usługobiorcy. Usługobiorcą jest prywatny przedsiębiorca wykonujący komercyjną działalność, nie mający charakteru publicznego, lecz ukierunkowany na osiąganie zysku, i w tym celu usługobiorca nabywa usługi szkoleniowe od Spółki. Szkolenia kierowane są do podmiotów gospodarczych i nie są wykonywane w interesie publicznym.

Podniosła również, iż w związku z wejściem w życie z dniem 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, a w szczególności w związku ze zmianą zwolnienia od podatku dla usług szkoleniowych na stawkę 23%, opierając się na artykule 14 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, wystawiając fakturę sprzedażową na usługę szkoleniową w realizowanym projekcie - nie będąc instytucją prawa publicznego, której zadania szkoleniowe zostały powierzone (brak akredytacji MEN) – stosuje stawkę podatku w wysokości 23%.

Spółka wskazała, że otrzymała pismo z dnia 31 stycznia 2012 r. z instytucji zarządzającej wraz z pismem MF nr PTI/063-8/182A/TKQ/11BMI9-1679 z dnia 27 grudnia 2011 r. oraz pismem z dnia 14 września 2011 r., w których przedstawiono kolejne interpretacje w zakresie możliwości zwolnienia od podatku od towarów i usług usług w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania. Podniosła, że z ww. pism, w oparciu o interpretacje Ministra Finansów wynika, że wszystkie szkolenia w ramach PO KL wiążą się z kształceniem zawodowym i przekwalifikowaniem zawodowym zdefiniowanym w przepisach prawa podatkowego i w związku z tym powinny być zwolnione od podatku, o ile są finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według dyspozycji art. 29 ust. 1 tej ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Cytowany powyżej przepis stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1 ze zm.) z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Dla określenia, czy dane dotacje są, czy nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich

przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania. Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, iż w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotacje, subwencje), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dotacji za zwiększającą obrót stanowi zatem stwierdzenie, iż dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisu art. 29 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, czyli nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności (czy też kosztów realizacji konkretnego zadania) nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ww. ustawy, ustawodawca zwolnił od podatku usługi świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie z ust. 1 pkt 29 ww. artykułu, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

• oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Według § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykowania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Powyższe regulacje stanowią implementacje do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. i) ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa jaki i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu „interesu publicznego”.

Wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Ponadto należy wskazać, że w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 77/1). Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio.

Definicja zawarta w art. 44 tego rozporządzenia określa, iż usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Do dnia 30 czerwca 2011 r. obowiązywały przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 288/1), w którym powyższa kwestia była uregulowana w podobny sposób.

Analizując powołaną wyżej regulację art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że warunkiem zwolnienia od podatku usług w zakresie kształcenia jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy, który musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Z kolei, aby móc skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy lub § 13 ust. 1 pkt 20 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r., szkolenia muszą obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą, czy zawodem lub muszą mieć na celu uzyskanie, albo uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Dodatkowo należy spełnić jeden ze wskazanych poniżej warunków, tj.:

• formy i zasady tych szkoleń muszą wynikać z odrębnych od podatkowych aktów prawnych,
• na świadczone szkolenia należy uzyskać akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty,
• szkolenia muszą być finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka, która jest podatnikiem VAT czynnym, nie ma statusu organizacji pożytku publicznego, ani nie jest wpisana do ewidencji szkół i placówek niepublicznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, realizuje projekty szkoleniowe dofinansowane w ramach UE.

Jest Partnerem w projekcie, w którym będzie odpowiedzialna za zorganizowanie kursu szkoleniowego skierowanego do pracowników zainteresowanych nabyciem nowych, uzupełnieniem lub podwyższeniem kwalifikacji i umiejętności. Udział uczestników jest dobrowolny. Zajęcia będą trwały 96 godzin i będą podzielone na trzy części: Adobe Flash, Adobe Photoshop oraz Adobe Dreamweaver. Kurs będzie dofinansowany w wysokości 94,62% całkowitych wydatków kwalifikowalnych ze środków Unii Europejskiej. Dofinansowanie to nie będzie miało wpływu na cenę przeprowadzanych szkoleń. Zostanie ono przekazane przez instytucję pośredniczącą na konto lidera, a następnie lider przekaże je Partnerowi. Uczestnicy kursu będą musieli wnieść wkład prywatny w postaci gotówki, w wysokości 10% wartości kosztów szkolenia. W trakcie realizacji projektu Spółka będzie nabywała towary i usługi, które będą służyły bezpośrednio realizacji projektu, tj. prowadzeniu szkoleń dla uczestników. Projekt ten jest non profit, tzn. że realizacja projektu nie spowoduje dochodu w firmie. Dla przedmiotowych szkoleń Spółka nie posiada akredytacji, a formy i zasady prowadzenia tych szkoleń nie zostały określone w odrębnych przepisach. Spółka będzie dążyła do zlecenia usługi szkoleniowej firmie posiadającej akredytację dla przedmiotowych szkoleń.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, iż świadczone przez Spółkę usługi nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, bowiem – jak wynika z treści wniosku – Spółka nie jest podmiotem, o którym mowa w tym przepisie. Do usług tych nie będzie mogła zastosować zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) i b) ustawy, gdyż kurs nie będzie prowadzony w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, a Spółka nie uzyskała dla niego akredytacji.

W ocenie tutejszego organu – wbrew stanowisku Spółki - kurs ten spełnia przesłanki do uznania go za usługi kształcenia zawodowego, bowiem skierowany jest do pracowników zainteresowanych nabyciem nowych umiejętności, uzupełnieniem lub podwyższeniem kwalifikacji.

Spółka nie będzie jednak mogła zastosować zwolnienia od podatku ani na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy, ani § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r., skoro – jak wskazała Spółka - otrzymana dotacja nie ma wpływu na cenę świadczonych usług, co powoduje, że przedmiotowe usługi nie będą finansowane ze środków publicznych. W konsekwencji usługi te będą opodatkowane 23% stawką podatku, ponieważ nie zostały wymienione w innych przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, ani w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, jako czynności zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką obniżoną.

Ze względu na fakt, iż w stanowisku Spółka wskazała błędną argumentację, mimo uznania, że świadczone usługi będą podlegały opodatkowaniu 23% stawką podatku, stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie informuje się, że kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego i możliwości otrzymania zwrotu podatku od zakupów wykorzystywanych do realizacji projektu, rozstrzygnięto w interpretacji nr ....

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.