Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-380/13-2/MS
z 5 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 27.05.2013r. (data wpływu do BKIP w Płocku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu uznania zaliczek oraz zadatków na środki stanowiące elementy inwestycji Spółki na terenie SSE za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu Rozporządzenia Strefowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.05.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania zaliczek oraz zadatków na środki stanowiące elementy inwestycji Spółki na terenie SSE za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu Rozporządzenia Strefowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/ zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (Spółka, H.} realizuje na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE, Strefa) projekt inwestycyjny. Projekt realizowany jest na gruntach prywatnych, włączonych na wniosek Spółki do obszaru SSE. Spółka uzyskała 15 listopada 2012 r. zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy (dalej: Zezwolenie).

Zgodnie z § 5 ust. 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, Poz. 1548, dalej: Rozporządzenie Strefowe) zwolnienie od podatku dochodowego przysługiwać będzie Spółce począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniesione zostały wydatki inwestycyjne i osiągnięty został poziom zatrudnienia określone w Zezwoleniu. Tym samym, dla określenia miesiąca począwszy od którego Spółce przysługiwać będzie zwolnienie podatkowe z tytułu prowadzenia działalności na terenie SSE, istotna pozostaje kwestia momentu rozpoznania poszczególnych kosztów za kwalifikowane wydatki projektu inwestycyjnego w rozumieniu § 6 Rozporządzenia Strefowego. Spółka poniosła w znaczeniu kasowym część wydatków w związku z projektem inwestycyjny w formie zaliczek oraz zadatków na środki trwale. Zaliczki te oraz zadatki dotyczyły m.in. prac budowlanych związanych z budynkami, w których prowadzona będzie działalność strefowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W którym momencie zaliczki oraz zadatki na środki stanowiące elementy inwestycji Spółki na terenie SSE należy uznać za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w rozumieniu Rozporządzenia Strefowego?

Zdaniem Spółki, zaliczki oraz zadatki podwyższają wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w momencie dokonania zapłaty (w znaczeniu kasowym) pozostałej części (całości) ceny danego środka trwałego. W przypadku Spółki ma to miejsce w momencie finalnego nabycia danego środka trwałego zgodnego z postanowieniami umowy z dostawcą — co potwierdza podpisanie przez obie strony umowy protokołu odbioru.

Zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia Strefowego „za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3; (...)”.
   
   

Jak wynika z treści cytowanego przepisu, koszty ponoszone przez Spółkę będą zasadniczo mogły zostać uznane za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą, jeżeli:

• będą należały do jednej z wymienionych w nim kategorii (np. będą stanowiły cenę nabycia środka trwałego, zaliczonego przez Spółkę do składników majątku) oraz
  

• zostaną poniesione w trakcie obowiązywania Zezwolenia.
  
  
  

Przepisy regulujące zasady prowadzenia działalności na terenie specjalnych stref ekonomicznych, ani inne regulacje prawne nie odnoszą się momentu poniesienia wydatku kwalifikującego się do objęcia pomocą w ramach projektu inwestycyjnego realizowanego na terenie SSE.

Tym samym, dla oceny znaczenia terminu „,poniesienia” kosztu należy posłużyć się wykładnią językową, mając jednocześnie na uwadze, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, co powoduje, iż przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane w sposób ścisły. Zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego, PWN: „ponieść” znaczy „,zostać obarczonym, obciążonym czymś”, natomiast koszt to suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś”.

Zestawiając powyższe definicje, należy dojść do wniosku, iż „ponieść koszt” znaczy tyle, co zostać obciążonym sumą pieniędzy wydatkowaną na kupno lub opłacenie czegoś. W konsekwencji, w ocenie Spółki należy wydać określoną kwotę pieniędzy na dany przedmiot, usługę, co doprowadzi do pomniejszenia (obciążenia) stanu środków finansowych będących we władaniu danego podmiotu.

W związku z powyższym, dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego nie jest wystarczające jedynie zarachowanie wydatku w księgach bez jego faktycznego poniesienia. Innymi słowy, moment poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej lub dopuszczalnej pomocy publicznej, należy określać zgodnie z zasadą kasową, tj. przyjmując moment faktycznego zrealizowania kosztów poprzez wydatkowanie środków.

W kwestii określenia momentu uznania wydatku kwalifikowanego za poniesiony wypowiedziało się Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 05.04,2006 r. (sygn. PB4/KA-8213-32125/06), w którym stwierdzono, iż ,,(...) należy zwrócić uwagę na fakt, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wychodząc z tego założenia, należy uznać, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków, kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia w przyszłości. W związku z tym nie jest wystarczające, dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego, jedynie dokonanie odpisu, niebędącego wydatkiem lub zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia.”

Tym samym, również w ocenie Ministra Finansów dla uznania, że dany wydatek został poniesiony w świetle § 6 ust. 1 Rozporządzenia Strefowego, konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków, a nie wyłącznie ujęcie kosztu w księgach rachunkowych.

Również organy podatkowe prezentują jednolite stanowisko, zgodnie z którym dla ustalenia momentu poniesienia kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych na terenie specjalnych stref ekonomicznych należy stosować metodę kasową. Stanowisko takie prezentowane jest przez Dyrektorów Izb Skarbowych właściwych w sprawach wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego, Wojewódzkie Sądy Administracyjne oraz Naczelny Sąd Administracyjny.

W związku z powyższym, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego przez nią powyżej stanowiska, zgodnie z którym, wartość zaliczek lub też zadatków stanowi, w świetle § 6 ust. 1 Rozporządzenia Strefowego, wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą w momencie dokonania zapłaty (w znaczeniu kasowym) pozostałej części (całości) ceny danego środka trwałego. Dodatkowo, zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 8 maja 2007 r. (sygn. (I SA/Rz 254/07), przepisy regulujące szczegółowe kwestie związane z korzystaniem ze zwolnienia z PDOP (w tym kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego) stanowią normy prawa podatkowego, do których zastosowanie winny mieć przepisy art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 21 listopada 2007 r. (sygn. III SA/Wa 1737/07), w którym stwierdził, iż nie można obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.