Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-247/13/PK
z 10 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2013r. (data wpływu 3 czerwca 2013r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 sierpnia 2013r. (data wpływu 16 sierpnia 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozliczenia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonanej poprzez magazyn konsygnacyjny - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozliczenia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonanej poprzez magazyn konsygnacyjny. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 sierpnia 2013r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 2 sierpnia 2013r. znak IBPP4/443-247/13/PK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania części do produkcji silników samochodowych, w szczególności tłoków (dalej jako „Części”).

Przedmiot działalności Spółki, zapisany w umowie spółki oraz ujawniony w Rejestrze Przedsiębiorców obejmuje m.in.:

• Produkcję pozostałych części i akcesoriów do pojazdów silnikowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 2007 - 29.32.Z);
• Produkcja silników i turbin, z wyłączeniem silników lotniczych, samochodowych i motocyklowych (PKD 2007-28.11.Z);
• Odlewnictwo żeliwa (PKD 2007 - 24.51 .Z);
• Odlewnictwo metali lekkich (PKD 2007 - 24.53.Z);
• Odlewnictwo pozostałych metali nieżelaznych, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKD 2007 -24.54.B);
• Obróbkę mechaniczną elementów metalowych (PKD 2007 - 25.62.Z);
• Sprzedaż hurtową części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 2007-45.31 .Z);
• Sprzedaż detaliczną części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykl (PKD 2007 - 45.32.Z).
  
  

Spółka zarejestrowana jest jako czynny podatnik VAT UE. W ramach prowadzonej działalności w szczególności dostarcza Części na rzecz swoich odbiorców będących zarejestrowanymi podatnikami VAT w różnych państwach Unii Europejskiej.

W 2013r. Spółka planuje dostarczać Części (dalej jako „Dostawy”) na rzecz odbiorców zarejestrowanych dla potrzeb VAT we Włoszech (dalej jako „Odbiorcy”). W związku ze znaczącą odległością pomiędzy zakładem produkcyjnym Spółki, a siedzibami Odbiorców, konieczne okazało się czasowe magazynowanie Części na terytorium Włoch. W związku z tym, Spółka zawarła z podmiotem ... S.r.l. (dalej jako „...”), prowadzącym magazyn, umowę na mocy której podmiot ten będzie przechowywać Części oraz wydawać je Odbiorcom. Dostawa Części odbywać się będzie z magazynu Spółki w Polsce do magazynu prowadzonego przez ... na terytorium Włoch (dalej jako „Magazyn ...”). ... będzie zobowiązany jedynie do magazynowania Części w odpowiednich warunkach, przekazywania ich Odbiorcom wskazanym przez Spółkę, ewentualnie dostarczania ich Odbiorcom we wskazane miejsce oraz przekazywania Spółce informacji o odbiorze Części. Podmiotami, które będą odbierać Części z Magazynu ... będą Odbiorcy. Odbiorcy będą dokonywać zapłaty za otrzymane Części na rzecz Spółki.

W związku z wymogami prawa włoskiego, Spółka dla potrzeb realizacji Dostaw w powyższym scenariuszu, została zarejestrowana dla potrzeb VAT we Włoszech, jako podatnik uprawniony do rozliczania transakcji wewnątrzwspólnotowych (tj. Spółka nie korzysta z wyłączeń od uznania transakcji dostaw Części do Magazynu ... za nabycie wewnątrzwspólnotowe). Z prawnego punktu widzenia, Spółka w pierwszym etapie będzie dostarczać Części do magazynu prowadzonego na terytorium Włoch (tj. Magazynu ...) przez podmiot włoski zajmujący się profesjonalnie świadczeniem usług magazynowych (tj. ...) ze swojego magazynu ulokowanego w Polsce. Następnie Spółka będzie sprzedawać Części na rzecz Odbiorców.

Rozpoznanie oraz dokumentacja powyższych czynności dla potrzeb podatkowych odbywać się będzie w następujący sposób. W momencie wysyłki Części z magazynu w Polsce do Magazynu ... Spółka wystawi polską fakturę VAT dokumentującą przemieszczenie Części do Magazynu ..., traktowaną jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 roku nr 177 poz. 1054 ze zm., dalej jako „UPTU”) opodatkowaną stawka 0% VAT. Jednocześnie, jako zarejestrowany podatnik podatku VAT we Włoszech, Spółka rozpozna wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i rozliczy należny w związku z tym włoski podatek VAT, zgodnie z przepisami włoskimi. W momencie wydania Części z Magazynu ... Odbiorcom, Spółka wystawi włoską fakturę VAT. Przejście własności i prawa do rozporządzania Częściami jak właściciel na rzecz Odbiorców, będzie następować na podstawie umów zawartych przez Spółkę z Odbiorcami.

Ponadto, należy wskazać, że każda Dostawa Części z magazynu Spółki w Polsce do Magazynu ..., będzie udokumentowana dla celów rozliczenia WDT na zasadach określonych w art. 42 UPTU, w szczególności poprzez: (i) wystawienie specyfikacji wywożonego ładunku określającej rodzaj towarów i ich ilość (delivery note), (ii) wystawienie przez przewoźnika, będącego niezależnym podmiotem odpowiedzialnym za wywóz Części z terytorium kraju, dokumentu przewozowego, tj. listu przewozowego CRM, na którym to dokumencie upoważniony pracownik ... potwierdzi podpisem przyjęcie Części do Magazynu ... w dacie ich dostarczenia do magazynu. Podpis pracownika ... może zostać również złożony na ww. dokumencie delivery note.

W przyszłości Spółka rozważa również możliwość prowadzenia sprzedaży Części na rynku włoskim, przy wykorzystaniu znajdujących się tam magazynów konsygnacyjnych. Wykorzystywanie magazynów konsygnacyjnych poprzedzone będzie wyrejestrowaniem Spółki jako podatnika VAT we Włoszech.

W uzupełnieniu do Wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

• przeniesienie towarów w celu ich późniejszej dostawy podatnikowi od wartości dodanej, będzie dokonane do miejsca odpowiadającego definicji magazynu konsygnacyjnego w rozumieniu art. 2 pkt 27c ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004, Nr 54, poz. 535, ze zm., dalej jako „UPTU”);
• podatnik włoski prowadzący magazyn konsygnacyjny będzie nabywcą wprowadzonych do tego magazynu towarów Wnioskodawcy;
• we Włoszech, zostały wprowadzone uproszczenia w zakresie prowadzenia magazynów konsygnacyjnych typu call-off-stock;
• kontrahenci wnioskodawcy pobierający towary z prowadzonego przez nich magazynu konsygnacyjnego będą zobowiązani wykazać dokonane przemieszczenie towarów w państwie członkowskim zakończenia transportu lub wysyłki oraz dostawę towarów jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w miesiącu, w którym u podatnika powstał obowiązek podatkowy z tytułu tej dostawy;
• Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję towarów przemieszczanych do magazynów konsygnacyjnych, zawierającą datę ich przemieszczenia, datę dostawy towarów podatnikowi podatku od wartości dodanej, dane pozwalające na identyfikację towarów, a w przypadku powrotnego przemieszczenia towarów także dane dotyczące powrotnego przemieszczenia towarów;
• przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na kontrahentów nastąpi w momencie ich pobrania z magazynu konsygnacyjnego;
• kontrahenci Spółki nabywający towary poprzez magazyn konsygnacyjny będą podatnikami podatku od wartości dodanej.
  
  

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy w przypadku wyrejestrowania się przez Spółkę, jako podatnika VAT we Włoszech, będzie ona uprawniona do stosowania przepisów uproszczonych dotyczących WDT, w szczególności art. 20a UPTU?

Zdaniem Wnioskodawcy artykuł 20a UPTU, określa warunki uznania dostawy do magazynu konsygnacyjnego, o którym mowa w art. 2 ust. 27c UPTU, położonego w innym państwie członkowskim za WDT. Należy uznać, że w istocie określa on również warunki zastosowania uproszczeń związanych z wykorzystaniem zagranicznych magazynów konsygnacyjnych przy dokonywaniu WDT. Jednym z warunków zastosowania uproszczeń jest warunek wymieniony w art. 20a ust. 2 pkt 1 UPTU, tj. brak rejestracji podatnika dokonującego przemieszczenia towarów, jako podatnika podatku od wartości dodanej w państwie członkowskim zakończenia transportu lub wysyłki. W przeciwnym razie należy uznać, że w „przypadku gdy podatnik jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w państwie członkowskim zakończenia transportu lub wysyłki, może rozliczyć podatek od wartości dodanej należny w tym państwie, w związku z przemieszczeniem do niego towarów i ich późniejszą dostawą"” (Tak Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w piśmie z dnia 26 listopada 2012r. sygn. IBPP3/443-874/10/DG).

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku, gdy Spółka zostanie wyrejestrowana jako podatnik VAT we Włoszech uprawniona będzie do stosowania procedury uproszczonej przewidzianej w UPTU, w przypadku zbywania Części przy wykorzystaniu magazynów konsygnacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika – art. 13 ust. 3 ustawy.

Zatem ww. przepis rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności nie mające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanym tam przez podatnika czynnościom opodatkowanym.

Przy czym należy zaznaczyć, iż przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku, gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy.

Na mocy art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a.

Zgodnie zaś z art. 20a ww. ustawy przypadku przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3, do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu w celu ich późniejszej dostawy podatnikowi podatku od wartości dodanej, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dostawy towarów, nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej tę dostawę podatnikowi podatku od wartości dodanej, pod warunkiem, że podatnik podatku od wartości dodanej jest obowiązany wykazać dokonane przemieszczenie towarów w państwie członkowskim zakończenia transportu lub wysyłki oraz dostawę towarów jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w miesiącu, w którym u podatnika powstał obowiązek podatkowy z tytułu tej dostawy.

Przepis ten stosuje się, jeżeli:

1. przemieszczenia towarów dokonuje podatnik, który nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w państwie członkowskim zakończenia transportu lub wysyłki;
2. podatnik, który przemieszcza towary do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu, prowadzi ewidencję towarów przemieszczanych do tego miejsca zawierającą datę ich przemieszczenia, datę dostawy towarów podatnikowi podatku od wartości dodanej, dane pozwalające na identyfikację towarów, a w przypadku, o którym mowa w ust. 3 - także dane dotyczące powrotnego przemieszczenia towarów; przepis art. 109 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
   
   

W przypadku powrotnego przemieszczenia towarów przez podatnika, który pierwotnie dokonał ich przemieszczenia, lub na jego rzecz, które nie były przedmiotem dostawy zgodnie z ust. 1, nie powstaje obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów i wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów w odniesieniu do tych towarów.

W ustawie o podatku od towarów i usług definicja magazynu konsygnacyjnego została zawarta w art. 2 pkt 27c, zgodnie, z którą przez magazyn konsygnacyjny rozumie się wyodrębnione u podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT UE, o którym mowa w art. 97 ust. 4, miejsce przechowywania na terytorium kraju towarów należących do podatnika podatku od wartości dodanej przemieszczonych przez niego lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do tego miejsca, z którego podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT UE, przechowujący towary, pobiera je, a przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel następuje w momencie ich pobrania.

Z cyt. art. 2 pkt 27c ustawy wynika, że magazyn konsygnacyjny jest wyodrębnionym miejscem przechowywania towarów u podatnika VAT UE.

Z magazynu podatnik, zarejestrowany jako podatnik VAT UE, który przechowuje te towary, pobiera je, przy czym przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel następuje w momencie ich pobrania. W tej sytuacji zatem mamy do czynienia z dokonywaną „na raty” (z przerwą w magazynie) dostawą wewnątrzwspólnotową dla dostawcy i nabyciem wewnątrzwspólnotowym dla nabywcy (prowadzącego magazyn).

W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, iż dostawca wewnątrzwspólnotowy jak i nabywca wewnątrzwspólnotowy nie mogą w drodze umów cywilnoprawnych ustalać momentu przeniesienia prawa do rozporządzania towarami, skoro cyt. wyżej przepis dokładnie określa ten moment.

Powyższa definicja magazynu konsygnacyjnego w istocie odpowiada zatem magazynowi typu call-of-stock, który to magazyn prowadzi podmiot będący nabywcą towarów i tylko on towary z owego magazynu pobiera. Tym samym stwierdzić należy, iż wykładnia literalna przepisu art. 20a wskazuje, że uproszczenia mają zastosowanie tylko w przypadku dostaw towarów za pośrednictwem magazynu typu call-of-stock. To jest, bowiem miejsce odpowiadające magazynowi konsygnacyjnemu. Tym samym w przypadku określonym w art. 20a ustawy również przeniesienie prawa do dysponowania towarami jak właściciel następuje w momencie ich pobrania przez nabywcę.

Analizując powyższe przepisy zauważa się również, iż art. 20a ww. ustawy nie dotyczy tylko zasad powstania obowiązku podatkowego od dostaw wewnątrzwspólnotowych realizowanych za pośrednictwem magazynu konsygnacyjnego położonego w innym państwie członkowskim. W istocie bowiem określa on również warunki zastosowania uproszczeń związanych z wykorzystaniem zagranicznych magazynów konsygnacyjnych przy dokonywaniu dostaw wewnątrzwspólnotowych. Powyższy przepis ma zatem zastosowanie, jeśli towary są przemieszczane do zagranicznego magazynu konsygnacyjnego w celu dokonania ich późniejszej dostawy podatnikowi podatku od wartości dodanej. Podatnik ten (na rzecz, którego dostawa jest dokonywana) powinien być obowiązany do wykazania dokonanego przemieszczenia towarów oraz ich późniejszej dostawy na jego rzecz jako jednej czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Warunkami uznania dostawy do magazynu konsygnacyjnego położonego w innym państwie członkowskim za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i w konsekwencji, warunkami powstania obowiązku podatkowego z tytułu dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów są:

1. przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy;
2. przemieszczenie towarów do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu;
3. przemieszczenie towarów w celu ich późniejszej dostawy zagranicznemu nabywcy;
4. przemieszczenie towarów przez podatnika, który nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w państwie członkowskim zakończenia transportu lub wysyłki. Jeżeli bowiem podatnik jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w państwie członkowskim zakończenia transportu lub wysyłki, może rozliczyć podatek od wartości dodanej należny w tym państwie, w związku z przemieszczeniem do niego towarów i ich późniejszą dostawą;
5. prowadzenie przez podatnika dokonującego przemieszczenia towarów do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu ewidencji towarów przemieszczanych do tego miejsca, zawierającą datę ich przemieszczenia, datę dostawy towarów zagranicznemu nabywcy oraz dane pozwalające na identyfikację towarów.
   
   

Obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej poprzez magazyn konsygnacyjny powstaje z chwilą dostawy towarów, nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej tę dostawę zagranicznemu nabywcy. Przez "chwilę dostawy" rozumieć należy moment pobrania towarów z zagranicznego magazynu przez ich nabywcę. Tak, więc rozpoznanie dostawy do magazynu konsygnacyjnego położonego w innym państwie członkowskim jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest warunkowane istnieniem w państwie zagranicznego nabywcy tych towarów przepisów albo praktyki, uznającej nabycie towarów poprzez magazyn konsygnacyjny - w postaci magazynu typu call-of-stock - za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Brak istnienia takich przepisów albo odpowiedniej praktyki w tym zakresie skutkuje rozpoznaniem dostawy poprzez magazyn konsygnacyjny na zasadach ogólnych - a więc jako wewnątrzwspólnotowe przemieszczenie własnych towarów, a następnie jako dostawę dokonaną w państwie, w którym znajduje się magazyn konsygnacyjny.

Przepisy zawarte w art. 20a ww. ustawy, dotyczą zatem dostawy do miejsca położonego w innym państwie członkowskim, które odpowiada magazynowi konsygnacyjnemu. Jak już wskazywano, definicja magazynu konsygnacyjnego w polskiej ustawie w istocie odpowiada magazynowi typu „call-off", który to magazyn prowadzi podmiot będący nabywcą towarów i tylko on towary z owego magazynu pobiera. Miejsce odpowiadające magazynowi konsygnacyjnemu jest to zatem wyodrębnione u podatnika zarejestrowanego w innym państwie członkowskim dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych miejsce przechowywania na terytorium innego państwa członkowskiego towarów należących do polskiego podatnika przemieszczonych przez niego lub na jego rzecz z terytorium Polski do tego miejsca, z którego ów zagraniczny podatnik, przechowujący towary, pobiera je, zaś przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel następuje w momencie ich pobrania.

Istotą dokonywania dostaw poprzez zagraniczny magazyn konsygnacyjny jest to, że mają zastosowania uproszczenia, na mocy, których obowiązek podatkowy od dokonywanej dostawy powstaje z chwilą pobrania towarów z magazynu przez zagranicznego nabywcę (którym jest podatnik podatku od wartości dodanej), nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej tę dostawę. Wprowadzenie towarów do zagranicznego magazynu jest zaś obojętne podatkowo. Innymi słowy przemieszczenie własnych towarów do zagranicznego magazynu typu call-off nie będzie traktowane jako wewnątrzwspólnotowe przemieszczenie towarów. Natomiast z dniem pobrania tych towarów z zagranicznego magazynu przez nabywcę ziści się wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zastosowanie uproszczeń, o których mowa, uzależnione jest od tego, czy w tym innym państwie członkowskim funkcjonują przepisy odnoszące się do magazynów konsygnacyjnych (w postaci magazynów typu „call-of”), względnie czy wykształciła się tam odpowiednia praktyka traktowania takich dostaw. Jeśli takich przepisów (względnie takiej praktyki) nie będzie, to wówczas zagraniczny nabywca nie będzie mógł potraktować przemieszczenia towarów do magazynu położonego w swoim państwie i ich późniejszej dostawy z tego magazynu jako wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT UE dla wewnątrzwspólnotowych dostaw, nieposiadający na terytorium Włoch stałego miejsca prowadzenia działalności, będzie realizował dostawy z wykorzystaniem magazynu, typu „call-off-stock”, położonego we Włoszech. Towary z magazynu będą sprzedawane konkretnemu, określonemu z góry nabywcy, zarejestrowanemu jako podatnik podatku od wartości dodanej na terytorium Włoch. Z magazynu pobierane będą towary tylko przez jednego nabywcę – podmiot prowadzący skład. Towar stanie się własnością nabywcy w momencie pobrania go z magazynu. Nabywca towarów, będzie wykazywać dokonane przemieszczenie towarów do magazynu jako nabycie wewnątrzwspólnotowe.

Zatem przemieszczenie towarów z terytorium Polski do magazynu mieszczącego się na terytorium Unii Europejskiej (Włochy) przez Wnioskodawcę na rzecz z góry ustalonego nabywcy, którym jest prowadzący magazyn oraz uzyskanie przez kontrahenta włoskiego prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel w momencie pobrania towaru z magazynu będzie stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem do przedmiotowych dostaw Wnioskodawcy znajdzie zastosowanie procedura przewidziana w art. 20a ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, iż w pozostałych zagadnieniach objętych wniesionym wnioskiem zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.