Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-234/13-6/ISN
z 3 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Powiatu, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2013 r. (data wpływu 24 maja 2013 r.) uzupełnionym pismami z dnia 10 lipca 2013 r. (data wpływu 15 lipca 2013 r.) oraz z dnia 19 sierpnia 2013 r. (data wpływu 20 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz udokumentowania dokonanej dostawy towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz udokumentowania dokonanej dostawy towarów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 lipca 2013 r. (data wpływu 15 lipca 2013 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz pismem z dnia 19 sierpnia 2013 r. (data wpływu 20 sierpnia 2013 r.) o upoważnienie, z którego wynika prawo osoby podpisanej na uzupełnieniu wniosku do występowania w imieniu Wnioskodawcy przed organem właściwym do wydawania interpretacji indywidualnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.), powiat jako osoba prawna wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 i pkt 15 tej ustawy, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w tym m.in. w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych, porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli.

Zgodnie z ustawą z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 152, poz. 1018) która weszła w życie 22 sierpnia 2011 r., oraz z art. 130a pojazdy usuwane są z drogi i umieszczane na parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłaty za jego usunięcie i przechowywanie przez właściciela.

W sytuacji gdy po wyczerpaniu wszystkich możliwości nie można ustalić właściciela pojazdu, następuje w drodze postępowania sądowego przepadek mienia – danego pojazdu – na rzecz Zainteresowanego. Pojazdy które uznane zostały przez rzeczoznawcę samochodowego jako pojazdy wycofane z eksploatacji, zgodnie z zawartą umową na świadczenie usług odbioru i demontażu pojazdów mechanicznych są demontowane.

W dniu 30 listopada 2012 r. Wnioskodawca zawarł umowę nr 197/2012 z podmiotem, który zobowiązał się świadczyć usługi odbioru i demontażu pojazdów, co do których Sąd Rejonowy Górze orzekł przepadek na rzecz Zainteresowanego. W § 4 pkt 4 wspomnianej umowy wykonawca zobowiązuje się do zapłaty zamawiającemu Wnioskodawcy kwoty będącej wartością złomu zgodnie z wyceną sporządzoną przez rzeczoznawcę samochodowego. Wykonawca jest czynnym podatnikiem VAT, posiada ważne pozwolenie na wytwarzanie odpadów na terenie stacji demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji, spełnia minimalne wymagania dla stacji demontażu pojazdów oraz przestrzega obowiązki dla przedsiębiorców prowadzących stacje demontażu zgodnie z ustawą o recyklingu. Na dowód wniesienia należności przez wykonawcę, Zainteresowany wystawia fakturę, gdzie w miejsce stawki i kwoty VAT wpisuje „NP” sprzedaż nie podlega opodatkowaniu oraz adnotację „odwrotne obciążenie”.

W złożonym uzupełnieniu Wnioskodawca poinformował, że jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem VAT. Zainteresowany wskazał, że złożony wniosek dotyczy odpłatnej dostawy towarów (pojazdów) zgodnie z zawartą umową na świadczenie usług odbioru i demontażu pojazdów, których właścicielem jest Wnioskodawca, a rzeczoznawca samochodowy na podstawie sporządzonej wyceny uznał, że muszą być wycofane z eksploatacji. Zainteresowany nabył prawo własności pojazdów na mocy orzeczenia sądu o przepadku mienia na jego rzecz. Do nabycia ich i przekazania do demontażu na podstawie umowy o świadczeniu usług odbioru i demontażu – zdaniem Wnioskodawcy – można zastosować zwolnienie od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2, gdyż Zainteresowany nie dokonuje obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Podmiot gospodarczy – osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą – świadcząca usługę odbioru i demontażu pojazdów – zdaniem Wnioskodawcy – jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT. Według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług od 1 stycznia 2011 r. Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), symbolem dla sprzedanych towarów jest 46.77.10.1, który obejmuje sprzedaż hurtową metalowych i niemetalowych odpadów i złom oraz materiałów przeznaczonych do recyklingu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisany sposób fakturowania, tj. wystawianie faktur ze stawką i kwotą „NP” (co oznacza, że sprzedaż nie podlega opodatkowaniu) oraz adnotacją „odwrotne obciążenie” jest prawidłowy, czy też właściwe będzie zastosowanie stawki podstawowej VAT, tj. 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż złomu i fakturowanie za zapłatę z wpisaniem „NP” – nie podlega opodatkowaniu oraz z adnotacją „odwrotne obciążenie” jest prawidłowe i zgodne z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.
   
   

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35), w okresie od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. warunek, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy zmienianej w art. 1 (w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą) jest spełniony, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

W załączniku 11 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, ustawodawca wskazał:

1. ex 24.10.14.0 – Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu,
2. ex 24.45.30.0 – Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,
3. 38.11.51.0 – Odpady szklane,
4. 38.11.54.0 – Pozostałe odpady gumowe,
5. 38.11.55.0 – Odpady z tworzyw sztucznych,
6. 38.11.58.0 – Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
7. 38.12.27 – Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
8. ex 38.32.29.0 – Surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom.
   
   

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy w okresie od 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę z podmiotem który zobowiązał się świadczyć usługi odbioru i demontażu pojazdów, co do których sąd orzekł przepadek na rzecz Zainteresowanego. Na podstawie ww. umowy wykonawca zobowiązuje się do zapłaty zamawiającemu – Wnioskodawcy – kwoty będącej wartością złomu, zgodnie z wyceną sporządzoną przez rzeczoznawcę samochodowego. Wykonawca jest czynnym podatnikiem VAT, posiada ważne pozwolenie na wytwarzanie odpadów na terenie stacji demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji, spełnia minimalne wymagania dla stacji demontażu pojazdów oraz przestrzega obowiązki dla przedsiębiorców prowadzących stacje demontażu zgodnie z ustawą o recyklingu. Na dowód wniesienia należności przez wykonawcę Zainteresowany wystawia fakturę, gdzie w miejsce stawki i kwoty VAT wpisuje „NP” – sprzedaż nie podlega opodatkowaniu oraz adnotację „odwrotne obciążenie”. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Zainteresowany wskazał, że złożony wniosek dotyczy odpłatnej dostawy towarów (pojazdów), których jest właścicielem (nabył prawo własności pojazdów na mocy orzeczenia sądu o przepadku mienia na jego rzecz). Wnioskodawca poinformował, że według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług od 1 stycznia 2011 r. Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), symbolem dla sprzedanych towarów jest 46.77.10.1, który obejmuje sprzedaż hurtową metalowych i niemetalowych odpadów i złom oraz materiałów przeznaczonych do recyklingu.

W przedmiotowej sprawie dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia, istotna jest klasyfikacja towarów będących przedmiotem transakcji.

Jak już zaznaczono, w załączniku nr 11 do ustawy wymieniono towary, jednocześnie identyfikując je na podstawie symbolu PKWiU.

Odnosząc powołane przepisy do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy należy stwierdzić, że podana przez niego klasyfikacja statystyczna sprzedawanych towarów o symbolu PKWiU 46.77.10.1 nie mieści się wśród klasyfikacji statystycznych towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, zatem stosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie. Sprzedaż towarów będących przedmiotem pytania należy opodatkować według zasad ogólnych, a podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego z tytułu dostawy ww. towarów jest Zainteresowany.

Art. 106 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W świetle powyższego, Wnioskodawca dokonując sprzedaży mających za przedmiot towary sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 46.77.10.1, zobowiązany jest do wystawienia faktur zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy.

Stawka podatku, w myśl art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 – art. 41 ust. 1 ustawy.

Jednakże na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ponadto ustawodawca przewidział obniżone stawki oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie, oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Natomiast zgodnie art. 43 ust. 2 ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy powoduje, że dana dostawa towarów nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Wyrażony w cytowanym przepisie art. 43 ust. 2 ustawy wymóg używania ruchomości odnosi się bezpośrednio do zbywcy i dotyczy faktycznego używania towaru. Przez używanie, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA – www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć posługiwanie się, wykorzystywanie czegoś w charakterze narzędzia. Nie jest zatem wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru czy też prawa własności do towaru przez wskazany przepisem czas, jeśli posiadaniu nie towarzyszy faktyczne wykorzystywanie towaru.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że pojazdów które stają się własnością Zainteresowanego na podstawie szczególnych przepisów nie można uznać za towar używany, ponieważ Wnioskodawca faktycznie ich nie używa. Samo ich posiadanie nie powoduje uznania ich za towary używane, w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

W tej sytuacji czynność odpłatnego przekazania pojazdów nie korzysta ze zwolnienia od podatku, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tym samym przekazanie pojazdów do demontażu podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku w wysokości 23%.

Zatem opisany przez Zainteresowanego sposób fakturowania, tj. wystawianie z „NP” (co oznacza, że sprzedaż nie podlega opodatkowaniu) oraz adnotacją „odwrotne obciążenie” nie jest prawidłowy, gdyż towary sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 46.77.10.1 nie zostały wymienione w załączniku nr 11 do ustawy i nie mają do ich sprzedaży zastosowania szczególne zasady opodatkowania zawarte w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. W konsekwencji ich dostawa podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, z zastosowaniem podstawowej stawki podatku w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. A zatem Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej towarów będących przedmiotem sprzedaży. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Zainteresowanego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.