INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2011 r. (data wpływu 20 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka (podmiot polski) otrzymała notę obciążeniową od kontrahenta duńskiego z tytułu przekroczenia terminu płatności zobowiązań. Między podmiotem polskim a kontrahentem z Danii nie istnieją powiązania kapitałowe. Spółka nie jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji kontrahenta duńskiego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka jest zobowiązana do naliczenia 20% podatku u źródła z tytułu zapłaty opłaty za przekroczenie terminu płatności zobowiązań (zob. z tytułu dostaw i usług) od kontrahenta z Danii...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ogólną zasadą umowy o UPO, mają one pierwszeństwo nad prawem krajowym. UPO są wzorowane na Konwencji OECD.

Zgodnie z art. 11 ust. 3 KM OECD, za należność odsetkową uważa się dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności. Termin wszelkiego rodzaju wierzytelności odnosi się do sytuacji, kiedy wierzyciel przekazuje dłużnikowi prawo do korzystania ze swojego kapitału w określonym czasie.

Odsetkami w rozumieniu KM OECD jest wynagrodzenie za korzystanie z wypożyczonego kapitału. Nie stanowią odsetek skonta, premia opcyjna, odsetki za zwłokę itp.

W związku z powyższym, Spółka nie jest zobowiązana do pobrania podatku u źródła w wysokości 20%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know - how) – ustala się w wysokości 20% przychodów.

W myśl art. 26 ust. 1 ww. ustawy, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych posłużył się ogólnym terminem „odsetki”. Zatem, opodatkowaniu w sposób zryczałtowany podlegają wszelkie świadczenia o przedstawionym wyżej charakterze, wypłacone na podstawie dowolnego tytułu prawnego (ustawy, czynności prawnej, orzeczenia sądu, decyzji organu administracji publicznej). Będą to więc zarówno odsetki zwykłe (np. od pożyczek, kredytów, z tytułu oprocentowania papierów wartościowych, odroczenia terminu płatności zobowiązań z tytułu dostawy towarów itp.), jak i odsetki za opóźnienie w wykonaniu zobowiązania pieniężnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka otrzymała notę obciążeniową od kontrahenta duńskiego z tytułu przekroczenia terminu płatności zobowiązań. Miedzy tymi podmiotami nie istnieją powiązania kapitałowe. Spółka wskazała także, że nie jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji kontrahenta duńskiego.

Wobec powyższego, wskazana przez Spółkę opłata za przekroczenie terminu płatności zobowiązań z tytułu dostaw i usług stanowi odsetki za opóźnienie w wykonaniu zobowiązania pieniężnego i mieści się w dyspozycji powołanej regulacji.

W myśl art. 21 ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jeżeli polski płatnik dokonuje wypłat należności z tytułu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na rzecz podmiotu zagranicznego (nierezydenta), mającego siedzibę lub zarząd w kraju, z którym Polska zawarła umowę w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu pierwszeństwo mają przepisy tej umowy międzynarodowej.

Kwestia opodatkowania odsetek wypłacanych między polskim i duńskim podmiotem została uregulowana w art. 11 konwencji sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368 ze zm.).

Art. 11 ust. 1 i 2 ww. konwencji stanowi, iż odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych odsetek.

Z punktu widzenia możliwości zastosowania do opisanego we wniosku stanu faktycznego przepisów umowy polsko – duńskiej, zasadnicze znaczenie ma ustalenie charakteru prawnego płatności z tytułu opóźnienia w zapłacie świadczenia umownego.

Definicja pojęcia „odsetki”, zawarta w art. 11 ust. 4 konwencji polsko – duńskiej, wskazuje, jakiego rodzaju dochody należy uznać za odsetki. Zgodnie z tym przepisem, użyte w tym artykule określenie „odsetki” oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi.

Należy zaznaczyć, że pomocnym w interpretacji tej konwencji może być też tekst Modelowej Konwencji OECD, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

I tak, w pkt 22 Komentarza do art. 11 Modelowej Konwencji OECD (opodatkowanie odsetek) wskazano, iż „Opłaty karne, których zapłata wynika z umowy, zwyczaju lub orzecznictwa sądowego, polegają na płatnościach obliczonych proporcjonalnie do długości przekroczonego terminu lub w postaci ustalonych kwot, a w niektórych przypadkach mogą one stanowić połączenie obu tych form płatności. Nawet jeżeli są one obliczone stosownie do długości przekroczenia terminu, stanowią raczej szczególną formę zadośćuczynienia okazaną wierzycielowi przez dłużnika z powodu opóźnionej zapłaty niż dochód z kapitału. Zaleca się ponadto, z uwagi na bezpieczeństwo prawne i ze względów praktycznych, poddanie jednakowemu traktowaniu podatkowemu wszelkich kar tego rodzaju, bez względu na sposób, w jaki są płacone”.

Tak więc kwoty zapłacone przez Spółkę na rzecz kontrahenta duńskiego uiszczane były z tytułu nieterminowej zapłaty, a wiec miały charakter opłat karnych. Tym samym, nie spełniły one definicji „odsetek” w rozumieniu art. 11 ust. 4 umowy polsko – duńskiej i nie podlegają one opodatkowaniu na zasadach przewidzianych w ust. 1 i 2 tegoż artykułu.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że niepobranie podatku zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe wyłącznie po uzyskaniu od podatnika (tu: od duńskiego kontrahenta) zaświadczenia o jego miejscu siedziby za granicą dla celów podatkowych, wydanego przez właściwą administrację podatkową (certyfikat rezydencji).

Stąd, skoro Spółka nie jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji podatkowej duńskiego kontrahenta, to kwota uzyskana przez tego kontrahenta z tytułu uregulowania przez Spółkę opłaty za przekroczenie terminu płatności zobowiązań z tytułu dostaw i usług – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlega opodatkowaniu w Polsce 20% zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Oznacza to tym samym, iż na Wnioskodawcy ciążą obowiązki związane z poborem i zapłatą tego podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.