Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/436-104/13/MU
z 6 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2013 r. (data wpływu 7 czerwca 2013 r.) uzupełnionym pismami złożonymi w dniu 21 sierpnia 2013 r. oraz w dniu 30 sierpnia 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki. Wniosek został uzupełniony pismami złożonymi w dniu 21 sierpnia 2013 r. oraz w dniu 30 sierpnia 2013 r.

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest organizacją kościelną posiadającą osobowość prawną Kościoła Rzymskokatolickiego, prowadzącą działalność statutową w ramach której dopuszczone jest także prowadzenie działalności gospodarczej. Działalność Wnioskodawcy polega między innymi na organizacji wypoczynku letniego dla zorganizowanych grup dzieci, młodzieży i dorosłych w formie rekolekcji, kolonii, obozów i biwaków, przede wszystkim o charakterze religijnym. Działania te, w chwili obecnej przynoszą dochody w okresie wiosenno - letnim, co powoduje, że na przygotowanie obiektów do kolejnego sezonu (remonty, konserwacja, modernizacja ) brakuje środków. To powoduje, że Wnioskodawca zmuszony jest do pozyskania środków finansowych w formie pożyczek od innych instytucji posiadających osobowość prawną kościelną (np. parafie). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w chwili składania przedmiotowego wniosku oraz będzie nim w chwili zawierania umów pożyczek. Pieniądze, stanowiące przedmiot zaplanowanych umów pożyczek znajdować się będą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Umowy pożyczek zawarte zostaną również na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Pieniądze pochodzące z tych pożyczek zostaną przeznaczone na przygotowanie obiektów do sezonu wiosenno - letniego. Przychody uzyskane z tytułu dostaw świadczonych usług będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Z tytułu udzielanych pożyczek zarówno Wnioskodawca jako Pożyczkobiorca jak też Pożyczkodawcy nie są opodatkowani podatkiem VAT, ani nie są z niego zwolnieni. Transakcje te nie będą dokumentowane fakturami VAT.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku ww. pożyczki na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek odprowadzenia podatku od czynności cywilnoprawnych lub czy istnieje możliwość skorzystania ze zwolnienia z tego podatku?

Wnioskodawca, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy spełnia On powyższy warunek, powinien być zwolniony z podatku od czynności cywilnoprawnych jako pożyczkobiorca będąc jednocześnie czynnym podatnikiem podatku od towarowi usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, co oznacza, że podatkowi temu podlegają wyłącznie czynności enumeratywnie wskazane w art. 1 ust. 1, w tym wymienione w pkt 1 lit. b) tego artykułu umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, a stosownie do art. 4 pkt 7 ustawy, z zastrzeżeniem art. 5, przy umowie pożyczki ciąży on na biorącym pożyczkę.

Podstawa opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych określona została w art. 6 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i stosownie do ust. 1 pkt 7 powołanego wyżej przepisu w przypadku umowy pożyczki stanowi ją jej kwota lub wartość. Natomiast, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 stawka podatku wynosi 2%.

W ustawie przewidziano również sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (a nie jak twierdzi Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z opodatkowania tym podatkiem). Stosownie bowiem do art. 2 pkt 4 ww. ustawy, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• (uchylony)
• umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych;

Zacytowany przepis art. 2 pkt 4 ustanawia zasadę, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne podejmowane w ramach obrotu nieprofesjonalnego, natomiast obrót zawodowy (profesjonalny) objęty został podatkiem od towarów i usług. Z jego treści wynika zasada rozgraniczenia obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych od obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, jak również zasada wzajemnego wykluczenia tych obowiązków. Powyższe oznacza, że nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych te czynności cywilnoprawne, których dokonanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona. W związku z tym należy podkreślić, iż jakkolwiek stanowisko Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest organizacją kościelną posiadającą osobowość prawną Kościoła Rzymskokatolickiego, prowadzącą działalność statutową w ramach której dopuszczone jest także prowadzenie działalności gospodarczej. Działalność Wnioskodawcy polega między innymi na organizacji wypoczynku letniego dla zorganizowanych grup dzieci, młodzieży i dorosłych w formie rekolekcji, kolonii, obozów i biwaków, przede wszystkim o charakterze religijnym. Działania te, w chwili obecnej przynoszą dochody w okresie wiosenno - letnim, co powoduje, że na przygotowanie obiektów do kolejnego sezonu (remonty, konserwacja, modernizacja) brakuje środków. To powoduje, że Wnioskodawca zmuszony jest do pozyskania środków finansowych w formie pożyczek od innych instytucji posiadających osobowość prawną kościelną (np. parafie). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w chwili składania przedmiotowego wniosku oraz będzie nim w chwili zawierania umów pożyczek. Pieniądze, stanowiące przedmiot zaplanowanych umów pożyczek znajdować się będą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Umowy pożyczek zawarte zostaną również na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Pieniądze pochodzące z tych pożyczek zostaną przeznaczone na przygotowanie obiektów do sezonu wiosenno - letniego. Przychody uzyskane z tytułu dostaw świadczonych usług będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Z tytułu udzielanych pożyczek zarówno Wnioskodawca jako Pożyczkobiorca jak też Pożyczkodawcy nie są opodatkowani podatkiem VAT, ani nie są z niego zwolnieni. Transakcje te nie będą dokumentowane fakturami VAT.

Oceniając tak przedstawione zagadnienie, mając na uwadze zacytowane wyżej przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, według wskazania Wnioskodawcy będące przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że ww. umowy pożyczek nie będą korzystały z wyłączenia wynikającego z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umów pożyczek, a w konsekwencji będzie zobowiązany do zapłaty tego podatku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.