Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-105a/07/13-S/AK
z 20 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012, poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 9 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Sz 274/13 stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2007 r. (data wpływu 7 sierpnia 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% do usług uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% do usług uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność usługową w zakresie garbowania i farbowania skór futerkowych, głównie dla kontrahentów z krajów Unii Europejskiej. Otrzymuje też zlecenia na wykonywanie tego samego rodzaju usług od kontrahentów z krajów trzecich, którzy dostarczają towary, na których mają zostać wykonane usługi uszlachetniania. Towary z kraju trzeciego przywożone są na teren Niemiec. Wszystkie formalności z tym związane, na zlecenie klienta, wykonuje na terenie tego państwa spedytor niemiecki. Tam też towary zostają objęte procedurą tranzytu i są dostarczane Spółce, która dokonuje ich zgłoszenia w Urzędzie Celnym do procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń. Po wykonaniu na tych towarach usługi, Spółka dokonuje ich zgłoszenia do procedury tranzytu zewnętrznego, a następnie dostarcza je na terytorium Niemiec. Po objęciu towarów tą procedurą, zwraca się do Urzędu Celnego z wnioskiem o całkowite rozliczenie i zamknięcie procedury uszlachetniania, na skutek nadania towarom innego przeznaczenia celnego. Wniosek Spółki zawiera numer zgłoszenia celnego do procedury uszlachetniania czynnego oraz numer zgłoszenia celnego do procedury tranzytu zewnętrznego. Urzędem Celnym przeznaczenia w procedurze tranzytu jest Urząd Celny we F. Spółka, jako główny zobowiązany, realizuje swoje obowiązki wynikające z procedury tranzytu, w terminie dokonuje przedstawienia towarów w Urzędzie Celnym przeznaczenia. W konsekwencji przedmiotowe procedury są zamykane w systemie NCTS, zaś dodatkowo uzyskuje potwierdzenie zamknięcia procedury tranzytu zewnętrznego w postaci dokumentu T1. Po załatwieniu wszystkich formalności w Urzędzie Celnym (wyjścia) oraz Urzędzie Celnym (przeznaczenia) Spółka stosuje stawkę 0% za wykonaną usługę, stosując art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka właściwie stosuje stawkę 0%, na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 24 w związku z art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz czy spełnia wszystkie niezbędne warunki?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do zastosowania 0% stawki podatku, stosując art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż zostały spełnione wszystkie niezbędne warunki, to jest: towary zostały sprowadzone z terytorium kraju spoza terytorium UE, sprowadzono je na teren Polski, towary zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, usługa została wykonana bezpośrednio przez Spółkę, towary zostały wywiezione z terytorium Polski zgodnie z przepisami WKC. Prawidłowość wywozu towarów z terytorium Polski została potwierdzona podczas kontroli Naczelnika Urzędu Celnego. Zgodnie z art. 114 WKC, procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń pozwala na poddanie na terytorium UE procesowi uszlachetniania towarów przeznaczonych do powrotnego wywozu poza obszar celny Wspólnoty. Zgodnie z art. 118 WKC (który określa jakie warunki należy spełnić, aby procedura uszlachetniania została zakończona), organy celne wyznaczają termin, w którym produkty kompensacyjne muszą zostać wywiezione lub powrotnie wywiezione, bądź otrzymać inne przeznaczenie celne. Wywóz jest równoznaczny z nadaniem innego przeznaczenia celnego, które zgodnie z art. 4 pkt 15 oznacza m.in. objęcie towaru inną procedurą celną, którą jest również tranzyt zewnętrzny (pkt 16). Do tej właśnie procedury Spółka zgłasza towary wywożone z terytorium Polski, co jest zgodne z przepisami WKC.

Spółka wskazała, że nie posiada dokumentu papierowego potwierdzającego wywóz towaru z terytorium Polski poza teren UE, gdyż wszystkie procedury zamykane są elektronicznie w systemie NCTS, który nie daje możliwości wygenerowania dokumentu papierowego. W momencie zamknięcia polskiego T1 (tranzytu zewnętrznego) towar jest pod dozorem Urzędu Celnego w Niemczech, który nadzoruje wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Zdaniem Spółki, art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy nie obliguje do posiadania dokumentu (papierowego), potwierdzającego wywóz towarów, w przeciwieństwie do art. 83 ust. 7 pkt 2-7 i ust. 9. Po zacytowaniu fragmentu treści art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy, w myśl którego „jeżeli towary te zostaną wywiezione z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych”, Spółka wskazała, iż wszystkie czynności od początku do końca odbywają się pod nadzorem celnym, zatem ich wywóz odbył się zgodnie z przepisami celnymi.

W interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2007 r. znak ITPP1/443-105A/07/EŁ, oceniono stanowisko Spółki jako nieprawidłowe przyjmując, że prawo do zastosowania stawki w wysokości 0%, na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 24 ustawy w związku z ust. 7 pkt 1 tego artykułu, przysługuje pod warunkiem, że towar opuścił terytorium Wspólnoty. Uznano, że skoro Spółka dysponuje wyłącznie dokumentami dotyczącymi zamknięcia procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń oraz zamknięcia procedury w transporcie zewnętrznym a nie dysponuje dokumentem, który mógłby stanowić podstawę do stwierdzenia, że przedmiotowe towary opuściły terytorium Wspólnoty Europejskiej, to Spółce nie przysługuje prawo do zastosowania preferencyjnej, 0% stawki, w oparciu o ww. przepisy.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 29 lipca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 492/08, uchylił zaskarżoną interpretację.

W wydanym wyroku Sąd wskazał, że warunkiem zastosowania stawki 0% w przypadku usług uszlachetniania, jest wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Tylko w przypadku wywozu usługę będzie można uznać za taką, o której mowa w art. 83 ust. 1 pkt 24 ustawy o podatku od towarów i usług. Podniósł, iż przepis art. 83 ust. 7 pkt 1 w związku z art. 83 ust. 1 pkt 24 ustawy i użyte sformułowanie „jeżeli towary te zostaną wywiezione”, należy interpretować w ten sposób, że zanim zostanie zastosowana ta stawka koniecznym jest, aby towar opuścił terytorium Wspólnoty. Sąd podzielił także pogląd tut. organu, że kwestie dotyczące procedur celnych podlegają interpretacji organów celnych. Oznacza to, że wypowiedź co do możliwości uznania, że nadanie innego przeznaczenia celnego uszlachetnionym towarom, jest równoznaczne z wywozem towarów poza terytorium Wspólnoty, należy do tych organów.

Nie podzielił natomiast stanowiska w kwestii obowiązku posiadania przez podatnika dokumentów świadczących o dokonaniu wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty. Uznał, że posiadanie powyższych dokumentów nie jest warunkiem zastosowania stawki 0%, gdyż warunkiem tym jest faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty, zgodnie z warunkami prawa celnego. Wskazał, że ani z art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy, ani z przepisów prawa wspólnotowego, wymóg taki nie może być wywiedziony. Uznał, że pominięcie wymogu posiadania przez podatnika tych dokumentów jest celowym działaniem ustawodawcy, który dostosował przepis polskiej ustawy, do unormowań prawa wspólnotowego, w których warunek taki nie występuje.

W dniu 10 października 2008 r. Spółka złożyła skargę kasacyjną na ww. wyrok WSA w Warszawie. Zaskarżając wyrok, za sprzeczną z prawem uznała ocenę dotyczącą zastosowania stawki 0% w zakresie, w jakim Sąd uznał, że zastosowanie tej stawki możliwe jest dopiero w chwili, w której nastąpi faktyczny wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Również Minister Finansów, nie zgadzając się z częścią uzasadnienia WSA, w dniu 15 października 2008 r., złożył skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 lutego 2010 r. sygn. akt I FSK 1956/08 oddalił skargi kasacyjne (Skarżącej i Ministra Finansów).

Odnosząc się do stanowiska zawartego w skardze kasacyjnej Spółki NSA orzekł, że wykładnia literalna art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje na konieczność opuszczenia przez towar terytorium Wspólnoty. Choć nie określa czasu, w jakim towar winien być wywieziony, to wskazuje na konieczność zaistnienia „skutku” w postaci wywozu. Ustawodawca dla określenia tego warunku posłużył się gramatycznym trybem warunkowym i stroną bierną. Zdaniem Sądu, nie należy go utożsamiać z przypisaniem czynności wywozu czasu przyszłego. Stwierdził, że ten sam skutek został również określony w przepisach Dyrektywy 112. W art. 146 ust. 1 lit d) wskazano, że zwalnia się transakcję, jeśli rzecz ruchoma została nabyta lub importowana w celu przeprowadzenia takich prac na terytorium Wspólnoty oraz „...wysłana lub przetransponowana poza terytorium Wspólnoty”. Zatem literalna wykładnia zarówno przepisu krajowego, jak i Dyrektywy 112 wskazuje, że dla zastosowania stawki 0% w przedmiotowej sprawie konieczne jest, aby towar opuścił terytorium Wspólnoty.

Ponadto, zdaniem NSA, wskazanie przez Spółkę, że objęcie towaru procedurą zawieszającą, przygotowującą towar do opuszczenia terytorium Wspólnoty gwarantuje wywóz towaru, a tym samym winno skutkować zastosowaniem preferencyjnej stawki jeszcze przed faktycznym opuszczeniem przez towar terytorium Wspólnoty – nie jest prawidłowe. To, że ustawodawca w art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdził, że wywóz winien nastąpić zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych, oznacza jedynie, że wywóz musi odpowiadać wymogom stawianym przez prawo celne. Choć przepisy Wspólnotowego Kodeksu Celnego zabezpieczają przebieg postępowania zawieszającego, to jednak nie gwarantują, że wywóz zostanie faktycznie dokonany.

W dniu 25 maja 2010 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie z dnia 29 lipca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 492/08, uchylający zaskarżoną interpretację.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów, wykonując prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z dnia 1 lipca 2010 r. znak ITPP2/443-105a/07/10-S/EŁ, uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

W treści wniesionego wezwania do usunięcia naruszenia prawa Spółka wskazała, że wydana interpretacja indywidualna nie uwzględnia ustnych motywów rozstrzygnięcia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lutego 2010 r. (sygn. akt I FSK 1956/08). W uzasadnieniu wskazała, że zastosowanie 0% stawki podatku nie jest uzależnione od uprzedniego wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a jedynie od prawidłowego zastosowania procedur celnych, co zostało potwierdzone przez Naczelny Sąd Administracyjny w trakcie podawania ustnych motywów rozstrzygnięcia. Spółka zwróciła uwagę, że powyższe nie znajduje odzwierciedlenia w pisemnym uzasadnieniu wyroku, dlatego wystąpiła z wnioskiem do NSA o uzupełnienie wyroku o powody rozstrzygnięcia, przedstawione ustnie przez sędziego sprawozdawcę.

Podniosła, że w trakcie podawania ustnych motywów Sąd wskazał, iż:

• wynik wykładni gramatycznej art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy wskazuje, że zastosowanie stawki 0% nie jest uzależnione od wcześniejszego wywozu towarów poza terytorium Unii, bowiem w konstrukcji przepisu użyto czasu przyszłego,
• prawo do skorzystania z 0% stawki uzależnione jest wyłącznie od prawidłowego zastosowania procedur celnych zawieszających.

Spółka stwierdziła także, że zaskarżona interpretacja nie jest zgodna z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 lipca 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 492/08), gdyż organ nie uzależnił prawa do zastosowania stawki 0% od momentu złożenia deklaracji VAT-7. Wskazała, że użyte w omawianym przepisie sformułowanie „jeżeli towary te zostaną wywiezione, należy interpretować w ten sposób, że dla zastosowania stawki 0% konieczne jest, aby zanim to nastąpi, towar opuścił terytorium Wspólnoty”, przez co Sąd rozumie moment złożenia deklaracji VAT-7. Powyższe – zdaniem Spółki – wynika z odwołania się Sądu do wykładni systemowej wewnętrznej i dokonania analizy warunków niezbędnych do stosowania stawki 0%, w określonych w ustawie sytuacjach wskazując, iż „Skarżąca zasadnie powołała się przy tym na wykładnię systemową wewnętrzną”. Zatem, w ocenie Spółki, Sąd potwierdził, że stawka ta może być stosowana pod warunkiem, że do dnia złożenia deklaracji VAT-7 nastąpi faktyczny wywóz uszlachetnionych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. To powoduje, że może ona stosować preferencyjną stawkę, a jedynie gdyby w chwili składania deklaracji towary nie opuściły terytorium Wspólnoty zobowiązana byłaby zastosować stawkę 22%.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, który wyrokiem z dnia 12 maja 2011 r. sygn. akt I SA/Sz 883/10, oddalił skargę Spółki.

W skardze kasacyjnej z dnia 29 sierpnia 2011 r. Spółka zakwestionowała stanowisko sądu pierwszej instancji. Wyrokiem z dnia 25 października 2012 r. sygn. akt I FSK 1749/11 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie wskazując, że stanowisko wyrażone w zaskarżonym wyroku pozostaje w sprzeczności z wiążącą oceną prawną wypowiedzianą we wcześniej wydanym w sprawie wyroku NSA z dnia 10 lutego 2010 r. sygn. akt I FSK 1956/08, którego obowiązujące brzmienie uzasadnienia zostało ukształtowane przez wyrok NSA z dnia 27 stycznia 2011 r. sygn. akt I FSK 1143/10. Sąd wskazał, że tym ostatnim orzeczeniem NSA po ponownym rozpoznaniu sprawy uwzględnił wniesioną przez Spółkę skargę o wznowienie postępowania i zmienił wyrok z dnia 10 lutego 2010 r. w części dotyczącej uzasadnienia, nadając mu treść odpowiadającą motywom ustnym podanym w czasie ogłoszenia wyroku, odbiegającą zasadniczo od jego wcześniejszej wersji.

We wspomnianym wyroku z dnia 27 stycznia 2011 r. sygn. akt I FSK 1143/10 Sąd stwierdził, że za błędny należy uznać pogląd, że brak jest podstaw do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% na świadczenie usług uszlachetniania czynnego na podstawie art. art. 83 ust. 1 pkt 24 w związku z art. 83 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług dopóki nie nastąpi faktyczny wywóz uszlachetnionych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z treści powołanego przepisu wynika bowiem, że użycie czasu przyszłego w konstrukcji tego przepisu nie może zostać uznane za przypadkowe i oznacza, że wywóz towarów może nastąpić po złożeniu przez Spółkę deklaracji VAT, w której wykazana została stawka 0% VAT.

W dniu 31 lipca 2013 r. wpłynął do tut. organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 9 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Sz 274/13.

W wyniku ponownej analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w związku z przepisem art. 153 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stanowiącym, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 9 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Sz 274/13 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W związku z faktem, że przedmiotem wniosku z dnia 3 sierpnia 2007 r. jest stan faktyczny, niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o stan prawny obowiązujący w chwili jego zaistnienia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle postanowień art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, poprzez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, tj. 7%, 3% lub 0%, lub zwolnienie od podatku.

I tak, na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 24 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług polegających na naprawie, uszlachetnianiu, przerobie lub przetwarzaniu towarów.

W oparciu o ust. 7 pkt 1 powołanego artykułu, przez usługi o których mowa w ust. 1 pkt 24, rozumie się usługi świadczone bezpośrednio przez podatnika, który sprowadził z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju towary objęte procedurą uszlachetniania czynnego w celu ich naprawy, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia, jeżeli towary te zostaną wywiezione z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych.

Należy zauważyć, że przepis art. 146 ust. 1 lit d) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1) stanowi, że państwa członkowskie zwalniają m.in. transakcje polegające na pracach, których przedmiotem jest rzecz ruchoma nabyta lub importowana w celu przeprowadzenia takich prac na terytorium Wspólnoty oraz wysłana lub przetransportowana poza terytorium Wspólnoty przez usługodawcę lub usługobiorcę niemającego siedziby na terytorium danego państwa, lub na rzecz jednego z nich.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność usługową w zakresie garbowania i farbowania skór futerkowych na zlecenia kontrahentów z krajów trzecich. Po wykonaniu czynności uszlachetniania, dokonuje zgłoszenia towarów do procedury tranzytu zewnętrznego, po czym dostarczane są one na terytorium Niemiec. Po objęciu ich ww. procedurą, Spółka zwraca się do Urzędu Celnego z wnioskiem o całkowite rozliczenie i zamknięcie procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, na skutek nadania towarom innego przeznaczenia celnego. Wniosek zawiera numer zgłoszenia celnego do procedury uszlachetniania czynnego oraz numer zgłoszenia celnego do procedury tranzytu zewnętrznego. Jako główny zobowiązany Spółka realizuje swoje obowiązki wynikające z procedury tranzytu (w terminie dokonuje przedstawienia towarów w Urzędzie Celnym przeznaczenia). W konsekwencji procedury są zamykane w systemie NCTS, a Spółka uzyskuje potwierdzenie zamknięcia procedury tranzytu zewnętrznego w postaci dokumentu T1.

Analizując okoliczności faktyczne sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro Spółka dochowuje wszystkich zasad przejściowego przebywania towarów na rynku europejskim i towary te są wywożone poza terytorium Wspólnoty zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych - na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 24 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z ust. 7 pkt 1 tego artykułu - ma prawo do zastosowania stawki 0% do świadczonych usług uszlachetniania.

Jednocześnie należy podkreślić, że analiza stosowanych procedur związanych z wywozem uszlachetnionych towarów na gruncie prawa celnego, nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.