Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-519/13/KT
z 8 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2013 r. (data wpływu 4 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zamierza Pani rozpocząć działalność gospodarczą w zakresie usług rachunkowo-księgowych, sklasyfikowanych w PKD pod symbolem 69.20.Z. Posiada certyfikat księgowy wydany przez Ministra Finansów, upoważniający do prowadzenia działalności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Nie posiada uprawnień do wykonywania czynności doradztwa podatkowego, ponieważ nie jest wpisana na listę doradców podatkowych.

Faktycznie wykonywane przez Panią usługi będą polegały na:

• księgowaniu wszelkiego rodzaju transakcji gospodarczych;
• przygotowywaniu dokumentów o dochodach osób i firm w celach podatkowych;
• przygotowywaniu list płac pracowników;
• przygotowywaniu rozliczeń dla ZUS-u;
• przygotowywaniu sprawozdań dla GUS, PFRON;
• przygotowywaniu bilansów i ustalaniu wyniku finansowego;
• prowadzeniu w imieniu i na rzecz podatników ksiąg rachunkowych i innych ewidencji wymaganych przepisami podatkowymi, ujmujących zapisy zdarzeń w porządku chronologicznym i systematycznym;
• przesyłaniu drogą elektroniczną do urzędów skarbowych wymaganych dokumentów i deklaracji podatkowych sporządzonych na podstawie faktur dostarczonych przez klientów biura, na podstawie upoważnienia UPL-1 oraz podpisanych z klientami umów na świadczenie kompleksowych usług księgowych;
• gromadzeniu i przechowywaniu dowodów księgowych oraz pozostałej dokumentacji przewidzianej ustawami podatkowymi.

Nie będzie Pani świadczyła usług dla osób, które będą chciały uzyskać tylko poradę, opinię lub wyjaśnienie „w zakresie podatkowym”. Nie będzie „doradzać podatkowo” oraz nie będzie reprezentować klientów przed organami podatkowymi lub sądami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wykonywanie czynności, o których mowa we wniosku pozwoli Pani na skorzystanie ze zwolnienia podmiotowego w zakresie podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na różny charakter wcześniej wymienionych czynności, usługi rachunkowo-księgowe i doradztwo w PKD powinny być rozdzielone. Stworzenie jednej grupy w tym przypadku wywołuje szereg wątpliwości. Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęcia „doradztwa”, dlatego też należy się odwołać do wykładni językowej, która mówi, że „doradztwo” oznacza udzielanie fachowej porady, wskazanie sposobu postępowania, podanie zaleceń.

Uważa Pani, że przy wykonywaniu czynności wskazanych we wniosku „nie ma miejsca na doradztwo”, ponieważ wszystkie polegają na analizie oraz poprawnym księgowaniu zdarzeń gospodarczych na podstawie dostarczonych przez klientów faktur i innych dokumentów. Wskazała, że deklaracje podatkowe będą sporządzane tylko w przypadku, gdy będzie to stanowiło element kompleksowej usługi księgowej. Według Pani, zaksięgowanie faktur, sporządzenie odpowiedniej dokumentacji, a następnie oddanie jej co miesiąc klientowi, który musiałby sam sporządzić np. deklarację VAT-7, byłoby absurdem. Trudno również zaliczyć do doradztwa podatkowego korzystanie z takiego „udogodnienia”, jak przekazywanie dokumentów do urzędu skarbowego drogą elektroniczną, na podstawie druku UPL-1. Jest to pełnomocnictwo o bardzo wąskim zakresie, pozwalającym jedynie na podpisanie i przekazanie elektronicznie deklaracji do urzędu skarbowego. Ma to na celu usprawnienie, ułatwienie i przyspieszenie pracy zarówno dla biura rachunkowego, jego klienta – czyli podatnika – jak i dla urzędu skarbowego. Czynność ta absolutnie nie mieści się w definicji „doradztwa”.

Stwierdziła Pani, że mając na uwadze powyższe, nie będzie świadczyła usług doradztwa podatkowego. Dlatego też będzie miała prawo do zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, otwierając działalność gospodarczą w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, w ramach biura rachunkowego, które zamierza otworzyć korzystając z uprawnień nadanych przez Ministra Finansów, a potwierdzonych certyfikatem księgowym.

W Pani przekonaniu, zwolnienie to będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży nie przekroczy progu określonego w art. 113 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w oparciu o art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl ust. 9 tego artykułu, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jak stanowi ust. 10 ww. artykułu, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Zauważyć należy, iż na podstawie ust. 13 pkt 2 powołanego artykułu, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

W świetle powyższego usługi w zakresie doradztwa oraz usługi prawnicze nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Należy zaznaczyć, że w wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.). W § 27 ww. rozporządzenia wskazano, że określa się listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do tego rozporządzenia. W poz. 12 i 13 wskazanego załącznika wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego oraz usługi prawnicze.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia „doradztwo”. W potocznym rozumieniu termin ten obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994, „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa”, winien być rozumiany szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213) obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 3 tej ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
   
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

- w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu, o którym mowa w poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r., ze zwolnienia podmiotowego, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. A zatem jedynie w sytuacji świadczenia usług rachunkowych lub rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, iż posiada Pani certyfikat księgowy i zamierza rozpocząć działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług rachunkowo-księgowych. Wykonywane czynności będą polegały na analizie oraz poprawnym księgowaniu zdarzeń gospodarczych na podstawie dostarczonych przez klientów faktur i innych dokumentów. Deklaracje podatkowe będą sporządzane i podpisywane tylko w przypadku, gdy będzie to stanowiło element kompleksowej usługi księgowej. Nie będzie Pani świadczyła usług doradztwa podatkowego, ponieważ nie posiada stosownych uprawnień do ich świadczenia. Nie będzie również reprezentować klientów przed organami podatkowymi lub sądami.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że o ile nie będzie Pani – jak wynika z wniosku - wykonywała czynności w zakresie doradztwa, będzie mogła skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, jednak nie - jak wskazała w zaprezentowanym stanowisku – na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a w oparciu o ust. 9 tego artykułu. Korzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty określonej w art. 113 ust. 9 ww. ustawy.

Należy jednocześnie wyjaśnić, że pomimo prawidłowego stwierdzenia, że będzie Pani miała prawo do zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, to ze względu na podanie błędnej podstawy prawnej, tj. przepisu art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zamiast ust. 9 tego artykułu, oceniając stanowisko Pani całościowo, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.