INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2013 r. (data wpływu 15 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 8 lipca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 28 czerwca 2013 r., znak ILPB1/415-438/13-2/AA, ILPP2/443-340/13-2/AD na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

W piśmie tym wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia m.in. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych o:

1. Informację jakie skutki Wnioskodawca chciałby wywieść z faktu otrzymania interpretacji, że zbieranie złomu i jego sprzedaż należy zakwalifikować jako pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych... Jeżeli Zainteresowany oczekuje odpowiedzi w zakresie prawa podatkowego dotyczącej tego zagadnienia należy sformułować w tym temacie pytanie oraz przedstawić własne stanowisko w odniesieniu do tego pytania.
2. Wskazanie, czy czynność zbierania złomu i jego sprzedaż przez Wnioskodawcę spełnia łącznie następujące warunki:
   1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tej czynności oraz jej wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tej czynności;
   2. jest ona wykonywana pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego tę czynność;
   3. wykonujący tę czynność nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 2 lipca 2013 r., a w dniu 8 lipca 2013 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą żadnej działalności gospodarczej. Rozważa możliwość zbierania złomu pochodzącego z jego gospodarstwa domowego oraz od swoich znajomych i sprzedaży go do skupu złomu. Przewidywana wartość oddanego do skupu złomu nie przekroczy jednorazowo kwoty 1.000,00 zł. Planowana sprzedaż nie byłaby wykonywana ciągle i w celach zarobkowych.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż czynność zbierania złomu i jego sprzedaż nie jest wykonywana na żadne zlecenie osób trzecich. Zainteresowany czynności te wykonuje wyłącznie w miejscu i czasie przez niego przyjętym. Nie podlega on żadnemu kierownictwu osób trzecich. Powyższe oznacza, że Wnioskodawca nie spełnia łącznie przesłanek, o które organ pyta w pyt. Nr 2 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychody uzyskiwane ze sprzedaży złomu należy kwalifikować jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej...

Pytanie to wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, zbieranie i sprzedaż złomu, który będzie pozyskiwać jako osoba fizyczna nie stanowi działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za działalność gospodarczą rozumie się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
   
   

Planowane zbieranie złomu i jego sprzedaż nie będzie wykonywana przez Wnioskodawcę w sposób ciągły i zarobkowy, a jedynie sporadycznie i incydentalnie. Wartość transakcji - sprzedawanego złomu - nie będzie przekraczać jednorazowo kwoty 1.000 zł.

Pozyskiwany złom będzie pochodził z zasobów prywatnych Wnioskodawcy lub znajomych osób, dlatego też czynności takie nie wypełniają przesłanek art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. (…)

W ocenie Wnioskodawcy zbieranie i sprzedaż złomu niedokonywana w sposób ciągły i zarobkowy nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca natomiast z tytułu wykonywania wyżej opisanych czynności nie będzie posiadał statusu podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyszczególniono odrębne źródło przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
  
  

Literalna wykładnia tego przepisu wskazuje, że jest to działalność zarobkowa, czyli służąca osiąganiu zysków, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, co oznacza, że jest to działalność przygotowana i uporządkowana oraz ma charakter powtarzalny.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, iż działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Tak więc, w celu zakwalifikowania działań podjętych przez Zainteresowanego do działalności gospodarczej należy ocenić zamiar, okoliczności i cel opisanych we wniosku czynności. Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca rozważa możliwość zbierania złomu w celu jego sprzedaży w skupie złomu. Czynności te będą więc nakierowane na uzyskanie konkretnego efektu w postaci zarobku. Jednocześnie, mimo wskazania przez Wnioskodawcę, iż jego działania będą prowadzone w sposób incydentalny i sporadyczny, to jednak stwierdzić należy, że całokształt okoliczności przedstawionych we wniosku wskazuje na zamiar prowadzenia wskazanych czynności w sposób powtarzalny i ze sobą powiązany, prowadzący do wielokrotnego osiągnięcia zysku.

Zbiórka złomu będzie zatem odbywać się w warunkach wskazujących na jej handlowy i zarobkowy charakter. W świetle powyższego należy wskazać, że działanie takie jest rodzajem aktywności zarobkowej, podejmowanej w sposób zorganizowany i ciągły, co w kontekście powołanych wyżej definicji wskazuje na to, że tak uzyskiwane przychody należy zakwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej.

Równocześnie, na podstawie art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Nieuznanie czynności za działalność gospodarczą wymaga łącznego spełnienia wszystkich wymienionych powyżej przesłanek.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wśród źródeł przychodów wymienia m.in. odpłatne zbycie rzeczy.

Rzeczami w świetle art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) są tylko przedmioty materialne.

Wobec powyższego złom w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego jest rzeczą.

Treść przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż źródłem przychodów jest m.in. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 innych rzeczy - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem, o ile sprzedaż złomu (rzeczy) nie nastąpiła w ramach działalności gospodarczej i została dokonana po upływie pół roku, licząc od końca, w którym nastąpiło nabycie, przychód uzyskany ze sprzedaży w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi źródła przychodów.

Ponadto jak wynika z wniosku wątpliwość Wnioskodawcy budzi fakt, czy przychody uzyskiwane ze sprzedaży złomu należy kwalifikować jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż czynność zbierania złomu i jego sprzedaż nie jest wykonywana na żadne zlecenie osób trzecich. Zainteresowany wykonuje te czynności wyłącznie w miejscu i czasie przez niego przyjętym. Nie podlega on żadnemu kierownictwu osób trzecich. Powyższe oznacza, że Wnioskodawca nie spełnia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tak więc, podsumowując należy uznać, iż w przedmiotowej sprawie, w której opisane przez Wnioskodawcę czynności spełniać będą znamiona ciągłości ich prowadzenia jak również ich zarobkowego charakteru, a także fakt, iż nie będą spełniały warunków określonych w art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwalających na nieuznanie ich za pozarolniczą działalność gospodarczą, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, iż wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.