Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-528/13/MU
z 21 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2013 r. (data wpływu 22 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 11 grudnia 1999 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni. Nie pozostawił testamentu. Jego majątek stanowił m. in. lokal mieszkalny w którym mieszkał z żoną. W dniu 20 lipca 2012 r. zmarła jego żona i matka Wnioskodawczyni. Testamentu nie pozostawiła. W dniu 20 października 2012 r. zostało przeprowadzone postępowanie sądowe dotyczące nabycia spadku, a następnie działu spadku, które zostało zakończone w dniu 20 marca 2013 r. W wyniku działu spadku sąd przeniósł na wyłączoną własność Wnioskodawczyni lokal mieszkalny i zasądził na rzecz Jej siostry kwotę 23.333 zł tytułem spłaty jej części lokalu mieszkalnego.

Spadek po ojcu został obłożony podatkiem od spadków i darowizn na podstawie przepisów w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r., natomiast spadek po matce nie podlegał opodatkowaniu. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać lokal mieszkalny.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Jakie wydatki można odliczyć od przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych, a jakie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub innych praw majątkowych jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Wnioskodawczyni wskazuje, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 listopada 2001 r. sygn. akt SA/Sz 174/00, wyraził pogląd, że skoro ustawodawca nie określił, co stanowi koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych, to uprawnionym jest twierdzenie, że za owe koszty sprzedaży należy uważać wszystkie niezbędne wydatki, poniesione przez sprzedającego aby sprzedaż mogła dojść do skutku. Wnioskodawczyni uważa, że do kosztów odpłatnego zbycia będzie mogła zaliczyć poniesione opłaty związane ze zbyciem nieruchomości - lokalu mieszkalnego tj.:

1. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego,
2. prowizję pośrednika w sprzedaży nieruchomości,
3. koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości,
4. wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej,
5. opłatę notarialną,
6. podatek od czynności cywilnoprawnych,
7. opłatę sądową wpłaconą na postępowanie spadkowe,

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) są udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Wnioskodawczyni uważa, że kosztami takimi będą m. in.:

1. cena nabycia udziału w nieruchomości określona w postanowieniu sądu dotyczącym zniesienia współwłasności ze spłatą (kwota spłaty),
2. koszty, które zostały poniesione przez podatnika w czasie posiadania nieruchomości (od chwili nabycia nieruchomości do czasu jej zbycia), tj. poniesione koszty na fundusz remontowy, opłata za ogrzewanie, wodę oraz koszty zarządu nieruchomością,
3. kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn.

W myśl art. 22 ust. 6e ustawy o PIT wysokość powyższych nakładów ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zdaniem Wnioskodawczyni jeżeli chodzi o ustalanie dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości (lokalu mieszkalnego) stanowiącego podstawę naliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, to w myśl art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, (pomniejszony o wyżej wymienione koszty), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje więc generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem dla określenia skutków podatkowych takiej transakcji istotne jest ustalenie daty nabycia nieruchomości lub praw.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 11 grudnia 1999 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni. Nie pozostawił testamentu. Jego majątek stanowił m. in. lokal mieszkalny w którym mieszkał z żoną. W dniu 20 lipca 2012 r. zmarła jego żona, matka Wnioskodawczyni. Testamentu nie pozostawiła. W dniu 20 października 2012 r. zostało przeprowadzone postępowanie sądowe dotyczące nabycia spadku, a następnie działu spadku, które zostało zakończone w dniu 20 marca 2013 r. W wyniku działu spadku sąd przeniósł na wyłączoną własność Wnioskodawczyni lokal mieszkalny i zasądził na rzecz Jej siostry kwotę 23.333 zł tytułem spłaty jej części lokalu mieszkalnego.

Spadek po ojcu został obłożony podatkiem od spadków i darowizn na podstawie przepisów w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r., natomiast spadek po matce nie podlegał opodatkowaniu. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać lokal mieszkalny.

W związku z tym wskazać należy, iż zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) spadek to prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów ww. ustawy. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Stosownie zaś do art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu. Do momentu działu spadku spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Artykuł 1037 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi natomiast, że dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

Z instytucją działu spadku mamy więc do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Nie zmienia to faktu, iż dział spadku jest zawsze konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Dział spadku jest więc czynnością wtórną do nabycia spadku, nie można nabyć własności rzeczy tylko i wyłącznie w drodze działu spadku, bez nabycia spadku.

Z kolei, zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.

Jeżeli więc spełnione są wymienione wyżej warunki, podział majątku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę nabycia rzeczy uznać należy datę nabycia udziału w majątku wspólnym.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że nabycie ww. lokalu mieszkalnego nastąpiło w 1999 r. w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w spadku po ojcu, w 2012 r. w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w spadku po matce oraz w 2013 r. w części odpowiadającej udziałom nabytym w drodze działu spadku.

W związku z tym stwierdzić należy, iż uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w drodze spadku po ojcu, nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż zostanie bowiem dokonana po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie ww. udziału. W konsekwencji nie będzie stanowiła źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, jeżeli sprzedaż lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w drodze spadku po matce oraz na skutek dokonanego działu spadku, nastąpi przed upływem pięciu lat, licząc odpowiednio od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowiła będzie ona źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać więc należy, że stosownie do art. 30e ust. 1 ww. ustawy od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Można do takich kosztów zaliczyć m. in. związane ze zbyciem koszty wyceny przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe. Koszty nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Wobec powyższego, ewentualne wydatki na wycenę lokalu mieszkalnego przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizję pośrednika w sprzedaży tego lokalu, ogłoszenia w prasie związane z zamiarem sprzedaży lokalu mieszkalnego oraz wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej w tym opłatę notarialną można zakwalifikować do kosztów odpłatnego zbycia, które pomniejszą przychód Wnioskodawczyni który uzyska z tej sprzedaży.

Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi zaistnieć związek przyczynowo – skutkowy.

Należy jednak zwrócić uwagę, że ponieważ koszty odpłatnego zbycia, jeśli zostaną przez Wnioskodawczynię poniesione, dotyczyć będą sprzedaży całego lokalu mieszkalnego odliczyć od podlegającego opodatkowaniu przychodu Wnioskodawczyni będzie mogła jedynie koszty proporcjonalnie przypadające na udziały nabyte w 2012 r. i 2013 r., gdyż zbycie udziału nabytego w 1999 r. nie będzie stanowiło w ogóle źródła przychodu, a tym samym nie będzie mogło również generować kosztów.

Od kosztów odpłatnego zbycia odróżnić należy koszty uzyskania przychodu, zasady ustalania których określone zostały w art. 22 ust. 6c i 6d.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

W myśl art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (art. 22 ust. 6f).

Przepis art. 22 ust. 6c ww. ustawy w sposób jednoznaczny stanowi jakie wydatki mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Kosztem tym bezspornie jest kwota wydatkowana na nabycie nieruchomości.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałowi nabytemu odpłatnie tj. w drodze dokonanego działu spadku, kosztem uzyskania przychodu może być m. in. udokumentowana kwota faktycznej spłaty na rzecz siostry, ponieważ mieści się ona w kategorii kosztów nabycia, o których mowa w ww. art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do tej kategorii kosztów można zaliczyć związaną z dokonanym działem spadku kwotę zapłaconego podatku od czynności cywilnoprawnych i opłatę sądową wpłaconą w związku z postępowaniem o dział spadku. Do kosztów uzyskania przychodu nie sposób jednak zakwalifikować wydatków poniesionych na opłaty za ogrzewanie, wodę, koszty zarządu nieruchomością oraz fundusz remontowy, gdyż nie można ich zaliczyć ani do kosztów nabycia lokalu mieszkalnego, ani też do nakładów poniesionych na ten lokal mieszkalny. Wydatki te związane są z eksploatacją i utrzymaniem tego lokalu jak również części nieruchomości wspólnej. Wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię są zatem ciężarem do którego zobowiązany jest każdy posiadacz lokalu mieszkalnego (nieruchomości). Nadmienić również należy, że istotą gromadzenia środków na funduszu remontowym jest to, że środki z tego funduszu mają na celu jedynie pokrycie wydatków niezbędnych dla zachowania substancji i prawidłowego funkcjonowania nieruchomości np. budynku w którym znajdują się poszczególne lokale mieszkalne. Celem powołania funduszu remontowego jest więc rozłożenie w czasie ciężaru utrzymania nieruchomości. Wydatki te są obowiązkowymi wydatkami eksploatacyjnymi, które nie są nakładami zwiększającymi wartości mieszkań.

Nie można zgodzić się również z twierdzeniem Wnioskodawczyni, że do kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy Wnioskodawczyni może zaliczyć kwoty zapłaconego podatku od spadków i darowizn. Wydatek ten nie został bowiem wymieniony wprost w tym przepisie, jak również nie może zostać zaliczony do żadnego w nim wymienionych.

Niemniej jednak wskazać należy, że definiując koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw nabytych nieodpłatnie w art. 22 ust. 6d ww. ustawy, ustawodawca do kosztów tych zaliczył udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Jednakże w omawianej sprawie Wnioskodawczyni kwoty zapłaconego podatku od spadków i darowizn nie będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu ponieważ przypada ona na udział nabyty w 1999 r. tzn. w spadku po ojcu, sprzedaż którego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując stwierdzić należy, że do kosztów odpłatnego zbycia, pomniejszających zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód, który Wnioskodawczyni uzyska ze sprzedaży lokalu należy zakwalifikować ewentualne wydatki na wycenę lokalu mieszkalnego przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizję pośrednika w sprzedaży tego lokalu, ogłoszenia w prasie związane z zamiarem sprzedaży lokalu mieszkalnego oraz wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej w tym opłatę notarialną, jednakże wyłącznie w wysokości proporcjonalnie przypadającej na udziały nabyte w 2012 r. i 2013 r.

Natomiast do kosztów uzyskania przychodu, określonych w art. 22 ust 6c ustawy Wnioskodawczyni będzie mogła zaliczyć wydatki poniesione w związku z nabyciem ww. lokalu mieszkalnego tj. udokumentowaną kwotę faktycznej spłaty na rzecz siostry, związaną z dokonanym działem spadku, kwotę zapłaconego podatku od czynności cywilnoprawnych i opłatę sądową wpłaconą w związku z postępowaniem o dział spadku. Do kosztów tych nie sposób jednak zakwalifikować wydatków poniesionych na opłaty za ogrzewanie, wodę, koszty zarządu nieruchomością oraz fundusz remontowy, gdyż nie można ich zaliczyć ani do kosztów nabycia lokalu mieszkalnego, ani też do nakładów poniesionych na ten lokal mieszkalny. Wydatki te związane są z eksploatacją i utrzymaniem tego lokalu jak również nieruchomości wspólnej. Są one zatem ciężarem do którego ponoszenia Wnioskodawczyni jako posiadacz lokalu mieszkalnego była i jest zobowiązana.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.