Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-343/13/IK
z 24 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2013 r. (data wpływu 12 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym w dniach 20 czerwca 2013 r. i 8 lipca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku mającej zastosowanie do transakcji dostawy lokalu mieszkalnego wraz z garażem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia stawki podatku mającej zastosowanie do transakcji dostawy lokalu mieszkalnego wraz z garażem.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 4 grudnia 2012 r. w kancelarii notarialnej ustanowił Pan odrębną własność lokalu i dokonał dostawy nieruchomości o powierzchni użytkowej 117,54 m2 usytuowanej na poddaszu oraz garażu o powierzchni 22,18 m2 usytuowanego na poziomie piwnic na rzecz osoby fizycznej. Cena sprzedaży wg aktu notarialnego została ustalona w kwocie 230.000,00 zł. W dniu 10 grudnia 2012 r. wystawił Pan fakturę na kwotę o wartości netto 212.962,96 zł ze stawką 8% VAT - 17.037,04 zł, wartość brutto 230.000,00. Ww. lokal przeznaczony jest na cele mieszkaniowe.

W uzupełnieniu do wniosku wskazał Pan, że jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Przedmiotowy garaż nie znajduje się w hali garażowej, która posiada odrębną księgę wieczystą, nie stanowi również udziału w części wspólnej nieruchomości z prawem do korzystania z miejsca postojowego i nie może być odrębnym od lokalu przedmiotem obrotu. Nie stanowi odrębnego lokalu użytkowego, objętego odrębną księgą wieczystą, który może być przedmiotem samodzielnego obrotu. Nie posiada Pan również dla garażu zaświadczenia o samodzielności, o którym mowa w art. 2 ust. 3 ustawy o własności lokali.

Z kolejnego uzupełnienia wniosku, stanowiącego doprecyzowanie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży nieruchomości. Przedmiotowa transakcja została dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Garaż nie znajduje się w hali garażowej i nie jest wyodrębniony w księdze wieczystej. Z zaświadczenia Starostwa Powiatowego wynika, ze lokale nr 1, 2 i 3 w budynku nr 5 są samodzielnymi lokalami. W akcie notarialnym o ustanowieniu odrębnej własności lokali i sprzedaży stwierdza się, że lokal mieszkalny nr 3 składa się z trzech pokoi, kuchni, łazienki, wc, przedpokoju i garderoby – na poddaszu oraz garażu nr 2 na poziomie piwnic (pow. garażu 22,18 m2), z własnością którego związany jest udział, wynoszący 313/1000 etc. W nawiązaniu do aktu notarialnego garaż nie stanowi udziału w części wspólnej nieruchomości z prawem do korzystania z miejsca parkingowego. Nie stanowi również lokalu użytkowego w rozumieniu przepisów. Przedmiotowy lokal został wyodrębniony z nowowybudowanej nieruchomości aktem notarialnym z dnia 4 grudnia 2012 r. na podstawie którego ustanowiono odrębną własność lokalu na podstawie zaświadczenia z dnia 1 października 2012 r. wydanego przez Starostwo Powiatowe. Lokal mieszkalny został wyodrębniony i został sprzedany tym samym aktem, nie był zatem przedmiotem najmu, dzierżawy. W związku z jego nabyciem (budową) przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego i z tego prawa Pan skorzystał. Nie ponosił Pan również wydatków na ulepszenie tej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opodatkowanie czynności dostawy nieruchomości stawką 8% było poprawne?

Pana zdaniem, przedstawionym w uzupełnieniu do wniosku, zastosowanie stawki 8% było prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze m.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl zapisów art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Ponadto za oddanie do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, uznać należy nie tylko sprzedaż, ale również najem i dzierżawa. Zatem pierwszym zasiedleniem będzie także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży nieruchomości dokonał Pan wyodrębnienia z nowowybudownej nieruchomości własności lokalu mieszkalnego oraz dostawy tego lokalu mieszkalnego oraz garażu. Posiada Pan zaświadczenie Starosty o samodzielności lokalu mieszkalnego na podstawie art. 2 ust. 3 ustawy o własności lokali. Przedmiotowy garaż – jak wskazano we wniosku - nie stanowi udziału w części wspólnej nieruchomości z prawem do korzystania z miejsca parkingowego, nie stanowi również lokalu użytkowego w rozumieniu przepisów. Garaż jest nierozerwalnie związany z lokalem, nie jest objęty odrębną księgą wieczystą i nie może być przedmiotem samodzielnego obrotu. W związku z budową przedmiotowego lokalu korzystał Pan z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Nie ponosił Pan wydatków na jego ulepszenie. Lokal też nie był przedmiotem najmu, dzierżawy.

Analiza przedstawionych okoliczności w kontekście powołanego stanu prawnego prowadzi do wniosku, iż transakcja zbycia obejmuje dostawę lokalu mieszkalnego wraz z garażem, który nie może być odrębnym przedmiotem sprzedaży. W związku z faktem, iż przedmiotem dostawy jest lokal mieszkalny wyodrębniony z nowowybudowanej nieruchomości stwierdzić należy, iż dostawa ta nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, zatem nie podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy. Z uwagi na fakt, iż w stosunku do tego obiektu przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przedmiotowa dostawa nie korzysta również ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Wobec powyższego przedmiotowa transakcja zbycia podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Aby ustalić właściwą stawkę podatku na przedmiotowej transakcji należy przywołać przepis art. 41 ust. 12 ustawy, z którego wynika, że stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

W art. 41 ust. 12b ustawy wskazano, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Ust. 12c powołanego artykułu określa, że w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

W świetle zapisów art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

A contrario nie jest lokalem mieszkalnym wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb nieprzeznaczona na stały pobyt ludzi i niesłużąca zaspokajaniu ich potrzeb.

Ustalenie właściwej stawki podatku od towarów i usług obowiązującej do dostawy garaży, wymaga analizy okoliczności, w których dochodzi do tego zbycia. Istotne znaczenie ma sposób sprzedaży garaży i przynależność do lokalu mieszkalnego. Analizie poddać należy okoliczność, czy garaże są, czy też nie mogą być przedmiotem odrębnej własności, a przez to, czy mogą stanowić przedmiot samodzielnego obrotu, a więc, czy mogą być sprzedawane i nabywane tylko i wyłącznie z lokalem mieszkalnym, do którego zostały przypisane, czy też odrębnie.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że skoro - jak wskazano we wniosku – przedmiotem sprzedaży była odrębna własność lokalu mieszkalnego wraz z garażem, który nie mógł być przedmiotem odrębnej sprzedaży oraz nie jest lokalem użytkowym, to transakcja ta stanowi jedno świadczenie, opodatkowane preferencyjną stawką podatku w wysokości 8% na podstawie na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony stan faktyczny, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, interpretacji nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – ( t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.