INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2012 r. (data wpływu 12 stycznia 2012 r.) uzupełnionym w dniu 25 marca 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego po uprawomocnieniu się wyroku NSA kończącego postępowanie w sprawie, potwierdzającego opodatkowanie czynności zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego po uprawomocnieniu się wyroku NSA kończącego postępowanie w sprawie, potwierdzającego opodatkowanie czynności zbycia nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniu 25 marca 2012 r. o należną opłatę za wydanie interpretacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Pan X prowadzący przedsiębiorstwo pod nazwą Y, działając jako przedsiębiorca, w dniu 12 grudnia 2007 r. nabył na podstawie aktu notarialnego własność dwóch działek gruntu w udziale wynoszącym po 1/8 w każdej. Od powyższej czynności notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych powołując jako podstawę prawną przepisy art. 1, 6 i 7 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 399 ze zm.), mimo złożonego przez dotychczasowego właściciela działki (Zbywcę) w akcie notarialnym oświadczenia, zgodnie z którym działki posiadały charakter usługowo-produkcyjny, przy czym pierwsza z działek była niezabudowana, natomiast druga działka z rozpoczętą budową.

Zarówno Wnioskodawca jak i Zbywca nieruchomości, podpisując i wykonując umowę sprzedaży, byli czynnymi podatnikami VAT.

Ze względu na brak podstaw zastosowania zwolnienia z podatku VAT wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 9 ustawy o VAT, w wersji obowiązującej na dzień sprzedaży Nieruchomości, czynność sprzedaży Nieruchomości będącej przedmiotem powołanej umowy podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 22%.

Taki stan rzeczy potwierdził Naczelnik Urzędu Skarbowego do którego Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC). Naczelnik Urzędu Skarbowego przeprowadził postępowanie w zakresie zaistnienia przesłanek do stwierdzenia nadpłaty w podatku PCC. W wyniku przeprowadzonego postępowania o stwierdzenie nadpłaty, badając zasadność jej powstania, po weryfikacji stanu faktycznego sprawy i zebraniu materiału dowodowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję w której uznał podstawę powstania nadpłaty i określi jej wysokość. Podstawę nadpłaty stanowiła okoliczność istnienia obowiązku podatkowego w VAT po stronie zbywcy Nieruchomości. W wyniku przeprowadzonego postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty, Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał materiał dowodowy za wystarczający do stwierdzenia nadpłaty, ponieważ cyt. „w świetle przepisów o VAT Zbywca nieruchomości dokonując w dniu 12 grudnia 2007 r. sprzedaży wymienionych Nieruchomości, działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, więc transakcja ta stanowiła dostawę towarów objętą przepisami ustawy o VAT”. Naczelnik potwierdził również, że brak jest podstaw do stwierdzenia, iż sprzedaż którejkolwiek z wymienionych Nieruchomości korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług. Ostatecznie nadpłata została zwrócona na konto Wnioskodawcy, tym samym zostało potwierdzone, że Wnioskodawcy zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, z tytułu wykorzystywania nabytych nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W obliczu przedstawionego stanu faktycznego i odpowiadającego mu stanu prawnego, Zbywca obowiązany jest do opodatkowania podatkiem VAT czynności dostawy wskazanych Nieruchomości, a co się z tym wiąże, zgodnie art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, do wystawienia faktur VAT potwierdzających dokonanie sprzedaży. Mimo takiego stanu rzeczy, Zbywca odmawia wystawienia faktur VAT.

Organy podatkowe dokonają wszczęcia postępowania podatkowego wobec Zbywcy nieruchomości i wydadzą w obu instancjach decyzje potwierdzające powstanie obowiązku podatkowego w VAT z tytułu dostawy nieruchomości. Zbywca zaskarży decyzje do sądów administracyjnych obu instancji.

Sądy wydadzą wyroki oddalające skargi. W następstwie uprawomocnienia się wyroku NSA, nastąpi ostateczne potwierdzenie przysługującego Wnioskodawcy uprawnienia do odliczenia podatku VAT naliczonego od transakcji zbycia nieruchomości.

Zbywca nieruchomości po otrzymaniu orzeczeń sądów obu instancji potwierdzających obowiązek zapłaty podatku VAT od transakcji zbycia rzeczonych nieruchomości, nadal uchylać się będzie od wystawienia i doręczenia Wnioskodawcy faktur VAT.

Wnioskodawca poinformował, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje jedynie czynności opodatkowane podatkiem VAT, a przedstawiony opis zdarzenia przyszłego odnosi się do jego sytuacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie miał możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego po uprawomocnieniu się wyroku NSA kończącego postępowanie w sprawie, potwierdzającego opodatkowanie podatkiem VAT czynności zbycia Nieruchomości podatkiem VAT, w sytuacji dalszej odmowy przez Zbywcę wystawienia faktury VAT... Jeśli tak, to za jaki okres rozliczeniowy (miesiąc i rok) Wnioskodawca powinien potrącić kwotę podatku naliczonego zawartego w płatności za nabycie nieruchomości...

Zdaniem Wnioskodawcy, prawomocny wyrok, w którym sąd ostatecznie potwierdzi obowiązek zapłaty podatku VAT przez Zbywcę Nieruchomości, wraz z całym materiałem dowodowym, potwierdzający zaistnienie stanu faktycznego – czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT – będzie wystarczającym dowodem na skonsumowanie przez Wnioskodawcę prawa do odliczenia VAT naliczonego zawartego w płatności z tytułu nabycia obu Nieruchomości. Z uwagi na to, że wyrok jedynie ostatecznie potwierdził opodatkowanie podatkiem VAT czynności sprzedaży Nieruchomości dokonanej w dniu 12 grudnia 2007 r., potrącenie naliczonego podatku VAT winno zostać uwzględnione przez Wnioskodawcę w rozliczeniu VAT i deklaracji VAT-7 za grudzień 2007 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Na mocy art. 86 ust. 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi:

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
   1. z tytułu nabycia towarów i usług,
   2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
   3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
      - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;
2. w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5;
3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
4. kwota podatku należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
5. kwota podatku należnego z tytułu importu towarów – w przypadkach, o których mowa w art. 33a,
6. różnica podatku, o której mowa w art. 29 ust. 18 i art. 37.

Ustawodawca wyraźnie określił zatem, na podstawie jakich dokumentów podatnicy mogą dokonać odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabywanych towarów i usług. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, odliczenie jest możliwe w sytuacjach, gdy wydatki są udokumentowane fakturami VAT. Należy zauważyć, że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług – poza pewnymi wyjątkami wyraźnie w przepisach wskazanymi – nie przewidują innego niż faktura dokumentu, dającego nabywcy towarów i usług możliwość odliczenia podatku z tytułu ich nabycia.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Wymóg posiadania faktury VAT w celu skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego jest całkowicie zgodny z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 347, str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą. Zgodnie z przepisem art. 178 lit. a Dyrektywy w celu dokonania odliczenia, o którym mowa w art. 168 lit. a, w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług, podatnik musi posiadać fakturę sporządzoną zgodnie z art. 220-236 i art. 238, 239 i 240. Tym samym wymóg posiadania faktury określony w przepisie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług stanowi prawidłową implementację przepisów Dyrektywy i zgodny jest z prawem wspólnotowym.

Jednocześnie zauważyć należy, iż ani ustawodawca unijny ani ustawodawca krajowy nie dopuszcza możliwości zastąpienia faktury VAT innymi dokumentami (np. umowami, dokumentami bankowym itp.).

Z powołanych wyżej regulacji wynika zatem, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w takim zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, przy czym kwota podatku naliczonego, która może zostać odliczona, musi wynikać z otrzymanych od sprzedawcy faktur dokumentujących nabycie towarów lub usług.

Ponadto, w myśl art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, o czym stanowi art. 86 ust. 11 ustawy.

Analizując powyższe regulacje wskazać należy, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości dokonywanej na terytorium kraju jedynym dokumentem uprawniającym do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest faktura. Dla potrzeb odliczenia podatku naliczonego podstawowe znaczenia ma więc otrzymanie faktury, a moment jej otrzymania jest momentem kluczowym dla dokonania odliczenia.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Pan X prowadzący przedsiębiorstwo pod nazwą Y, działając jako przedsiębiorca, w dniu 12 grudnia 2007 r. nabył na podstawie aktu notarialnego własność dwóch działek gruntu w udziale wynoszącym po 1/8 w każdej. Od powyższej czynności notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych powołując jako podstawę prawną przepisy art. 1, 6 i 7 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 399 ze zm.), mimo złożonego przez dotychczasowego właściciela działki (Zbywcę) w akcie notarialnym oświadczenia, zgodnie z którym działki posiadały charakter usługowo-produkcyjny, przy czym pierwsza z działek była niezabudowana, natomiast druga działka z rozpoczętą budową. Zarówno Wnioskodawca jak i Zbywca nieruchomości, podpisując i wykonując umowę sprzedaży, byli czynnymi podatnikami VAT. Ze względu na brak podstaw zastosowania zwolnienia z podatku VAT wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 9 ustawy o VAT, w wersji obowiązującej na dzień sprzedaży Nieruchomości, czynność sprzedaży Nieruchomości będącej przedmiotem powołanej umowy podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 22%. Taki stan rzeczy potwierdził Naczelnik Urzędu Skarbowego do którego Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC). Naczelnik Urzędu Skarbowego przeprowadził postępowanie w zakresie zaistnienia przesłanek do stwierdzenia nadpłaty w podatku PCC. W wyniku przeprowadzonego postępowania o stwierdzenie nadpłaty, badając zasadność jej powstania, po weryfikacji stanu faktycznego sprawy i zebraniu materiału dowodowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję w której uznał podstawę powstania nadpłaty i określi jej wysokość. Podstawę nadpłaty stanowiła okoliczność istnienia obowiązku podatkowego w VAT po stronie zbywcy Nieruchomości. W wyniku przeprowadzonego postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty, Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał materiał dowodowy za wystarczający do stwierdzenia nadpłaty, ponieważ cyt. „w świetle przepisów o VAT Zbywca nieruchomości dokonując w dniu 12 grudnia 2007 r. sprzedaży wymienionych Nieruchomości, działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, więc transakcja ta stanowiła dostawę towarów objętą przepisami ustawy o VAT”. Naczelnik potwierdził również, że brak jest podstaw do stwierdzenia, iż sprzedaż którejkolwiek z wymienionych Nieruchomości korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług. Ostatecznie nadpłata została zwrócona na konto Wnioskodawcy, tym samym zostało potwierdzone, że Wnioskodawcy zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, z tytułu wykorzystywania nabytych nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W obliczu przedstawionego stanu faktycznego i odpowiadającego mu stanu prawnego, Zbywca obowiązany jest do opodatkowania podatkiem VAT czynności dostawy wskazanych Nieruchomości, a co się z tym wiąże, zgodnie art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, do wystawienia faktur VAT potwierdzających dokonanie sprzedaży. Mimo takiego stanu rzeczy, Zbywca odmawia wystawienia faktur VAT.

Organy podatkowe dokonają wszczęcia postępowania podatkowego wobec Zbywcy nieruchomości i wydadzą w obu instancjach decyzje potwierdzające powstanie obowiązku podatkowego w VAT z tytułu dostawy nieruchomości. Zbywca zaskarży decyzje do sądów administracyjnych obu instancji. Sądy wydadzą wyroki oddalające skargi. W następstwie uprawomocnienia się wyroku NSA, nastąpi ostateczne potwierdzenie przysługującego Wnioskodawcy uprawnienia do odliczenia podatku VAT naliczonego od transakcji zbycia nieruchomości. Zbywca nieruchomości po otrzymaniu orzeczeń sądów obu instancji potwierdzających obowiązek zapłaty podatku VAT od transakcji zbycia rzeczonych nieruchomości, nadal uchylać się będzie od wystawienia i doręczenia Wnioskodawcy faktur VAT. Wnioskodawca poinformował, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje jedynie czynności opodatkowane podatkiem VAT, a przedstawiony opis zdarzenia przyszłego odnosi się do jego sytuacji.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że przedmiotowe wydatki – zakup działek gruntu – zostały poniesione w celu wykorzystania ich do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jednakże z uwagi na okoliczność, że Wnioskodawca, nawet w sytuacji uprawomocnienia się wyroku NSA kończącego postępowania w sprawie, potwierdzającego opodatkowanie czynności zbycia nieruchomości i nakładającego na Zbywcę obowiązek zapłaty podatku, nie będzie posiadał faktur VAT dokumentujących nabycie działek gruntu, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu przedmiotowych transakcji. Powołane wyżej przepisy jednoznacznie wskazują dokumenty, których posiadanie daje podstawę do dokonania odliczenia. Jak wynika z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego, w stosunku do którego podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia, stanowi suma kwot tego podatku wynikająca z otrzymanych od sprzedawcy faktur VAT. Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, iż Wnioskodawca nie będzie posiadał faktur dokumentujących zakup przedmiotowych nieruchomości, gdyż ich Zbywca w sytuacji uprawomocnienia się ww. wyroku NSA, nadal uchylać będzie się od ich wystawienia i doręczenia Wnioskodawcy. Zatem w przypadku, gdy podatnik nie posiada (nie otrzyma od sprzedawcy) faktur VAT dokumentujących nabycie towarów i usług, nie może dokonać odliczenia podatku naliczonego. Brak faktury VAT jest równoznaczny z brakiem dowodu zapłacenia kwoty podatku VAT na poprzednim etapie obrotu gospodarczego. Natomiast prawomocny wyrok, w którym sąd ostatecznie potwierdzi obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług przez Zbywcę nieruchomości, potwierdzający zaistnienie czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, nie stanowi na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług podstawy do dokonania odliczenia podatku naliczonego.

Reasumując, Wnioskodawcy, który nie będzie posiadał faktur dokumentujących transakcje nabycia działek gruntu, będących przedmiotem wniosku, po uprawomocnieniu się wyroku NSA kończącego postępowanie w sprawie, potwierdzającego opodatkowanie podatkiem VAT czynności zbycia Nieruchomości, nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego związanego z zakupem przedmiotowych nieruchomości. Ponadto, należy wskazać, iż skoro Wnioskodawca nie będzie posiadał dokumentu, z którym ustawodawca wiąże możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego, to tut. Organ nie ma możliwości wskazania momentu, w którym Zainteresowany będzie mógł zrealizować to prawo.

Tut. Organ informuje ponadto, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego, w szczególności na informacji, iż przedstawiony opis zdarzenia przyszłego odnosi się do sytuacji Wnioskodawcy, co oznacza, że nie jest to całkowicie hipotetyczne zdarzenie nie mające jakiegokolwiek związku z zainteresowanym. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii opodatkowania czynności dostawy przedmiotowych nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W pozostałych zakresach dotyczących podatku od towarów i usług wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.