INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2011 r. (data wpływu 19 grudnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 lutego 2012 r. (data wpływu 21 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 21 lutego 2012 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zwraca się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od towarów i usług w zakresie określenia, czy czynności polegające na sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu oraz przeniesienia udziału w prawie własności nieruchomości zabudowanej innym budynkiem niemieszkalnym o powierzchni użytkowej 19 m ² oraz budynkiem biurowym o powierzchni 41 m ², podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zainteresowany, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, udzielił Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej Spółka) pożyczek. Wobec braku środków na spłatę otrzymanych pożyczek Spółka zaproponowała przeniesienie na Wnioskodawcę udziału w prawie użytkowania wieczystego działki niezabudowanej oraz udziału w prawie własności nieruchomości zabudowanej budynkami opisanymi wyżej, w celu zwolnienia się z długu. Przeniesienie praw nastąpiło w grudniu 2010 r. Nabycie przez Zainteresowanego ww. nieruchomości nastąpiło do jego majątku osobistego, gdyż działalności gospodarczej jako osoba fizyczna nie prowadzi. W celu odzyskania środków pieniężnych pożyczonych Spółce Wnioskodawca zamierza nabyte nieruchomości sprzedać.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż:

• nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT,
• dokonał łącznie dziewięciu pożyczek jednej Spółce, tj.:
• 11 sierpnia 2010 r. na kwotę … zł,
• 15 kwietnia 2010 r. na kwotę … zł,
• 16 marca 2010 r. na kwotę … zł,
• 7 stycznia 2010 r. na kwotę … zł,
• 10 września 2009 r. na kwotę … zł,
• 23 marca 2009 r. na kwotę … zł,
• 28 sierpnia 2008 r. na kwotę … zł,
• 29 lipca 2008 r. na kwotę … zł,
• 16 stycznia 2008 r. na kwotę … zł,
• w powyższym okresie nie udzielał innych pożyczek tej Spółce, ani też nie udzielał pożyczek innym podmiotom gospodarczym, ani osobom fizycznym,
• wcześniej nie dokonywał sprzedaży nieruchomości, ani też nie zamierza dokonywać dostaw nieruchomości w przyszłości,
• nieruchomości będące przedmiotem interpretacji nie były i nie są przedmiotem umów najmu, ani dzierżawy,
• budynki wymienione we wniosku są, zgodnie z przepisami ustawy Prawo budowlane, budynkami trwale związanymi z gruntem. Ponadto, obydwa budynki zostały wybudowane pod koniec lat siedemdziesiątych XX w. i były używane przez poprzednich właścicieli. Tym samym między pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków upłynie okres dłuższy niż dwa lata. Zainteresowany nie dokonywał również żadnych nakładów na ich ulepszenie po nabyciu. Nie będzie także ponosił żadnych nakładów na ulepszenie budynków przed ich sprzedażą. Tym samym nie wystąpiła i nie wystąpi w ogóle możliwość odliczenia podatku naliczonego. Ponadto, nie będąc podatnikiem podatku VAT nie przysługiwałoby Wnioskodawcy odliczenie podatku naliczonego nawet, gdyby jakiekolwiek nakłady poniósł lub zamierzał ponosić,
• działka niezabudowna nr (...), w oparciu o wyrys miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta … (uchwała nr (...) Rady Miejskiej w … z dnia 16 grudnia 1996 r.) przeznaczona jest na teren do stopniowej rekultywacji w części 76,39% (0,4717 ha), pozostały teren przeznaczony na bazy składy magazyny 23,61% (0,1458 ha).
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę udziałów w opisanych wyżej nieruchomościach, której celem jest odzyskanie środków pieniężnych pożyczonych Spółce, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż w przypadku dokonania sprzedaży nie będzie występował jako podatnik VAT. Nabycie nieruchomości miało na celu uzyskanie aktywów dających możliwość odzyskania udzielonych pożyczek.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie zaś z ust. 2 tegoż artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przedmiotowej sprawie warunki do uznania Zainteresowanego za podatnika nie zostały spełnione, gdyż jedynym celem nabycia nieruchomości było zabezpieczenie możliwości odzyskania udzielonych pożyczek, a przyszła sprzedaż ma na celu wyłącznie odzyskanie środków pieniężnych. Nieruchomości nie są i nie były wykorzystywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych – czynność zostanie wykonana jednorazowo i zamiarem Wnioskodawcy nie jest wykonywanie jej w sposób częstotliwy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z przedmiotowego wniosku wynika, iż istotą sprawy jest zbycie udziału w nieruchomościach gruntowych.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 k.c.).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wskazać, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż udziału w nieruchomości gruntowej jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży np. gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż własnego majątku, który nie został nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Z opisu prawy wynika, iż Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej udzielił Spółce z o.o. łącznie 9 pożyczek. Wobec braku środków na spłatę otrzymanych pożyczek Spółka zaproponowała Zainteresowanemu przeniesienie na niego udziału w prawie użytkowania wieczystego działki niezabudowanej oraz udziału w prawie własności nieruchomości zabudowanej budynkiem innym budynkiem niemieszkalnym o powierzchni użytkowej 19 m² oraz budynkiem biurowym o powierzchni 41 m², w celu zwolnienia się z długu. Przeniesienie praw nastąpiło w grudniu 2010 r. Nabycie ww. nieruchomości nastąpiło do majątku osobistego Wnioskodawcy, gdyż działalności gospodarczej jako osoba fizyczna nie prowadzi. Obecnie Zainteresowany w celu odzyskania środków pieniężnych pożyczonych Spółce zamierza nabyte nieruchomości sprzedać. Jak wskazał Wnioskodawca, w powyższym zakresie nie udzielał innych pożyczek tej Spółce, ani też nie udzielał pożyczek innym podmiotom gospodarczym, ani osobom fizycznym. Ponadto, wcześniej nie dokonywał on sprzedaży nieruchomości, ani też nie zamierza dokonywać dostaw nieruchomości w przyszłości, a ww. nieruchomości nie były i nie są przedmiotem umów najmu, ani dzierżawy. Czynność zostanie wykonana jednorazowo i zamiarem Wnioskodawcy nie jest wykonywanie jej w sposób częstotliwy.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie okoliczności towarzyszące transakcji sprzedaży ww. nieruchomości, nie wskazują iż miałaby być ona czyniona z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy. Wnioskodawca bowiem wszedł w posiadanie przedmiotowych nieruchomości w związku z odzyskaniem pieniędzy od Spółki z o.o., której udzielił łącznie 9 pożyczek (Spółka zwolniła się z długu). Trudno przyjąć więc, że Zainteresowany nabył nieruchomości w celach handlowych. Bieg wydarzeń spowodował, że Wnioskodawca nie otrzymał zwrotu pożyczonych pieniędzy i stał się właścicielem przedmiotowych nieruchomości. W celu odzyskania zaangażowanych środków finansowych Zainteresowany zamierza sprzedać nabyte udziały w nieruchomościach. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, czynność zostanie wykonana jednorazowo i jego zamiarem nie jest wykonywanie jej w sposób częstotliwy.

Mając na uwadze powyższe, powołane przepisy oraz uwzględniając fakt, iż Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o ile – jak wskazuje treść wniosku – będzie to czynność jednorazowa. Należy bowiem wskazać, że dostawa gruntów przez podmiot niebędący podatnikiem, podlega opodatkowaniu w sytuacji, gdy dostawie tej można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. W przedmiotowej sprawie – jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego – udzielona pożyczka miała charakter „prywatny”, a nabycie przez Zainteresowanego gruntu było konsekwencją niewywiązania się pożyczkobiorców z postanowień umowy pożyczki (niespłacenia pożyczki). Działania Wnioskodawcy nie wskazują zatem na zachowanie podatnika, a planowana transakcja na przeprowadzaną w ramach działalności gospodarczej.

Tym samym, należy uznać, iż planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziałów w przedmiotowych nieruchomościach nie będzie czynnością wykonywaną w sposób częstotliwy i nie może być uznana za istotę prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto, planowana czynność nie przybiera formy zawodowej (profesjonalnej), czyli nie cechuje się stałością (powtarzalnością i zamiarem kontynuacji) i nie ma zorganizowanego charakteru.

Reasumując, Wnioskodawca dokonując sprzedaży udziałów w nieruchomościach, której celem jest odzyskanie środków pożyczonych Spółce, nie będzie występował w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalność gospodarczej. Tym samym, czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.