Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-406/13-4/AG
z 26 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2013 r. (data wpływu 21 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 września 2013 r. (data wpływu 23 września 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej części odsetek od kredytu konsolidacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej części odsetek od kredytu konsolidacyjnego.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia ….., Nr ……, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 12 września 2013 r. (data doręczenia 16 września 2013 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 20 września 2013 r. (data wpływu 23 września 2013 r.).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni posiadała trzy kredyty firmowe (cel inwestycyjny), których odsetki stanowiły koszty uzyskania przychodów. Poza tym posiadała również kredyty osobiste. Wszystkie te kredyty były kredytami niekorzystnymi (wysokie oprocentowanie), dlatego Wnioskodawczyni skonsolidowała je wszystkie (firmowe i osobiste) jednym wspólnym kredytem, który powiększyła także o kwotę, którą przeznaczyła na remont mieszkania.

Kredyt obecnie posiadany przez Wnioskodawczynię zawiera w sobie:

• kredyty firmowe,
  

• kredyty osobiste,
  

• środki przeznaczone na remont mieszkania.
  
  

W obecnej umowie kredytowej dokładnie wyszczególnione są kwoty konsolidowanych kredytów.

W piśmie z dnia 20 września 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotem Jej działalności gospodarczej jest działalność fizjoterapeutyczna 86.90.A. Działalność ta opodatkowana jest na zasadach ogólnych. Wnioskodawczyni prowadzi książkę przychodów i rozchodów.

W ww. piśmie wskazano, że kredyty firmowe, o których mowa we wniosku to:

1. kredyt firmowy na sumę ….. zł, zaciągnięty dnia 7 kwietnia 2012 r. (kwota do konsolidacji …… zł), przeznaczony na budowę gabinetu rehabilitacji (wytworzenie środka trwałego),
2. kredyt firmowy na sumę ….. zł, zaciągnięty dnia 22 marca 2012 r. (kwota do konsolidacji ….. zł), przeznaczony na budowę gabinetu rehabilitacji (wytworzenie środka trwałego),
3. kredyt firmowy na sumę …. zł, zaciągnięty dnia 5 marca 2012 r. (kwota do konsolidacji ….. zł), przeznaczony na budowę gabinetu rehabilitacji (wytworzenie środka trwałego).
   
   

Ponadto Wnioskodawczyni dodała, że gabinet rehabilitacji oddany został do użytkowania 17 maja 2012 r.

Wnioskodawczyni stwierdziła również, że kredyty osobiste zostały wykorzystane na Jej potrzeby własne, niezwiązane z prowadzoną działalnością.

Konsolidacja zaciągniętych kredytów miała miejsce dnia 21 maja 2013 r. Był to kredyt w wysokości ……. zł, udzielony na 360 miesięcy, oprocentowanie: marża banku 4,29% oraz wibor 3,90%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy część odsetek Wnioskodawczyni może dalej traktować jako koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, należałoby obliczyć jaki procent obecnego kredytu stanowią kredyty firmowe i taki też procent uważać jako koszty uzyskania przychodu.

Skoro kwota konsolidowanych kredytów firmowych to ….. zł, a kapitał całego kredytu to ……. zł, z tego wynika, że 34% kredytu to kredyty firmowe. Oznacza to, że 34% odsetek to odsetki stanowiące koszt uzyskania przychodu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że w oparciu o art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przed połączniem kredytów (które były spłacane w ustalonym terminie) odsetki od kredytów firmowych zaliczała do kosztów uzyskania przychodów. Uważa zatem, że po konsolidacji kredytów odsetki i prowizje bankowe są w dalszym ciągu kosztami bezpośrednimi w działalności gospodarczej. Przy czym powinny być obliczane proporcjonalnie do wysokości kredytów i odsetek przed konsolidacją.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania wyróżnia się koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). W przypadku kosztów pośrednich brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenie, świadczenia na rzecz pracowników, koszty promocji i reklamy.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu.

Zatem, podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

• faktycznego poniesienia wydatku,
  

• istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,
  

• braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy,
  

• odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.
  
  

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy czym należy mieć na uwadze, iż obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, spoczywa na podatniku.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
  

• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
  
  

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Powyższe przepisy wskazują zatem, że odsetki od kredytu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

• zaciągnięty kredyt pozostaje w związku ze źródłem przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza,
  

• odsetki zostały zapłacone,
  

• wydatek musi być należycie udokumentowany.
  
  

Zatem, gdy zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi z prowadzonej działalności gospodarczej, to odsetki od tego kredytu - o ile nie zwiększają kosztów inwestycji (wartości początkowej środka trwałego) - powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie zapłaty. Oznacza to, że nie można odmówić prawa do zaliczenia w koszty zapłaconych odsetek od kredytu, w sytuacji, gdy podatnik wykaże związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej od klasyfikacji, czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem. Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy spłata kredytu dotyczy składnika majątku nabytego do majątku przedsiębiorstwa, lub chociażby majątku osobistego przedsiębiorcy ale wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Oznacza to, że nie można odmówić prawa do zaliczenia w koszty zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego przez podatnika na spłatę uprzednio zaciągniętego kredytu, w sytuacji, gdy kredyt ten był zaciągnięty dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednakże to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia faktu, że pobrane środki (kredyt) zostały przeznaczone na cel związany z tą działalnością.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie fizjoterapii. Na potrzeby tej działalności, tj. na budowę gabinetu rehabilitacji (wytworzenie środka trwałego) zaciągnęła w okresie marzec - kwiecień 2012 r. trzy kredyty. Gabinet rehabilitacji został oddany do użytkowania w dniu 17 maja 2012 r. Poza ww. kredytami Wnioskodawczyni posiadała również kredyty wzięte i przeznaczone na cele osobiste. W dnia 21 maja 2013 r. powyższe kredyty Wnioskodawczyni skonsolidowała jednym wspólnym kredytem, który jednocześnie powiększyła o kwotę przeznaczoną na remont mieszkania. Kredyt konsolidacyjny, który obecnie spłaca zawiera w sobie: kredyty firmowe, kredyty osobiste, środki przeznaczone na remont mieszkania. W umowie o kredyt konsolidacyjny wyszczególnione są kwoty konsolidowanych kredytów.

Zauważyć należy, że część kredytu konsolidacyjnego odpowiadająca kwocie niespłaconego do dnia 21 maja 2013 r. kredytu, wziętego na budowę gabinetu rehabilitacji na potrzeby działalności gospodarczej, pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawczynię z prowadzonej działalności gospodarczej. W takiej sytuacji odsetki od kredytu konsolidacyjnego przypadające na ww. część kredytu, jeżeli zostaną opłacone, spełniają definicję kosztu uzyskania przychodów. Ww. odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji, bowiem będący środkiem trwałym w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej gabinet rehabilitacji oddany został do użytkowania w 2012 r.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że część odsetek od kredytu konsolidacyjnego, jaka jest związana z budową budynku rehabilitacji – może stanowić koszt uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W celu wyliczenia ww. odsetek, Wnioskodawczyni winna przyjąć zasadę wydzielenia z uiszczonych odsetek od kredytu konsolidacyjnego odsetek, które przypadają na część kredytu związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Końcowo podkreślić należy, mając na uwadze treść art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), że wydając interpretację prawa podatkowego Organ nie jest uprawniony do wskazania sposobu, metody, jaką winna Wnioskodawczyni obliczyć kwotę odsetek od kredytu konsolidacyjnego, stanowiącą koszt uzyskania przychodu. W związku z powyższym nie odniesiono się do wyliczeń przedstawionych przez Wnioskodawczynię we wniosku ORD-IN z dnia 19 czerwca 2013 r.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.