INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2013 r. (data wpływu 2 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 15 lipca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 8 lipca 2013 r. nr ILPB1/415-524/13-2/IM Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 8 lipca 2013 r., skutecznie doręczono w dniu 11 lipca 2013 r., natomiast w dniu 15 lipca 2013 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Zainteresowany uzupełnił wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Obowiązujący w spółdzielni regulamin określający obowiązki spółdzielni i obowiązki użytkowników lokali w zakresie napraw wewnątrz lokali stanowi, że wymiana grzejników c.o. należy do obowiązków spółdzielni.

Regulamin traktuje grzejniki jako część wspólną w instalacji c.o. i zgodnie z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych z 15 grudnia 2000 r. z późniejszymi zmianami, bez względu na posiadany tytuł prawny do lokalu uiszczają jednakowe opłaty na fundusz remontowy tworzony przez spółdzielnię, zgodnie z art. 6 ww. ustawy, z którego pokrywana jest wymiana grzejników. Wymianę grzejników dokonuje się w lokalach użytkowników bez względu na posiadany tytuł prawny do lokalu, również w lokalach do których użytkownik posiada tytuł odrębnej własności (właściciel).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy po dokonaniu wymiany grzejnika na skutek jego awarii (pęknięcia), zgodnie z obowiązującym regulaminem w lokalu o statusie odrębnej własności na koszt spółdzielni (zarządcy) sfinansowany z funduszu remontowego, tworzonego zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, występuje tzw. przysporzenie majątkowe dla właściciela lokalu... Czy w myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi to inne nieodpłatne świadczenie, co wiąże się z obowiązkiem wystawienia PIT-8C dla właściciela lokalu na wartość wykonanych prac w lokalu...

Zdaniem Wnioskodawcy, spółdzielnia nie powinna wystawić PIT-8C dla właściciela, z uwagi na fakt, że zgodnie z obowiązującym regulaminem obowiązek ciąży na spółdzielni jako zarządcy (część wspólna) instalacji centralnego ogrzewania, a użytkownik (właściciel) uiszcza odpowiednie opłaty na ten cel, zgodnie z art. 4 ust. 2 lub 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, a ponadto nastąpiła awaria grzejnika (jego pęknięcie) i w tym stanie nie zachodzi przysporzenie korzyści majątkowych dla właściciela lokalu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są inne źródła.

Przepis art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” wskazuje, iż zawiera on tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, niezaliczane do pozostałych źródeł przychodów, stanowią przychody objęte tym przepisem.

Zgodnie z art. 42a ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż obowiązujący w spółdzielni regulamin w zakresie napraw wewnątrz lokali stanowi, że wymiana grzejników c.o. należy do obowiązków spółdzielni. Regulamin traktuje grzejniki jako część wspólną w instalacji c.o. i zgodnie z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych z 15 grudnia 2000 r. z późniejszymi zmianami, bez względu na posiadany tytuł prawny do lokalu uiszczają jednakowe opłaty na fundusz remontowy tworzony przez spółdzielnię zgodnie z art. 6 ww. ustawy, z którego pokrywana jest wymiana grzejników. Wymianę grzejników dokonuje się w lokalach użytkowników bez względu na posiadany tytuł prawny do lokalu, również w lokalach do których użytkownik posiada tytuł odrębnej własności (właściciel).

Zgodnie z postanowieniami ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.) osoby dysponujące spółdzielczymi (lokatorskimi i własnościowymi) prawami do lokali są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu (art. 4 ust. 1, ust. 11 oraz ust. 3).

W myśl natomiast art. 4 ust. 2 powołanej ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Stosownie do art. 4 ust. 4 ww. ustawy właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5.

Stosownie natomiast do art. 6 ust. 3 ww. ustawy, spółdzielnia tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Obowiązek świadczenia na fundusz dotyczy członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali.

W odniesieniu do lokali stanowiących odrębną własność – stosownie do uregulowań zawartych w art. 27 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych – mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Z treści art. 27 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wynika jednoznacznie, iż w zakresie nieuregulowanym w ustawie, do prawa odrębnej własności lokalu stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o własności lokali, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. Natomiast zarząd nieruchomościami wspólnymi stanowiącymi współwłasność spółdzielni jest wykonywany przez spółdzielnię jak zarząd powierzony, o którym mowa w art. 18 ust. 1 ustawy o własności lokali, choćby właściciele lokali nie byli członkami spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 241 i art. 26 (art. 27 ust. 2 zdanie pierwsze powołanej ustawy).

Z treści powołanych przepisów wynika zatem jednoznacznie, iż w zakresie nieuregulowanym w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych stosuje się do prawa odrębnej własności lokalu odpowiednie przepisy ustawy o własności lokali, bez względu na to, czy właściciele lokali podejmą uchwałę o stosowaniu ustawy o własności lokali w zakresie ich praw i obowiązków oraz zarządu nieruchomością wspólną. W przypadku braku takiej uchwały nie stosuje się przepisów ustawy o własności lokali za wyjątkiem ściśle określonych w art. 27 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 powołanej ustawy o własności lokali, każdy właściciel lokalu ma obowiązek ponoszenia pełnych kosztów związanych z utrzymaniem jego lokalu (lub lokali) oraz utrzymania swojego lokalu w należytym stanie, natomiast w myśl art. 12 ust. 1 tej ustawy, każdy właściciel lokalu jest zobowiązany do ponoszenia części wydatków i ciężarów związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, nie znajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach ze wspólnej nieruchomości.

Jak z powyższego wynika osoby posiadające odrębną własność lokali zobowiązane są z mocy prawa do ponoszenia ciężaru eksploatacji i utrzymania własnych lokali a także ciężaru eksploatacji i utrzymania nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni. Takiego obowiązku nie mają osoby użytkujące lokal mieszkalny nie na podstawie prawa odrębnej własności. Tym samym, wydatki poniesione przez osoby posiadające odrębną własność lokali obciążają te osoby w myśl przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Nie ma zatem podstaw aby uznać, że wydatki te musi ponosić za właścicieli lokali spółdzielnia. Skoro tak, to pokryte przez spółdzielnię przedmiotowe koszt osobom posiadającym odrębną własność lokali – w sytuacji, kiedy te osoby zgodnie z prawem winny partycypować w tychże kosztach, powoduje powstanie po ich stronie przychodu z innych źródeł w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez znaczenia pozostaje fakt, że pieniądze na wymianę grzejnika pochodziły z funduszu remontowego.

Należy wyjaśnić, iż wpłaty na fundusz remontowy pochodzące m.in. od członków spółdzielni są gromadzone przez spółdzielnię, uprawnioną do tworzenia i zarządzania tym funduszem. Stanowią zatem przychód spółdzielni. Stąd też sfinansowanie wydatków na wymianę grzejnika z funduszu remontowego, nie należy traktować jako własnych środków osób wcześniej dokonujących wpłaty na ten fundusz, lecz jako środki należące do spółdzielni.

Reasumując, po dokonaniu wymiany grzejnika na skutek jego awarii (pęknięcia), zgodnie z obowiązującym regulaminem w lokalu o statusie odrębnej własności na koszt spółdzielni (zarządcy), sfinansowany z funduszu remontowego powstaje przysporzenie majątkowe dla właściciela lokalu, które stanowi co do zasady przychód z innych źródeł w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uznać zatem należy, iż Spółdzielnia mieszkaniowa jest obowiązana wystawić informację o przychodach z innych źródeł (PIT-8C), spełniając tym samym dyspozycję art. 42a cyt. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.