Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-571/13-2/MR
z 20 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2013 r. (data wpływu 25 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu podręcznikami szkolnymi oraz książkami. Od roku 2000 prowadzi ewidencję obrotów za pomocą kasy fiskalnej. Na paragonach fiskalnych drukowanych i wręczanych kupującym w danej stawce podatku VAT znajduje się opis sprzedanego towaru. Asortyment sprzedaży w księgarni to: książki, podręczniki szkolne, mapy. W przypadku sprzedaży podręczników szkolnych w związku z tym, że podręczniki podlegają wymianie, na paragonie fiskalnym podana jest skrócona nazwa podręcznika. Jest to możliwe do wykonania ponieważ generalnie podręczniki (nazwy) są znormalizowane przez MEN. Problem z nazewnictwem towaru pojawia się w przypadku sprzedaży pozostałych książek dostępnych na polskim rynku. Dostawy książek dokonywane są 2-3 razy w tygodniu, po kilkadziesiąt tytułów w dostawie. Problemem jest wprowadzenie kompletnych nazw do pamięci kasy fiskalnej, która ma ograniczone możliwości zapisu. Do tej pory na paragonie drukowano nazwę ogólną grupy sprzedawanych towarów: „książka”. Stawka podatku VAT na podręczniki i książki jest ujednolicona i wynosi 5%. Obecnie użytkowane przez Zainteresowanego urządzenia fiskalne pozwalają na zapis w pamięci ok. 2000 pozycji, a szerokość paragonu fiskalnego nie pozwala na umieszczenie pełnej nazwy sprzedanego towaru (tytułu książki i autora).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z uszczegółowieniem przepisów dotyczących zasad opisów paragonów dokumentujących sprzedaż (§ 8 ust. 1), które będą obowiązywały od dnia 1 października 2013 r., Wnioskodawca prowadząc działalność polegającą na sprzedaży książek będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji obrotu za pomocą kasy fiskalnej, na której będą drukowane paragony podające szczegółową nazwę/tytuł/autora książki?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że sprzedaż publikacji książkowych objęta jest jednolitą (i jednoznaczną) stawką podatku VAT 5%, nie będzie on zobowiązany do wymiany kasy i dostosowania jej do nowych wymogów stawianych przez cytowane przepisy. Celem ustawodawcy w tej kwestii jest uszczegółowienie w zastosowaniu stawek VAT na poszczególne produkty, co obecnie nierzadko sprawia pewne problemy dla niektórych grup towarowych. Podkreślić również należy, że nie chodzi o wymienianie wszystkich szczegółów związanych z danym towarem, a jedynie najważniejszych właściwości, które przyporządkowują produkt z daną stawką podatku. Reasumując, podanie na paragonie fiskalnym wyrażenia „KSIĄŻKA”/„PODRĘCZNIK” w zupełności wystarczy do zidentyfikowania rodzaju sprzedawanego towaru i prawidłowego ustalenia stawki podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

W myśl art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Należy wskazać, iż od dnia 1 kwietnia 2013 r. obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 r., poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących.

Stosownie do § 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
3. numer kolejny wydruku;
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
12. łączną kwotę podatku;
13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
16. numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) - na żądanie nabywcy;
18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.
    
    

Paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy (§ 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Zatem z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „nazwa towaru/usługi” oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć, zgodnie ze „Słownikiem Języka Polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Zatem podatnik powinien zastosować oznaczenia nazw towarów lub usług do oferowanego asortymentu tak, aby do użytej nazwy towaru lub usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku oraz użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem lub usługą. Oznacza to, że podatnik stosujący nazewnictwo spełniające wymóg „jednoznaczności”, o którym mowa w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, zamiast posługiwać się takimi określeniami (właściwymi z reguły dla nazwy grupowania) jak książki powinien stosować nazwy jak np. podręczniki szkolne, mapy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu podręcznikami szkolnymi oraz książkami. Od roku 2000 prowadzi ewidencję obrotów za pomocą kasy fiskalnej. Na paragonach fiskalnych drukowanych i wręczanych kupującym w danej stawce podatku VAT znajduje się opis sprzedanego towaru. Asortyment sprzedaży w księgarni to: książki, podręczniki szkolne, mapy. W przypadku sprzedaży podręczników szkolnych w związku z tym, że podręczniki podlegają wymianie, na paragonie fiskalnym podana jest skrócona nazwa podręcznika. Jest to możliwe do wykonania ponieważ generalnie podręczniki (nazwy) są znormalizowane przez MEN. Problem z nazewnictwem towaru pojawia się w przypadku sprzedaży pozostałych książek dostępnych na polskim rynku. Dostawy książek dokonywane są 2-3 razy w tygodniu, po kilkadziesiąt tytułów w dostawie. Problemem jest wprowadzenie kompletnych nazw do pamięci kasy fiskalnej, która ma ograniczone możliwości zapisu. Do tej pory na paragonie drukowano nazwę ogólną grupy sprzedawanych towarów: „książka”. Stawka podatku VAT na podręczniki i książki jest ujednolicona i wynosi 5%. Obecnie użytkowane przez Zainteresowanego urządzenia fiskalne pozwalają na zapis w pamięci ok. 2000 pozycji, a szerokość paragonu fiskalnego nie pozwala na umieszczenie pełnej nazwy sprzedanego towaru (tytułu książki i autora).

Wobec powyższego powstało zapytanie czy wskazany wyżej podział książek i wprowadzenie go w przedstawiony sposób na kasę fiskalną jest wystarczający, by wyczerpać określenie wskazane w rozporządzeniu w sprawie kas rejestrujących dotyczące nazwy towaru pozwalającej na jednoznaczną jej identyfikację.

Z powołanego wcześniej art. 111 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z konkretnymi nazwami jednostkowymi towarów lub usług, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację.

Jak wskazano wyżej sposób „jednoznacznego” identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem towarów i usług, jakie podatnik oferuje. Podatnik dokonujący sprzedaży jednej (lub kilku) rodzajów książek może zaprogramować w kasie nazwę np. „książka”, „podręcznik”, „mapa” dla oferowanych tego typu towarów. Podatnik dokonujący sprzedaży różnych rodzajów książek (np.: podręczniki szkolne, mapy) może stosować oznaczenie książek, bez określania szczegółowo, jaki to rodzaj książki. Stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy towary są oferowane po różnych cenach, z zastrzeżeniem przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie towary objęte różnymi stawkami podatku. Podatnik stosując dla określonego rodzaju towarów np. książek, różne ceny (z uwagi na oferowanie różnych rodzajów książek – podręczniki szkolne, mapy) powinien je wykazywać na paragonie w odrębnych pozycjach (przy możliwości ich identyfikowania za pomocą jednej nazwy np. książki, podręczniki szkolne, mapy jeżeli sprzedawane towary objęte są jedną stawką VAT).

Podkreślić w tym miejscu należy, że opisane wyżej zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie towarów. Stosowanie jednak na tyle rozbudowanego nazewnictwa (obejmującego, w przypadku towaru takiego jak np.: „książka”, „podręcznika”, „mapa” wskazań dotyczących przykładowo tytułu książek, autora) ma dla podatników – zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w związku z ust. 1 pkt 6 – charakter fakultatywny.

Końcowo wskazać należy na przepis § 37 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, zgodnie z którym, do dnia 30 września 2013 r. podatnicy mogą prowadzić ewidencję oraz zapewnić spełnienie warunków używania kas zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy obowiązującymi na dzień 31 marca 2013 r.

Rozporządzenie to jedynie wskazuje, że z upływem 30 września 2013 r. podatnicy będą zobowiązani w pełni realizować przewidziany w przepisie wymóg wskazywania nazwy, która pozwoli na jednoznaczną identyfikację towaru lub usługi. Nie oznacza to jednak, że obecnie akceptowane było prowadzenie ewidencji i stosowanie nazewnictwa bazującego, np. na grupach towarowych w sposób niepozwalający na jednoznaczną identyfikację sprzedawanych towarów lub świadczonych usług.

Wskazać należy, że zgodnie z definicją zawartą w powołanym wcześniej „Słownikiem Języka Polskiego” książka to pewna liczba złożonych i oprawionych arkuszy papieru zadrukowanych tekstem; dzieło wydane w tej postaci; tekst wydrukowany na tych arkuszach.

Natomiast podręcznik to książka zawierająca zbiór podstawowych wiadomości z zakresu jakiejś nauki.

Z powyższych definicji wynika, że książka jest pojęciem szerszym niż podręcznik i nie są one synonimami. Dlatego zastosowanie do sprzedaży podręczników nazwy na paragonie książka/podręcznik nie można uznać za nieprawidłowy, natomiast zastosowanie tej samej nazwy na paragonie do czynności dostawy książek (literatury) nie spełnia warunków rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Zatem, Wnioskodawca dla sprzedaży oferowanych przez siebie towarów powinien stosować na paragonie fiskalnym nazwę „Książka” lub „Podręcznik” lub „Mapa” itp., a nie jak wskazano we wniosku „Książka”/„Podręcznik”, bowiem tego typu oznaczenie na paragonie dopuszczalne jest jedynie w sytuacji sprzedaży podręczników.

Wobec powyższego należało uznać stanowisko Wnioskodawcy całościowo za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.