INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26.04.2013 r. (data wpływu 02.05.2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25.07.2013 r. (data nadania 25.07.2013 r., data wpływu 29.07.2013 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 23.07.2013 r. Nr IPPB4/415-293/13-2/JK (data nadania 23.07.2013 r., data doręczenia 25.07.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.05.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego do osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 23.07.2013 r. Nr IPPB4/415-293/13-2/JK (data nadania 23.07.2013 r., data doręczenia 25.07.2013 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez uzupełnienie danych o wysokości, sposobie uiszczenia i zwrotu opłaty oraz numery kont bankowych, a także o doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 25.07.2013 r. (data nadania 25.07.2013 r., data wpływu 29.07.2013 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła ww. braki w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą dziecko. Jej stan cywilny to panna. Wnioskodawczyni jest opiekunem prawnym dziecka, którego rodzice nie żyją i jest jego jednoosobową rodziną zastępczą. Dziecko cały 2012 r. zamieszkiwało z Wnioskodawczynią. W 2012 r. miało 17 lat kontynuowało naukę w liceum. Jako rodzina zastępcza Wnioskodawczyni otrzymuje co miesiąc kwotę 1.000 zł. Dziecko nie otrzymuje renty po rodzicach, ani żadnych innych dochodów. Pozostaje całkowicie na utrzymaniu Wnioskodawczyni. W stosunku do dziecka nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. Wnioskodawczyni natomiast w poprzednim roku 2011 prowadziła działalność gospodarczą na własne imię i nazwisko rozliczając dochody 19% stawką podatku dochodowego na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy). W miesiącu wrześniu 2011 r. Wnioskodawczyni zawiesiła działalność gospodarczą na podstawie art. 140 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i złożyła stosowne dokumenty w Urzędzie Gminy. Zawieszenie działalności Wnioskodawczyni kontynuowała cały 2012 r. Nie osiągnęła żadnych przychodów i nie ponosiła żadnych kosztów z tytułu zawieszonej działalności gospodarczej. W 2012 r. Wnioskodawczyni osiągnęła wyłącznie dochody z realizacji umów o prawa autorskie, umów o dzieło i pełnienia funkcji członka zarządu. W rozliczeniu dochodów za 2012 r. skorzystała z rozliczenia z dzieckiem na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawczyni może skorzystać ze wspólnego rozliczenia z dzieckiem jako matka samotnie wychowującą dziecko przewidzianego w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie osiągając żadnych dochodów z zawieszonej działalności gospodarczej rozliczanej wcześniej z dochodów w podatku liniowym...

Zdaniem Wnioskodawczyni, mogła Ona skorzystać z rozliczenia wspólnie z dzieckiem przewidzianego w art. 4 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż spełnia wymogi przewidziane w tym artykule. Wyłączenia przewidziane w art. 4 ust. 8, w którym mowa o zastosowaniu przepisów art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do opodatkowania dochodów stawką 19% oraz w art. 30c ust. 6 o zakazie łączenia dochodów opodatkowanych w ten sposób z dochodami osiągniętymi na zasadach określonych w art. 27 oraz art. 30b i 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W 2012 roku Wnioskodawczyni nie osiągnęła dochodów, do których ma zastosowanie art. 30c. Ponadto, w art. 30c ust. 1 jest odniesienie do art. 9a ust. 2, w którym wyraźnie jest wskazane, że podatnik prowadzący działalność gospodarczą może wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c składając stosowne oświadczenie naczelnikowi urzędu skarbowego. Z cytowanych artykułów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika możliwość opodatkowania stawką 19% dochodów osiąganych z prowadzonej działalności gospodarczej pod warunkiem złożenia stosownego oświadczenia. Z ustawy o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 02.07.2004 r. z art. 2 wynika, że przez działalność gospodarczą należy rozumieć „zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły”. We wrześniu 2011 roku Wnioskodawczyni zawiesiła działalność gospodarczą na podstawie art. 14a ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i zgodnie z art. 14a ust. 3 Wnioskodawczyni nie wykonywała działalności gospodarczej. Jeśli zatem nie wykonywała działalności gospodarczej nie może mieć do Niej zastosowanie art. 30c ustawy, który reguluje zasady opodatkowania dochodu osób prowadzących działalność gospodarczą. Nadinterpretacją jest również pogląd, że samo złożenie oświadczenia o wyborze opodatkowania dochodu z działalności w stawce liniowej może wyczerpać uwarunkowania zawarte w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż w żadnym z zapisów ustawy nie ma mowy o czymś innym niż osiągnięty dochód. Ponadto, gdyby można było odnosić oświadczenie o wyborze opodatkowania do zawieszonej działalności to stałoby to w całkowitej sprzeczności z art. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, który wprost mówi, że w stanie zawieszenia podatnik nie może wykonywać działalności gospodarczej.

Reasumując, brzmienie art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym użyto sformułowanie że z rozliczenia wspólnego nie może skorzystać podatnik podatku dochodowego „do którego mają zastosowanie przepisy art. 30c” nie odnosi się do złożonego oświadczenia o wyborze formy opodatkowania, bo to uregulowane jest w art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a art. 30c wyraźnie mówi o dochodach uzyskanych z prowadzonej działalności gospodarczej. W tym przypadku nie było dochodów i nie było prowadzonej działalności gospodarczej, co zdaniem Wnioskodawczyni, dało Jej prawo do wspólnego rozliczenia się z dzieckiem za 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów lub osobą pozostająca w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczypospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym nie korzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. Ponadto z art. 6 ust. 10 ww. ustawy wynika, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4 złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Zatem z preferencyjnego sposobu opodatkowania przewidzianego dla osób samotnie wychowujących dzieci można skorzystać po spełnieniu łącznych kryteriów określonych przez ustawodawcę. Przy czym, cytowany wyżej art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi zarówno o cywilnoprawnym statusie osoby wychowującej dzieci, jak i o tym, że osoba ta musi wychowywać dzieci samotnie. O samotnym wychowywaniu dziecka nie musi przesądzać orzeczenie sądowe o sprawowaniu władzy rodzicielskiej przez jedno z rodziców. W sytuacji bowiem, gdy żadne z rodziców nie jest pozbawione władzy rodzicielskiej, a oboje są stanu wolnego, zarówno jedno, jak i drugie może samotnie wychowywać dziecko. Jednak prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców, opiekunów prawnych, które faktycznie w roku podatkowym dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim ciągłą opiekę, zamieszkuje z nim. Spełnienie tylko jednej z przesłanek, tj. statusu cywilnego rodzica, czy opiekuna prawnego dziecka, w sytuacji, gdy wiąże się z okolicznością samotnego wychowywania dziecka, nie daje prawa do korzystania z omawianego sposobu opodatkowania dochodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni jest opiekunem prawnym dziecka, którego rodzice nie żyją, jest jego jednoosobową rodziną zastępczą. W 2012 r. dziecko miało 17 lat, kontynuowało naukę w liceum. Dziecko nie uzyskuje żadnych dochodów, pozostaje całkowicie na utrzymaniu Wnioskodawczyni. W stosunku do dziecka nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. Natomiast Wnioskodawczyni w 2011 r. prowadziła działalność gospodarczą rozliczając dochody 19% stawką podatku dochodowego na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy.) We wrześniu 2011 r. zawiesiła tą działalność. Zawieszenie działalności kontynuowała cały 2012 rok, nie osiągnęła żadnych przychodów i nie poniosła żadnych kosztów z tytułu zawieszonej działalności gospodarczej. W 2012 r. Wnioskodawczyni osiągnęła wyłącznie dochody z realizacji umów o prawa autorskie, umów o dzieło i pełnienia funkcji członka zarządu.

Powtórzyć należy, iż z cytowanego powyżej art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy do osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zatem, przy ocenie prawa możliwości rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, decydującym kryterium nie jest fakt osiągania przychodów z działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem liniowym, lecz sam fakt, czy w stosunku do tej osoby mają zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni jedynie dokonała zawieszenia działalności, zaprzestając osiąganie przychodów. Fakt czasowego zawieszenia działalności gospodarczej oraz zaprzestania osiągania przychodów z tej działalności nie świadczy o jej likwidacji, czego Wnioskodawczyni nie dokonała. Skoro więc, Wnioskodawczyni nie zgłosiła likwidacji prowadzonej działalności gospodarczej i nie dokonała wyboru innej formy opodatkowania, stanowi to podstawę do przyjęcia, iż w 2011 i w 2012 r. miały do niej zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy).

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni nie spełniła przesłanek do preferencyjnego sposobu opodatkowania i w związku z tym nie miała prawa do rozliczenia uzyskanych dochodów w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dziecko.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.