2013.07.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-197/13-5/EK
z 16 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku sygnowanym datą 13 grudnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

określenia przychodu podatkowego – jest prawidłowe,
ustalenia kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 30 kwietnia 2013 r. (data wpływu 06 maja 2013 r.) oraz pismem z dnia 02 lipca 2013 r. (data wpływu 04 lipca 2013 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia przychodu podatkowego oraz ustalenia kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Podatkowa Grupa Kapitałowa zarejestrowana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego (dalej jako: „PGK” lub „Wnioskodawca”), w której skład wchodzą X S.A. i Y S.A., reprezentowana przez X S.A., jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 1a ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

PGK podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od dochodu obliczanego na podstawie art. 7a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako osiągnięty w roku podatkowym dochód stanowiący nadwyżkę sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę nad sumą ich strat. W konsekwencji, transakcje między spółkami wchodzącymi w skład PGK są, co do zasady, neutralne podatkowo – generując jednocześnie koszt i odpowiadający mu „lustrzany” przychód składające się na dochód podatnika (PGK).

PGK pragnąc prawidłowo określić swój dochód, wnioskując o wydanie interpretacji indywidualnej, pragnie przedstawić następujące zdarzenie przyszłe:

Z uwagi na przepisy regulujące prowadzenie działalności ubezpieczeniowej, zgodnie z którymi zakład ubezpieczeń nie może jednocześnie wykonywać działalności polegającej na oferowaniu ubezpieczeń na życie oraz na oferowaniu ubezpieczeń majątkowych i ubezpieczeń osobowych z wyłączeniem ubezpieczeń na życie – Towarzystwo posiada spółkę zależną prowadzącą działalność ubezpieczeniową oferującą ubezpieczenia na życie. Otóż, Towarzystwo jest jedynym akcjonariuszem Y S.A. (dalej jako: „Spółka córka”). Towarzystwo i Spółka córka zawarły umowę o utworzeniu PGK.

Towarzystwo stworzyło słowno - graficzny znak towarowy. W dniu 19 września 2011 r. Towarzystwo uzyskało majątkowe prawo ochronne na zgłoszony Znak towarowy określone w art. 153 i następnych ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 508 ze zm., dalej jako: „Prawo własności przemysłowej”. Prawo ochronne i znak towarowy, dalej odpowiednio jako: „Znak towarowy”). Znak towarowy jest zarejestrowany z przeznaczeniem dla usług ubezpieczeniowych.

Znak towarowy jest wykorzystywany w działalności gospodarczej Towarzystwa oraz Spółki córki. Obydwa podmioty oferują ubezpieczenia pod Znakiem towarowym, umieszczają Znak towarowy na dokumentach związanych ze świadczeniem usług ubezpieczeniowych oraz posługują się nim w celach reklamy. Między innymi, Znak towarowy widnieje na stronie internetowej prowadzonej wspólnie przez Towarzystwo i Spółkę córkę, gdzie znajdują się informacje na temat obydwu podmiotów, świadczonych przez nich usług, jak też gdzie można nabyć on-line oferowane przez te podmioty usługi.

Ostatnie dane finansowe wskazują, że zysk Spółki córki w istotny sposób wpływa na skonsolidowane wyniki Grupy Kapitałowej, tj. udział tego zysku w skonsolidowanym wyniku stanowił 47,22% w roku 2011 oraz 50,44% w roku 2010.

W ostatnim czasie w grupie kapitałowej nastąpiły zmiany właścicielskie. W odniesieniu do Wnioskodawcy zmienił się główny akcjonariusz Towarzystwa (obecnie: T. AG oraz M.). Ponadto, Towarzystwo rozpoczęło działalność ubezpieczeniową na Ukrainie oraz nabyło większościowy pakiet akcji w Z. S.A.

W związku z powyższym, w ramach zmian zachodzących w grupie postanowiono, aby prawa do posiadanych znaków towarowych przysługiwały również innym podmiotom z grupy.

Towarzystwo postanowiło, aby Spółka córka stała się współuprawniona do prawa ochronnego na Znak towarowy, co nastąpi poprzez zarejestrowanie wspólnego prawa ochronnego na Znak towarowy. W tym celu Towarzystwo po zarejestrowaniu PGK dokona darowizny części przysługującego prawa do Znaku towarowego do Spółki córki. W efekcie, zgodnie z art. 162 ust. 1¹ Prawa własności przemysłowej, prawo ochronne na znak towarowy zostanie przeniesione w części na Spółkę córkę. Umowa darowizny będzie wskazywała wartość rynkową przedmiotu darowizny.

Po dokonaniu darowizny i wspólnej rejestracji Znaku towarowego, Towarzystwo oraz Spółka córka będą nadal wspólnie wykorzystywały Znak towarowy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zasady używania Znaku towarowego na podstawie wspólnego prawa ochronnego będzie określać regulamin znaku, o którym mowa w art. 162 ust. 13 Prawa własności przemysłowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, przychodem Spółki córki uwzględnianym przy ustalaniu dochodu podatkowego PGK będzie ustalona na dzień dokonania darowizny wartość rynkowa zbywanego w drodze darowizny Znaku towarowego – na podstawie art. 12 ust. 1 w zw. z ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, kosztem uzyskania przychodów Towarzystwa uwzględnianym przy ustalaniu dochodu podatkowego PGK będzie ustalona na dzień dokonania darowizny wartość rynkowa zbywanego w drodze darowizny Znaku towarowego – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 w zw. z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, na oba zadane pytania powinna zostać udzielona odpowiedź twierdząca. Przychodem z tytułu otrzymania od Towarzystwa przez Spółkę córkę darowizny będzie rynkowa wartość przedmiotu tej darowizny, a jednocześnie ta sama wartość rynkowa przedmiotu darowizny będzie stanowić koszt uzyskania przychodów Towarzystwa.

Zarówno przychód Spółki córki, jak i koszt Towarzystwa, będą uwzględnione w rozliczeniu podatkowym PGK odpowiednio jako przychód i koszt uzyskania przychodów – a w konsekwencji, dokonana darowizna nie wpłynie na dochód PGK.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 (przychód).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość darowizny otrzymanej przez Spółkę córkę stanowi przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Na podstawie art. 12 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość tej darowizny należy określić na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Przychód należy więc ustalić w wysokości wartości rynkowej przedmiotu darowizny.

W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy wartość rynkowa przedmiotu darowizny na rzecz Spółki córki na dzień jej dokonania będzie przychodem podlegającym opodatkowaniu i uwzględnionym w rozliczeniu podatkowym PGK.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 (koszt uzyskania przychodów).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są co do zasady koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów albo zabezpieczenia źródła przychodów. Towarzystwo pragnie przekazać część prawa do Znaku towarowego Spółce córce w ramach swojej działalności gospodarczej, dążąc do takiego ukształtowania relacji pomiędzy Towarzystwem a Spółką córką, które służyłoby maksymalizacji zysków Towarzystwa – a więc w celu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawodawca w art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje wprost, że darowizny dokonywane między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową mogą stanowić – na zasadzie wyjątku – koszt uzyskania przychodów.

Wnioskodawca pragnie bowiem podkreślić, że zasadą jest wyłączenie darowizn z kosztów uzyskania przychodów, a szczegółowa regulacja dotycząca podatkowych grup kapitałowych ma na celu zapewnienie neutralności transakcji między spółkami wchodzącymi w skład grup.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera szczegółowej regulacji przewidującej, w jaki sposób należy ustalić wysokość kosztu uzyskania przychodów w przypadku takich darowizn.

Specyfiką instytucji podatkowych grup kapitałowych jest jednak, że wzajemne rozliczenia pomiędzy spółkami tworzącymi grupę pozostają neutralne podatkowo, dla jednej ze spółek tworzących grupę stanowiąc koszt podatkowy, a dla drugiej „lustrzany” przychód podatkowy – i w efekcie na poziomie podatkowej grupy kapitałowej ulegając „zneutralizowaniu”.

W konsekwencji, w przekonaniu Wnioskodawcy, kosztem uzyskania przychodów z tytułu zbycia prawa w drodze darowizny będzie wartość rynkowa przedmiotu dokonanej darowizny – odpowiadająca wartości przychodu podatkowego u otrzymującego (w przypadku Wnioskodawcy, zarówno koszt, jak i przychód rozpoznawane są dla celów podatkowych przez PGK).

Stanowisko spójne ze stanowiskiem Wnioskodawcy prezentują także organy podatkowe. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 4 lipca 2011 r. (sygn. IPPB5/423-393/11-2/AM) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zgodził się, że wartość darowizny nieujawnionych dla celów podatkowych znaków lub innych praw (wykorzystywanych w ramach działalności gospodarczej wnioskodawcy), przekazanej na rzecz spółki dominującej w ramach uprzednio utworzonej i zarejestrowanej podatkowej grupy kapitałowej będzie stanowić koszt uzyskania przychodów w wysokości odpowiadającej wartości rynkowej przedmiotu darowizny (tj. znaków lub innych praw), określonej na dzień zawarcia umowy darowizny.

Podobnie, zgodnie z art. 18 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli przedmiotem darowizny są towary opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę darowizny podlegającą odliczeniu od dochodu na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uważa się wartość towaru wraz z podatkiem od towarów i usług, w części przekraczającej kwotę podatku naliczonego, którą podatnik ma prawo odliczyć zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej darowizny. Przy określaniu wartości tych darowizn stosuje się odpowiednio art. 14, zgodnie z którym przychód z tej transakcji powinien być ustalony w oparciu o wartość przenoszonych rzeczy lub praw wynikającą z umowy, zbliżoną jednakże do ich wartości rynkowej. W konsekwencji, w przypadku przekazania przez podatnika darowizny podlegającej odliczeniu od dochodu zgodnie z art. 18 ust. 1 i 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość odliczenia od dochodu powinna odpowiadać wartości rynkowej przedmiotu darowizny. W przekonaniu Spółki, przepis ten może być traktowany jako wskazówka interpretacyjna przy ustalaniu wysokości kosztu uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, w przypadku dokonania darowizny Znaku towarowego przez Towarzystwo do Spółki córki (obie spółki tworzą PGK), przy ustalaniu dochodu PGK należy uwzględnić przychód z tytułu darowizny w wysokości wartości rynkowej przedmiotu tej darowizny i koszt uzyskania przychodów w tej samej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

prawidłowe w zakresie określenia przychodu podatkowego,
nieprawidłowe w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 1a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych mogą być grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych, zwane dalej „podatkowymi grupami kapitałowymi”.

Wymogi, jakie kumulatywnie musi spełniać podatkowa grupa kapitałowa, aby posiadać status podatnika na gruncie omawianej ustawy zostały określone w ustępie 2 powołanego artykułu. Warunki te są następujące:

podatkową grupę kapitałową mogą tworzyć wyłącznie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne, mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:
1. przeciętny kapitał zakładowy, określony w sposób, o którym mowa w art. 16 ust. 7, przypadający na każdą z tych spółek, jest nie niższy niż 1.000.000 zł,
2. jedna ze spółek, zwana dalej „spółką dominującą”, posiada bezpośredni 95% udział w kapitale zakładowym lub w tej części kapitału zakładowego pozostałych spółek, zwanych dalej „spółkami zależnymi”, która na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji nie została nieodpłatnie lub na zasadach preferencyjnych nabyta przez pracowników, rolników lub rybaków albo która nie stanowi rezerwy mienia Skarbu Państwa na cele reprywatyzacji,
3. spółki zależne nie posiadają udziałów w kapitale zakładowym innych spółek tworzących tę grupę,
4. w spółkach tych nie występują zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochód budżetu państwa;
spółka dominująca i spółki zależne zawarły, w formie aktu notarialnego, umowę o utworzeniu, na okres co najmniej 3 lat podatkowych, podatkowej grupy kapitałowej i umowa ta, zwana dalej „umową”, została zarejestrowana przez naczelnika urzędu skarbowego;
po utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej spółki tworzące tę grupę spełniają warunki wymienione w pkt 1 lit. a - c, a ponadto:
1. nie korzystają ze zwolnień od podatku dochodowego na podstawie odrębnych ustaw,
2. nie pozostają w związkach powodujących zaistnienie okoliczności, o których mowa w art. 11, z podatnikami podatku dochodowego niewchodzącymi w skład podatkowej grupy kapitałowej;
podatkowa grupa kapitałowa osiągnie za każdy rok podatkowy udział dochodów w przychodach, określony zgodnie z art. 7a ust. 1, w wysokości co najmniej 3%.

Na podstawie art. 7a ust. 1 ww. ustawy, w podatkowych grupach kapitałowych przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym, obliczanym zgodnie z art. 19, jest osiągnięty w roku podatkowym dochód stanowiący nadwyżkę sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę nad sumą ich strat. Jeżeli za rok podatkowy suma strat przekracza sumę dochodów spółek, różnica stanowi stratę podatkowej grupy kapitałowej. Dochody i straty spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 1 - 3.

W myśl postanowień art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest – z zastrzeżeniem wypadków, o których mowa w art. 21 i 22 – dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich został on osiągnięty. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. W sytuacji, gdy koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 cyt. ustawy).

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca – Podatkowa Grupa Kapitałowa zarejestrowana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, w której skład wchodzą X S.A. i Y S.A., reprezentowana przez X S.A., jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 1a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

X S.A. (dalej jako: „Towarzystwo”) prowadzi działalność ubezpieczeniową. Głównym przedmiotem działalności Towarzystwa jest świadczenie usług ubezpieczeń majątkowych oraz ubezpieczeń osobowych (z wyłączeniem ubezpieczeń na życie). Z uwagi na przepisy regulujące prowadzenie działalności ubezpieczeniowej, Towarzystwo posiada spółkę zależną prowadzącą działalność ubezpieczeniową oferującą ubezpieczenia na życie – Towarzystwo jest jedynym akcjonariuszem Y S.A. (dalej jako: „Spółka córka”). Towarzystwo i Spółka córka zawarły umowę o utworzeniu PGK.

Towarzystwo stworzyło słowno - graficzny znak towarowy. Znak towarowy jest wykorzystywany w działalności gospodarczej Towarzystwa oraz Spółki córki.

Towarzystwo postanowiło, aby Spółka córka stała się współuprawniona do prawa ochronnego na Znak towarowy, co nastąpi poprzez zarejestrowanie wspólnego prawa ochronnego na Znak towarowy. W tym celu Towarzystwo po zarejestrowaniu PGK dokona darowizny części przysługującego prawa do Znaku towarowego do Spółki córki. W efekcie, zgodnie z art. 162 ust. 11 Prawa własności przemysłowej, prawo ochronne na znak towarowy zostanie przeniesione w części na Spółkę córkę. Umowa darowizny będzie wskazywała wartość rynkową przedmiotu darowizny.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny jego charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika lub pomniejsza pasywa. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Stosownie natomiast do art. 12 ust 1 pkt 2 ww. ustawy, do przychodów zalicza się wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczając wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne otrzymanie rzeczy lub praw”. Zgodnie z wykładnią gramatyczną, odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny zaś to „taki za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002).

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że przychody zawsze wiążą się z pewnym przysporzeniem majątkowym, tj. korzyścią znajdującą, chociażby pośrednio, odzwierciedlenie w majątku podatnika. Odnosi się to również do otrzymanych nieodpłatnie rzeczy, praw lub świadczeń, za które należy uznać wszystkie te zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy.

Istotą „nieodpłatnego otrzymania” jest więc brak świadczenia wzajemnego, co w konsekwencji wyraża się w zaistnieniu stanu, w którym po stronie przyjmującego dochodzi do zwiększenia aktywów bądź zmniejszenia pasywów.

Wartość nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń oraz wartość nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie otrzymanych rzeczy i praw stanowiących przychody podatkowe ustala się na podstawie art. 12 ust. 5 - 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 5 ww. ustawy, wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Mając na względzie powyższe, wskazać należy, iż przychodem Spółki córki uwzględnianym przy ustalaniu dochodu podatkowego PGK będzie – zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – ustalona na dzień dokonania darowizny wartość rynkowa zbywanego w drodze darowizny Znaku towarowego.

Odnosząc się natomiast do kwestii będącej przedmiotem pytania nr 2, wskazać należy, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 14 cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Organizacji, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Zasadą jest więc, iż nie można uznać za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju. Jednym z wyjątków są darowizny i ofiary dokonywane między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową.

Co prawda, ustawodawca nie wskazał w powołanym przepisie wprost w jakiej wysokości / wartości w przypadku darowizn rzeczowych koszt powinien ustalić darczyńca, jednakże nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż koszt ten należy odnosić do wartości rynkowej przedmiotu darowizny.

Skoro bowiem ustawodawca nie wskazał w tej mierze szczególnych zasad ustalania tych kosztów, to koszty, o których mowa w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy wywieść z normy ogólnej wynikającej z art. 15 ust. 1 tej ustawy – jako do kosztu poniesionego w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tj. do tzw. „kosztu podatkowego”. Innymi słowy, ogólną zasadą jest, że jeżeli ustawodawca nie wprowadził szczególnego wyjątku, jaki np. jest w przepisie art. 15 ust. 1k pkt 1 powołanej ustawy – podatnicy zaliczać mogą koszty rzeczywiście przez nich poniesione, nie podlegają zaś takiemu zaliczeniu koszty oparte na bieżącej rynkowej wycenie darowanych składników majątku, a także raz już uwzględnione w systemie rozliczenia podatku, np. poprzez odpisy amortyzacyjne.

Mając też na uwadze racjonalność ustawodawcy – gdyby jego zamiarem było, aby koszty wynikające z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustalać na poziomie rynkowym, to wskazałby to wprost w tym przepisie. Odniesienie do wartości rynkowej znajdujemy w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, np. w przepisach art. 12 ust. 1 pkt 9 czy art. 16g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy podatkowej. Ponadto, normodawca mógłby także dla omawianej „wartości” przewidzieć zastosowanie przepisów art. 14 ust. 1 - 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, tut. Organ nie podziela stanowiska Wnioskodawcy w zakresie wskazanego sposobu ustalania kosztów uzyskania przychodów w przypadku dokonania darowizny w postaci Znaku towarowego pomiędzy spółkami wchodzącymi w skład podatkowej grupy kapitałowej. Gdyby bowiem przyjąć zaprezentowane stanowisko, mogłoby to skutkować możliwością ujmowania w kosztach uzyskania przychodów danej „wartości” więcej niż jeden raz, tj. wielokrotnie. Wykładnia systemowa oraz konstrukcja podatku dochodowego od osób prawnych uprawnia do stwierdzenia, że ta sama wartość nie może być dwukrotnie opodatkowana na imię tej samej osoby, a ten sam wydatek nie może być uwzględniony więcej niż jeden raz jako koszt uzyskania przychodu. Zasada ta, co prawda nie jest w sposób wyraźny wyrażona w żadnym z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niemniej jednak zestawienie istniejących przepisów dotyczących sposobu konstruowania podstawy opodatkowania uzasadnia przyjęcie takiego założenia.

Reasumując, kosztem uzyskania przychodów Towarzystwa uwzględnianym przy ustalaniu dochodu podatkowego PGK będzie koszt rzeczywiście poniesiony na wytworzenie zbywanego w drodze darowizny Znaku towarowego i tylko ten koszt, który nie był uprzednio zaliczony do kosztów podatkowych.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, tut. Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie, zgodnie z treścią art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin