2013.06.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-348/13-2/EN
z 27 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy reprezentowanej przez Radcę Prawnego przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe – w zakresie obowiązku udokumentowania fakturą VAT sprzedaży imiennych biletów okresowych nabywanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą i osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej,
nieprawidłowe – w zakresie obowiązku dołączenia do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika paragonu dokumentującego ww. sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku udokumentowania fakturą VAT sprzedaży imiennych biletów okresowych nabywanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą i osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz obowiązku dołączenia do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika paragonu dokumentującego ww. sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina jest organizatorem publicznego transportu zbiorowego, w związku z tym świadczy opodatkowane podatkiem od towarów i usług usługi przewozu osób i bagażu w ramach komunikacji miejskiej. Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. 2011 r. Nr 5, poz. 13), komunikacja miejska to gminne przewozy pasażerskie wykonywane w granicach administracyjnych miasta albo:

miasta i gminy,
miast, albo
miast i gmin sąsiadujących

– jeżeli zostało zawarte porozumienie lub został utworzony związek międzygminny w celu wspólnej realizacji publicznego transportu zbiorowego.

Cennik i zasady odpłatności za usługi przewozowe świadczone środkami transportu zbiorowego ustalane są w uchwale Rady Miejskiej.

Gmina organizuje komunikację miejską na terenie, oraz zawiera porozumienia z gminami sąsiadującymi, na podstawie których organizuje komunikację miejską na terenie i gmin sąsiadujących. W celu realizacji komunikacji miejskiej na terenie i gminy sąsiadującej, z którą zostało zawarte porozumienie, Gmina pełniąc funkcję organizatora publicznego transportu zbiorowego, w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zleca w swoim imieniu i na swoją rzecz świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. W związku z tym zawiera z operatorem umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na terenie i gminy sąsiadującej. Wyłoniony w drodze postępowania przetargowego operator (przewoźnik) wykonuje usługę pośrednictwa sprzedaży biletów uprawniających do korzystania z komunikacji miejskiej na liniach objętych umową. Wpływy ze sprzedaży biletów stanowią w 100% dochód Gminy. Operator sprzedaż biletów ewidencjonuje na swoich kasach rejestrujących, zainstalowanych w autobusach i siedzibie. Sprzedaż jest dokonywana w imieniu i na rzecz Gminy wobec tego obrót z tytułu tej sprzedaży nie stanowi obrotu operatora lecz Gminy i jest wykazywany przez Gminę w deklaracji podatkowej VAT-7. Operator na podstawie udzielonego przez Gminę pełnomocnictwa wystawia, na żądanie nabywców, faktury VAT w imieniu Gminy w powyższym zakresie.

Operator prowadzi sprzedaż biletów w systemie firmy „E” opartym na bileterkach autobusowych i dworcowych oraz oprogramowania informatycznego. Bileterka autobusowa przeznaczona jest do sprzedaży pasażerom w autobusie biletów jednorazowych, zaś bileterka dworcowa służy do sprzedaży elektronicznych biletów okresowych w postaci biletów papierowych oraz jego kopii zapisanej na elektronicznej karcie zbliżeniowej typu „M”. Z informacji uzyskanych od przedstawiciela producenta firmy „E” wynika, iż bileterki nie emitują faktury VAT. Bileterki są kasami rejestrującymi, a wydrukowane bilety są jednocześnie paragonami fiskalnymi. Operator całą sprzedaż ewidencjonuje przy zastosowaniu bileterek tj. kas rejestrujących.

Wobec tego paragon fiskalny (bilet) stanowi dla pasażera podstawę do korzystania z usług przewozowych na trasie i w okresie na nim opisanym, który należy posiadać w momencie kontroli w autobusie. Bilet – paragon fiskalny jest niezbędny podczas kontroli biletów na terenie, gdyż kontrolerzy nie posiadają czytników kart obowiązujących na terenie gmin sąsiadujących.

Występują sytuacje, gdy nabywcami usługi komunikacji miejskiej są inne podmioty niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, wobec tego na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, operator (w imieniu Gminy) jest obowiązany do wystawiania faktury dokumentującej sprzedaż na rzecz tych podmiotów. Dotyczy to głównie szkół, które co miesiąc nabywają dla swoich uczniów imienne bilety okresowe. Szkoła każdorazowo przedkłada listę uczniów dla których nabywa imienne bilety okresowe. Uczeń obowiązany jest do posiadania biletu miesięcznego przez cały okres jego ważności celem okazania go kierowcy autobusu oraz służbom kontroli biletowej, wobec tego szkoły nie mają możliwości odzyskać biletów – paragonów fiskalnym przed końcem okresu ich ważności. Na podstawie § 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, w przypadku usług komunikacji miejskiej faktury wystawia się nie późnej niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego (tj. otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z dniem wystawienia faktury).

Natomiast z treści § 7 ust. 1 powyższego rozporządzenia wynika, iż w przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającej u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Wobec tego podstawę do wystawienia faktury stanowi paragon, niemniej jednak w związku z tym, iż paragon fiskalny jest równocześnie biletem i stanowi podstawę do korzystania z komunikacji miejskiej, zdarzają się sytuacje, gdy nabywcy prowadzący działalność gospodarczą zgłaszają się z żądaniem wystawienia faktury nie mogą oni jednak oddać wystawcy faktury paragonu fiskalnego. Wystawienie faktury w takiej sytuacji może nastąpić po okazaniu paragonu fiskalnego – biletu, natomiast wystawca faktury może dołączyć do egzemplarza faktury jedynie kserokopię paragonu fiskalnego.

Dodatkowo Gmina zaznaczyła, iż okresowe bilety imienne sporządzane w postaci papierowego wydruku z kasy rejestrującej operatora (paragon fiskalny) posiadają minimum dwa zabezpieczenia przed fałszowaniem (znaki wodne, mikrodruk, włókna fluorescencyjne widoczne w świetle UV, druk farbą fluorescencyjną, papier reagujący na kontakt z substancją chemiczną, itp.), hologram zabezpieczony przed odklejeniem, serie i numer identyczny z częścią elektroniczną biletu. Natomiast faktury nie są w żaden sposób zabezpieczone przed fałszowaniem wobec tego nie mogą stanowić podstawy do korzystania z komunikacji miejskiej.

Operator – przewoźnik ma możliwość wygenerować i wydrukować z systemu wydruk-kopię biletu, na którym widnieją następujące dane: rodzaj biletu, nr biletu, imię i nazwisko pasażera, trasa, nr kasy rejestrującej, na której został sprzedany bilet, data i godzina sprzedaży, ceny biletu i wartość podatku VAT, imię i nazwisko kasjera. Gmina dysponuje danymi z systemu rejestrującego sprzedaż biletów (kasy konduktorskie) i może wydrukować i potwierdzić wykonanie poszczególnych transakcji w postaci raportu zadaniowego. Wobec powyższego Gmina jest w stanie dokonać jednoznacznej weryfikacji i identyfikacji transakcji, która ma być udokumentowana fakturą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w opisanej we wniosku sytuacji podatnik ma obowiązek wystawić fakturę, gdy nabywca nie może oddać oryginału paragonu fiskalnego (stanowiącego bilet uprawiający do korzystania z komunikacji miejskiej) a jedynie okazać go wystawcy faktury?
W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze, czy do egzemplarza faktury można dołączyć kserokopię paragonu fiskalnego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) dalej ustawa, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Wobec tego faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży, a ustawodawca określił w jakich okolicznościach należy ją wystawić. Przede wszystkim wystawiane przez podatników podatku od towarów i usług faktury VAT muszą dokumentować wykonanie przez nich czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. dostawy towarów lub świadczenia usług.

Stosownie do art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Z kolei zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku (...) w przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającej u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Podatnik stoi na stanowisku, iż w sytuacji gdy nabywcą usług komunikacji miejskiej jest podmiot prowadzący działalności gospodarczą lub osoba fizyczna żądająca wystawienia faktury to podatnik ma obowiązek wystawienia takiemu podmiotowi faktury.

Powyższe wynika z art. 106 ust. 4 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnicy nie mają obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury. Wobec tego podatnik wyłącznie na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej może nie wystawić faktury pod warunkiem, że nabywca ten nie zażąda faktury.

Natomiast regulacja zawarta w § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku (...) nie może zwolnić podatnika od obowiązku wystawienia faktury w przypadku, gdy nie dołączy do swojego egzemplarza faktury paragonu dokumentującego daną sprzedaż.

W ocenie podatnika operator działający w imieniu i na rzecz Gminy, która jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz świadczy usługi komunikacji miejskiej na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą i osób fizycznych żądających faktury, jest obowiązany (na podstawie art. 106 ust. 1 i 4 ustawy o VAT) do wystawienia faktur dokumentujących sprzedaż na rzecz tych podmiotów nawet bez dołączania do faktury paragonu fiskalnego.

Ad. 2

Zdaniem podatnika, ze względu na specyficzną sytuację, gdzie nabywca usługi komunikacji miejskiej - pasażer obowiązany jest do posiadania biletu (paragonu fiskalnego) przez cały okres jego ważności, nie ma możliwości dołączenia do faktury paragonu fiskalnego (biletu). Istnieje jedynie możliwość dołączenia do faktury kserokopii paragonu fiskalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe – w zakresie obowiązku udokumentowania fakturą VAT sprzedaży imiennych biletów okresowych nabywanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą i osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz za nieprawidłowe – w zakresie obowiązku dołączenia do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika paragonu dokumentującego ww. sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących (art. 111 ustawy ust. 1 ustawy).

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Należy ponadto zauważyć, iż osoby, o których mowa w przepisie art. 111 ust. 1 ustawy, są ostatecznymi konsumentami, u których nie występuje podatek należny i nie dokonują odliczeń. Wobec tego, że wymienieni nabywcy nie są zainteresowani w wykazywaniu podatku naliczonego, w praktyce mogłoby dojść do nieprawidłowości w ewidencjonowaniu kwot należnych z tytułu sprzedaży towarów i świadczenia usług na ich rzecz. Zatem celem wprowadzenia kas fiskalnych była przede wszystkim potrzeba zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych przez pewne grupy podatników podstaw opodatkowania.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej umożliwia również realizację prawa konsumenta w zakresie otrzymania dokumentu (paragonu) zawierającego podstawowe dane o zawartej transakcji, w tym strukturze ceny.

Zgodnie z art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Z powyższego wynika, że podatnik podatku od towarów i usług jest obowiązany do udokumentowania sprzedaży fakturą VAT, z wyjątkiem przypadków gdy nabywcami są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, tym bowiem osobom faktury wystawia się wyłącznie na ich żądanie.

Jednakże na podstawie § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy (§ 7 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia).

Na mocy art. 111 ust. 9 ustawy, minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz sposób oznaczania pamięci fiskalnej kas rejestrujących numerami unikatowymi, warunki ich przydzielania oraz dokumenty, które powinny być dołączone do kasy rejestrującej przy wprowadzaniu jej do obrotu,
dane, które powinien zawierać wniosek producenta krajowego albo podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas rejestrujących o wydanie potwierdzenia wymienionego w ust. 6b, jak również rodzaje dokumentów, w tym oświadczeń, oraz kas rejestrujących wzorcowych do badań i innych urządzeń, które mają być przedstawione lub dostarczone wraz z wnioskiem,
okres, na który jest wydawane potwierdzenie, o którym mowa w ust. 6b,
zakres badań kas rejestrujących oraz rodzaje danych zawartych w sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 6e

– uwzględniając potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu lub nieprawidłowemu ewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przez podatników, zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych, konieczność zapewnienia konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów i usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość sprawdzenia przez niego prawidłowego zaewidencjonowania transakcji i wystawiania dowodu potwierdzającego jej wykonanie oraz optymalne dla danego typu obrotu rozwiązania techniczne dotyczące konstrukcji kas rejestrujących, jak również celowość systematycznej aktualizacji i weryfikacji wydanych potwierdzeń, o których mowa w ust. 6b.

W myśl § 2 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363), przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca – Gmina będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług jest organizatorem publicznego transportu zbiorowego, w związku z tym świadczy opodatkowane podatkiem od towarów i usług usługi przewozu osób i bagażu w ramach komunikacji miejskiej. Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. 2011 r. Nr 5, poz. 13) komunikacja miejska to gminne przewozy pasażerskie wykonywane w granicach administracyjnych miasta albo: miasta i gminy, miast, albo miast i gmin sąsiadujących – jeżeli zostało zawarte porozumienie lub został utworzony związek międzygminny w celu wspólnej realizacji publicznego transportu zbiorowego.

Cennik i zasady odpłatności za usługi przewozowe świadczone środkami transportu zbiorowego ustalane są w uchwale Rady Miejskiej.

Gmina organizuje komunikację miejską na terenie , oraz zawiera porozumienia z gminami sąsiadującymi, na podstawie których organizuje komunikację miejską na terenie i gmin sąsiadujących. W celu realizacji komunikacji miejskiej na terenie i gminy sąsiadującej z którą zostało zawarte porozumienie Gmina pełniąc funkcję organizatora publicznego transportu zbiorowego w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zleca w swoim imieniu i na swoją rzecz świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. W związku z tym zawiera z operatorem umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na terenie i gminy sąsiadującej. Wyłoniony w drodze postępowania przetargowego operator (przewoźnik) wykonuje usługę pośrednictwa sprzedaży biletów uprawniających do korzystania z komunikacji miejskiej na liniach objętych umową. Wpływy ze sprzedaży biletów stanowią w 100% dochód Gminy. Operator sprzedaż biletów ewidencjonuje na swoich kasach rejestrujących, zainstalowanych w autobusach i siedzibie. Sprzedaż jest dokonywana w imieniu i na rzecz Gminy wobec tego obrót z tytułu tej sprzedaży nie stanowi obrotu operatora lecz Gminy i jest wykazywany przez Gminę w deklaracji podatkowej VAT-7. Operator na podstawie udzielonego przez Gminę pełnomocnictwa wystawia, na żądanie nabywców, faktury VAT w imieniu Gminy w powyższym zakresie.

Występują sytuacje, gdy nabywcami usługi komunikacji miejskiej są inne podmioty niż osoby fizycznie nieprowadzące działalności gospodarczej, wobec tego na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, operator (w imieniu Gminy) jest obowiązany do wystawiania faktury dokumentującej sprzedaż na rzecz tych podmiotów. Dotyczy to głównie szkół, które co miesiąc nabywają dla swoich uczniów imienne bilety okresowe. Szkoła każdorazowo przedkłada listę uczniów dla których nabywa imienne bilety okresowe. Uczeń obowiązany jest do posiadania biletu miesięcznego przez cały okres jego ważności celem okazania go kierowcy autobusu oraz służbom kontroli biletowej, wobec tego szkoły nie mają możliwości odzyskać biletów – paragonów fiskalnych przed końcem okresu ich ważności.

Dodatkowo Gmina zaznaczyła, iż operator – przewoźnik ma możliwość wygenerować i wydrukować z systemu wydruk-kopię biletu, na którym widnieją następujące dane: rodzaj biletu, nr biletu, imię i nazwisko pasażera, trasa, nr kasy rejestrującej, na której został sprzedany bilet, data i godzina sprzedaży, ceny biletu i wartość podatku VAT, imię i nazwisko kasjera. Gmina dysponuje danymi z systemu rejestrującego sprzedaż biletów (kasy konduktorskie) i może wydrukować i potwierdzić wykonanie poszczególnych transakcji w postaci raportu zadaniowego. Wobec powyższego Gmina jest w stanie dokonać jednoznacznej weryfikacji i identyfikacji transakcji, która ma być udokumentowana fakturą.

W związku z powyższym Gmina ma wątpliwości czy podatnik ma obowiązek wystawić fakturę, gdy nabywca nie może oddać oryginału paragonu fiskalnego (stanowiącego bilet uprawiający do korzystania z komunikacji miejskiej) a jedynie okazać go wystawcy faktury.

Jak już wskazano obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, iż obowiązek ten ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, iż obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów oraz nie została objęta zwolnieniem z obowiązku ewidencjonowania.

Z powyższego wynika, iż świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą (np. Szkoły) nie podlega obowiązkowi ewidencjonowania tej sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej, jednocześnie sprzedaż ta podlega obowiązkowemu udokumentowaniu poprzez wystawienie faktury VAT.

Odnosząc się natomiast do kwestii obowiązku dołączenia do kopii faktury VAT paragonów fiskalnych (biletów), należy stwierdzić, że w niniejszym przypadku mamy do czynienia z sytuacją, gdy Wnioskodawca dokonuje sprzedaży usług przewozowych na rzecz Szkoły, a więc podmiotu niebędącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej ani też rolnikiem ryczałtowym. Zatem Wnioskodawca nie jest obowiązany do ewidencjonowania tej sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej.

Z drugiej jednak strony, kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika. W konsekwencji, nie jest błędem, jeśli podatnik ewidencjonuje w kasie rejestrującej np. całą sprzedaż jaka występuje w jego przedsiębiorstwie. Nie można bowiem czynić podatnikowi zarzutu z tego, że wykonał swój obowiązek aż nadto, ewidencjonując w kasie inne dodatkowe czynności. Jednakże podatnik musi zadbać o to, aby deklaracja podatkowa sporządzana na podstawie prowadzonych przez niego ewidencji, które dwukrotnie obejmują tę samą sprzedaż, (np. gdy w kasie zarejestrowana została również sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą udokumentowana fakturą VAT), była rzetelna.

Należy zwrócić uwagę, że Wnioskodawca znajduje się w specyficznej sytuacji, gdyż dokonuje sprzedaży na rzecz Szkoły, a przy zastosowaniu kasy fiskalnej drukuje bilety dla poszczególnych uczniów, które są jednocześnie paragonem fiskalnym. Fakt stosowania rozwiązania technicznego polegającego na generowaniu wydruków z kasy fiskalnej, będących równocześnie biletami, które następnie są podstawą do wystawienia faktury VAT dla Szkoły, nie stoi jednak w sprzeczności z przepisami o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie ma jednak obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży ww. usług komunikacji miejskiej świadczonych na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą m.in. Szkoły, zatem nie ma też obowiązku dołączania do egzemplarza faktury pozostającej u niego paragonu dokumentującego tę sprzedaż. Jednakże nie jest błędem jeżeli Wnioskodawca do egzemplarza faktury pozostającej u niego dołączy kserokopię paragonu fiskalnego (biletu okresowego imiennego).

W powyższym zakresie uznano stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do sytuacji gdy nabywcą usług komunikacji miejskiej jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, która zgodnie z art. 106 ust. 4 ustawy zażąda udokumentowania ww. sprzedaży fakturą VAT to w tym przypadku zastosowanie znajduje § 7 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, w którym wskazano, iż w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż: „(…) operator działający w imieniu i na rzecz Gminy, która jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz świadczy usługi komunikacji miejskiej na rzecz (…) osób fizycznych żądających faktury, jest obowiązany (na podstawie art. 106 ust. 1 i 4 ustawy o VAT) do wystawienia faktur dokumentujących sprzedaż na rzecz tych podmiotów nawet bez dołączania do faktury paragonu fiskalnego należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowo tut. Organ wskazuje, iż w tej indywidualnej sprawie, z uwagi na fakt, iż paragon fiskalny (bilet) stanowi dla pasażera podstawę do korzystania z usług przewozowych na trasie i w okresie na nim opisanym, który pasażer musi posiadać w momencie kontroli w autobusie, Wnioskodawca może dołączyć do egzemplarza faktury pozostającej u niego kserokopię paragonu fiskalnego (biletu) dokumentującego sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej potwierdzoną za zgodność z oryginałem.

Dodatkowo tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin