Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-351/13-4/JK
z 28 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2013 r. (data wpływu 24 maja 2013 r.) uzupełnione pismem z dnia 29 lipca 2013 r. (złożonego osobiście w dniu 30 lipca 2013 r.) stanowiącego odpowiedź na wezwanie z dnia 24 lipca 2013 r. Nr IPPB4/415-351/13-2/JK (data nadania 25 lipca 2013 r., data doręczenia 26 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 24 lipca 2013 r. Nr IPPB4/415-351/13-2/JK (data nadania 25 lipca 2013 r., data doręczenia 26 lipca 2013 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia tego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, przeformułowanie pytania Nr 2 oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do przeformułowanego pytania.

Pismem z dnia 29 lipca 2013 r. (złożonego osobiście w dniu 30 lipca 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 2011 roku przebywa na stałe w Arabii Saudyjskiej, gdzie mieszka i pracuje. W latach 2011-2012 centrum interesów życiowych Wnioskodawcy znajdowało się w Arabii Saudyjskiej, z racji stałego tam przebywania we wskazanych latach. W Polsce jest miejsce zamieszkania żony Wnioskodawcy, z którą Wnioskodawca posiada na mocy wspólnoty małżeńskiej dom, działkę budowlaną i mieszkanie, nabyte w latach pobytu i pracy Wnioskodawcy w Polsce. Dzieci są już dorosłe i prowadzą własne gospodarstwa domowe. Odnośnie polis ubezpieczeniowych Wnioskodawca posiada w Polsce polisę grupowego ubezpieczenia, którą kontynuuje po zakończeniu zatrudnienia, a także polisę na dożycie również zawartą w trakcie bycia polskim rezydentem. Z racji ciągłej pracy na terenie Arabii Saudyjskiej Wnioskodawca spędzał w Polsce w latach 2011 i 2012 tylko urlop wypoczynkowy. W Arabii Saudyjskiej Wnioskodawca posiadał swoje jedyne źródło dochodów we wskazanym okresie, a także był właścicielem ruchomości, tj. samochodu, komputera, wynajmował mieszkanie i nabywał pozostałe rzeczy niezbędne w funkcjonowaniu, na terenie Arabii Saudyjskiej, posiada również konto bankowe, Wnioskodawca nie ma zaciągniętych żadnych kredytów i innych zobowiązań finansowych zarówno w Polsce, jak i w Arabii Saudyjskiej. Cały czas Wnioskodawca przebywa na terytorium Arabii Saudyjskiej, a w Polsce nie uzyskuje żadnych dochodów. W Polsce spędza tylko wakacje. We wskazanym okresie dokładnie od 02.02.2011 r. przebywał stale na terytorium Arabii, czyli w każdym roku powyżej 183 dni. W dniu 02.02.2011 r. Wnioskodawca podpisał z firmą w Arabii Saudyjskiej umowę o pracę, według której zapewniona jest opieka medyczna, oraz wszelkie ubezpieczenia uregulowane przepisami prawa. Wnioskodawca ma obywatelstwo polskie, w Arabii Saudyjskiej uzyskał paszport i prawo jazdy, nie posiada jako takiego „certyfikatu rezydencji”, ponieważ nie wiedział, że taki dokument jest potrzebny, ale w ramach podpisanej umowy ma pozwolenie na pracę i pobyt w Arabii Saudyjskiej. Po podpisaniu umowy o pracę, Wnioskodawca przebywał w Arabii Saudyjskiej przez okres przekraczający 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym. Firma będąca pracodawcą i wypłacająca wynagrodzenia Wnioskodawcy ma siedzibę w Arabii Saudyjskiej.

W 2011 r. Wnioskodawca nie dokonał wykreślenia z ewidencji podatników we właściwym urzędzie skarbowym i nie wymeldował się z Polski, za 2011 r. dokonał rozliczenia na PIT – 36 wraz z załącznikiem ZG i skorzystał również z ulgi abolicyjnej. W związku z brakiem informacji i przebywaniem poza granicami kraju, dopiero w 2013 roku podatnik złożył druk ZAP-3, w którym wskazał miejsce swojego zamieszkania jako Arabia Saudyjska. Podatnik złożył także pismo w urzędzie skarbowym, w którym prosi o anulowanie złożonego za 2011 rok PIT-36 wraz z załącznikami. Pismo to, było konsekwencją zmiany od 2011 r. miejsca zamieszkania i tym samym zmiany rezydencji podatkowej, co za tym idzie zmiany właściwości miejscowej urzędu skarbowego. Do pisma zostały załączone również kopie dokumentów potwierdzające zmianę miejsca zamieszkania od 2011 roku. Jako że, podatnik od 2011 roku mieszka w Arabii Saudyjskiej – posiada tam status rezydenta i wszelkie dokumenty potwierdzające tam zamieszkanie. W związku z ciągłą pracą i zamieszkaniem na terytorium Arabii Saudyjskiej za 2012 rok podatnik nie dokonał rozliczenia z polskim urzędem skarbowym na PIT-36, ponieważ w 2011 roku nie uzyskał dochodów na terytorium Polski. W 2012 roku uzyskane dochody dotyczyły odpłatnego zbycia papierów wartościowych (akcji) nabytych we wcześniejszych latach. W latach 2011 i 2012 Wnioskodawca nie osiągał dochodu w związku z przeniesieniem własności akcji, lub innych porównywalnych praw, których więcej niż 50% wartości składa się bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego. Zatem, za 2012 rok podatnik złożył tylko zeznanie PIT-38, na którym wykazał niewielki dochód z tytułu papierów wartościowych. W piśmie dotyczącym prośby o anulowanie zeznania za 2011 rok podatnik zawarł też prośbę o przekazania złożonego PIT-38 za 2012 r. do III Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście, który to, jest właściwym urzędem skarbowym dla podatników posiadających ograniczony obowiązek podatkowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy mimo nie dokonania zgłoszenia zmiany miejsca zamieszkania we właściwym terminie podatnik powinien dokonać rozliczenia z polskim urzędem skarbowym za 2011 i 2012 rok?
2. czy Wnioskodawca będzie miał ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w latach 2011 i 2012?
3. Czy jeżeli nie uzyskując już żadnych dochodów na terytorium Polski, a zamieszkując nadal na terytorium Arabii Saudyjskiej, podatnik nie będzie musiał składać żadnych zeznań w Polsce?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, mimo nie zgłoszenia zmiany miejsca zamieszkania, od 2011 roku nie jest on polskim rezydentem podatkowym i co się z tym wiąże posiada w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy. W związku z tym, za 2011 i 2012 rok nie powinien się w Polsce rozliczać z dochodów uzyskiwanych w Arabii Saudyjskiej. Za 2012 rok powinien tylko złożyć PIT-38 w związku z uzyskaniem dochodu z tytułu papierów wartościowych. Wnioskodawca uważa, iż z racji pracy i zamieszkania w latach 2011 i 2012 w Arabii Saudyjskiej, nie pozostaje rezydentem polskim w związku z czym, ma ograniczony obowiązek podatkowy i rozlicza się tylko z dochodu osiągniętego ze zbycia papierów wartościowych który powinien zostać rozliczony w PIT-38 za 2012 rok. W myśl art. 28 K.c., osoba fizyczne może mieć tylko jedno miejsce zamieszkania, w związku z tym niedopełnienie obowiązku aktualizacji danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym na podstawie ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników nie ma istotnego znaczenia, najważniejsze jest potwierdzenie faktycznego miejsca zamieszkania, którym w tym przypadku od 2011 roku jest Arabia Saudyjska. Podobne stanowisko potwierdza wyrok WSA i NSA z dnia 08.05.2013 r. (II KSK 1831/11) i 18.04.2011 r. (II FSK 1831/11), który wskazuje, iż dla ustalenia rezydencji podatkowej kluczowe znaczenie ma gdzie naprawdę podatnik mieszka, a nie fakt poinformowania o tym właściwego urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a cyt. wyżej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W dniu 22 lutego 2011 r. została podpisana w Rijadzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Arabii Saudyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów.

Zgodnie jednak z art. 28 ust. 1 ww. Konwencji, Umawiające się Państwa wymienią drogą dyplomatyczną noty, informując się wzajemnie, iż zostały spełnione wszystkie procedury wymagane w ich wewnętrznym prawie dla wejścia w życie niniejszej Konwencji. Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym późniejsza z not zostanie doręczona.

Stosownie do art. 28 ust. 2 pow. Konwencji, przepisy Konwencji będą miały zastosowanie:

1. w odniesieniu do podatków potrącanych u źródła, do kwot dochodu wypłaconego w dniu 01 stycznia lub po tym dniu, następującym po dniu, w którym niniejsza Konwencja wejdzie w życie, oraz
2. w odniesieniu do pozostałych podatków, do podatków należnych za lata podatkowe, rozpoczynające się w dniu 01 stycznia lub po tym dniu, następujące po dniu, w którym niniejsza Konwencja wejdzie w życie.
   
   

Zgodnie z Oświadczeniem Rządowym z dnia 10.04.2012 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Arabii Saudyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji, podpisanych w Rijadzie dnia 22.02.2011 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 53), Konwencja oraz protokół do tej konwencji wchodzą w życie dnia 01 czerwca 2012 r.

W świetle powyższego, Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Arabii Saudyjskiej do dochodów za 2011 i 2012 rok jeszcze nie obowiązywała i jak wynika z wyżej przywołanych postanowień, miała zastosowanie najwcześniej do dochodów uzyskanych od 01 stycznia następującym po dniu, w którym wejdzie w życie, tj. od 01 stycznia 2013 r. W takim przypadku, do opodatkowania dochodów Wnioskodawcy uzyskanych w 2011 i 2012 r., należy wziąć pod uwagę tylko przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozstrzygające znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie miejsca zamieszkania podatnika.

Pojęcie „miejsca zamieszkania zostało zdefiniowane w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Powyższy przepis wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca od 2011 roku przebywa na stałe w Arabii Saudyjskiej, gdzie mieszka i pracuje. Polska jest miejscem zamieszkania żony Wnioskodawcy, z którą Wnioskodawca posiada na mocy wspólnoty małżeńskiej dom, działkę budowlaną i mieszkanie, nabyte w latach pobytu i pracy w Polsce. Dzieci są już dorosłe i prowadzą własne gospodarstwa domowe. Wnioskodawca posiada w Polsce polisę grupowego ubezpieczenia, którą kontynuuje po zakończeniu zatrudnienia, a także polisę na dożycie również zawartą w trakcie bycia polskim rezydentem. W latach 2011 i 2012 Wnioskodawca spędzał w Polsce tylko urlop wypoczynkowy. W Arabii Saudyjskiej Wnioskodawca, we wskazanym okresie, posiadał źródło dochodów z tytułu zawartej umowy o pracę, a także był właścicielem ruchomości, tj. samochodu, komputera, wynajmował mieszkanie i nabywał pozostałe rzeczy niezbędne w funkcjonowaniu, na terenie Arabii Saudyjskiej, posiada również konto bankowe. Wnioskodawca nie ma zaciągniętych żadnych kredytów i innych zobowiązań finansowych zarówno w Polsce, jak i w Arabii Saudyjskiej. Wnioskodawca ma obywatelstwo polskie, w Arabii Saudyjskiej uzyskał paszport i prawo jazdy, nie posiada jako takiego „certyfikatu rezydencji”, ale w ramach podpisanej umowy ma pozwolenie na pracę i pobyt w Arabii Saudyjskiej. Po podpisaniu umowy o pracę, Wnioskodawca przebywał w Arabii Saudyjskiej przez okres przekraczający 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym. Firma będąca pracodawcą i wypłacająca wynagrodzenia Wnioskodawcy ma siedzibę w Arabii Saudyjskiej. W 2011 r. Wnioskodawca nie uzyskiwał dochodów na terytorium Polski. W 2012 r. uzyskane dochody dotyczyły odpłatnego zbycia papierów wartościowych (akcji) nabytych we wcześniejszych latach.

W świetle przedstawionych faktów, nie można przyjąć, ze centrum interesów życiowych i gospodarczych Wnioskodawcy zostało przeniesione do Arabii Saudyjskiej. Fakt zamieszkania żony, posiadanie majątku nieruchomego, osiąganie dochodów ze sprzedaży papierów wartościowych oraz posiadanie polisy grupowego ubezpieczenia, a także polisy na dożycie na terytorium Polski, niezbicie świadczy, że centrum interesów życiowych oraz gospodarczych znajduje się w Polsce. W Arabii Saudyjskiej Wnioskodawca wynajmuje mieszkanie, co może wskazywać na tymczasowy okres zamieszkiwania w tym państwie.

W związku z powyższym, Wnioskodawca spełnia warunek, określony w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy, pozwalający uznać, że w latach 2011-2012 posiadał w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w związku z posiadaniem centrum interesów życiowych i gospodarczych w tym kraju, a zatem podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W sytuacji braku umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, gdy Wnioskodawca spełnia przesłanki z art. 3 ust. 1a ustawy, pozwalające uznać, że podlega on w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, jego dochody (przychody) podlegają opodatkowaniu w Polsce w całości, bez względu na źródło ich osiągania.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy, źródłem przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 ustawy).

Przy czym, jak wynika z treści art. 44 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Zasady ustalania zaliczek wynikają z art. 44 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy uzyskujący dochody za pracę bez pośrednictwa płatnika, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód do opodatkowania uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 44 ust. 3c ustawy, zaliczkę obliczoną w wyżej określony sposób zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, zapłaconej w danym miesiącu ze środków podatnika.

Jednocześnie, zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są zobowiązani złożyć zeznanie o wysokości dochodu (poniesionej straty), w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Wobec powyższego, wynagrodzenie osiągnięte przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę w firmie mającej siedzibę w Arabii Saudyjskiej należy zakwalifikować do źródła przychodu wymienionego w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe wynagrodzenie, Wnioskodawca uzyskał bez pośrednictwa płatnika, zatem zobowiązany jest do samodzielnego odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Jednocześnie podatnik osiągający przedmiotowe dochody obowiązany jest wykazać je w zeznaniu rocznym, wraz z innymi dochodami uzyskanymi w roku podatkowym podlegającymi łączeniu z danym źródłem przychodu.

Podkreślić należy, że w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tych dochodów, stosuje się jednostronne środki zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, określone w art. 27 ust. 9 i 9a ustawy.

Stosownie do art. 27 ust. 9 ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskie lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Polski, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochodu są osiągane, Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowaniu, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Polski. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Art. 27 ust. 9a ustawy stanowi natomiast, że w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Polski lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Polski, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Z treści ww. uregulowań wynika, że podatnik uzyskujący dochody z pracy za granicą w państwie, z którym nie została zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, winien dokonać obliczenia rocznego podatku z uwzględnieniem postanowień art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, że dochód osiągnięty przez Wnioskodawcę w 2011 r. z tytułu pracy wykonywanej w Arabii Saudyjskiej, Wnioskodawca ma obowiązek wykazania w zeznaniu rocznym (PIT-36) na zasadach obowiązujących w Polsce stosując metodę proporcjonalnego odliczenia, o której mowa w art. 27 ust. 9 bądź 9a ustawy.

Ponadto, do odrębnego źródła przychód należy zaliczyć dochody uzyskiwane na terytorium Polski z tytułu sprzedaży papierów wartościowych.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Katalog przychodów z kapitałów pieniężnych zawiera art. 17 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca enumeratywnie określił przypadki i zdarzenia, w wyniku których powstaje przychód z kapitałów pieniężnych.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 6 tej ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z:

1. odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz papierów wartościowych,
2. realizacji praw wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.
   
   

W świetle art. 5a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych – oznacza to papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz. 1538). Papierami wartościowymi są w rozumieniu tej ustawy m.in. akcje.

Przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa m.in. w art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się odpowiednio przepisy art. 19 tej ustawy (art. 17 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 w związku z art. 17 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Stosownie do art. 30b ust. 1 ww. ustawy, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych i realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14 – osiągnięta w roku podatkowym (art. 30b ust. 2 pkt 1 ustawy).

Przy czym, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli odpłatne zbycie papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacja praw z nich wynikających następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (art. 30b ust. 4 ww. ustawy).

Przepis art. 30b ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż dochodów, o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 oraz art. 30c.

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1, wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych w tym również dochody, o których mowa w art. 24 ust. 14, i dochody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych, a także dochody z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach mieszkaniowych w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, i obliczyć należny podatek dochodowy (art. 30b ust. 6 ustawy).

Biorąc zatem powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż dochody uzyskane ze sprzedaży papierów wartościowych (akcji) podlegają opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z tytułu uzyskania tego rodzaju dochodów na Wnioskodawcy ciążył obowiązek złożenia we właściwym urzędzie skarbowym zeznania podatkowego według ustalonego wzoru (formularz PIT-38), w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W tym samym terminie Wnioskodawca powinien dokonać wpłaty należnego podatku wynikającego z zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Reasumując, należy stwierdzić, że nieprawidłowo Wnioskodawca uznał, że w 2011 r. nastąpiło przeniesienie jego rezydencji podatkowej zagranicę i Wnioskodawca podlega od tego momentu ograniczonemu obowiązkowi w Polsce. Wnioskodawca będzie bowiem podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na fakt posiadania centrum interesów życiowych i gospodarczych w Polsce. Tym samym, Wnioskodawca będzie podlegał opodatkowaniu na terytorium Polski od całości uzyskanych przez siebie dochodów. Zatem, dochody uzyskane z tytułu pracy na terytorium Arabii Saudyjskiej podlegają wykazaniu w rocznym zeznaniu podatkowych (PIT-36) składanym do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym dochody te zostały osiągnięte. Natomiast, dochody uzyskane z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych (akcji) Wnioskodawca winien opodatkować na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej 19% podatkiem dochodowym, zgodnie z art. 30b ustawy, a następnie wykazać w złożonym zeznaniu podatkowym PIT-38.

Ponadto, wskazać należy, iż fakt nie dokonania zgłoszenia zmiany miejsca zamieszkania w Urzędzie Skarbowym pozostają bez wpływu na obowiązki podatkowe Wnioskodawcy wynikające z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., Nr 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.