2013.09.19 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-754/13-5/PR
z 19 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30.07.2013 r. (data wpływu 01.08.2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 06.08.2013 r. (data wpływu 08.08.2013 r.) oraz pismem z dnia 09.09.2013 r. (data wpływu 09.09.2013 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 02.09.2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 06.09.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej, na której znajduje się plac postojowy oraz ogrodzenie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.08.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej, na której znajduje się plac postojowy oraz ogrodzenie. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 9.09.2013 r. (data wpływu 9.09.2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 02.09.2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 06.09.2013 r.) oraz pismem z dnia 06.08.2013 r. (data wpływu 08.08.2013 r.)

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zakupił od Gminy Wyznaniowej działkę o pow. 0,1013 ha. Umowa zakupu podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Z tytułu zakupu działki Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W chwili zakupu na działce znajdował się budynek stacji TRAFO, parking w formie placu ziemnego utwardzonego i równanego, niepokrytego betonem, asfaltem lub też warstwą kamienno-żużlową oraz znajdujące się od strony chodnika i drogi publicznej miejskiej betonowe ogrodzenie z metalowymi prętami, z wjazdem na teren działki w formie bramy w całości betonowej, zwieńczonej łukiem o wysokości powyżej 2,2 m. Całość ogrodzenia wraz z bramą została wybudowana w latach 70-tych ubiegłego wieku. Ani ogrodzenie, ani parking nie są ujęte w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy.

W wyniku podziału działki zakupionej przez Wnioskodawcę wydzielono część działki, na której znajduje się budynek stacji TRAFO, która to część została wywłaszczona na rzecz innego podmiotu, jako odrębna, samodzielna działka.

W chwili obecnej Wnioskodawca zamierza sprzedaż pozostałą część pierwotnie zakupionej w 2008 r. działki, na której obecnie znajduje się parking oraz ogrodzenie opisane powyżej (dalej „Nieruchomość”). Nieruchomość stanowi jedną działkę, ujętą w jednej księdze wieczystej.

Nieruchomość, wraz z znajdującym się na niej parkingiem i ogrodzeniem, była od 2009 r. dzierżawiona na rzecz różnych podmiotów w drodze czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Na Nieruchomości nie były dokonywane nakłady na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej.

W chwili obecnej Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość.

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca dodał, że przedmiotowa nieruchomość jest zakwalifikowana jako tereny zabudowane i zurbanizowane (tereny mieszkaniowe (symbol B) oraz jest przeznaczona pod zabudowę. Ponadto wskazał, że nie ustalono dla niej miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzja o ustaleniu warunków zabudowy ustalała przeznaczenie tego gruntu pod zabudowę. Jednocześnie zaznaczył, że z uwagi na wady prawne decyzji prawdopodobnie konieczne będzie uzyskanie ponownej decyzji o warunkach zabudowy określającej to samo przeznaczenie (pod zabudowę).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż Nieruchomości korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa (sprzedaż) Nieruchomości korzysta ze zwolnienia z opodatkowania.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 UVAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Przepis ten oznacza, iż w sytuacji sprzedaży nieruchomości, zabudowanej budynkiem lub budowlą, stanowiącej jednolity przedmiot sprzedaży (jedna działka), stawka należna od budynku lub budowli znajduje zastosowanie do całego przedmiotu sprzedaży (gruntu).

Uwzględniając regulację z art. 29 ust. 5 u.p.t.u. należy stwierdzić, że dostawa gruntu wraz z używanym budynkiem (lub budowlą), w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 1 u.p.t.u., którego dostawa podlega zwolnieniu z VAT również objęta jest zwolnieniem od podatku. W tym wypadku, bowiem o zwolnieniu całej dostawy decyduje charakter dostawy budynku.” - Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. I FSK 369/09.

W związku z powyższym w celu ustalenia prawidłowej stawki dla dostawy Nieruchomości należy uprzednio ustalić charakter znajdujących się na niej obiektów (ogrodzenia i parkingu) oraz ustalić właściwą dla nich stawkę. Ponieważ UVAT nie odnosi się, co należy rozumieć pod pojęciem budynku lub budowli, konieczne w tym wypadku jest odesłanie do innych aktów prawnych. Takim aktem jest ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) „PB”.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 PB, ilekroć mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
obiekt małej architektury.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 3 PB przez budowlę rozumie się: „każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;”

Przepis ten stanowi domniemanie, iż obiekt podlegający regulacji PB (powstały w toku procesu budowlanego), który nie spełnia definicji budynku lub obiektu malej architektury stanowi budowlę.

Natomiast stosownie do art. 3 pkt 9 PB przez urządzenia budowlane rozumie się:

„urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki;”

Z przepisu tego wynika, iż obiekty, takie jak ogrodzenia lub place postojowe stanowią „urządzenia techniczne” wyłącznie, gdy związane z innym obiektem budowlanym znajdującym się na nieruchomości (budynkiem), w taki sposób, iż zapewniają możliwość zgodnego z przeznaczeniem użytkowania tego budynku. Natomiast, jeżeli stanowią one jedyne obiekty na działce, to powinny zostać zakwalifikowane jako budowle w rozumieniu PB.

Nieruchomość stanowi samodzielną działkę. Jedynymi znajdującymi się na nimi obiektami są parking i ogrodzenie. Obiekty te służą wyłącznie korzystaniu z nich samych, a nie innych obiektów budowlanych (budynków), gdyż na Nieruchomości innych obiektów nie ma. Wobec powyższego parking i ogrodzenie nie stanowią urządzeń technicznych, lecz powinny być zakwalifikowane jako budowle.

Słuszność tych wniosków, w szczególności odnośnie muru ogrodzeniowego, potwierdza liczne orzecznictwo sądów administracyjnych

„Ogrodzenie działki już zabudowanej jest urządzeniem budowlanym, zaś niezabudowanej - obiektem budowlanym.” - Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2012 r., sygn. II OSK 187/11.

Ogrodzenie od strony miejsca publicznego stanowi budowlę, o jakiej mowa w art. 30 ust. 1 pkt 3 p.b. Treść tego przepisu w związku z treścią art. 3 pkt 6 tego aktu prawnego przesądza, że wolą prawodawcy ogrodzenia zostały uznane za obiekty budowlane, gdyż tylko ich realizacja stanowi budowlę w rozumieniu p.b.” - Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 października 2009 r., sygn. II SA/Gl 628/08;

Ogrodzenie jest urządzeniem budowlanym tylko wtedy, gdy nieruchomość jest zabudowana i pozostaje funkcjonalny związek między ogrodzeniem a obiektem budowlanym. Jeżeli więc nieruchomość posiada większą powierzchnię, niż jej teren zabudowany (działka budowlana) to ogrodzenie będzie tylko wtedy urządzeniem budowlanym, gdy będzie związane z zabudową, a nie z ogrodzeniem całej nieruchomości.” - Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 kwietnia 2007 r., sygn. II SA/Kr 101/07.

Zatem Nieruchomość jest nieruchomością zabudowaną budowlą w postaci co najmniej muru ogrodzeniowego i parkingu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT zwalnia z podatku VAT dostawę budynków, budowli lub ich część z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a UVAT zwalnia się z podatku VAT dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów;”.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 UVAT przez pierwsze zasiedlenie „rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;

Wnioskodawca oddaje od 2009 r. Nieruchomość w najem. Po tej dacie nie były dokonywane na te budowle nakłady ulepszeniowe w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Zatem uznać należy, iż najpóźniej w 2009 r. nastąpiło pierwsze zasiedlenie budowli znajdujących się na Nieruchomości, w rozumieniu UVAT.

Wobec powyższego nie znajdzie zastosowania żaden wyjątek wymieniony pod literą a) i b) art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT. W związku z powyższym dostawa Nieruchomości będzie zwolniona z VAT na podstawie.

Słuszność stanowiska Wnioskodawcy potwierdzają interpretacje podatkowe:

„W kontekście powyższych definicji należy stwierdzić, iż niektóre z urządzeń budowlanych np. ogrodzenie, występując samodzielnie, niezwiązane z obiektem budowlanym (np. budynkiem), tracą niejako status urządzenia budowlanego, a stają się obiektem budowlanym (budowlą). (...) Na podstawie opisu zdarzenia przyszłego oraz przywołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że zbycie ogrodzenia nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia, bowiem w wyniku wniesienia ww. ogrodzenia jako aport niepieniężny do Spółki w 1996 r., doszło do pierwszego zasiedlenia, od którego upłynęło dwa lata. Tym samym przedmiotowa dostawa budowli będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT” - interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 marca 2011 r. nr IBPP3/443-1032/10/PH;

Niezależnie od powyższego, w przypadku, gdyby nie znalazło zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT należy wskazać, iż Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a UVAT. Zakupując bowiem Nieruchomość wraz z budowlami na niej się znajdującymi Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od tego zakupu, jak i nie dokonywał wydatków na ulepszenie budowli znajdujących się na Nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy. Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat, o czym stanowi treść art. 43 ust. 7a cyt. ustawy.

Natomiast definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 cyt. ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, które to czynności będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zauważyć należy, iż zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem, wykonywane przez podatników podatku VAT są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Analiza przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy, regulującego prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż istotne jest każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów.

Podsumowując, dla określenia czy dostawa budynków, budowli bądź ich części będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, na podstawie wymienionych przepisów art. 43 cyt. ustawy, konieczne jest zbadanie wysokości nakładów inwestycyjnych w stosunku do tych obiektów, ponoszonych w okresie pięcioletnim poprzedzającym moment dokonania ich sprzedaży.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. z 2010r. Dz. U. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
obiekt małej architektury.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ww. ustawy, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową

Natomiast art. 3 pkt 9 ww. ustawy wskazuje, iż przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył w 2008 r. działkę. Transakcja ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, w związku z czym nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. W chwili zakupu na działce znajdował się budynek stacji TRAFO, parking w formie placu ziemnego utwardzonego i równanego, niepokrytego betonem, asfaltem lub też warstwą kamienno-żużlową oraz znajdujące się od strony chodnika i drogi publicznej miejskiej betonowe ogrodzenie z metalowymi prętami, z wjazdem na teren działki w formie bramy w całości betonowej, zwieńczonej łukiem o wysokości powyżej 2,2 m. Całość ogrodzenia wraz z bramą została wybudowana w latach 70-tych ubiegłego wieku. W wyniku podziału zakupionej działki wydzielono część działki, na której znajduje się budynek stacji TRAFO, która to część została wywłaszczona na rzecz innego podmiotu, jako odrębna, samodzielna działka. W chwili obecnej Wnioskodawca zamierza sprzedać pozostałą część działki, na której obecnie znajduje się parking oraz ogrodzenie. Nieruchomość stanowi jedną działkę, ujętą w jednej księdze wieczystej. Nieruchomość, wraz z znajdującym się na niej parkingiem i ogrodzeniem, była od 2009 r. dzierżawiona na rzecz różnych podmiotów w drodze czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Ponadto przedmiotowa nieruchomość jest zakwalifikowana jako tereny zabudowane i zurbanizowane oraz jest przeznaczona pod zabudowę oraz nie ustalono dla niej miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a decyzja o ustaleniu warunków zabudowy ustalała przeznaczenie tego gruntu pod zabudowę. Wątpliwości Wnioskodawcy na tle tak przedstawionego opisu sprawy sprowadzają się do kwestii opodatkowania dostawy opisanej Nieruchomości.

Odnosząc się zatem do znajdującego się na terenie przedmiotowej Nieruchomości obiektu w postaci ogrodzenia należy zauważyć, iż wymienione przez Spółkę ogrodzenie zgodnie z Prawem budowlanym nie mieści się w definicji budowli. Ustawodawca nie wymienia bowiem ogrodzenia wśród obiektów budowlanych, umieszcza je natomiast w katalogu, określonych odrębnie od budowli, urządzeń budowlanych. A zatem, w myśl powyższych przepisów Prawa budowlanego, ogrodzenie stanowi odmienny rodzaj obiektu niż budowle czy budynki zdefiniowane w ww. ustawie.

Odnosząc się natomiast do znajdujących się na terenie przedmiotowej działki obiektu w postaci placu ziemnego utwardzonego i równanego, niepokrytego betonem, asfaltem lub też warstwą kamienno-żużlową, należy zauważyć iż zgodnie z Prawem budowlanym podobnie jak wspomniane wyżej ogrodzenie również nie mieści się w definicji budowli. Ustawodawca nie wymienia bowiem placu postojowego wśród obiektów budowlanych, umieszcza je natomiast w katalogu, określonych odrębnie od budowli, urządzeń budowlanych. A zatem, w myśl powyższych przepisów Prawa budowlanego, przedmiotowe miejsca postojowe także stanowią odmienny rodzaj obiektu niż budowle czy budynki zdefiniowane w ww. ustawie.

Prawidłowość powyższego stanowiska może potwierdzić wyrok NSA z dnia 17.04.2012 r. sygn. I FSK 918/11 z uzasadnienia którego możemy przeczytać iż „zatem w rozumieniu prawa budowlanego ogrodzenie nie jest budowlą, lecz jedynie urządzeniem budowlanym”. Zaś wyrok odnoszący się do miejsc parkingowych zapadł 03.06.2003 r. sygn. II SA/Ka 1741/01 z którego wynika, że „wybetonowany lub wyasfaltowany bądź wyłożony warstwą kamienno-żużlową związaną betonem parking, biorąc pod uwagę treść art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm.) i zawarty w nim podział obiektów budowlanych należy zaliczyć do budowli. Natomiast samo wyłożenie terenu przeznaczonego na miejsce postoju samochodów żużlem nie można uznać za obiekt budowlany, a jego wykonanie nie wymaga pozwolenia na budowę lub zgłoszenia”.

W konsekwencji powyższego uznając, że ogrodzenie oraz miejsca postojowe stanowią urządzenia budowlane (urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem), a nie samodzielne budowle, którą uznaje się za towar na gruncie podatku VAT, nie znajdzie tu zastosowania ani art. 43 ust. 1 pkt 10 ani art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż nie wystąpi dostawa budowli, do której można by „przypisać” grunt. Ponadto z racji faktu, że na Nieruchomości nie znajdują się inne budynki bądź budowle niż wymienione urządzenia budowlane jakim są ogrodzenie oraz wspomniane miejsca postojowe, Nieruchomość w myśl ustawy o podatku od towarów i usług pozostaje gruntem niezabudowanym.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca podaje, że dla omawianej nieruchomości nie ustalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast zgodnie z decyzją o ustaleniu warunków zabudowy przedmiotowa nieruchomość przeznaczona jest pod zabudowę.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych – tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zatem, skoro jak ustalono powyżej, Nieruchomość jest terenem niezabudowanym, przeznaczonym pod zabudowę, nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT umożliwiający zwolnienie transakcji z podatku VAT, co oznacza, że sprzedaż Nieruchomości opodatkowana będzie podstawową stawką podatku VAT, tj. 23%.

Odnosząc się końcowo do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków NSA z dnia 19.04.2012 r. syng. akt II OSK 187/11, wyroku WSA w Gliwicach z dnia 23.10.2009 r. sygn. II SA/Gl 628/08, wyroku WSA w Krakowie z dnia 25.04.2007 r., sygn. akt II SA/Kr 101/07 należy po pierwsze zauważyć, że zapadły one na gruncie odrębnej od prawa podatkowego dziedziny prawa – jakim jest prawo budowlane. Co więcej, tut. Organ zauważa, iż zapadły one na gruncie odmiennych stanów faktycznych, nieprzystających do rozstrzyganej sprawy. Zdaniem tut. Organu w kwestii uznania danych obiektów znajdujących się na gruncie za budowle, bądź urządzenia techniczne warto odnieść się do przywołanego powyżej wyroku NSA z dnia 17.04.2012 r. sygn. I FSK 918/11, w którym Sąd stwierdził, że w sytuacji gdy ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani też dyrektywa VAT, nie definiują pojęcia "budowla" dla potrzeb tego podatku, prymat należy przyznać dyrektywie wykładni celowościowej. Należy bowiem uwzględnić, że na gruncie podatku od towarów i usług użytym w przepisach normujących ten podatek terminom należy przypisywać zasadniczo autonomiczne znaczenie, swoiste dla tego podatku, a tym samym oderwane od ich rozumienia cywilistycznego w ujęciu prawodawstwa krajowego. Zatem przy interpretacji pojęć użytych w ustawie o VAT decydujące znaczenie ma walor i skutki ekonomiczne danej czynności opodatkowanej, a nie jego definicja w krajowym prawie cywilnym. NSA położył szczególny naciska przy kwalifikacji prawno-podatkowej danej dostawy na aspekt ekonomiczny – nie godząc się ze stwierdzeniem jakoby przedmiotem dostawy ogrodzonej działki, miałoby być właśnie to ogrodzenie. Siatka ogrodzeniowa, nie pełni samodzielnych funkcji budowlanych. NSA nie podzielił argumentacji strony skarżącej wywodzącej, podobnie jak czyni to Wnioskodawca w uzasadnieniu własnego stanowiska w sprawie, że ogrodzenie nie może być traktowane jako urządzenie budowlane, gdyż nie ma obiektu, któremu użytkowaniu służy. Co więcej, zdaniem NSA, które pozostaje w zgodzie ze stanowiskiem zajmowanym przez tut. Organ, stwierdzenie, że ogrodzenie w zależności od tego czy znajduje się na działce zabudowanej budynkiem wtedy jest urządzeniem budowlanym, zaś w przypadku, gdy grunt jest niezabudowany stanowi samodzielną budowlę - nie znajduje uzasadnienia w przepisach Prawa budowlanego.

Co do przywołanej przez Spółkę, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 marca 2011 r. nr IBPP3/443-1032/10/PH, należy zauważyć, że została ona obostrzona klauzulą, iż odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku, w którym wskazano iż przedmiotowe ogrodzenie jest budowlą.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin