Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-250/13-2/GG
z 24 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2013 r. (data wpływu 28 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych konfuzji będącej następstwem połączenia Wnioskodawcy ze Spółką komandytowo-akcyjną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych konfuzji będącej następstwem połączenia Wnioskodawcy ze Spółką komandytowo-akcyjną.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca, Spółka) jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: CIT) od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca należy do grupy kapitałowej Group (dalej: Grupa). Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja i sprzedaż wyrobów spirytusowych. Wnioskodawca również jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki osobowej działającej w formie spółki komandytowej (dalej: Spółka Komandytowa, SK).

W związku z rozważanymi działaniami restrukturyzacyjnymi w ramach Grupy, planowane jest przekształcenie Spółki Komandytowej w spółkę komandytowo-akcyjną (dalej: Spółka Komandytowo-Akcyjna, SKA). Przekształcenie zostanie dokonane w trybie określonym w Kodeksie Spółek Handlowych (dalej: KSH).

W wyniku przekształcenia Spółki Komandytowej w Spółkę Komandytowo-Akcyjną Wnioskodawca stanie się akcjonariuszem SKA. Komplementariuszem SKA pozostanie dotychczasowy komplementariusz SK, czyli spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z Grupy.

Planowane jest, że po przekształceniu (zmianie formy prawnej), Spółka Komandytowo-Akcyjna udzieli Wnioskodawcy finansowania (np. w formie udzielenia oprocentowanej pożyczki lub poprzez nabycie obligacji wyemitowanych przez Wnioskodawcę). Jednocześnie, Wnioskodawca wskazał, że w ramach udzielenia finansowania między stronami może nie dojść do fizycznego przekazania środków pieniężnych, gdyż w to miejsce strony mogą dokonać umownego potrącenia prawa Wnioskodawcy do otrzymania środków pieniężnych w ramach udzielenia finansowania ze wzajemnym roszczeniem SKA wobec Wnioskodawcy z innego tytułu (sprzedaży). Niezależnie od opisanych wzajemnych rozliczeń stron przy udzieleniu finansowania, Wnioskodawca zobowiązany będzie do zwrotu SKA kwoty finansowania (wraz z przewidzianym umową oprocentowaniem).

W przyszłości w zależności od uwarunkowań biznesowych, możliwe jest prowadzenie dalszych czynności restrukturyzacyjnych wobec SKA, w tym połączenie Wnioskodawcy ze Spółką Komandytowo-Akcyjną, gdzie Wnioskodawca będzie spółką przejmującą. Połączenie Spółki Komandytowo-Akcyjnej z Wnioskodawcą nastąpi w trybie określonym w KSH. Konsekwentnie, wyniku połączenia nastąpi przeniesienie całego majątku SKA na Wnioskodawcę.

W efekcie w wyniku połączenia nastąpi zespolenie dotychczasowych stron stosunku zobowiązaniowego z tytułu udzielonego finansowania (np. z tytułu udzielonej pożyczki lub nabycia obligacji wyemitowanych przez Wnioskodawcę) - dłużnika i wierzyciela - w jednym podmiocie, tj. nastąpi kontuzja w rozumieniu prawa cywilnego.

W świetle powyższego, na skutek połączenia Wnioskodawcy ze Spółką Komandytowo-Akcyjną:

1. po stronie Wnioskodawcy nastąpi wygaśnięcie całości zobowiązania z tytułu udzielonego finansowania i z tytułu naliczonych odsetek od tego finansowania,
2. po stronie SKA (de facto również Wnioskodawcy) nastąpi wygaśnięcie przysługującej mu wierzytelności wobec Wnioskodawcy z tytułu udzielonego finansowania i z tytułu naliczonych odsetek od tego finansowania.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy konfuzja będzie następstwem połączenia Wnioskodawcy z SKA, będzie prowadziła do powstania dla Wnioskodawcy przychodu lub/i kosztu w podatku dochodowym od osób prawnych z jakiegokolwiek tytułu?

Zdaniem Wnioskodawcy, konfuzja, będąca następstwem połączenia Wnioskodawcy z SKA, nie będzie prowadziła do powstania dla Wnioskodawcy przychodu lub/i kosztu w podatku dochodowym od osób prawnych z jakiegokolwiek tytułu.

1. Uregulowania KSH
   
   

Zgodnie z art. 491 § 1 KSH spółki kapitałowe mogą się łączyć między sobą oraz ze spółkami osobowymi; spółka osobowa nie może jednakże być spółką przejmującą albo spółką nowo zawiązaną. Połączenie może być dokonane m.in. przez przeniesienie całego majątku spółki przejmowanej na inną spółkę przejmującą za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej - tzw. łączenie się przez przejęcie na mocy art. 492 § 1 pkt 1 KSH, które znajdzie zastosowanie w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym. Na mocy art. 493 § 1 przejmowana (SKA) zostanie rozwiązana, bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego, w dniu wykreślenia z rejestru.

2. Uregulowania kodeksu cywilnego
   
   

Z dniem przejęcia spółka przejmująca staje się stroną wszystkich zobowiązań/wierzytelności spółki przejmowanej. W konsekwencji, ten sam podmiot jest jednocześnie dłużnikiem i wierzycielem tego samego stosunku zobowiązaniowego. W świetle regulacji ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. Nr 16 poz. 93 ze zm., dalej: KC), taka sytuacja stanowi konfuzję, która jest zaliczana do zdarzeń powodujących wygaśnięcie stosunku prawnego, pomimo braku spełnienia przez dłużnika świadczenia. W przypadku kontuzji wygaśnięcie zobowiązań następuje z mocy prawa, wskutek skumulowania w rękach jednego podmiotu praw przysługujących wierzycielowi i obowiązków dłużnika.

Mając na uwadze powyższe, w momencie połączenia Wnioskodawcy z SKA dojdzie do zaniku niezbędnych elementów stosunku zobowiązaniowego - dwóch stron, z których każda reprezentowałaby, przeciwstawne interesy. W konsekwencji przedmiotowego połączenia, gdy nastąpi zespolenie w jednej osobie wierzyciela i dłużnika, wzajemne prawa i obowiązki ulegną wygaśnięciu z mocy prawa.

Analogiczne konsekwencje w stosunku do obligacji przewiduje z art. 25 ustawy o obligacjach z dnia 29 czerwca 1995 r. (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 120 poz. 1300 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, Wnioskodawca (emitent obligacji) w przypadku nabycia obligacji własnych ma obowiązek dokonania ich umorzenia. Natomiast zdaniem Wnioskodawcy, stosunek zobowiązaniowy między stronami z tytułu odsetek od obligacji powinien podlegać ogólnym regułom prawa cywilnego, tj. zgodnie z opisanymi powyżej postanowieniami KC na skutek kontuzji zobowiązanie to wygaśnie z mocy prawa.

3. Uregulowania ustawy o CIT
   
   

Ustawa o CIT w art. 12 ust. 1 zawiera przykładowe przysporzenia zaliczane do kategorii przychodów. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań (art. 12 ust. 1 pkt 1 - 3 powołanej ustawy). Na podstawie art. 12 ust. 1 omawianej ustawy można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może On rozporządzać jako własną.

Mająca miejsce w opisanym zdarzeniu przyszłym konfuzja zobowiązań/wierzytelności nie została bezpośrednio uregulowana w przepisach ustawy o CIT. Niemniej, należy podkreślić, iż zaistnienie tego zdarzenia prawnego nie wiąże się z uzyskaniem jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego przez Wnioskodawcę, tj. z otrzymaniem przez Niego realnych, określonych wartości w sensie ekonomicznym.

Wobec powyższego nie można stwierdzić, że zdarzenie to skutkuje dla Wnioskodawcy powstaniem jakiegokolwiek przychodu, powoduje bowiem wygaśnięcie stosunku prawnego przy jednoczesnym braku spełnienia świadczenia przez dłużnika. Dodatkowo, należy podkreślić, że w tej sytuacji po stronie Wnioskodawcy nie dochodzi również do zwiększenia aktywów ani zmniejszenia pasywów. Zarówno aktywa, jak i pasywa są korygowane o tą samą wartość, dlatego też przedmiotowa konfuzja zobowiązań/wierzytelności pozostaje neutralna dla Wnioskodawcy nie powodując żadnych zmian w jego majątku.

Również w przypadku obligacji, zdaniem Wnioskodawcy, ich umorzenie nie wiąże się z obowiązkiem dokonania jakiegokolwiek świadczenia czy też nie będzie skutkowało powstaniem przysporzenia dla Wnioskodawcy. Zdarzenie to będzie neutralne dla aktywów i pasywów Wnioskodawcy.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy konfuzja wierzytelności i zobowiązań z tytułu pożyczki i odsetek, która jak wskazano wyżej powoduje wygaśnięcie z mocy prawa, nie powinna być utożsamiana z umorzeniem wierzytelności, o której mowa:

• w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o CIT, zgodnie z którym przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, jest w szczególności wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek z Funduszu Pracy, oraz
  

• w art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 12 ust 3 zostały zarachowane jako przychody należne.
  
  

W świetle regulacji ustawy KC wierzytelność jest prawem i nie ma przeszkód, aby zrzec się tego prawa w każdej chwili. Przez umorzenie należy rozumieć zrzeczenie się należności przez wierzyciela bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. W oparciu o art. 508 KC zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik przyjmuje zwolnienie. Zatem, o uznaniu zobowiązania za umorzone w całości lub w części będzie decydować spełnienie dwóch istotnych czynności. W przypadku wierzyciela konieczne jest oświadczenie woli o zwolnieniu dłużnika z długu, natomiast w przypadku dłużnika oświadczenie, że zwolnienie to przyjmuje.

W opisanym zdarzeniu przyszłym wygaśnięcie wierzytelności i zobowiązań nastąpi z mocy prawa, wskutek skumulowania w rękach jednego podmiotu praw przysługujących wierzycielowi i obowiązków dłużnika, a nie w wyniku zwolnienia z długu. Nie można zatem uznać, że zobowiązania te zostały umorzone przez SKA. W konsekwencji należy stwierdzić, że przedstawionym zdarzeniu przyszłym w Spółce nie powstanie przychód z tytułu umorzenia zobowiązania. W świetle powyższego, mając na uwadze fakt, że w wyniku połączenia z SKA nie będzie miało miejsce umorzenie wierzytelności, należy również uznać, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie będzie miał zastosowania ani art. 12 ust. 1 pkt 3 lit, a), ani też art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT.

Na marginesie Wnioskodawca zauważa, że nawet gdyby przyjąć, że konfuzję skutkującą wygaśnięciem wierzytelności i zobowiązań można by próbować rozpatrywać w kategorii „zapłaty”, to tego typu zabieg byłby również neutralny na gruncie ustawy o CIT, bowiem:

• w myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT do przychodów nie zalicza się m.in. zwróconych pożyczek, a zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in. wydatków na spłatę pożyczek (kredytów) - w konsekwencji zwrot kwoty głównej pożyczki byłby neutralny zarówno dla pożyczkodawcy, jak i pożyczkobiorcy;
  

• zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o CIT, nie uznaje się za przychód kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów) - nie można także uznać, że w wyniku połączenia Wnioskodawca dokonuje zapłaty odsetek na rzecz SKA, konsekwentnie w wyniku tej operacji po stronie Wnioskodawcy nie powstanie koszt z tytułu zapłaty odsetek. Wnioskodawca podkreśla, że przyjęcie hipotezy, iż następuje zapłata naliczonych odsetek od udzielonego finansowania prowadziłaby do rozpoznania kosztu uzyskania przychodów i przychodu w tej samej wysokości, powodując brak powstania dochodu do opodatkowania.
  
  

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy będąca następstwem połączenia Spółki z SKA konfuzja będzie dla Niego neutralna na gruncie ustawy o CIT, tj. nie będzie prowadziła do powstania dla Wnioskodawcy przychodu ani kosztu w podatku dochodowym od osób prawnych z jakiegokolwiek tytułu.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy skarbowe np.:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27 sierpnia 2012 r., nr IPTPB3/423-216/12-2/PM,
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 czerwca 2010 r., nr ITPB3/423-531/08/MK,
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 sierpnia 2011 r., nr IBPBI/2/423-638/11/SD.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 491 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94 poz. 1037 ze zm.), spółki kapitałowe mogą się łączyć między sobą oraz ze spółkami osobowymi; spółka osobowa nie może jednakże być spółką przejmującą albo spółką nowo zawiązaną. Na mocy art. 492 § 1 pkt 1 połączenie może być dokonane przez przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie się przez przejęcie). Spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki (art. 494 § 1 tej ustawy).

Jak stanowi art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74 poz. 397 ze zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Powyższy akt prawny nie definiuje pojęcia przychodu, a jedynie ogranicza się do kazuistycznego wyszczególnienia w art. 12 ust. 1 ustawy wartości majątkowych zaliczanych do tej kategorii. Ustawodawca nie wymaga, aby przychodem były tylko wymienione w tym przepisie pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy, mogą być uznane za przychód osoby prawnej, zwłaszcza że listę pożytków – stanowiącą katalog zamknięty – które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

W związku z tym – zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Użyte w cytowanym przepisie sformułowanie „otrzymane” oznacza, że przychód podatkowy powstaje w momencie otrzymania, czyli wpływu do majątku podatnika wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami. O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, którymi podatnik może rozporządzać jak właściciel.

Odmiennie natomiast ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych traktuje przychody związane z działalnością gospodarczą, za które uznaje przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 ustawy).

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

W przedstawionej sytuacji na skutek podjętych działań restrukturyzacyjnych oraz połączenia za Spółką Komandytowo-Akcyjną, gdzie Wnioskodawca będzie Spółką przejmującą, po stronie Wnioskodawcy nastąpi wygaśnięcie całości zobowiązania z tytułu udzielonego finansowania i z tytułu naliczonych odsetek od tego finansowania, a po stronie SKA (de facto również Wnioskodawcy) nastąpi wygaśnięcie przysługującej mu wierzytelności wobec Wnioskodawcy z tytułu udzielonego finansowania i z tytułu naliczonych odsetek od tego finansowania.

Rozważając zatem kwestię kwalifikacji podatkowej opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że wygaśnięcie zobowiązania w drodze konfuzji nie zostało bezpośrednio wymienione w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako skutkujące albo nie skutkujące powstaniem przychodu. Jednocześnie, zaistnienie tego zdarzenia prawnego nie wiąże się z uzyskaniem jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego przez Wnioskodawcę, z otrzymaniem przez Niego realnych, określonych wartości w sensie ekonomicznym. Wobec powyższego, nie można stwierdzić, że zdarzenie to skutkuje dla Niego powstaniem przychodu.

W szczególności, w omawianym przypadku nie dochodzi do umorzenia przedmiotowego zobowiązania – nie powstaje zatem przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do tego przepisu, do przychodów, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, zalicza się w szczególności wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Umorzeniem zobowiązania w rozumieniu omawianej ustawy podatkowej jest zwolnienie dłużnika z obowiązku jego wykonania, tj. zwolnienie go z długu. Instytucję tę reguluje art. 508 ustawy Kodeks cywilny, zgodnie z którym zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. W opisanym zdarzeniu przyszłym wygaśnięcie zobowiązania Spółki nastąpi z mocy prawa wskutek skumulowania w rękach jednego podmiotu praw przysługujących wierzycielowi i obowiązków dłużnika (tzw. konfuzja), a nie w wyniku zwolnienia jej z długu. Nie można zatem stwierdzić, że zobowiązania te zostały umorzone w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy.

Co więcej, zdarzenie przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie spowoduje również konieczności rozpoznania kosztów podatkowych, ponieważ ze swej natury prowadzi do wygaśnięcia stosunku zobowiązaniowego bez zaspokojenia wierzyciela, jednakże bez winy dłużnika. Nie można tym samym uznać powyższej czynności za uregulowanie zobowiązania.

Podsumowując, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wygaśnięcie z mocy prawa (poprzez konfuzję) zobowiązania Wnioskodawcy wobec przejmowanej Spółki będzie zdarzeniem neutralnym podatkowo.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.