Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-635/13-2/AM
z 13 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 07.06.2013 r. (data wpływu 13.06.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tytułu usług agroturystycznych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.06.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tytułu usług agroturystycznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z mężem są współwłaścicielami nieruchomości położonej we wsi W. Jest to gospodarstwo rolne o powierzchni przekraczającej 1ha. Na posesji znajdują się m.in. dwa połączone ze sobą fizycznie budynki, ujęte jako odrębne w ewidencji gruntów i budynków. Jeden z nich Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć na wynajem pokoi gościnnych. Budynek jest mieszkalny, liczba pokoi na wynajem nie przekracza 5, położony jest na terenie wiejskim, w gospodarstwie rolnym o powierzchni przekraczającej 1 ha. Wnioskodawczyni spełnia, zatem wymagania ustanowione w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla zwolnienia dochodów uzyskanych z tytułu wynajmu tychże pokoi z podatku od osób fizycznych. Drugi z przedmiotowych budynków, połączony ścianami i drzwiami wewnętrznymi ze wskazanym budynkiem mieszkalnym, lecz ujęty, jako odrębny w ewidencji gruntów i budynków. Małżonek Wnioskodawczyni, będący przedsiębiorcą, planuje przeznaczyć na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług noclegowych, w konsekwencji, czego m.in., liczba pokoi przeznaczonych na wynajem, biorąc pod uwagę oba budynki przekroczy 5.

Ponadto na przedmiotowej nieruchomości znajduje się również trzeci budynek niepołączony fizycznie z w/w.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku, gdy współmałżonek osoby korzystającej ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rozpocznie w budynku uznanym za odrębny zgodnie ewidencją gruntów i budynków, lecz fizycznie połączonym z budynkiem mieszkalnym określonym w przedmiotowym przepisie ustawy, położonym na objętej wspólnością małżonków nieruchomości, działalność gospodarczą polegającą na wynajmie pokoi, zwolnienie przedmiotowe określone we wskazanym przepisie będzie Wnioskodawczyni nadal przysługiwać?
2. Czy w przypadku, gdy współmałżonek osoby korzystającej ze zwolnienia podatkowego na podstawie w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przeznaczy budynek uznany za odrębny zgodnie z ewidencją gruntów budynków, niepołączony fizycznie z budynkiem mieszkalnym określonym w przedmiotowym przepisie ustawy, położonym na objętej współwłasnością małżonków nieruchomości, na działalność gospodarczą polegającą na wynajmie pokoi, zwolnienie przedmiotowe określone we wskazanym przepisie będzie Wnioskodawczyni nadal przysługiwać?
3. Czy na podstawie art. 21 ust. l pkt 43 Wnioskodawczyni będzie nadal przysługiwać zwolnienie od podatku dochodowego w zakresie wskazanym w art. 21 ust. 1 pkt 43 w przypadku, gdy najemca jednego z budynków położonych na tej samej nieruchomości, niebędący współwłaścicielem nieruchomości, przeznaczy jeden z nich na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wynajmu pokoi ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni jedną z podstawowych zasad prawa podatkowego jest zasada pewności opodatkowania. Niezbędnym elementem jej realizacji jest sformułowanie przez ustawodawcę elementów konstrukcyjnych każdego podatku, w tym również ulg i zwolnień, w sposób jasny i precyzyjny, nie wywołujący u podatnika poczucia niepewności, co do tego, czy zdarzenie faktyczne lub prawne objęte jest obowiązkiem podatkowym, jak określona jest podstawa tegoż opodatkowania, w szczególności, co będzie a co nie będzie wchodzić w jej skład, stawka, czy też, w jakich sytuacjach będzie mógł on skorzystać z ulg. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych spełnia powyższe wymogi. W sposób jasny i precyzyjny formułuje przesłanki, które nakazują wyeliminować z podstawy opodatkowania dochód uzyskany z tytułu wynajmu pokoi gościnnych, w budynkach mieszkalnych położonych na terenach wiejskich w gospodarstwie rolnym, osobom przebywającym na wypoczynku oraz dochody uzyskane z tytułu wyżywienia tych osób, jeżeli liczba wynajmowanych pokoi nie przekracza 5. Należy wskazać, że pomiędzy tymi elementami zachodzi koniunkcja. Zawsze i tylko wtedy, gdy przesłanki te zostaną spełnione łącznie, uzyskany w powyższy sposób dochód zostanie objęty zwolnieniem. A contrario z powyższego, kierując się zasadami logiki formalnej i regułami wnioskowania prawniczego można wyinterpretować dwa następujące wnioski:

• dochód z tytułu wymienionego we wskazanym przepisie nie zostanie objęty zwolnieniem tylko i wyłącznie w sytuacji, niewystąpienia łącznie powyższych przesłanek;
• objęcie zwolnieniem nie zależy od żadnych innych, wprost nie wymienionych w przepisie elementów. Biorąc pod uwagę szczególny charakter norm prawa podatkowego, które to nakładają na autonomiczne podmioty prywatne, publicznoprawne ciężary o charakterze pieniężnym, należy uznać, że wymagają one ściślej interpretacji, w związku, z czym jakakolwiek wykładnia rozszerzająca, powodująca zwiększenie obciążeń lub uszczuplenie przywilejów podmiotów objętych obowiązkiem podatkowym jest niedopuszczalna.
  
  

W związku z powyższym należy uznać, że jeśli ustawodawca expressis verbis nie uzależnił zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych statuowanego art. 21 ust. 1 pkt 43 przedmiotowej ustawy od faktu przeznaczenia bądź nie, przez współwłaściciela nieruchomości, jej części na prowadzenie działalności gospodarczej, należy uznać, iż nie ma to wpływu na objecie przedmiotowych dochodów zwolnieniem z podatku dochodowego od osób fizycznych. Tym bardziej bezzasadne wydaje się uzależnianie zwolnienia od zachowań osób trzecich, w tym przypadku najemcy odrębnego budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Przepis art. 2 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo - fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie, których następuje ich biologiczny wzrost wynoszą, co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin,
   
2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
   
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
   
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

- licząc od dnia nabycia.

Pod pojęciem "agroturystyki”, należy rozumieć pewien rodzaj turystyki polegającej na wyjazdach na wieś, do specjalnie przygotowanych na przyjęcie wczasowiczów gospodarstw wiejskich /por. Słownik współczesnego języka polskiego" Wydawnictwo SMS, Kraków 2000, str. 8/, czyli innymi słowy - oznacza prowadzenie działalności turystycznej przez gospodarstwa rolne zapewniające noclegi, często wraz z usługami gastronomicznymi.

Działalności w zakresie agroturystyki - w kontekście przywołanych regulacji prawnych - nie można jednak zakwalifikować, jako działalności rolniczej, co skutkuje obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, której wyrazem jest treść art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z tytułu wynajmu pokoi gościnnych, w budynkach mieszkalnych położonych na terenach wiejskich w gospodarstwie rolnym, osobom przebywającym na wypoczynku oraz dochody uzyskane z tytułu wyżywienia tych osób, jeżeli liczba wynajmowanych pokoi nie przekracza 5.

Literalne brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 43 ww. ustawy wskazuje, że podatnik uzyskujący dochody z tytułu wynajmu pokoi gościnnych skorzysta z przedmiotowego zwolnienia, jeżeli łącznie spełnione będą następujące warunki:

• najem musi dotyczyć pokoi gościnnych znajdujących się w budynkach mieszkalnych,
  

• budynki, w których pokoje przeznaczone są na wynajem, położone powinny być na terenie wiejskim w gospodarstwie rolnym,
  

• przedmiotem usług musi być najem pokoi gościnnych wyłącznie osobom przebywającym na wypoczynku,
  

• liczba wynajmowanych pokoi nie może przekroczyć 5.
  
  
  

Ponadto ww. przepis stanowi, że jeżeli spełnione są powyższe warunki, również dochody uzyskane z tytułu wyżywienia tych osób, którym wynajęto pokoje, nie podlegają opodatkowaniu.

Należy jednak podkreślić, że zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie sądowo-administracyjnym poglądem, przepisy dotyczące wszelkiego rodzaju ulg i zwolnień podatkowych, jako odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania, powinny być interpretowane ściśle, w oparciu o wykładnię gramatyczną przepisów ustawy, z wyłączeniem wykładni rozszerzającej.

Ustawodawca jednoznacznie, zatem określił warunki skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy zauważyć należy, iż bez względu na to ile budynków mieszkalnych będzie znajdowało się w gospodarstwie rolnym to liczba pokoi gościnnych, które będą przeznaczone na wynajem nie może przekroczyć 5.

Oznacza to, że Wnioskodawczyni w - przypadku, gdy współmałżonek rozpocznie prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wynajmu pokoi - utraci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – z uwagi na fakt, iż liczba pokoi przeznaczonych na wynajem w gospodarstwie rolnym Wnioskodawczyni i jej małżonka przekroczy 5.

Prowadzenie działalności gospodarczej przez najemcę w wynajmowanym budynku również wyklucza możliwość skorzystania z powyższego zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż ograniczone zostało tylko do świadczenia usług wynajmu pokoi gościnnych oraz wyżywienia na rzecz osób przebywających na wypoczynku.

A zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi

organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.