Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-344/13/HD
z 12 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2013 r. (data wpływu 19 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 3 czerwca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa pracowników w imprezach integracyjnych, finansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa pracowników w imprezach integracyjnych, finansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca organizuje dla swoich pracowników spotkania lub wyjazdy integracyjne, finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Udział w nich jest otwarty i dobrowolny.

W związku z postawieniem do dyspozycji pracownika świadczeń, w celu ustalenia obowiązku podatkowego, koszt spotkania, a w szczególności konsumpcji, dzielony jest na wszystkich faktycznych uczestników.

Powoduje to ustalenie przychodów w równej wysokości dla wszystkich uczestników, pomimo że nie można wskazać w jakim rozmiarze poszczególni uczestnicy faktycznie z zakupionych towarów korzystali.

Przed, w trakcie lub po spotkaniu sporządzana jest lista pracowników – uczestników spotkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy umożliwienie pracownikom skorzystania z towarów lub usług oferowanych przez pracodawcę w trakcie spotkań integracyjnych, finansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, stanowi dla pracowników źródło przychodu, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w równej wysokości dla wszystkich, niezależnie od faktycznego (niemożliwego do ustalenia) rozmiaru korzystania ze świadczenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, postawione do dyspozycji pracowników wyroby lub usługi – w związku z ich uczestnictwem w spotkaniu – stanowią przychód podlegający opodatkowaniu.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody (...).

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy, źródłami przychodów jest – stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Nieodpłatne świadczenie w postaci zakupionych towarów lub usług nie jest dla pracodawcy świadczeniem niepewnym, lecz faktycznie zagwarantowanym, zakupionym i przekazanym pracownikom, skalkulowanym i zależnym od zadeklarowanego uczestnictwa. Wobec tego wartość zamówionych towarów powinna być podzielona na liczbę wszystkich zadeklarowanych uczestników, co pozwoli ustalić kwoty świadczeń w równej wysokości dla wszystkich uczestników. Następnie każdy faktyczny uczestnik spotkania (według ostatecznej listy obecności) powinien być obciążony przypadającą na osobę kwotą świadczenia, niezależnie od zakresu korzystania z oferowanego towaru (np. pracownik mógł brać udział w spotkaniu, ale nie skonsumować przypadającej na niego części posiłków). Natomiast brak uczestnictwa pracownika, pomimo, że ma wpływu na koszt poniesiony przez pracodawcę w oparciu o pierwotną deklarację uczestnictwa, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego po stronie tego pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodu został określony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl pkt 1 tego przepisu, źródłami przychodu jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w toku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy – w myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami, z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość (koszt organizacji). Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa, wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b cytowanej ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

Zasady ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń zostały określone m.in. w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Powyższe postanowienia zastosować należy zarówno do nieodpłatnych świadczeń stanowiących przychód z innych źródeł, jak i tych, które na mocy art. 12 ust. 3 ww. ustawy, stanowią przychód ze stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca organizuje dla swoich pracowników spotkania lub wyjazdy integracyjne, finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń socjalnych, w których udział jest otwarty i dobrowolny. W związku z postawieniem do dyspozycji pracownika świadczeń, w celu ustalenia obowiązku podatkowego, koszt spotkania, a w szczególności konsumpcji, dzielony jest na wszystkich uczestników. Powoduje to ustalenie przychodów w równej wysokości dla wszystkich uczestników, pomimo że nie można wskazać w jakim rozmiarze poszczególni uczestnicy faktycznie z zakupionych towarów korzystali. Przed, w trakcie lub po spotkaniu sporządzana jest lista pracowników – uczestników spotkania.

Mając na względzie powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podkreślić należy, iż przychód ze stosunku pracy powstaje w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści.

Wobec powyższego, uczestnictwo w imprezie integracyjnej stanowi po stronie pracowników przychód ze stosunku pracy, w związku otrzymaniem nieodpłatnego świadczenia. Wartość tego świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieistotne jest przy tym, czy i z jakich atrakcji pracownik skorzysta, gdyż koszty zakupu poszczególnych, postawionych do dyspozycji świadczeń, ponoszone będą niezależnie od tego czy uprawnione osoby skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie.

Ponadto, mając na uwadze fakt, iż Wnioskodawca zamierza sfinansować spotkania lub wyjazdy integracyjne dla swoich pracowników ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – należy stwierdzić, że przychód pracownika może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli zostaną spełnione wszystkie przesłanki w tym przepisie zawarte.

W myśl tegoż przepisu, zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Z postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych wynika, iż działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Zatem zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, możliwe jest jedynie wówczas gdy spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

• świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej,
• świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,
• są w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Reasumując, uczestnictwo w spotkaniach lub wyjazdach integracyjnych, sfinansowanych przez Wnioskodawcę z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, skutkuje dla pracowników powstaniem przychodu ze stosunku pracy, od którego pracodawca powinien obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość ww. świadczenia należy obliczyć dzieląc całkowity koszt organizacji imprezy przez liczbę wszystkich pracowników, dla których była ona zorganizowana, a następnie tak obliczoną kwotę doliczyć do przychodów tych pracowników, którzy wzięli w niej udział.

W sytuacji, gdyby zostały spełnione wszystkie warunki wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość otrzymanych przez pracownika świadczeń – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł podlega zwolnieniu z opodatkowania (kwota ta obejmuje wartość świadczeń rzeczowych i pieniężnych otrzymanych w skali całego roku podatkowego). Jednakże od nadwyżki ponad kwotę 380 zł Wnioskodawca winien naliczyć podatek dochodowy. Przychód powstały w ten sposób po stronie pracowników Wnioskodawcy, podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jako przychód ze stosunku pracy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.