Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-222a/13/PS
z 24 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2013 r. (data wpływu 13 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych między innymi w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytych nakładów inwestycyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych między innymi w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytych nakładów inwestycyjnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

W dniu 19 grudnia 2012 roku Spółka zawarła Umowę ze spółką kapitałową, będącą dotychczasowym dzierżawcą gruntu (dalej „Dzierżawca”), na mocy której Dzierżawca zobowiązuje się sprzedać i przenieść, zaś Wnioskodawca nabyć i odebrać własność zaangażowanych w nieruchomość aktywów łącznie z nakładami poniesionymi przez Dzierżawcę na wybudowanie budynku na dzierżawionej nieruchomości. Na chwilę obecną na mocy umowy Wnioskodawca nabył poniesione przez Dzierżawcę nakłady (wymienione poniżej). Strony czekają na wykup gruntu przez Dzierżawcę, aby mogła nastąpić sprzedaż gruntu do Wnioskodawcy.

Dzierżawca użytkował grunt, na podstawie umowy dzierżawy, zawartej w dniu 1 sierpnia 2008 r. Spółka kapitałowa (dalej: „Dzierżawca”) z Gminą będącą właścicielem nieruchomości (gruntu niezabudowanego) (dalej: „Właściciel”). Umowa została zawarta na okres 15 lat.

Dzierżawca na terenie przedmiotowej nieruchomości wybudował budynki i budowle, które miały spełniać istotne funkcje w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Poniósł także nakłady na wyposażenie działki i budynków/budowli w niezbędną infrastrukturę techniczną. Wskazane budynki są trwale związane z gruntem, wobec czego stanowią jego część składową (nie są to obiekty kontenerowe czy namiotowe, które to obiekty w praktyce nie stanowią części składowych gruntu). Wśród wytworzonych środków trwałych w kategorii budynków należy wymienić warsztat, pomieszczenie linii technologicznej czy budynek rozdzielni, zaś w kategorii budowli wytworzono między innymi obiekty takie jak sortownie, zbiorniki ścieków, silosy, rurociągi, tunele czy studnie. Ze względu na wymogi każdorazowej konsultacji z Właścicielem w przypadku planowanej poddzierżawy gruntu, Dzierżawca, wnioskiem z dnia 20 grudnia 2012 r. zwrócił się do Właściciela z prośbą o wyrażenie zgody na poddzierżawę gruntu od dnia 1 stycznia 2013 r. na rzecz podmiotu trzeciego - Wnioskodawcy. W odpowiedzi z dnia 18 stycznia 2013 r. Właściciel gruntu przychylił się do wniosku Dzierżawcy i wyraził zgodę na poddzierżawę do dnia 30 czerwca 2013 r. Jednocześnie, Dzierżawca planuje do tego czasu, tj. do końca okresu poddzierżawy na rzecz Wnioskodawcy, zakup dzierżawionego przez siebie gruntu, a następnie sprzedać przedmiotowy grunt Wnioskodawcy.

Wskazana umowa poddzierżawy pomiędzy Dzierżawcą, a Wnioskodawcą nie została jeszcze zawarta.

Docelowo, w przypadku zakupu przedmiotowego gruntu przez Dzierżawcę, Wnioskodawca zamierza dokonać transakcji zakupu gruntu. Do tego czasu, w związku z umową zawartą w dniu 19 grudnia 2012 r. i faktycznym korzystaniem z budynków posadowionych na gruncie Wnioskodawca zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych od nabytych nakładów inwestycyjnych na zasadach właściwych dla budynku wybudowanego na cudzym gruncie.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż efekt w postaci nabycia dzierżawionego gruntu jest głównym celem, do którego dąży on w stosunkach z Dzierżawcą. Wnioskodawca nie zamierza wykorzystywać nabytego w przyszłości gruntu do celów innych niż związane bezpośrednio z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Rzeczona nieruchomość, wraz z wybudowanymi na niej budynkami i budowlami, stanowi kluczowy element wpływający na właściwe funkcjonowanie przedsiębiorstwa i zapewniający jego ciągłość wpisaną w ramy oczekiwanej efektywności, zmierzającej do rozwoju i przyczyniającej się do uzyskiwania coraz lepszych wyników ekonomicznych. Wnioskodawca pragnie także wskazać, że zamierza wykorzystywać nabytą nieruchomość tak długo jak będzie ona spełniała swoją rolę w kontekście przedstawionych powyżej celów, natomiast nie wyklucza sytuacji, w której w wyniku ziszczenia się różnego rodzaju ryzyk biznesowych, przedmiotowa nieruchomość utraci swoje właściwości gwarantujące uzyskiwanie przychodów na odpowiednim poziomie. Powyższe może wynikać z czynników niezależnych od Wnioskodawcy i być naturalnym następstwem działania rynku, na którym rezultat ekonomiczny przedsiębiorstwa zależy od wielu czynników bezpośrednio kształtujących przydatność danej inwestycji w zakresie możliwości generowania przez nią zysków.

W związku z powyższym Wnioskodawca pragnie potwierdzić swoje stanowisko odnośnie możliwości amortyzacji nabytych nakładów inwestycyjnych przed zawarciem umowy poddzierżawy.

Wnioskodawca nie jest podmiotem powiązanym z Dzierżawcą ani Właścicielem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca ma możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytych nakładów inwestycyjnych na wybudowanie budynków i budowli na cudzym gruncie niezależnie od przysługującego mu tytułu prawnego do gruntu, na którym owe budynki i budowle zostały posadowione?
2. Czy Spółka będzie uprawniona do kontynuowania amortyzacji wytworzonych w wyniku prowadzenia inwestycji na wydzierżawianej nieruchomości gruntowej środków trwałych, po dokonaniu przez Spółkę zakupu przedmiotowego gruntu, według metody i zasad stosowanych przed ich nabyciem i zaliczać tak dokonywane odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodu?

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie pytania pierwszego. Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy ma on możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytych nakładów inwestycyjnych na wybudowanie budynku na cudzym gruncie niezależnie od przysługującego mu tytułu prawnego do gruntu, na którym ów budynek został posadowiony. Wskazany przepis uzależnia bowiem możliwość amortyzacji jedynie od rodzaju środka trwałego, którym jest budynek wybudowany na cudzym gruncie, niezależnie od przewidywanego okresu używania. Możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych od budynku wybudowanego na cudzym gruncie (nakładów na wybudowanie takiego budynku) nie może być zatem temporalnie ograniczona do okresu posiadania tytułu prawnego do gruntu, na którym posadowiono przedmiotowy budynek.

W ocenie Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że ma on możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytych nakładów na wybudowanie budynku na cudzym gruncie na zasadach tożsamych dla takiego budynku.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów między innymi wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Ponadto zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie - zwane także środkami trwałymi. Mając na uwadze charakter nakładów poniesionych na wybudowanie budynku na cudzym gruncie, zasadnym jest przyjęcie, iż sprzedaż praw i roszczeń do tych nakładów można zakwalifikować dla potrzeb rozpoznania kosztów amortyzacji jako sprzedaż środków trwałych. Powyższe znajduje potwierdzenie w Informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego o sygnaturze 1MUS-1471/DPD2/423/98/2004/RCH, wydanej przez Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie:

„W stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę stwierdzono, że podmiot który poniósł wydatki na budowę obiektów na wydzierżawionym gruncie, zakwalifikował te wydatki jako budynki i budowle wybudowane na obcym gruncie, co pozostaje w zgodzie z art. 16a pkt 2, przy czym budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie zwane są także środkami trwałymi. Zatem sprzedaż praw i roszczeń do tych nakładów można zakwalifikować dla potrzeb rozpoznania kosztów amortyzacji jako sprzedaż środków trwałych. Poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek nie stanowi zatem kosztu uzyskania przychodów zgodnie z wyżej cytowanym art. 16 ust. 1 pkt 1 lit.b. Wnioskodawca ma natomiast prawo dokonania odpisów amortyzacyjnych od budynków i budowli wybudowanych na cudzym gruncie, które zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy będzie zaliczał do kosztów uzyskania przychodów. Przy dokonywaniu tych odpisów stosuje się takie same zasady jak przy amortyzacji własnych środków trwałych.”

Zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie - zwane także środkami trwałymi.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że z powyższego przepisu wynika wprost, że amortyzacji podlegają budynki wybudowane na cudzym gruncie (lub jak wskazano w poprzednim punkcie - nakłady na nie) bez względu na okres ich przewidywanego używania. Pytanie sformułowane przez Spółkę dotyczy jednak możliwości amortyzacji w sytuacji, gdy nie posiada ona tytułu prawnego do gruntu, na którym wybudowany został budynek. Ze względu na fakt, iż budynki i budowie wybudowane na cudzym gruncie stanowią szczególną kategorię środków trwałych, zastosowanie w stosunku do nich mają specyficzne reguły amortyzacji. Budynki i budowle na cudzym gruncie podlegają bowiem amortyzacji tak jakby były składnikiem majątku podmiotu, który owe środki trwałe wytworzył lub nabył nakłady na ich wybudowanie.

W związku z zastosowaniem w art. 16a ust. 2 pkt 2 zwrotu budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż posiadanie tytułu prawnego do gruntu, na którym posadowiono budynek nie powinno warunkować możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Powstanie budynku na cudzym gruncie z założenia możliwe jest jedynie w przypadku, gdy podmiot ponoszący nakłady na wybudowanie go inwestuje środki finansowe w celu wzniesienia go na nieruchomości niebędącej jego własnością. Skoro więc sama możliwość powstania tego szczególnego środka trwałego uwarunkowana jest brakiem tytułu prawnego do gruntu, to bezzasadne jest przyjęcie, że możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych uzależniona jest od okoliczności sprzecznych z naturą środka trwałego, który powstaje i istnieje na gruncie określonych okoliczności.

Ponadto art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyraźnie wskazuje w swojej dyspozycji na niezależność od okresu przewidywanego używania. W związku z powyższym Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż powyższy zapis również potwierdza jego stanowisko. Gdyby bowiem możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych podlegała ograniczeniu ze względu na istnienie określonego tytułu prawnego, to powyższy przepis należałoby uznać za wewnętrznie sprzeczny. Wynika to z faktu, iż uzależnienie możliwości amortyzacji od posiadania tytułu prawnego do gruntu, w praktyce uchybiałoby wskazanej w art. 16a ust. 2 pkt 2 niezależności. Zostałaby ona bowiem wyłączona i ograniczona temporalnie jedynie do przewidywanego okresu posiadania tytułu prawnego do nieruchomości, na której znajdują się wybudowane budynki na cudzym gruncie z racji faktu, iż owe budynki w praktyce na gruncie prawa cywilnego stanowią własność właściciela nieruchomości. Dla celów podatkowych nieuzasadnione jest zatem wprowadzanie sztucznej bariery dla możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tego rodzaju środków trwałych, skoro w art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy przewidziano szczególny sposób ich traktowania dla celów amortyzacji, a z przytoczonych przepisów jednoznacznie wynika, że posiadanie tytułu prawnego do gruntu nie jest konieczne do ich zastosowania, gdyż prowadziłoby to do powstania sprzeczności i w konsekwencji uniemożliwiało skuteczne skorzystanie z uprawnienia wynikającego z art. 16a ust. 2 pkt 2. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 30 maja 2011 roku o sygn. IBPBI/1/415-232/11/ZK, w której stwierdził on, że: ,,(...)skoro grunt, na którym Spółka wybudowała budynek magazynowy nie został wniesiony aportem do Spółki, a zatem nie stanowi własności Spółki jawnej lecz wspólników tej Spółki (nie wchodzi do majątku odrębnego tej Spółki), to przedmiotowy budynek jest budynkiem wybudowanym na cudzym gruncie. Budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie stanowią wydzielone ewidencyjnie składniki majątkowe i niezależnie od posiadanego do nich tytułu prawnego podlegają amortyzacji. (...)W świetle powyższego budynek wybudowany przez Spółkę, na nieruchomości gruntowej stanowiącej współwłasność „prywatną” wspólników tejże Spółki, jako budynek wybudowany na cudzym gruncie, może stanowić dla tej Spółki podlegający amortyzacji środek trwały o ile spełnia kryterium kompletności i zdatności do wykorzystywania na potrzeby prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Nie jest przy tym konieczne wniesienie do majątku Spółki gruntu, na którym przedmiotowy budynek jest posadowiony.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy.

Co do zasady wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są kosztem uzyskania przychodów, chyba że dochodzi do odpłatnego zbycia tych wartości (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Wydatki te mogą być odniesione w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi (art. 15 ust. 6 wskazanej ustawy).

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie natomiast do art. 16a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie - zwane także środkami trwałymi.

Budynki i budowle wznoszone na cudzym gruncie są pewną odmianą inwestycji w obcym środku trwałym, o której mowa w pkt 1 art. 16a ust. 2 ustawy. W takim przypadku podatnik faktycznie wytworzy przedmiot materialny, mogący być środkiem trwałym, jednak z uwagi na cywilnoprawną zasadę superficies solo cedit (czyli: to, co znajduje się na powierzchni gruntu, przypada gruntowi) takie „naniesienie” na cudzym gruncie stanowi z mocy prawa własność właściciela gruntu.

Z przepisu art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy wynika jednoznacznie, że budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie są środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji niezależnie od przewidywanego okresu ich używania.

Biorąc również pod uwagę przepis art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z którego wynika, że wydatki na nabycie środków trwałych nie są kosztem uzyskania przychodów, a mogą one być odniesione w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne, przyjąć należy, że w przypadku nabycia nakładów inwestycyjnych na wybudowanie budynków i budowli na cudzym gruncie, na którym owe budynki i budowle zostały posadowione, istnieje możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że w dniu 19 grudnia 2012 roku Spółka zawarła Umowę ze spółką kapitałową, będącą dotychczasowym dzierżawcą gruntu (dalej „Dzierżawca”), na mocy której Dzierżawca zobowiązuje się sprzedać i przenieść, zaś Wnioskodawca nabyć i odebrać własność zaangażowanych w nieruchomość aktywów łącznie z nakładami poniesionymi przez Dzierżawcę na wybudowanie budynku na dzierżawionej nieruchomości. Na chwilę obecną na mocy umowy Wnioskodawca nabył poniesione przez Dzierżawcę nakłady (wymienione poniżej). Strony czekają na wykup gruntu przez Dzierżawcę, aby mogła nastąpić sprzedaż gruntu do Wnioskodawcy. Dzierżawca użytkował grunt, na podstawie umowy dzierżawy, zawartej w dniu 1 sierpnia 2008 r. Spółka kapitałowa (dalej: „Dzierżawca”) z Gminą będącą właścicielem nieruchomości (gruntu niezabudowanego) (dalej: „Właściciel”). Umowa została zawarta na okres 15 lat. Wskazana umowa poddzierżawy pomiędzy Dzierżawcą, a Wnioskodawcą nie została jeszcze zawarta. Docelowo, w przypadku zakupu przedmiotowego gruntu przez Dzierżawcę, Wnioskodawca zamierza dokonać transakcji zakupu gruntu. Do tego czasu, w związku z umową zawartą w dniu 19 grudnia 2012 r. i faktycznym korzystaniem z budynków posadowionych na gruncie Wnioskodawca zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych od nabytych nakładów inwestycyjnych na zasadach właściwych dla budynku wybudowanego na cudzym gruncie.

Zatem budynki i budowle, które Dzierżawca wybudował na wydzierżawionym gruncie, można uznać za środki trwałe, co wynika z art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nabycie przez Spółkę poniesionych przez Dzierżawcę nakładów na te budynki i budowle należy traktować zatem jak nabycie środków trwałych. W konsekwencji Wnioskodawca ma prawo do dokonania odpisów amortyzacyjnych od budynków i budowli nabytych od Dzierżawcy, a wybudowanych przez niego na cudzym gruncie, które zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki uznać należy więc za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanej przez Spółkę interpretacji stwierdzić należy, że zapadła ona w indywidualnej sprawach i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.