INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2013 r. (data wpływu 15 kwietnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 czerwca 2013 r. (data wpływu 7 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku naliczonego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 7 czerwca 2013 r. o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego, przeformułowanie pytania oraz własne stanowisko w sprawie oceny prawnej w zakresie zadanego pytania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2010 roku Wnioskodawca – Gmina – realizował projekt pn. „Budowa sieci kanalizacji (…)”. Wartość projektu brutto wyniosła 2.237.031,62 zł w tym podatek VAT wyniósł 412.415,54 zł. Umowa z Wykonawcą wybranym w drodze postępowania o udzielenie zamówienia publicznego podpisana została z Gminą.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że projekt ten otrzymał dofinansowanie w kwocie 1.472.296,00 zł w ramach działania 321 „Podstawowe usługi dla gospodarki i ludności wiejskiej” PROW 2007-2013. Dofinansowanie wyliczone było od kwoty netto wartości projektu, ponieważ podatek VAT nie stanowił kosztów kwalifikowalnych.

Faktury VAT za wykonanie przedmiotowej inwestycji wystawiane były na Gminę.

W dniu 8 lutego 2011 roku Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w X wydał dla przedmiotowej inwestycji decyzję na użytkowanie, co było podstawą do zawierania z mieszkańcami umów na odbiór ścieków sanitarnych. Stroną zawieranych z mieszkańcami umów zawsze była Gmina.

Faktycznie rozpoczęcie użytkowania przedmiotowej kanalizacji nastąpiło w dniu 23 maja 2011 r., kiedy wykonane zostało pierwsze podłączenie do istniejącej sieci kanalizacji sanitarnej. Obecnie z kanalizacji sanitarnej korzysta 94% mieszkańców dla których była realizowana ta inwestycja. Przedmiotowa inwestycja budowana była z zamiarem użytkowania jej od początku do czynności opodatkowanych. Każdy mieszkaniec z chwilą przystąpienia do korzystania z sieci kanalizacji sanitarnej obciążany był przez Urząd Gminy w X fakturą za odbiór ścieków.

Do dnia 3l grudnia 2012 r. faktury za odbiór ścieków wystawiane były przez Urząd Gminy w X, ponieważ deklaracje do Urzędu Skarbowego w Jarocinie wystawiane były przez Urząd Gminy w X.

W dniu 31 grudnia 2012 roku dokonano wyrejestrowania w US w (…) Urzędu Gminy X jako czynnego podatnika podatku VAT, a z datą 1 stycznia 2013 r. wszystkie faktury za odbiór ścieków komunalnych od mieszkańców Gminy są wystawiane przez Gminę jako sprzedającego, deklaracja VAT 7 też jest składana przez Gminę.

Gmina przez cały czas samodzielnie wykorzystuje wybudowaną kanalizację sanitarną do bezpośredniego świadczenia usług odbioru ścieków komunalnych, tym samym Gmina osiąga obrót opodatkowany VAT z wykorzystaniem wybudowanej kanalizacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (sprecyzowane w uzupełnieniu do wniosku).

Czy Wnioskodawca w obecnym stanie faktycznym i prawnym ma prawo obniżyć kwotę podatku naliczonego w 2009 (faktura za opracowanie projektu budowlanego) i w roku 2010 (roboty budowlano - montażowe) na podstawie faktur otrzymanych i zapłaconych w 2009 i 2010 roku dla zadania pn. „Budowa sieci kanalizacji (…)” w sytuacji, gdy sprzedaż opodatkowana nastąpiła w maju 2011 roku i była dokonywana do końca 2012 roku przez Urząd Gminy...

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sprecyzowanym w uzupełnieniu do wniosku), w związku z wykonaniem w 2010 roku przez Gminę zadania pn. „Budowa sieci kanalizacji (…)” zgodnie z art. 86 ust. 13 w związku z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług Gmina ma prawo do obniżenia podatku naliczonego w 2009 i 2010 r., na podstawie faktur otrzymanych w 2009 i 2010 roku mimo, że zarejestrowanym podatnikiem był Urząd Gminy w X, po uprzedniej korekcie deklaracji VAT za okres rozliczeniowy w którym otrzymała faktury dokumentujące poniesione wydatki związane z realizacją tego zadania.

W ocenie Wnioskodawcy fakt, że do końca 2012 roku deklaracje VAT składał Urząd Gminy w X, który w okresie ponoszenia wydatków przez Gminę był zarejestrowany jako podatnik VAT nie stanowi obecnie przeszkody do obniżenia i odzyskania przez Gminę podatku należnego w roku 2009 i 2010 (zapłaconego).

Mimo późniejszej rejestracji Gminy zachowana jest bowiem tożsamość podatnika VAT, gdyż Urząd działa jako jednostka Gminy przy pomocy której Gmina wykonuje swoje zadania. Kwestia rejestracji Gminy dla celów VAT zamiast Urzędu ma jedynie charakter technicznych czynności mających uporządkować rozliczenia z podatku VAT.

Jednocześnie taka ocena sytuacji pozwala na zachowanie ciągłości rozliczeń podatkowych VAT. Oznacza to również prawo Gminy do korekty deklaracji złożonej przez Urząd.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. u. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści powyższego przepisu wynika, że odliczenie podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym czynnym podatnikom podatku od towarów i usług, jeżeli nabyte towary i usługi służą czynnościom opodatkowanym, tzn. czynnościom, które generują podatek należny.

Natomiast prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie przysługuje m.in. przy nabyciu towarów i usług:

1. wykorzystywanych do czynności nieobjętych zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług (tzn. niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem),
2. wykorzystywanych do czynności wprawdzie podlegających zakresowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług, niemniej jednak na podstawie przepisów szczególnych zwolnionych od tego podatku.
   
   

Istnienie bezpośredniego związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. u. UE l 347.1 ze zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie ETS.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, zaś jeśli dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Na mocy art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Wskazany przepis statuuje ogólną zasadę, prawo podatnika do korygowania uprzednio złożonych deklaracji. Przy czym, stosownie do art. 3 pkt 5 cyt. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

W art. 81b § 1 ww. ustawy wskazano, iż uprawnienie do skorygowania deklaracji:

1. ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;
2. przysługuje nadal po zakończeniu:
   1. kontroli podatkowej,
   2. postępowania podatkowego – w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 81b § 2 cyt. ustawy, korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych.

Korekta deklaracji (zeznań) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem wyjaśniającym przyczynę korekty.

W tym miejscu należy podkreślić, iż przy korekcie deklaracji należy uwzględnić przepisy dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zgodnie z art. 70 § 1 ww. ustawy, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Zaznacza się, iż na podstawie art. 112 ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Należy również wskazać, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Nadmienia się, że w art. 88 ust. 3a pkt 1 i 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., wskazano, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne m. in. w przypadku, gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
   2. uchylony;
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
   
   

Ponadto, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że w 2010 roku Wnioskodawca – Gmina – realizował projekt pn. „Budowa sieci kanalizacji (…)”. Umowa z Wykonawcą wybranym w drodze postępowania o udzielenie zamówienia publicznego podpisana została z Gminą. Faktury VAT za wykonanie przedmiotowej inwestycji wystawiane były na Gminę.

W dniu 8 lutego 2011 roku Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał dla przedmiotowej inwestycji decyzję na użytkowanie, co było podstawą do zawierania z mieszkańcami umów na odbiór ścieków sanitarnych. Stroną zawieranych z mieszkańcami umów zawsze była Gmina. Faktycznie rozpoczęcie użytkowania przedmiotowej kanalizacji nastąpiło w dniu 23 maja 2011 r., kiedy wykonane zostało pierwsze podłączenie do istniejącej sieci kanalizacji sanitarnej. Przedmiotowa inwestycja budowana była z zamiarem użytkowania jej od początku do czynności opodatkowanych. Każdy mieszkaniec z chwilą przystąpienia do korzystania z sieci kanalizacji sanitarnej obciążany był przez Urząd Gminy fakturą za odbiór ścieków. Do dnia 3l grudnia 2012 r. faktury za odbiór ścieków wystawiane były przez Urząd Gminy, ponieważ deklaracje do Urzędu Skarbowego wystawiane były przez Urząd Gminy.

W dniu 31 grudnia 2012 roku dokonano wyrejestrowania w US Urzędu Gminy jako czynnego podatnika podatku VAT, a z datą 1 stycznia 2013 r. wszystkie faktury za odbiór ścieków komunalnych od mieszkańców Gminy są wystawiane przez Wnioskodawcę jako sprzedającego, deklaracja VAT 7 też jest składana przez Gminę.

Gmina przez cały czas samodzielnie wykorzystuje wybudowaną kanalizację sanitarną do bezpośredniego świadczenia usług odbioru ścieków komunalnych, tym samym Gmina osiąga obrót opodatkowany VAT z wykorzystaniem wybudowanej kanalizacji.

Na podstawie art. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 594), gmina jest wspólnotą samorządową, którą tworzą mieszkańcy gminy.

Zgodnie z art. 4 pkt 1 i pkt 2 ww. ustawy, Rada Ministrów w drodze rozporządzenia tworzy gminy, nadaje gminie lub miejscowości statut miasta i ustala jego granice.

Ponadto gmina, na podstawie art. 2 cyt. wyżej ustawy, wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Gmina jest samorządową osobą prawną, która nie ma własnych struktur organizacyjnych, natomiast nałożone na nią zadania, w myśl art. 33 ww. ustawy, wykonuje za pośrednictwem urzędu gminy. Zdolność prawną, jak i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma jednostka samorządu terytorialnego – gmina, nie zaś urząd gminy. Urząd gminy jest jedynie aparatem pomocniczym gminy.

Jak wynika z powyższego, urząd gminy, jest jednostką pomocniczą, służącą zarządowi do wykonania zadań gminy oraz obsługi techniczno-organizacyjnej gminy. Tak rozumiany urząd gminy jest wyspecjalizowanym biurem o pewnym zespole pracowników oraz zasobie środków materialnych, danych do pomocy organowi w celu realizacji jego zadań i kompetencji.

W konsekwencji Gmina (jako jednostka samorządu terytorialnego) nie może wykonywać swoich zadań statutowych bez udziału urzędu gminy. Zatem, wszelkie dokumenty wymagające oznaczenia numeru NIP, sporządzane i wystawiane przez urząd z tytułu czynności przypisanych prawnie gminom, powinny być sygnowane nr NIP osoby prawnej, w której imieniu wykonywane są te czynności, tj. w takim przypadku numerem NIP gminy. Stąd też podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności (gminy i urzędu gminy) jest wyłącznie gmina jako jednostka samorządu terytorialnego.

Brak rejestracji Gminy w zakresie podatku VAT uniemożliwia identyfikację Gminy jako podatnika VAT, a zatem uniemożliwia skorzystanie przez Gminę z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT związanego z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Jak już wyżej wskazano z powołanych przepisów jednoznacznie wynika, iż nie występuje odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość urzędu gminy (urzędu miasta). Gmina i Urząd Gminy nie mogą być odrębnymi (odrębnie zarejestrowanymi) podatnikami podatku od towarów i usług, gdyż są to ściśle ze sobą związane podmioty.

Zatem, podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności jest wyłącznie Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną. Dlatego też dla celów podatku od towarów i usług Gmina i Urząd powinny składać jedno rozliczenie deklaracyjne w podatku od towarów i usług, jak również tylko Gmina może wystawiać i otrzymywać faktury VAT.

Nie ulega zatem wątpliwości, że dokonywane przez Urząd Gminy wszystkie rozliczenia w podatku VAT są rozliczeniami Gminy – jako podatnika.

Jednak, mając na względzie wykładnię celowościową powołanych wyżej przepisów oraz opisany stan faktyczny wskazać należy, iż Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych w okresie, w którym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług był Urząd Gminy, w przypadku ich związku z czynnościami opodatkowanymi Wnioskodawcy. Powyższe wynika z faktu, iż jak wykazano podmiotem, który w świetle regulacji przepisów o samorządzie gminnym posiada osobowość prawną i który w tej sytuacji winien być podatnikiem podatku od towarów i usług jest Gmina.

W opisanej sprawie dla prawa do odliczenia wymagany jest związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi Wnioskodawcy oraz jego rejestracja jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług. Należy jednakże zauważyć, iż realizacja prawa do odliczenia podatku powinna nastąpić na zasadach zawartych w art. 86 ust. 10, ust. 11 i ust. 13 ustawy. Zatem, w przypadku, gdy nie skorzystano z prawa do odliczenia w okresie, w którym otrzymano fakturę lub w następnych okresach rozliczeniowych, a faktura dokumentowała nabycie towarów lub usług, Wnioskodawca może to uczynić poprzez złożenie korekt deklaracji podatkowych na zasadach określonych w art. 86 ust. 13 ustawy, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego. Należy również podkreślić, iż Gmina dokonując powyższej korekty ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w miesiącu otrzymania faktury, co oznacza, że Wnioskodawca nie ma możliwości wyboru złożenia korekty deklaracji za inny okres rozliczeniowy.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego oraz przy założeniu, że od początku inwestycja miała służyć sprzedaży opodatkowanej, a pomiędzy okresem wydania decyzji do użytkowania, a faktycznym oddaniem do użytkowania, przedmiotowa inwestycja nie była w żaden sposób wykorzystywana do czynności zwolnionych od podatku VAT lub niepodlegajacych opodatkowaniu podatkiem. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że w pozostałym zakresie wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.