Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-445/13-2/MW
z 24 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 07.06.2013 r. (data wpływu 12.06.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalania kosztów uzyskania przychodów w sytuacji gdy przy zapłacie za usługi budowlane dochodzi do zatrzymania części kwoty wynikającej z faktury na poczet kaucji gwarancyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.06.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalania kosztów uzyskania przychodów w sytuacji gdy przy zapłacie za usługi budowlane dochodzi do zatrzymania części kwoty wynikającej z faktury na poczet kaucji gwarancyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

M. S.A. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pozyskuje w drodze przetargów publicznych jak i niepublicznych roboty budowlane z zakresu szeroko rozumianych usług budowlanych.

W umowach zawartych z zamawiającymi, inwestorami zamieszczone są zapisy umowne o zabezpieczeniu wykonywanych robót w postaci np. gwarancji bankowych, kaucji gwarancyjnych ustanowionych tytułem gwarancji jakości i rękojmi za wady wykonanych robót. W podobny sposób jak w umowach z inwestorami, zamawiającymi M. S.A. zabezpiecza się w umowach zawieranych ze swoimi podwykonawcami przez zapisy o podobnej treści, iż tytułem gwarancji jakości, rękojmi za wady wykonanych robót konkretny podwykonawca zobowiązany jest do ustanowienia zabezpieczenia między innymi w postaci kaucji gwarancyjnej. Kaucja gwarancyjna jest ustalana jako procent należnego wynagrodzenia z faktury wystawianej przez podwykonawcę. Przykładowo podwykonawca wystawia fakturę brutto na 123 zł, tytułem kaucji gwarancyjnej podwykonawca zobowiązany jest do ustanowienia zabezpieczenia w wysokości np. 10% uzyskanego wynagrodzenia, wobec czego M. S.A. za zgodą podwykonawcy zatrzymuje tytułem kaucji gwarancyjnej na okres od roku do np. 5 lat kwotę 1,23zł. Jak można zauważyć dla usprawnienia rozliczeń z tytułu ustanowienia kaucji gwarancyjnej, podwykonawca zamiast wnosić kaucję wyraża zgodę w podpisanej umowie na zatrzymanie, kompensatę tytułem kaucji gwarancyjnej kwoty z faktury VAT, określonej procentowo w stosunku do wynagrodzenia. Po spełnieniu warunków umownych kaucja, jeżeli nie wystąpią wady zwracana jest podwykonawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zatrzymaną kwotę tytułem kaucji gwarancyjnej w świetle art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można uznać za kwotę uregulowaną w części faktury wystawionej przez podwykonawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do zatrzymanej - kompensowanej kaucji nie znajdzie zastosowania art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tym samym nie trzeba będzie pomniejszać kosztów uzyskania przychodów w części proporcjonalnej do wartości zatrzymanej kaucji.

W tym przypadku nie dochodzi do sytuacji, w której Spółka nie wywiązuje się z obowiązku zapłaty. W analizowanym stanie faktycznym M. S.A. zatrzymuje część wynagrodzenia i zalicza go na poczet kaucji, aby zabezpieczyć prawidłowe wykonanie umowy przez podwykonawcę. Jest to powszechna praktyka stosowana w przypadku robót budowlanych. W analizowanym stanie faktycznym dochodzi do kompensaty określonej części z wynagrodzenia należnego podwykonawcy na poczet kaucji.

W zawartej umowie podwykonawca wyraża zgodę na zatrzymanie - kompensatę z jego wynagrodzenia kaucji w określonej wysokości. Kaucja jak wynika ze słownikowej definicji tego pojęcia, jest sumą pieniężną złożoną jako gwarancja dotrzymania zobowiązania. Kaucję wpłaca podmiot, który chce zabezpieczyć wykonanie swojego zobowiązania, w opisywanym stanie faktycznym jest to podwykonawca robót budowlanych. Co do zasady powinien on wpłacić ustaloną kaucję do M. S.A. Aby jednak usprawnić rozliczenia pomiędzy podmiotami, strony postanowiły w drodze umowy, że kaucja ta będzie każdorazowo potrącana z wynagrodzenia należnego podwykonawcy robót i zatrzymywana do momentu upływu okresu gwarancji jakości i rękojmi za wady.

Zdaniem M. S.A. nie ma istotnego znaczenia fakt, że kompensuje kaucję z wynagrodzeniem podwykonawcy, bowiem jest to zabieg czysto techniczny, ułatwiający sposób rozliczeń między stronami. W analizowanym stanie faktycznym podwykonawca nie wpłaca fizycznie kwoty kaucji na rzecz M. S.A., lecz jest ona potrącana z wynagrodzenia tegoż podwykonawcy. Ekonomiczny wynik takiego działania jest jednak identyczny jak w przypadku, gdyby podwykonawca taką kwotę sam wpłacił. W związku z powyższym, nie można uznać, że kompensowana przez M. S.A. kaucja stanowi przesłankę do zastosowania art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wyłączenia z kosztów podatkowych wydatków w części zatrzymanej kaucji.

M. S.A. pragnie również zauważyć, iż za powyższym stanowiskiem przemawia treść uzasadnienia do ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce ( Dz. U. poz. 1342) zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych. Wprowadzone przez ustawodawcę zmiany mają na celu zmniejszenie zatorów płatniczych, jak również przeciwdziałać wykorzystywaniu przez duże podmioty swojej dominującej pozycji i narzucaniu długich terminów płatności, co negatywnie może wpływać na inne podmioty gospodarki. Kaucja stanowi formę zabezpieczenia prawidłowego wykonania zobowiązań kontrahentów - podwykonawców i jest stosunkowo powszechną praktyką stosowaną na rynku usług budowlanych. Zatrzymanie kaucji przez zamawiającego, jako zabezpieczenia wykonania zobowiązania podwykonawcy jest korzystne zarówno dla zamawiającego jak i dla podwykonawcy robót, który nie musi szukać innych form zabezpieczenia zobowiązania np. w postaci gwarancji bankowej, które są bardziej kosztowne i trudniejsze do uzyskania niż ustanowienie kaucji. Brak możności ustanowienia zabezpieczenia w postaci kaucji mógłby się przyczynić do zmniejszenia ilości otrzymywanych przez podwykonawców zleceń. Z pewnością nie taki był cel ustawodawcy przy wprowadzeniu przedmiotowej nowelizacji.

Na koniec należy również zaznaczyć, iż kaucja, jak opisano wcześniej, stanowi formę zabezpieczenia należytego wykonania robót przez podwykonawcę, dlatego jej zwrot pozostaje neutralny podatkowo.

Mając na uwadze przytoczone argumenty M. S.A. wnosi o potwierdzenie zaprezentowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.