INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28.03.2013 r. (data wpływu 02.04.2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27.06.2013 r. (data nadania 01.07.2013 r., data wpływu 05.07.2013 r.) na wezwanie Nr IPPB5/423-242/13-2/AS z dnia 24.06.2013 r. (data nadania, 24.06.2013 r., data odbioru 26.06.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• określenia momentu powstania przychodu z tytułu pobranego zwrotu składki ubezpieczeniowej od pożyczkobiorców (pytanie Nr 1 i 2) - jest nieprawidłowe,

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na składki odprowadzane przez Spółkę jako ubezpieczającego do zakładu ubezpieczeniowego w związku z zawartymi umowami grupowego ubezpieczenia na życie pożyczkobiorców (pytanie Nr 3) - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 02.04.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenie momentu powstania przychodu z tytułu z tytułu pobranego zwrotu składki ubezpieczeniowej od pożyczkobiorców (pytanie Nr 1 i 2) oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na składki odprowadzane przez Spółkę jako ubezpieczającego do zakładu ubezpieczeniowego w związku z zawartymi umowami grupowego ubezpieczenia na życie pożyczkobiorców (pytanie Nr 3).

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne oraz zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, opodatkowaną od całości swoich dochodów na terenie Polski. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług udzielania pożyczek przez sieć Internet oraz krótkie wiadomości tekstowe (SMS), opierając się na złożonych systemach informatycznych. Spółka od początku swojej działalności (2009 r.) udziela pożyczek na okresy nie przekraczające okresu 30 dni, choć nie wyklucza w średnim lub dłuższym terminie wydłużenie okresu, na jaki udziela pożyczek.

Spółka zawarła umowę grupowego ubezpieczenia na życie pożyczkobiorców (dalej: „umowa ubezpieczenia”) z towarzystwem ubezpieczeń (dalej: „zakład ubezpieczeniowy”, „ubezpieczyciel”). Ubezpieczeniem są obejmowani klienci Spółki (pożyczkobiorcy) na podstawie składanych przez nich oświadczeń o przystąpieniu do ubezpieczenia. Pożyczkobiorcy są obejmowani grupowym ubezpieczeniem na wypadek śmierci. Pożyczkobiorcy są obejmowani ochroną ubezpieczeniową przy każdej zaciąganej pożyczce na okres od dnia zaciągnięcia pożyczki do dnia jej spłaty (okres podstawowy). Ochrona ubezpieczeniowa przysługuje pożyczkobiorcy także w przypadku, gdy przedłuży on okres spłaty pożyczki lub opóźnia się ze spłatą pożyczki po ustalonym przez strony terminie spłaty (okres zalegania ze spłatą pożyczki).

Zawarcie umowy ubezpieczenia grupowego motywowane jest wieloma czynnikami biznesowymi, m.in.:

1. dodatkowym uatrakcyjnieniem produktu pożyczkowego oferowanego przez Spółkę poprzez pomoc w uzyskaniu przez klienta ochrony ubezpieczeniowej na życie,
2. zabezpieczeniem pozycji finansowej Spółki - wskutek zapisów przewidzianych w treści porozumienia pomiędzy Spółką a klientem, ta pierwsza jest uprawniona do odebrania świadczenia ubezpieczeniowego w razie śmierci klienta i potrącenia z niespłaconą częścią pożyczki,
3. pozyskaniem przez Spółkę dodatkowego przychodu z tytułu opłaty za dodatkowe usługi (np. administracyjne) świadczone przez Spółkę na rzecz ubezpieczyciela, na podstawie odrębnej umowy z zakładem ubezpieczeń. W konsekwencji, zawarcie umowy ubezpieczenia służy m.in. zabezpieczeniu źródeł przychodów Spółki oraz uzyskiwaniu przez nią różnych przychodów.
   
   

Zawarta umowa ubezpieczenia stanowi specyficzny rodzaj stosunku ubezpieczeniowego -umowę ubezpieczenia grupowego, o której mowa w art. 808 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.; dalej: „Kodeks cywilny”) W takim stosunku prawnym występują:

• zakład ubezpieczeń jako ubezpieczyciel,
• Spółka jako ubezpieczający oraz
• klient jako ubezpieczony.
  
  

Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, podmiotem prawnie zobowiązanym do zapłaty składki ubezpieczeniowej jest wyłącznie ubezpieczający, a więc w omawianym przypadku - Spółka. Kodeks cywilny wręcz wyraźnie stanowi, że ubezpieczycielowi nie przysługuje roszczenie o zapłatę składki wobec klientów Spółki, ale wyłącznie wobec Spółki (art. 808 § 2 Kodeksu cywilnego).

W konsekwencji, Spółka płaci składkę ubezpieczeniową do zakładu ubezpieczeń, z tytułu umowy ubezpieczenia w imieniu własnym. Składka ubezpieczeniowa należna jest za okres, w którym ubezpieczyciel udziela ochrony ubezpieczeniowej. Przepisy prawa cywilnego nie regulują kwestii ewentualnego żądania zwrotu kosztów składki poniesionej przez ubezpieczającego (Spółki) od ubezpieczonego (klienta). W konsekwencji kwestie te każdorazowo są regulowane w treści osobnego stosunku prawnego pomiędzy ubezpieczającym (Spółka), a ubezpieczonym (klient). Ten stosunek prawny istnieje w sposób niezależny od umowy ubezpieczenia. Możliwe są co najmniej trzy różne sytuacje, dotyczące wysokości kosztów składki ubezpieczeniowej jakie klient jest zobowiązany zwrócić Spółce (w zależności od ustalenia pomiędzy stronami):

1. pożyczkobiorca zwraca Spółce koszt składki ubezpieczeniowej w wysokości składki, jaką Spółka odprowadziła do zakładu ubezpieczeń (zwrot całkowity),
2. pożyczkobiorca zwraca Spółce koszt składki ubezpieczeniowej w wysokości niższej, niż składka, jaką Spółka odprowadziła do zakładu ubezpieczeń (zwrot częściowy),
3. Spółka odprowadza składkę do zakładu ubezpieczeniowego, a pożyczkobiorca nie zwraca pożyczkodawcy kosztu składki ubezpieczeniowej zgodnie z postanowieniami umowy pożyczki (brak zwrotu).
   
   

Wnioskodawca zaznaczył, że w dwóch ostatnich przypadkach Spółka w sensie ekonomicznym kalkuluje ponoszony koszt w cenę świadczonych przez siebie różnych usług, tj. nie ponosi strat z tego tytułu.

W konsekwencji, na podstawie porozumienia pomiędzy Spółką a pożyczkobiorcą, pożyczkobiorca może być zobowiązany do zwrotu kosztu składki ubezpieczeniowej na rzecz Spółki. W takim przypadku:

1. Spółka jako pożyczkodawca nie potrąca kosztu składki ubezpieczeniowej z kwoty udzielanej pożyczki,
2. pożyczkobiorca zwraca Spółce koszt składki ubezpieczeniowej w terminie ustalonym pomiędzy Spółką a pożyczkobiorcą.
   
   

Dodatkowo, obok powyższych relacji, Spółka z tytułu wykonywania czynności administracyjnych w związku z przystępowaniem pożyczkobiorców do umowy grupowego ubezpieczenia, otrzymuje od zakładu ubezpieczeń prowizję.

Wnioskodawca dodatkowo podkreślił w opisie stanu faktycznego, że w żadnym przypadku nie jest przekazicielem, pośrednikiem czy inkasentem składki należnej od klienta na rzecz zakładu ubezpieczeń. Składka jest uiszczana wyłącznie przez Spółkę w imieniu własnym, a nie w imieniu ubezpieczonego. Dodatkowe ewentualne porozumienie pomiędzy Spółką a pożyczkobiorcą o zwrocie kosztów składki ma niezależny i wtórny charakter, stanowi osobną podstawę prawną do żądania zapłaty kwot. Tym samym zwrot kosztów składki jest dla Spółki przysporzeniem definitywnym i trwałym oraz zwiększa aktywa Spółki.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne w złożonym wniosku, tut. Organ podatkowy wezwał Wnioskodawcę pismem Nr IPPB5/423-424/13-2/AS z dnia 24.06.2013 r. do przedłożenia stosownych dokumentów potwierdzających umocowanie pełnomocnika w sprawie oraz doprecyzowania treści złożonego pisma.

Wezwanie zostało odebrane w dniu 26.06.2013 r., a zatem termin na uzupełnienie upływał z dniem 03.07.2013 r.

Wnioskodawca w tym czasie pismem z dnia 27.06.2013 r. (data nadania 01.07.2013 r., data wpływu 05.07.2013 r.) uzupełnił braki formalne wniosku, co umożliwiło merytoryczne rozpatrzenie sprawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy momentem uzyskania przychodu z tytułu pobranego zwrotu kosztu składek ubezpieczeniowych od pożyczkobiorców będących klientami Spółki jest moment otrzymania zapłaty, o którym mowa w art. 12 ust. 3e ustawy CIT...
2. W przypadku negatywnej odpowiedzi organu podatkowego na pytanie pierwsze, czy za moment uzyskania przychodu z tytułu zwrotu składki ubezpieczeniowej otrzymywanego od klientów należy uznać moment wystawienia przez Spółkę faktury, jednak nie później niż moment uregulowania przez pożyczkobiorcę należności z tytułu zwrotu kosztu składki ubezpieczeniowej, na podstawie w art. 12 ust. 3a ustawy CIT...
3. Czy opisana powyżej składka ubezpieczeniowa, którą Spółka jako ubezpieczający odprowadza wyłącznie w swoim imieniu z własnego majątku do zakładu ubezpieczeń stanowi jej koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy CIT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 12 ust. 3e ustawy z dnia 15 lutego 1994 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 1992 Nr 21, poz. 86 z późn. zm.; dalej: „ustawa CIT”), w przypadku otrzymania przychodu związanego z działalnością gospodarczą, do którego nie stosuje się przepisów ust. 3a, 3c, 3d za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty. Dlatego też zwrot kosztów składki ubezpieczeniowej przez pożyczkobiorcę na rzecz Spółki w związku z umową pożyczki będzie przychodem podatkowym w momencie otrzymania przez Spółkę zapłaty.

Ad. 2)

Jeżeli organ podatkowy uzna, że do przychodu osiąganego przez Spółkę nie stosuje się art. 12 ust. 3e, to Spółka stoi na stanowisku, iż powinno się zastosować przepis art. 12 ust. 3a stanowiący, iż za datę powstania przychodu z działalności gospodarczej uważa się dzień wykonania usługi nie później niż dzień wystawienia faktury bądź uregulowania należności. Ponieważ Spółka nie wykonuje na rzecz pożyczkobiorcy usługi dlatego też w związku ze zwrotem kosztu składki ubezpieczeniowej przez pożyczkobiorcę na podstawie umowy pożyczki momentem uzyskania przychodu będzie moment wystawienia faktury, jednak nie później niż moment uregulowania należności.

Ad. 3)

W opinii Wnioskodawcy składka ubezpieczeniowa, jaką przekazuje on w swoim imieniu do zakładu ubezpieczeń finansując ją z własnych środków, stanowi koszt uzyskania przychodu Spółki.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Umowa grupowego ubezpieczenia pożyczkobiorców jest pewną formą bancassurance. Bancassurance to współpraca instytucji finansowych (banków, firm pożyczkowych) oraz ubezpieczycieli przy oferowaniu produktów ubezpieczeniowych (ubezpieczeń na życie, od następstw nieszczęśliwych wypadków itd.), zazwyczaj na podstawie umów ubezpieczenia grupowego zawartych na rachunek klientów instytucji finansowych. Oferowanie ochrony ubezpieczeniowej za pośrednictwem instytucji finansowych stanowi coraz większą część przypisu składki dla firm ubezpieczeniowych.

Wnioskodawca łączy funkcję ubezpieczającego oraz podmiotu administrującego procesem ubezpieczania nowych klientów, tj. występuje w roli strony umowy ubezpieczenia grupowego pożyczkobiorców jako ubezpieczający, jak również otrzymuje od ubezpieczyciela prowizję tak jak podwykonawca usług.

Ad. 1)

Umowa ubezpieczenia pożyczkobiorców stanowi umowę ubezpieczenia grupowego, o której mowa w art. 808 § 1 KC, który to Stanowi, iż ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Zgodnie z § 2 tegoż artykułu roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu. Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy CIT za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Wobec powyższego, należy dokonać wykładni omówionych powyżej przepisów dotyczących przychodów należnych. Fundamentalną zasadą wynikającą z przepisów ustawy CIT jest przyjęcie, iż przychodem należnym są tylko i wyłącznie te przychody, które są wymagalne przez podatnika, a zatem będące jego wierzytelnością, chociaż nie zostały jeszcze faktycznie przez tego podatnika otrzymane.

Ponadto za przychody należy uznać wszelkie definitywne przysporzenia majątkowe podatnika, które powiększają jego majątek w tym znaczeniu, że powodują zwiększenie jego aktywów lub zmniejszenie zobowiązań w sposób permanentny, a nie przejściowy.

Teza ta utrwalona jest w orzecznictwie. Przykładowo w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. III SA 3382/02, Naczelny Sąd Administracyjny uznał: „do przychodów zaliczyć można tylko takie wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika”.

W opinii Wnioskodawcy, pobrany zwrot kosztów składki od klienta jest przychodem dla Spółki ponieważ:

• Spółka na podstawie porozumienia z klientem posiada wierzytelność w stosunku do pożyczkobiorcy o zwrot kosztów składki ubezpieczeniowej,

• spełnia warunek definitywności, w tym sensie, że raz otrzymany nie podlega zwrotowi na rzecz klienta,

• powiększa aktywa Spółki - Spółka nie ma obowiązku przekazania kwoty otrzymanej od klienta żadnemu innemu podmiotowi notabene płatność składki na rzecz zakładu ubezpieczeń następuje wcześniej, dodatkowo zupełnie z innego tytułu prawnego (umowa ubezpieczenia) niż tytuł prawny otrzymania od klienta zwrotu kosztu składki (odrębne porozumienie, np zawarte w treści umowy pożyczki).
  
  

W art. 12 ust. 3a ustawy CIT uregulowano moment powstania przychodu należnego z działalności gospodarczej. Zgodnie z tym przepisem za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień: wystawienia faktury albo uregulowania należności. Kluczowe jest zatem określenie, czy Wnioskodawca w związku z otrzymaniem zwrotu kosztów składki ubezpieczeniowej świadczy na rzecz klienta usługę.

Analiza stosunku prawnego istniejącego pomiędzy pożyczkobiorcą a Spółką na podstawie umowy pożyczki nie pozwała stwierdzić, że pobranie zwrotu kosztów ubezpieczenia wynika ze świadczonej przez Spółkę na rzecz klienta usługi w rozumieniu ustawy CIT.

W ustawie CIT brak jest definicji pojęcia „usługa”. Dlatego też należy odwołać się bezpośrednio do definicji ze Słownika Języka Polskiego, która określa usługę jako „działalność gospodarczą służącą do zaspokajania potrzeb ludzi” lub też „pomoc okazaną komuś”. Z przytoczonej definicji wynika, iż aby móc określić podejmowaną przez podmiot gospodarczy czynność jako „usługę”, kontrahent powinien odnosić z niej chociażby potencjalną korzyść. W przedmiotowym stanie faktycznym pożyczkobiorca nie otrzymuje w związku z przekazaniem na rzecz Spółki kwoty pieniężnej korzyści od Spółki, która nie jest podmiotem uprawnionym do świadczenia usług ubezpieczeniowych. Klient korzyść otrzymuje w związku z otrzymaniem od zakładu ubezpieczeniowego usługi świadczenia ochrony ubezpieczeniowej. Zatem to zakład ubezpieczeń świadczy „faktyczną” usługę na rzecz pożyczkobiorców polegającą na zapewnianiu ochrony ubezpieczeniowej.

W konsekwencji, na gruncie ustawy CIT w sytuacji, gdy mamy do czynienia z ubezpieczeniem grupowym, to nie Spółka lecz ubezpieczyciel (zakład ubezpieczeń) świadczy usługi udzielania ochrony ubezpieczeniowej pożyczkobiorcom. Zatem, w stosunku do Spółki, nie będzie miał w tej sytuacji zastosowania art. 12 ust. 3a ustawy CIT mówiący o tym, że przychód powstaje w dniu wykonania usługi bądź wydania towaru, bowiem w analizowanym przypadku Spółka nie świadczy żadnej usługi na rzecz pożyczkobiorców. W opinii Wnioskodawcy przychód z tytułu całości opłat za ubezpieczenie pobranych od pożyczkobiorców jest przychodem innym niż wymienione w ust. 3a i powinien być rozpoznany w momencie jego zainkasowania, zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy CIT.

Ad. 2)

Jeżeli okazałoby się, że stanowisko Spółki zaprezentowane w pkt 1) jest nieprawidłowe, zdaniem Spółki należy przyjąć, że momentem uzyskania przychodu z tytułu pobranego zwrotu składki ubezpieczeniowej od pożyczkobiorcy jest moment wystawienia faktury, jednak nie później niż moment uregulowania należności przez klienta.

Za datę powstania przychodu należnego, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy CIT uznaje się stosownie do art. 12 ust. 3a, zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Spółka fizycznie nie świadczy żadnej usługi na rzecz pożyczkobiorców - usługa gwarantowania ochrony ubezpieczeniowej jest świadczona przez ubezpieczyciela, dlatego też za moment powstania przychodu należy uznać moment wystawienia faktury, jednak nie później niż moment uregulowania należności.

Spółka wskazała na analogiczne podejście praktyki podatkowej do refakturowania usług, w przypadku którego należy rozpoznawać przychód zgodnie z art. 12 ust. 3a, tj. w momencie wystawienia faktury albo uregulowania należności. Ponieważ refakturujący nie świadczy „fizycznie” usług podlegających refakturowaniu, ale refakturowanie traktowane jest jako odrębna usługa, na podstawie art. 12 ust. 3a ustawy CIT, zatem za datę powstania przychodu należy uznać datę wystawienia refaktury.

Takie stanowisko jest akceptowane przez organy podatkowe:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, z dnia 10 stycznia 2012 r., sygn. IPTPB3/423-258/11-4/KJ,

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 czerwca 2012 r., nr IPPB3/423-207/12-2/EŻ,

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 grudnia 2011 r., sygn. IPTPB3/423-251/11-4/PM,

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-300/11/BG,

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 października 2010 r., sygn. IPPB5/423-431/10-4/PS,

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 stycznia 2010 r., sygn. ILPB3/423-965/09-EK.
  
  

W sytuacji Spółki pobranie zwrotu składki ubezpieczeniowej nie zawsze jest analogiczną sytuacją do klasycznego refakturowania usług, ponieważ możliwy jest przypadek, gdy Spółka może pobierać zwrot składki ubezpieczeniowej w wysokości niższej, niż składka odprowadzona do zakładu ubezpieczeń, niemniej jednak Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychód z tytułu zwrotu składki, jeżeli nie powstaje zgodnie z art. 12 ust. 3e w momencie otrzymania zapłaty, to powstaje zgodnie z art. 12 ust. 3a z momencie wystawienia faktury, jednak nie później niż moment uregulowania przez pożyczkobiorcę należności.

Ad. 3)

Zdaniem Wnioskodawcy uiszczana przez niego składka ubezpieczeniowa stanowi jego koszt uzyskania przychodu.

Po pierwsze, istnieje obowiązek prawny uiszczenia składki przez Spółkę jako ubezpieczającego w swoim imieniu (zgodnie z art. 808 § 2 KC). W szczególności ubezpieczony klient nie jest zobowiązany do ponoszenia kosztu składki. Roszczenie zakładu ubezpieczeń o zapłatę składki przysługuje wyłącznie do ubezpieczającego, czyli Spółki. W konsekwencji zapłata składki ubezpieczeniowej do zakładu ubezpieczeń przez Wnioskodawcę stanowi wydatek z majątku Spółki, a nie z jakiegoś innego majątku. Wydatek ma charakter definitywny. Dodatkowo wydatki te nie zostaną Spółce zwrócone przez zakład ubezpieczeń w żadnej formie na podstawie umowy ubezpieczenia.

Po drugie, uiszczona składka jest związana z uzyskiwaniem przychodów:

• zwrotu kosztu tych składek otrzymywanych od klientów,

• prowizji otrzymywanej od zakładu ubezpieczeń za wykonywanie czynności w związku z realizacją umowy ubezpieczenia grupowego,

• prowizji i innych opłat z tytułu umowy pożyczki - w ten sposób, że ubezpieczenie zwiększa atrakcyjność produktu pożyczkowego, w konsekwencji klienci mogą wybierać produkt pożyczkowy Spółki z uwagi na „dołączone” ubezpieczenie.
  
  

Po trzecie, uiszczona składka jest związana z zabezpieczeniem źródeł przychodów, gdyż wskutek zapisów przewidzianych w treści porozumienia pomiędzy Spółką a klientem, ta pierwsza jest uprawniona do odebrania świadczenia ubezpieczeniowego w razie śmierci klienta i potrącenia z niespłaconą częścią pożyczki. Spółka opłacając składkę ubezpieczeniowa dąży do uniknięcia ryzyka wystąpienia ewentualnych strat, zapobieżenia ich wzrostowi.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, iż Spółka jako podmiot racjonalnie prowadzący działalność gospodarczą w celu ograniczenia ryzyka braku spłat pożyczek, planuje ubezpieczyć część działalności. Spółka przez uiszczanie składki zmierza do zachowania, zabezpieczania źródła przychodów, jakim jest prowadzona działalność. Tym samym, uiszczane składki pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przez Spółkę przychodami. Należy bowiem wskazać, iż w związku z wysokim ryzykiem prowadzenia działalności w zakresie udzielania pożyczek mogłoby się okazać, iż brak zawarcia takiej umowy ubezpieczenia z zakładem ubezpieczeń, doprowadziłby do utraty płynności finansowej Spółki. Zawarcie umowy ubezpieczenia zabezpiecza możliwość prowadzenia przez Spółkę działalności w zakresie udzielania pożyczek, a w konsekwencji osiąganie przychodów z tytułu prowizji i innych opłat od przedmiotowych pożyczek. Niepodważalnie zatem uiszczenie składki pozostanie w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz dokonane zostanie w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych wydanych dla firm pożyczkowych w podobnym stanie faktycznym (np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 28 września 2011 r., sygn. ILPB4/423-222/11-2/ŁM).

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca wniósł o potwierdzenie swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych w zakresie:

• określenia momentu powstania przychodu z tytułu pobranego zwrotu składki ubezpieczeniowej od pożyczkobiorców (pytanie Nr 1 i 2) - uznaje się za nieprawidłowe,

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na składki odprowadzane przez Spółkę jako ubezpieczającego do zakładu ubezpieczeniowego w związku z zawartymi umowami grupowego ubezpieczenia na życie pożyczkobiorców (pytanie Nr 3) - uznaje się za nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „otrzymane” oznacza, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest moment otrzymania, czyli wpływu bezpośrednio do majątku podatnika - względnie na jego rachunek - wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, którymi Spółka może rozporządzać.

Przychód powstaje zatem co do zasady w momencie otrzymania pieniędzy przez podatnika.

Wyjątek od tej zasady wynika z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, według którego za przychody związane z działalnością gospodarczą (...) osiągnięte w roku podatkowym uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury,
2. uregulowania należności.
   
   

W przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty, o czym stanowi art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponieważ art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mówi o przychodach związanych z działalnością gospodarczą, należy stwierdzić, iż odnosi się on do przychodów będących następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, związanych z nią bezpośrednio lub pośrednio.

Między przychodem, a wymienionymi rodzajami działalności gospodarczej musi zatem istnieć związek skutkujący powstaniem przychodu.

Co wykazano powyżej, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa osoby prawnej.

Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Koszty uzyskania przychodu są – obok przychodów – podstawowym elementem mającym wpływ na dochód jako przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym, co zostało określone w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Należy przy tym zaznaczyć, iż poniesione wydatki muszą być przez podatnika należycie udokumentowane.

Zgodnie z opisanymi we wniosku stanami faktycznymi oraz zdarzeniami przyszłymi Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług udzielania pożyczek przez sieć Internet oraz krótkie wiadomości tekstowe (SMS), opierając się na złożonych systemach informatycznych. Spółka od początku swojej działalności (2009 r.) udziela pożyczek na okresy nie przekraczające okresu 30 dni, choć nie wyklucza w średnim lub dłuższym terminie wydłużenie okresu, na jaki udziela pożyczek.

Spółka zawarła umowę grupowego ubezpieczenia na życie pożyczkobiorców (dalej: „umowa ubezpieczenia”) z towarzystwem ubezpieczeń (dalej: „zakład ubezpieczeniowy”, „ubezpieczyciel”). Ubezpieczeniem są obejmowani klienci Spółki (pożyczkobiorcy) na podstawie składanych przez nich oświadczeń o przystąpieniu do ubezpieczenia. Pożyczkobiorcy są obejmowani grupowym ubezpieczeniem na wypadek śmierci. Pożyczkobiorcy są obejmowani ochroną ubezpieczeniową przy każdej zaciąganej pożyczce na okres od dnia zaciągnięcia pożyczki do dnia jej spłaty (okres podstawowy). Ochrona ubezpieczeniowa przysługuje pożyczkobiorcy także w przypadku, gdy przedłuży on okres spłaty pożyczki lub opóźnia się ze spłatą pożyczki po ustalonym przez strony terminie spłaty (okres zalegania ze spłatą pożyczki).

Wnioskodawca zaznaczył, że zawarcie umowy ubezpieczenia grupowego motywowane jest wieloma czynnikami biznesowymi, m.in.:

1. dodatkowym uatrakcyjnieniem produktu pożyczkowego oferowanego przez Spółkę poprzez pomoc w uzyskaniu przez klienta ochrony ubezpieczeniowej na życie,
2. zabezpieczeniem pozycji finansowej Spółki - wskutek zapisów przewidzianych w treści porozumienia pomiędzy Spółką a klientem, ta pierwsza jest uprawniona do odebrania świadczenia ubezpieczeniowego w razie śmierci klienta i potrącenia z niespłaconą częścią pożyczki,
3. pozyskaniem przez Spółkę dodatkowego przychodu z tytułu opłaty za dodatkowe usługi (np. administracyjne) świadczone przez Spółkę na rzecz ubezpieczyciela, na podstawie odrębnej umowy z zakładem ubezpieczeń. W konsekwencji, zawarcie umowy ubezpieczenia służy m.in. zabezpieczeniu źródeł przychodów Spółki oraz uzyskiwaniu przez nią różnych przychodów.
   
   

Jak wskazał Wnioskodawca, zawarta umowa ubezpieczenia stanowi specyficzny rodzaj stosunku ubezpieczeniowego - umowę ubezpieczenia grupowego, o której mowa w art. 808 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.; dalej: „Kodeks cywilny”) W takim stosunku prawnym występują:

• zakład ubezpieczeń jako ubezpieczyciel,
• Spółka jako ubezpieczający oraz
• klient jako ubezpieczony.
  
  

Wnioskodawca zaznaczył, że zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, podmiotem prawnie zobowiązanym do zapłaty składki ubezpieczeniowej jest wyłącznie ubezpieczający, a więc w omawianym przypadku - Spółka. Kodeks cywilny wręcz wyraźnie stanowi, że ubezpieczycielowi nie przysługuje roszczenie o zapłatę składki wobec klientów Spółki, ale wyłącznie wobec Spółki (art. 808 § 2 Kodeksu cywilnego).

W konsekwencji, Spółka płaci składkę ubezpieczeniową do zakładu ubezpieczeń, z tytułu umowy ubezpieczenia w imieniu własnym. Składka ubezpieczeniowa należna jest za okres, w którym ubezpieczyciel udziela ochrony ubezpieczeniowej. Przepisy prawa cywilnego nie regulują kwestii ewentualnego żądania zwrotu kosztów składki poniesionej przez ubezpieczającego (Spółki) od ubezpieczonego (klienta). W konsekwencji kwestie te każdorazowo są regulowane w treści osobnego stosunku prawnego pomiędzy ubezpieczającym (Spółka), a ubezpieczonym (klient). Ten stosunek prawny istnieje w sposób niezależny od umowy ubezpieczenia. Możliwe są co najmniej trzy różne sytuacje, dotyczące wysokości kosztów składki ubezpieczeniowej jakie klient jest zobowiązany zwrócić Spółce (w zależności od ustalenia pomiędzy stronami):

1. pożyczkobiorca zwraca Spółce koszt składki ubezpieczeniowej w wysokości składki, jaką Spółka odprowadziła do zakładu ubezpieczeń (zwrot całkowity),
2. pożyczkobiorca zwraca Spółce koszt składki ubezpieczeniowej w wysokości niższej, niż składka, jaką Spółka odprowadziła do zakładu ubezpieczeń (zwrot częściowy),
3. Spółka odprowadza składkę do zakładu ubezpieczeniowego, a pożyczkobiorca nie zwraca pożyczkodawcy kosztu składki ubezpieczeniowej zgodnie z postanowieniami umowy pożyczki (brak zwrotu).
   
   

Wnioskodawca zaznaczył, że w dwóch ostatnich przypadkach Spółka w sensie ekonomicznym kalkuluje ponoszony koszt w cenę świadczonych przez siebie różnych usług, tj. nie ponosi strat z tego tytułu.

W konsekwencji, na podstawie porozumienia pomiędzy Spółką a pożyczkobiorcą, pożyczkobiorca może być zobowiązany do zwrotu kosztu składki ubezpieczeniowej na rzecz Spółki. W takim przypadku:

1. Spółka jako pożyczkodawca nie potrąca kosztu składki ubezpieczeniowej z kwoty udzielanej pożyczki,
2. pożyczkobiorca zwraca Spółce koszt składki ubezpieczeniowej w terminie ustalonym pomiędzy Spółką a pożyczkobiorcą.
   
   

Dodatkowo, obok powyższych relacji, Spółka z tytułu wykonywania czynności administracyjnych w związku z przystępowaniem pożyczkobiorców do umowy grupowego ubezpieczenia, otrzymuje od zakładu ubezpieczeń prowizję.

Wnioskodawca dodatkowo podkreślił w opisie stanu faktycznego, że w żadnym przypadku nie jest przekazicielem, pośrednikiem czy inkasentem składki należnej od klienta na rzecz zakładu ubezpieczeń. Składka jest uiszczana wyłącznie przez Spółkę w imieniu własnym, a nie w imieniu ubezpieczonego. Dodatkowe ewentualne porozumienie pomiędzy Spółką a pożyczkobiorcą o zwrocie kosztów składki ma niezależny i wtórny charakter, stanowi osobną podstawę prawną do żądania zapłaty kwot. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, zwrot kosztów składki jest dla Spółki przysporzeniem definitywnym i trwałym oraz zwiększa aktywa Spółki.

Biorąc powyższe pod uwagę zauważyć należy, że przedmiotowe wydatki na składki odprowadzane przez Spółkę jako ubezpieczającego do zakładu ubezpieczeniowego w związku z zawartymi umowami grupowego ubezpieczenia na życie pożyczkobiorców nie mają na gruncie podatkowym charakteru kosztu definitywnego (rzeczywistego), ponieważ wartość poniesionego wydatku zostaje podatnikowi zwrócona w postaci „pobranego zwrotu składki ubezpieczeniowej od pożyczkobiorców”, co stoi w opozycji z omówioną powyżej konstrukcją przychodów i kosztów podatkowych.

W rozpatrywanej sprawie istotnym jest fakt zwrotu przedmiotowej składki na rzecz podatnika, który - jako ubezpieczający, opłaca składki do zakładu ubezpieczeniowego w związku z zawartymi umowami grupowego ubezpieczenia na życie pożyczkobiorców.

Charakteru powyższej sytuacji nie zmienia fakt, że zwrot dokonywany jest przez pożyczkobiorcę, na którego rzecz opłacana jest składka, a nie przez zakład ubezpieczeniowy, do którego składka jest opłacana oraz że operacja ta wynika z odrębnego stosunku cywilnoprawnego w skutek zawartego porozumienia.

Nie ulega wątpliwości, że w toku prowadzonej działalności gospodarczej Spółka podejmuje działania zmierzające do zabezpieczenia źródła przychodów. Nie każdy jednak wydatek – nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą z uwagi na realizowaną strategię biznesową, może być kosztem podatkowym zmniejszającym podstawę opodatkowania.

Argumentem w rozpatrywanej sprawie nie może być przy tym opisany przez Wnioskodawcę „obowiązek prawny uiszczenia składki przez Spółkę jako ubezpieczającego w swoim imieniu (zgodnie z art. 808 § 2 KC)”, bowiem przedmiotowe działania wynikają z zawartych umów cywilnoprawnych, zgodnie z zasadą swobody zawierania umów i przyjętym profilem działania biznesowego Spółki.

Podkreślić należy, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w sferę swobody zawierania umów cywilnoprawnych, natomiast wyłącznie oceniają ich skutki prawnopodatkowe.

Zgodnie z art. 14c § 1-3 Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny, a w razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym. Co istotne, zakres rozpatrywanego wniosku wyznacza sformułowane przez wnioskodawcę pytanie (pytania) i tylko w tym obszarze z uwagi na indywidualny charakter spraw może wypowiadać się Organ podatkowy w ramach aktu interpretacyjnego.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca sformułował następujące pytania:

1. Czy momentem uzyskania przychodu z tytułu pobranego zwrotu kosztu składek ubezpieczeniowych od pożyczkobiorców będących klientami Spółki jest moment otrzymania zapłaty, o którym mowa w art. 12 ust. 3e ustawy CIT...
2. W przypadku negatywnej odpowiedzi organu podatkowego na pytanie pierwsze, czy za moment uzyskania przychodu z tytułu zwrotu składki ubezpieczeniowej otrzymywanego od klientów należy uznać moment wystawienia przez Spółkę faktury, jednak nie później niż moment uregulowania przez pożyczkobiorcę należności z tytułu zwrotu kosztu składki ubezpieczeniowej, na podstawie w art. 12 ust. 3a ustawy CIT...
3. Czy opisana powyżej składka ubezpieczeniowa, którą Spółka jako ubezpieczający odprowadza wyłącznie w swoim imieniu z własnego majątku do zakładu ubezpieczeń stanowi jej koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy CIT...”,
   
   

w związku z czym na ich podstawie Organ podatkowy może ustosunkować się do określenia momentu powstania przychodu z tytułu pobranego zwrotu składki ubezpieczeniowej od pożyczkobiorców (pytanie Nr 1 i 2) oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na składki odprowadzane przez Spółkę jako ubezpieczającego do zakładu ubezpieczeniowego w związku z zawartymi umowami grupowego ubezpieczenia na życie pożyczkobiorców (pytanie Nr 3).

Wszelkie rozważania poczynione ponad zakres złożonego wniosku, wobec przywołanej powyżej regulacji, są niedopuszczalne i miałyby charakter działań contra legem.

W rozpatrywanej sprawie, z uwagi na niespełnienie przesłanki definitywności kosztu, wydatki na składki odprowadzane przez Spółkę jako ubezpieczającego do zakładu ubezpieczeniowego w związku z zawartymi umowami grupowego ubezpieczenia na życie pożyczkobiorców nie mogą zostać uznane na gruncie podatkowym za koszty uzyskania przychodu.

W związku z ustawowym wymogiem istnienia związku przyczynowego między wydatkami i przychodami, w rozpatrywanej sprawie stwierdzić konsekwentnie należy, że na gruncie podatkowym nie powstaje przychód z tytułu pobranego zwrotu składki ubezpieczeniowej od pożyczkobiorców.

Powyższa zasada uregulowana została w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który określa, że do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, w oparciu o opisane we wniosku stany faktyczne oraz zdarzenia przyszłe i przywołane powyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że w sytuacji zwrotu kosztu składek ubezpieczeniowych od pożyczkobiorców będących klientami Spółki nie powstaje dla Spółki przychód, a opisana we wniosku składka ubezpieczeniowa, którą Spółka jako ubezpieczający odprowadza w swoim imieniu z własnego majątku do zakładu ubezpieczeń nie stanowi jej koszt uzyskania przychodu, ponieważ – co wykazano powyżej, nie spełnia przesłanki definitywności, która wynika z art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Zatem stanowisko Spółki w zakresie:

• określenia momentu powstania przychodu z tytułu zwrotu składki z tytułu umowy grupowego ubezpieczenia na życie pożyczkobiorców (pytanie Nr 1 i 2), należało uznać za nieprawidłowe,

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na składki odprowadzane przez Spółkę jako ubezpieczającego do zakładu ubezpieczeniowego z tytułu umowy grupowego ubezpieczenia na życie pożyczkobiorców (pytanie Nr 3), należało uznać za nieprawidłowe.
  
  

Końcowo należy podkreślić, iż przywołane przez Wnioskodawcę:

• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. akt III SA 3382/02 (uchylający zaskarżoną decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w W. określającej wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000 r. Towarzystwa Ubezpieczeniowego „S.” S.A. w W.)
  oraz
• interpretacje przepisów prawa podatkowego:
  • interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 stycznia 2012 r., sygn. IPTPB3/423-258/11-4/KJ (dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu powstania przychodu związanego z refakturowanymi usługami),
  • interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 czerwca 2012 r., nr IPPB3/423-207/12-2/EŻ (dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów i przychodów podatkowych wobec zawartej umowy z Ubezpieczycielem, której przedmiotem jest świadczenie przez Spółkę usług natychmiastowej pomocy assistance w ramach zawartych przez Ubezpieczyciela umów ubezpieczenia assistance),
  • interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 grudnia 2011 r., sygn. IPTPB3/423-251/11-4/PM (dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu w przypadku refakturowania pojedynczych usług oraz usług rozliczanych okresowo),
  • interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-300/11/BG (dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu związanymi z refakturowanymi usługami),
  • interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 października 2010 r., sygn. IPPB5/423-431/10-4/PS (dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów podatkowych i kosztów uzyskania przychodów wobec gwarancji płatności udzielanych klientom serwisu pojazdów użytkowych w razie awarii poza granicami kraju),
  • interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 stycznia 2010 r., sygn. ILPB3/423-965/09-EK (dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania przychodów i kosztów podatkowych wobec refakturowania usług proporcjonalnie do najmowanej powierzchni),
  • interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 września 2011 r. sygn. ILPB4/423-222/11-2/ŁM (dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z zawarciem umowy ubezpieczenia majątkowego w przypadku, gdy okres braku spłaty pożyczki przez pożyczkobiorcę przekroczy okres wskazany w umowie ubezpieczenia)
    - wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.
  
  
  

Dostępna za pośrednictwem internetu Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych uruchomiona została, by przyczynić się do upowszechnienia wiedzy z zakresu prawa administracyjnego, przy czym baza ta ma charakter jedynie informacyjny i edukacyjny, nie jest natomiast oficjalnym publikatorem orzeczeń sądowych. Z uwagi na ich indywidualny charakter także nie może być źródłem do wywodzenia konkretnych rozwiązań, nawet w analogicznych sprawach.

Podobnie, dostępne na stronie internetowej Ministerstwa Finansów o charakterze publicznym Archiwum funkcjonujące w ramach bazy komputerowej Systemu Informacji Podatkowej zawiera pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne) wydawane - na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa wraz z wnioskami (formularzami) o wydanie interpretacji indywidualnych.

Rolą bazy orzeczeń jest upowszechnienia wiedzy z zakresu prawa podatkowego oraz udostępnienie formularzy ORD-IN dla osób zainteresowanych wydaniem interpretacji indywidualnej w ich konkretnej sprawie. Jednocześnie podkreślić należy, iż baza ta ma charakter jedynie informacyjny i edukacyjny, nie jest natomiast źródłem do wywodzenia konkretnych rozwiązań, nawet w analogicznych sprawach.

Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Z uwagi na powyższe, przywołane orzeczenie NSA i interpretacje przepisów prawa podatkowego nie mogą być wiążące dla tut. Organu podatkowego, a ich walor informacyjny z uwagi na wykazaną powyżej różnorodność rozpatrywanych spraw ma wątpliwy charakter.

Zaznaczyć także należy, że niniejsza interpretacja indywidualna wydana została, zgodnie z zakresem wyznaczonym przez sformułowane do niniejszego wniosku pytania, w zakresie przychodu z tytułu pobranego zwrotu składki ubezpieczeniowej od pożyczkobiorców i kosztów podatkowych wobec odprowadzania przez Spółkę jako ubezpieczającego składek do zakładu ubezpieczeniowego w związku z zawartymi umowami grupowego ubezpieczenia na życie pożyczkobiorców.

Z uwagi na indywidualny charakter spraw rozpatrywanych w trybie art. 14b i nast. Ordynacji podatkowej, w kwestii skutków podatkowoprawnych związanych z uzyskiwanymi przez Spółkę z tego tytułu prowizjami, tut. Organ będzie mógł się wypowiedzieć na podstawie odrębnego wniosku Spółki złożonego w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń przedstawionych w stanach faktycznych oraz zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.